"Umalis siya? Saan siya nagpunta? Alam mo ba?" Natatarantang tanong ni Eloise. Nanghula ang receptionist at nagsabing, "Sa tingin ko baka umuwi na siya sa bahay niya sa oras na to." "Bahay…" Binanggit ni Eloise ang salitang iyon habang nakatulala siya. Bahay… Ang Montgomery Manor dapat ang bahay niya. Ngunit, hindi nagtangka sina Eloise at Sean na umasa na gusto niyang bumalik sa kanila. Siguro, hindi niya gugustuhin na gawin iyon. Naalala ni Eloise ang sinabi ni Madeline nang nagpunta siya sa Montgomery Manor para kay Jackson dalawang araw ang nakakaraan. Sinabi niya na ito na raw ang huling araw na pupunta siya roon. Noon, hindi iyon naintindihan ni Eloise, pero ngayon, naiintindihan na niya kung anong ibig niyang sabihin. Nang maisip niya ito ay nagsimulang umiyak si Eloise. Sobra siyang nagsisisi. Hinawakan siya ni Sean. "Ellie, wag kang umiyak. Tiyak makikita natin ulit si Eveline." "Hindi niya tayo gustong makita. Malamang ayaw niya sa'tin…" Namula ang mga m
Tumalikod rin si Daniel para tumingin. Sa susunod na segundo, kinunot niya ang kanyang noo at naging seryoso ang kanyang ekspresyon. Hindi alam ni Madeline kung sino ang nasa kanyang likuran, pero base sa reaction nina Ava at Daniel, nahulaan niya kung sino ito. Sa sandaling ito, narinig niya ang maraming tao na nagbubulung-bulungan. Ilang mga babae ang namula ang mukha nang makita nila si Jeremy. "Ang gwapo naman ng lalaking yun!" "Mukhang siya ang presidente ng Whitman Corporation!" "Nakita ko siya dati online! Siya si Jeremy Whitman!" Binaba ni Madeline ang kanyang mga chopstick nang hindi kumukurap. Hindi man lang siya tumalikod. "Ava, Dan, wag na nating pansinin ang mga hindi importanteng tao. Lumipat na lang tayo ng restaurant." Tinitigan nang masama ni Ava habang hinihigpitan ang kanyang kamao si Jeremy na naglalakad papalapit sa kanila. "Sige, makikinig ako sa'yo, Maddie! Dan, tara na!""Sige." Tumayo rin si Daniel. Pagkatapos, tinignan niya si Jeremy nang hindi
Nakatayo si Jeremy sa gitna ng malamig na hangin habang nangungulilang nakatingin sa likod ni Madeline. Ang kanyang matangkad na katawan ay gumawa ng isang malungkot na anino sa ilalim ng poste ng ilaw. Ngumiti siya habang isang bahid ng pait ang nagsimulang kumalat sa kanyang puso. Nagsimulang maluha ang kanyang mga mata at lumabo ang magandang anyo sa kanyang harapan. Paano niya siya masisisi sa pagiging malamig at walang puso ngayon? Tanging sarili niya lang ang masisisi niya. … Pagkatapos kumain kasama ni Ava at Daniel, bumalik si Madeline sa kanyang dating apartment nang mag-isa. Umupo siya sa tapat ng bintana habang kusang umalingawngaw sa kanyang tainga ang mga salita ni Jeremy. 'Ikaw ang taong mahal ko.' "Heh." Malamig na tumawa si Madeline. 'Walang mananakit sa taong mahal nila nang ganito. 'Jeremy, wag mong sabihin sa'kin na mahal mo ako. Wag mong sabihin sa'kin na hindi mo sinasadya ang mga masasamang salita na sinabi mo sa'kin pagkatapos mamatay ng pus
Kahit na nakasara ang bintana ng kotse, malinaw na narinig ni Madeline na nanginginig ang boses ni Eloise. Halata na sinusubukan ni Eloise na pigilan ang isang uri ng emosyon at alam na ni Madeline kung ano ang emosyon na iyon. Tok, tok, tok. Kinatok na naman ni Eloise ang bintana. Hindi siya nagtangkang lakasan ang kanyang katok. Natatakot siya na baka magalit si Madeline pero kasabay nito, natatakot siya na hindi siya pansinin ni Madeline. "Ms. Vera, Vera…" Tinawag siya ni Eloise. Bigla na lang, tinanggal ni Madeline ang kayang seatbelt. Nang makita nila na lalabas na ng kotse si Madeline, nagliwanag ang mga mukha ni Eloise at Sean sa tuwa. Binuksan ni Madeline ang pinto at sa wakas ay lumabas na siya. Habang nakatingin sa kanilang mga luhaan at nangungulilang mga mata, kalmado silang tinignan ni Madeline. "Nasa kwarto ba niya si Jack?" diretso niyang tanong. Matindi siyang tinitigan nina Eloise at Sean at tumango. "Nasa kwarto siya!" "Sige." Sabi ni Madeline at
