Mahina ang tolerance ni Bil sa alak. Hindi ko alam kung bakit panay siya binibigyan ni Axcl ng shot.
Sa tabi niya, naroon ang nalalasing na si Fatima. "Tama na iyan pa. Matulog na tayo." Sabi ko kasi gabi na rin."What? Inom pa tayo." Natatawang react ni Axcl. Sinamaan ko siya ng tingin dahil alam kong dinadaya niya si Bil sa baso."Ayos lang ma. Kaya ko pa." Sabi ni Bil kahit ang totoo ay konti nalang matutumba na siya.Alas dose na at tulog na si mama. Si Fatima ay hindi na nakayanan ang alak at tulog na sa balikat ni Axcl."Tama na 'yan Axcl. Nilalasing mo ang asawa ko." Umigting ang bagang niya.Itinayo ko si Bil ngunit sa bigat niya ay halos matumba kami. Sumakit ang tahi sa tiyan ko at kita iyon sa mukha ko.Tumayo si Axcl at agad na inalalayan si Bil makatayo. "Stay here at bantayan mo si Fatima."Hindi na ako sumagot ng tumalikod siya at alalayan ang asawa ko paakyat sa kwarto namin.Umupo ako at tinignan si Fatima na lasing na lasing na at natutulog sa mesa.Bumalik ulit ang inggit ko sa katawan. Maganda si Fatima. Kamukha niya ang kuya niya. Maganda ang katawan lalo na ang mata.Hindi na ako magtataka kung nagustuhan siya ni Axcl.Nakita kong dumating si Axcl at binuhat ang asawa niya. Nagkatitigan kami at naroon na naman ang mga mata niya. Mga mapupungay niyang mata."Wait me here," utos niya at dinala si Fatima sa kwarto nila mag-asawa.Nang makita kong nakaakyat na sila, tumayo na rin ako. Babalik na ako sa kwarto ko dahil hindi ko pwedeng hintayin si Axcl. Hindi pwede ngayon o kailanman.Nakaakyat na ako sa kwarto namin. Kabilang hagdan sa kwarto nina Axcl.Pipihitin ko na ang doorknob ng may kamay na humablot sa akin at tumambad sa harapan ko ang hinihingal na mukha ni Axcl.Tagaktak ang pawis nito sa kaniyang noo. Marahil ay dinalawa o tatlong hakbang niya ang hagdanan maabutan lang ako."Baby, stop running.. please." Mabibigat ang mga matang aniya.
"Stop calling me that Axcl." Sabi ko at binawi ang kamay ko sa kaniya."Ania," napapikit ako sa tawag niya. Diyos ko! Kailan ba matatapos ito?Kinuha niya ang kamay ko at kinaladkad ako palabas ng bahay.Dinala niya ako sa kotse niya at idiniposito sa loob. Wala na akong lakas makipagtalo sa kaniya.Para lang akong papel na basta niya ipinasok sa sasakyan niya."Ania, I'm dying to talk you, baby. You need to hear me out."
Nakagat ko ang pang ibabang labi ko. Kasalanan sa Diyos itong ginagawa ko. Kasi tumitibok ng mabilis ang puso ko ngayon na kasama ko siya.Itinigil niya ang sasakyan sa tabing dagat. Lumabas siya at kinuha ako sa loob.
Gusto kong pagbigyan ang sarili ko ngayon gabi. Pero alam kong kung pagbibigyan ko ang sarili ko ngayon, mas lalo ko lang ilalagay sa kapahamakan ang sarili namin ni Axcl."Axcl, hindi ko alam bakit ka nagkaka ganiyan.""What? No, you knew it. You knew it Ania. Kilala kita. Alam ko lahat ng galaw mo o kahit ang paghinga mo." Frustrated na sabi niya. "No. You're acting weird. Stop calling me Ania. Stop calling me baby. Baka namali ka lang ng akala sa 'kin. If you're tired with Fatima then spare me with your bullshit. I love my husband-""That's bullshit!" Sinipa niya ang sasakyan kaya alam kong nayupi iyon.
"Stop saying that bullshit. You're mad at me? Come. Slap me. Slap me Ania. Just... Just please don't pretend that you don't know me." May luha sa mata niya.Parang piniga ang puso ko sa nakikita. Please Axcl. Don't cry. I can't bear it. It breaks me so bad. Please baby. Stop.Lumuhod siya sa harapan ko. Ang makita siyang nakaluhod at umiiyak, para gusto kong pagalitan ang sarili ko.Hinawakan niya ako sa kamay. "Baby, I waited for you. I waited but you didn't come. A year after, I did nothing but to wait. Kahit anong sinasabi nila hinintay pa rin kita." Umiiyak na sabi niya.And this is the last card dahil hindi ko na napigilan ang luha ko."They fed me up by lies. They kept on telling me na sumama ka sa iba. Na iniwan mo na ako.""Axcl-" nahihirapan na sabi ko."Baby, I'm sorry. I'm sorry dahil bumigay ako. I believed the lies and now I regret everything."
"Pero kasal ka na Axcl," humigpit ang hawak niya sa kamay ko."I was lonely. Fatima was there for me when I lose hope na hindi ka na babalik sa 'kin. She was there when I was to give up my life because you're no longer with me."Parang may kung ano sa puso ko matapos niyang sabihin iyon. Alam ko, Axcl. Like I've said earlier, Fatima is beautiful, nice and sweet. Hindi kataka taka na magustuhan mo siya."And I regretted that I gave up on waiting, Ania. Because right after Fatima and I married, I found you. After of how many years of waiting and searching for your whereabouts, I finally found you."Nag-angat siya nang tingin at nakitang malungkot at puno ng pagsisi ang mukha nito.Then this night, pabayaan ko ang sarili ko. Magiging si Ania ako. Patawarin ako ng Diyos at ni Bil sa gagawin ko.Hindi ko kayang makita si Axcl na mabuhay na puno ng pagsisisi. He deserves my words. He needs to hear my side."Baby, I tried to move on. But no'ng nalaman kong buhay ka, kahit napuno ako ng galit sa 'yo, gusto ko nalang bawiin ka. Nawala sa isipan ko si Fatima. Nawala ako sa pag mo-move on sa 'yo. Kasi kahit ano pang rason na nawala ka, tatanggapin ko maging akin ka lang ulit."God! Please heal this man. Please. Mas gugustuhin ko nalang kalimutan niya ako. He deserves to be happy. Lumuhod ako at pinahiran ang luha sa mga mata niya. Ngumiti ako at hinayaang tumulo ang luha sa mga mata ko."What happened to you?" halos pabulong na sabi ko."I'm sorry.. Hindi ako nakarating sa pinag-usapan natin." Mas lalo siyang naluha sa sinabi ko."Sinubukan kong pumunta Axcl. Gustong gusto kong pumunta kasi ikaw lang at tanging ikaw lang ang pipiliin ko... noon."Hinablot niya ako at niyakap. "Hindi ko alam na maaksidente ako. Pasensya na Axcl. Pasensya na kung nahuli ako ng gising. Pasensya na kung nakalimutan kita.""Ania..."
"Masaya ako. Masaya ako na kayakap ka ngayon." Binaon ko ang mukha ko sa leeg niya at doon na umiyak.
"Pero Axcl, nakatali na tayo sa iba. Hindi ko na mababawi ang desisyon kong umuo sa pamilya kong pakasalan si Bil. Pasensya na kung saglit kang nawala sa isipan ko."
"Baby, please stop. Andito ka na." Nagmamakaawang aniya."Axcl, I'm not your baby anymore." Lumayo ako sa kaniya at ngumiti. Ngiting puno ng pagdadalamhati."You have your own baby and I have mine. We can't be together."Bumalik kami no’ng gabing iyon na tahimik. Axcl wanted us to be back together ngunit firm akong lalayuan ko siya. Hindi ko lang alam kung kaya ko bang panagutan. Nagalit siya at hindi niya ako pinapansin. 5 days na ang dumaan at naroon pa rin ang galit sa mga mata niya. Tumitingin siya sa akin pag nasa iisang area lang kami at bigla akong sasamaan nang tingin. He’s mad. Real mad. Dahil sa team building, isang linggong wala si Bil. It’s a torture seeing Axcl being sweet to his wife. Alam kong pinapakawalan ko na siya but shit lang. Gaya ngayon, kitang kita ko kung paano niya halikan ang asawa niya sa leeg. I don’t know kung sinasadya niya ba ito o ano. Kung oo man, pwes oo, nagseselos ako. Tumayo ako at umalis. Pumunta ako ng garden kahit gabi na. Buti dito ay may peace of mind. Huminga ako ng malalim para mawala ang inis na nararamdaman ko. Binuksan ko ang laptop ko at nagsulat ng novel. Nasa bandang kalagitnaan na ako sa Chapter 10 nang makita ko ang mukha ni Axcl na nakatingin s
“Axcl?!” Napaatras ako nang marinig ang boses ni Fatima sa likuran. Hindi pa kasi kami lumalayo sa bahay. Pinahiran ko ang luha sa mata ko at humarap kay Fatiman. “Hey,” Nag-aalala siyang tumingin sa akin. “Hala, Anda. Sorry. Hindi ko alam na gising ka pa. Nakakahiya pinaggagawa namin ni Axcl.” Lumapit siya kay Acxl at agad na ipinulupot ang kamay niya sa braso ng asawa niya. Sumunod ang mata ko doon. Bago pa man niya mapansin ang pagtitig ko doon ay nag-iwas na ako nang tingin sa mga kamay niya. Kita kong binawi ni Axcl ang kamay niya kaya nabigla si Fatima. Lihim ko iyong ikinangiti. Know your actions Axcl. “I already said sorry to her, love. Let’s go? Pasok na tayo?” “Oh okay..” Humarap si Fatima sa akin. “Aalis ka?” “Pupunta ako ng 7/11. May bibilhin lang.” “Gabi na ah! Wala kang kasama? Samahan na kita,” agad akong umiling. Ayaw kong makasama si Fatima. Nakaka guilty lalo’t naghaIikan kami kanina ng asawa niya. “Huwag na Fatima. Hindi ba’t maaga ka pa bukas sa school?” “
“Try this,” sabi ni Axcl at nasa harapan ko na ang salmon. Ibinuka ko ang bibig ko at hinayaan siyang isubo sa akin ang raw salmon na isinawsaw pa niya sa soy sauce at konting wasabi. “How was it?” he was excited to know what my reaction would be. "Hmm.. ang sarap" "Masarap than me?" I frowned when he said that. We just had sex earlier. I know my doctor advised me not to engage yet in sexual activity but I just let Axcl penetrate me. I asked myself if I feel guilty about it pero wala akong naramdaman. Sa totoo lang, masaya ako. Masaya na ginawa namin iyon ni Axcl. "Axcl," I called his name. “Hmm.. Yes baby…” My heart beats faster when he called me baby. He's smiling from ear to ear and I don't have a heart to spoil his little happiness. "No, nevermind" I shook my head. "Does your wound hurt? I'm sorry I couldn't stop myself earlier. I miss you so much and I miss doing that with you,” I looked away when scenes from what we did earlier flash into my head. I closed my eyes whe
“Hon?” I pushed Axcl away from me when we heard Fatima’s voice coming in the kitchen. I turned my back and continued washing the dishes while Axcl came out of the kitchen to go to his wife. A playful smile of my lips appeared for what Axcl and I did. When I’m done washing the plates, I went to my room to call Bil but before that, naligo muna ako. “Ma, kamusta ka na?” nag-aalalang tanong ni Bil. Ngumiti ako at sinabing, “I’m fine. How about you?” “Ah—I’m freaking tired. I wanna go home cause I miss you so bad.” I went to my vanity to comb my hair. “Did you have your dinner?” “Yes,” “When are you coming home?” “Maybe next week. Why? Do you miss me?” “Yeah, I miss you," narinig kong bumukas ang pinto kaya napatingin ako doon at nakita ko si Axcl na nakatayo. Kinuha ko ang phone ko na nilagay ko sa table para hindi siya mapansin ni Bil. Pinanliitan niya ako ng mata. Alam niyang kausap ko si Bil ngayon. Pinadilatan ko siya ng mata to tell him na umalis muna siya dahil may kausap
“Hon, mauna na ako,” busy ako sa laptop ko habang nakikinig kay Axcl at Fatima. Axcl has this smile on his face while looking at his wife na papaalis na. Nag-iwas tingin ako sa kanila. Nakita ko si mama na lumabas sa kwarto niya at umupo sa harapan ko. Tumikhim ako at nag focus magsulat. “Anda, nagkita kami ng lola mo kahapon. Bakit hindi mo sinasagot ang tawag nila sa ‘yo?” “Hindi ko napansin ang tawag, ma,” mahinahon na sabi ko. “Tawagan mo sila. Nag-aalala sila sa ‘yo,” Tumango ako. “Sige po ma,” Tumayo ako para pumunta sana ng kwarto nang makita ko si Axcl sa harapan. Alam kong galit siya sa sinabi ng asawa niya na lilipat na kami ni Bil at hindi siya makalapit sa akin ngayon dahil nandito si mama sa tabi namin. Nilagpasan ko siya at umakyat sa taas ng kwarto namin ni Bil at tinawagan si lola. Ilang ring pa lang ay nasagot na ang tawag. “Anda,” “Bakit?” hindi ko maitago ang tabang ng boses ko. Partly, I blame them for what happened to me and Axcl. When Bil asked my han
AXCL (Before the arrival of Ania) “Hon, sayang hindi tayo makakadalo sa kasal ni kuya Bil,” her face speaks sadness after she said that. “Bakit ang aga niya yata? Hindi na ba pwede ma extend til’ next month?” “The girl’s family wanted her to marry kuya right away,” that’s strange. Why? I mean it’s given that Bil is rich kaya walang pamilya ang tatanggi sa kaniya but agad agad ipapakasal ang babae sa kaniya? It looks like si Bil ang ayaw pakawalan ng pamilya ng babae. Napailing ako. Maybe the girl likes Bil too at mukhang payag siyang agad ikasal kay Bil. “Matagal ng girlfriend ni Bil ang mapapangasawa niya?” My wife shook her head. “No, sa pagkakaalam ko walang girlfriend si kuya kaya nga nabigla ako na sinabi niyang ikakasal na siya bukas. Sana man lang hinintay niya tayong makauwi.” She has a point. Nandito pa kami sa Hawaii for our vacation. Sana hinintay kami makauwi para makadalo rin but it’s not our choice to begin with. It’s Bil’s life. We’re in Wailea, part of South M
How can she smile like that while I’m here full of regrets and sorrow because of what happened to us. How can she look at me like I’m just a fly easily to kill? How can she act like I’m nobody? I can no longer see the love in her eyes. Hindi na nga niya talaga ako naaalala. She’s so unfair cause I waited for her to come back but that didn’t happen. Now, I settled for someone who’s perfect for me then saka pa siya bumalik at ang mas masaklap, asawa pa siya ng brother-in-law ko. Gusto kong manisi pero sino ang sisisihin ko? Nothing comes in my mind only her family. Ang pamilya niya ang ayaw sa akin. Kung tama ang pagkarinig ko kay Fatima, it was her family who decided to marry her to Bil. Nilihim nila ang aksidente, at ngayon binilog pa nila si Ania. I wonder if she remembered me right away, papayag kaya siyang maikasal kay Bil? Tumingin siya sa akin. Nakita ko ang ngiti sa labi niya. May kirot sa puso ko nang makita iyon. She’s still innocent, jolly, and she’s not mine anymore.
Nakatuko ang kamay ko sa mesa habang pinagmamasdan ko siya. After a month, I’ve been observing her actions. Kung noon, maayos pa siyang makipag-usap sa akin, ngayon hindi na niya ako matingnan sa mata. Madalas ko pa siyang mahuli na nakatitig sa amin ni Fatima. Something is off. I get up to get one glass of water. Alam kong napansin niya ang pagtayo ko dahil bigla siyang tumigil sandali sa pagsusulat. Hindi siya kailanman nilulubayan ng mata ko, sumandal pa ako sa fridge to have a better access of the view. Naalala na ba niya ako? Why is she avoiding me so bad? Kung oo, bakit nagkukunwari pa rin siyang hindi niya ako natatandaan? Mukhang hindi na niya natagalan ang mga titig ko sa kaniya. Lumingon siya sa akin at nakita ko ang naiinis niyang mga titig. Napaawang ang labi ko. What did I do wrong? Umalis siya at pumunta na naman ng garden. Something is off and I can feel it. Kinagabihan, umuwi si Bil. Kung noon, excited si Ania na makita ang asawa niya, ngayon, I notice how tens
Sua, in her last day as college student.Nakatanga ako sa kawalan habang nakatingin sa labas ng kwarto ko. Sa susunod na araw na ang graduation day namin.“Ate, kailan uuwi si kuya Sandro dito? Bakit wala siya kahapon?” napatingin ako kay Blue na bigla nalang pumasok sa loob ng kwarto ko na walang preno-preno.“May trabaho pa ang kuya mo,” sabi ko at napabuntong hininga.“E ikaw ate bakit nasa bahay ka lang? Saka bakit nag-aaral ka pa rin habang si kuya e may work na. Repeater ka ba?” natawa ako sa sinabi niya at ginulo ang buhok niya.“5 years ang kursong kinuha ko habang sa kuya Sandro mo e apat lang.” Hindi ko alam kung e pu-pursue pa ba niya ang archi at post grad level o hindi e.Pero kasi katatapos lang ng practical work experience niya so sinabi ko sa kaniya na magpahinga muna siya. Pero ayaw naman siyang pakawalan ng boss niya for he’s good at his work.Batang bata pa lang e pinag-aagawan na. Nakakaproud ang baby ko na yan.Kaya heto at may inoffer na project na hindi pa tapos.
SUALumabas ako ng bahay nang magising ako at wala si mama. Hindi ko alam kung nakauwi ba si papa kasi hindi ko siya nakita kagabi.Pero nagulat ako ng makita si tito Shawn sa labas at naglalaro sila ni Blue ng bola.“Tito?” gulat na sabi ko.“Good morning, baby.” Tito said at ngumiti sa akin.“Dito kayo natulog, tito?” tanong ko. Tumango siya at sinabing, oo.Sunod ko namang hinanap ay si mama. “Nasaan po si mama?”“I’m here. Bakit?” Napatingin ako sa likuran at nakita ko siyang may hawak na flower pot.“Hindi po ba umuwi si papa, mama?” tanong ko. Gusto ko kasi siyang makita. Hindi rin ako mapakali na hindi makita si papa o marinig ang boses niya.“Nakauwi na siya kagabi. Pinabili ko lang ng cake.”Kumunot ang noo ko, nagtataka bakit nagpapabili si mama ng cake. Pero hindi na ako nagtanong. Lumapit nalang ako kay Blue at hinaIikan ang kapatid ko sa noo na amoy baby powder.Malungkot pa rin ang puso ko pero hindi ko alam bakit na parang hindi na galit si mama sa akin tungkol kay Sandr
ANDANIA“So this is what it feels to have a daughter that looks exactly like you.” Napatingin ako kay Axcl na nakatingin ngayon kay Sua.Pumasok siya sa kwarto kung saan mahimbing ng natutulog si Sua.“I can’t look at her because she reminded me of you. Natatandaan ko ang mukha mo noon na umiiyak dahil palagi tayong pinaghihigpitan ni Geneva.”Oo. Natatandaan ko nga ang mga panahong yun.“I didn’t expect her to fall in love with Bil’s son. Hindi ko nga alam na may anak pala si Bil. Anong gagawin natin, Axcl?” tanong ko.“I booked a ticket. Babalik ako kina Fatima kasama ni Shawn.”“Anong gagawin mo?” mahinahong tanong ko.“I can’t bear to see our little Sua being like this,” lumapit si Axcl sa akin at niyakap ako.Lumandas ang luha sa mata niya bagay na ikinatigil ko. He’s crying and it’s heartbreaking seeing my husband looking hurt.“It was her first time na magdemand sa atin ng ganito. She has been behaved, composed and calmed. We didn’t ask what she wanted. Hindi rin naman siya nagd
“Uuwi na tayo,” pinal na sabi ni papa na para bang hindi narinig ang sinabi ni tita Fatima.Kinuha ni papa ang kamay ko pero humawak ako sa braso ni Sandro.“Sua!” Sumigaw na si mama sa ginawa ko.Nang bitawan ni papa ang kamay ko, agad akong yumakap kay Sandro. Ibinaon ko ang mukha ko sa dibdib niya.“Huwag mo ‘kong ibigay kay papa, please…” Sabi ko, humagolgol.Naramdaman ko ring niyakap ako ni Sandro, tila gusto akong ipagdamot sa lahat.“Sir please…” Pagmamakaawa ni Sandro. “Give me a chance,” iyon ang sinasabi niya.“Let go of my daughter o ipapakulong kita!”“AXCL!” React ni tita Fatima. “Bakit mo ipapakulong si Sandro?”“He kidnapped Sua!”“Kidnap? Hindi mo ba nakita na sumama ang anak mo ng kusa sa kaniya? Ayaw nga niyang bumitaw. Matatawag mong kidnapping ito?”“Still, dinala niya si Sua sa property niya. This is kidnapping.” Sabi ni tito Shawn at pinalapit sa amin ang mga pulis.Agad nilang hinila si Sandro palayo sa akin. Natakot ako ng husto. “Huwag!” Sigaw ko. “Bitawan ni
Matapos naming kumain, naligo ako una. May binili si Sandro na damit namin pero isang piraso lang. Mabuti nalang din bumili siya, kasi hindi ako nagdala ng kahit na anong damit kanina.Matapos naming makaligo, inaya niya ako na pumunta ng dagat. Pumayag ako lalo’t nasa tapat lang yun ng bahay.“Ang hangin,” natatawa kong sabi ng isayaw ng hangin ang mahaba kong buhok.“Gusto ko kapag graduate na tayo, may bahay tayo sa tabing dagat.” Sabi ko sa kaniya at lumingon para makita ang reaction niya.Nakatitig lang pala siya sa akin. Kinuha niya ang kamay ko ay dinala sa labi niya.“Ang ganda mo,” out of nowhere na komento niya. Parang lahat ng sa akin, para sa kaniya ay maganda.Naiiyak na naman ako. Mahal ko talaga ang taong ito.Ano nalang ang gagawin ko kung hindi kami sa isa’t-isa.“Binobola mo ba ako?”“No baby. You’re really beautiful at oo, papagawa ako ng malaking bahay sa tabi ng dagat. Tapos maybe after 6 years, may baby na tayong kasama.”Bigla akong pinamulahan sa sinabi niya. I
SUA“Bakit?” tanong ni Sandro sa akin pagkababa ko ng taxi. Ang lakas ng tibok ng puso ko.Agad ko siyang niyakap at hinila siya papasok sa taxi na naghihintay sa amin. Sinabi ko kasi sa driver na hintayin kami.“Baby, wait..” Sabi niya.“Please… Umalis na muna tayo.” Sabi ko sa kaniya.Tumitig muna siya sa akin bago siya nagpatianod sa paghila ko sa kaniya. Pumasok kami sa taxi.“Saan kayo ma’am?” malumanay na tanong no’ng driver.Hindi ko alam anong sasabihin ko. Wala akong alam sa lugar na ito. Kaya si Sandro ang kumausap sa driver. Magpapatianod nalang ako at sasama kung saan kami dadalhin ng lakad namin ngayon.“What happened?” tanong niya matapos niyang kausapin ang taxi driver. Sumandal ako sa kaniya. Halos ibigay ko na ang bigat ko sa kaniya.Tumawag si papa sa akin no’ng nasa taxi pa ako. Hindi ko sinagot ang tawag niya.Alam ko na kasi na sinabi ni Reina sa kaniya ang lahat.“I think alam na ni papa ang lahat.” Mahinang sabi ko.Naramdaman kong humigpit ang paghawak niya sa
REINAKalat sa campus ngayon ang ginawa ni Sandro sa group project nila. HinaIikan daw kasi ni Mylene si Sandro habang tulog kaya nasampal siya ni Sua.Tapos ngayon, nakikita kong hindi na lumalapit si Mylene sa kaniya. Lihim akong natuwa sa nangyari. Iba nga naman talaga maningil ang karma.Malapit ng matapos ang first sem. Naging tahimik ang lahat. Iyong mga kagaya kong humahanga kay Sandro, bigla nalang naglaho.Dahil iyon lahat kay Sua. Lagi silang magkasama. Rinig ko pa sa iba na tingin pa lang niya ay napapaatras na ang sino mang magtatangkang lumapit kay Sandro.Matunog dati ang pangalang Sandro na crush ng lahat pero ngayon, he was branded as Sua’s boyfriend.“Iba sila ni Sua.” Iyon ang sabi ni Jho. “Seloso si Sandro pero showy siya. Balita ko pinagsi-selosan niya iyong Charles na classmate ni Sua at laging vocal at PDA si Sandro para ipakitang kaniya si Sua while si Sua, hini-head to foot lang niya ang mga babae sa paligid ni Sandro.”Hindi ko siya pinansin. Ayokong makinig s
REINASobrang laki ng Gaiman. Halos lahat ng studyante na narito ay matatalino, at karamihan ay may kaya. Salat kami sa pera kaya doble kayod ako para lang mapanatili ko ang scholarship ko.Dream school ko ang Gaiman. Dahil alam kong after I graduate from this school, trabaho na ang kusang lalapit sa akin.Pero sa daming tao na narito, isa lang ang nakakuha ng attention ko. At iyon ay si Sandro.Siya lang yata ang naging crush ko mula no’ng freshman ako. Sobra niyang gwapo, seryoso at matalino. Halos nasa kaniya na nga lahat.“Jho, bagay ba sa akin ang shade ng lipstick na ito?”Si Jho ang roommate ko.Pareho lang pala kami ng dorm ni Sandro. Pagbaba ko ng hagdan, makikita ko na siya dahil sa second floor ang room niya.“Oo naman. Pero huwag ka ng umasa doon kay Sandro. May Mylene na yun.”Humaba ang nguso ko.Ano naman ngayon kung kasama niya lagi si Mylene e hindi naman sila. Sa pagkakaalam ko ay magkaibigan lang silang dalawa."Seryoso ka bang hahangaan mo siya kahit na hindi ka nam
May dala siyang ice cream, yung isang tub at gamot."Good afternoon. How was your sleep?"Tumayo at lumapit ako sa kaniya. "Ayos lang. Thank you pala sa paglinis at pag-ayos ng gamit ko." Saad ko sa kaniya.Lumabi siya at sinabing, "I want a thank you hug.Natatawa ko siyang niyakap. "Kaya ka napipilosopo ni papa e."Mahina siyang natawa."Your father is kinda savage.""He is." Pagmamalaking sabi ko. "Kumain na tayo hangga't mainit pa ang niluto mo."Tumango siya at umupo na kami sa mesa para kumain.Excited akong tikman ang niluto niya. Sa tingin pa lang kasi ay masarap na. Marunong akong magluto pero hindi gaya sa kaniya na nakakaluto na ng dish gaya nito.Siya na talaga. Feeling ko e nasa kaniya na ang lahat.And it didn't disappoint. Ang sarap nga ng luto niya."Sasabihin mo bang pwede na ako mag-asawa kasi masarap ako magluto?"Nagpipigil ako ng ngiti sa komento niya. Inirapan ko siya lalo na nang makita ang dimple niya dahil sa ngiti niyang halos ikapunit na ng labi niya."Pwede