Nakita nina Eloise at Sean ang eksenang ito habang nasa labas sila ng kwarto at sumakit nang matindi ang kanilang mga puso. Hindi sila nagtangkang guluhin sila. Kasabay nito, hindi rin sila nagtangkang sabihin kay Madeline na si Jackson ang kanyang tunay na anak nang padalos-dalos. Tinakpan ni Eloise ang kanyang bibig nang makita niya ito. Nilunok niya ang kanyang mga hikbi at mabilis na tumakbo papalayo. "Ellie!" Tinawag ni Sean si Eloise nang may mababang boses. Pagkatapos, nangungulila niyang tinignan si Madeline bago hinabol ang kanyang asawa. Bumalik si Eloise sa kanyang kwarto at tumumba sa kanyang kama. Tinakpan niya ang kanyang mukha at nagsimulang umiyak. Kahit na matindi rin ang kalungkutan na nararamdaman ni Sean, bilang isang asawa at isang lalaki, kailangan niyang maging mas malakas at mas kalmado kaysa kay Eloise sa sandaling ito. "Ellie, wag ka nang umiyak. Wag kang ganito." Tinapik ni Sean ang balikat ni Eloise at pinatahan siya. "Kahit na anong mangyari,
Nang marinig ni Madeline ang mga boses ay dahan-dahan siyang lumingon. Nakatingin sa kanya sina Eloise at Sean nang nakangiti. Kahit na nakangiti sila, hindi pa rin nila maitago ang emosyon at kaba sa kanilang mga mata. Umabot na rin sa ganito kaya hindi na nagpaligoy-ligoy si Madeline. "Hula ko alam niyo na ang tungkol doon, hindi ba?" Kalmadong tanong ni Madeline. Walang masabi sina Sean at Eloise. Gulat nilang tinignan si Madeline pagkatapos niyang magtanong. Pagkatapos ng ilang sandali ng katahimikan, maingat na nagsalita si Eloise, "Ms. Vera––" "Ms. Vera," Inulit ni Madeline ang pangalan na ito at pinutol ang sinasabi ni Eloise nang nakangiti. "Hindi ba dapat Eveline Montgomery na ang tawag niyo sa'kin ngayon?" "..." "..." Bumilis ang paghinga nina Eloise at Sean nang marinig nila iyon. Nakatulala silang nakatitig sa kaaya-ayang ngiti sa kanilang harapan. Sa sandaling ito, tumulo ang mga luha sa kanilang mga mata. "Eveline!" Malakas na umiyak si Eloise haba
Nang marinig ni Eloise at Sean kung paano sila tinawag ni Madeline ay nag-aalala nila siyang tinignan at hindi nila alam ang gagawin. Nadudurog ang puso ni Eloise, "Eveline…"Bahagyang ngumiti si Madeline, tinaas niya ang kanyang magagandang mga mata para tignan ang paligid. Naglakad siya papunta sa European-style na sofa at hinaplos ito. "Noon, inimbitahan niyo ko rito para maghapunan para kay Meredith at handa kayong maging magalang para lang kausapin ang isang kalaban na kagaya ko. Siguro naiilang kayo ngayon na bumaliktad na ang sitwasyon, tama ba?" Mas lalong nalungkot sina Eloise at Sean nang marinig nila iyon. Kalmadong ngumiti si Madeline at nagsabing, "Mrs. Montgomery, tinanong mo ko kung nahanap ko na ang mga magulang ko pagkatapos ng maraming taon." Habang nakatingin siya sa nagsisising mga mata ni Eloise ay nagpatuloy siya, "Mrs. Montgomery, naalala niyo ba kung ano ang sagot ko?" "Eveline…" "Sinabi ko na nahanap ko na sila, pero hindi kami pwedeng magsama da
Pagkatapos sabihin iyon ni Madeline ay nagwawala nang umiiyak si Eloise. Sa kabilang banda, hindi na napigilan ni Sean ang kanyang mga luha. Naalala nila noong pinuntahan nila si Madeline sa conjugal room sa araw na pinatay si Brittany. Maputla ang mukha ni Madeline noon. Patuloy na lumilitaw sa isipan nila ang imaheng iyon, pati na rin ang brutal at masamang ginawa nila sa kanya. Minura at sinampal nila si Madeline para lang ipagtanggol si Meredith. Sinampal pa ni Sean si Madeline na nanghihina na nang sobrang lakas na natumba siya sa lapag. Sumakit ang kanilang mga puso habang iniisip nila ang mga nangyari noon. Hindi nila matiis ang sakit sa kanilang mga puso na bunga ng pagsisisi. Hindi nila maisip kung gaano kalakas si Madeline para hindi umiyak sa ganoong sitwasyon. Sa sandaling ito, matibay at malakas si Madeline kagaya noon. Bahagya siyang ngumiti nang maalala niya ang nakaraan. "Nakaraan na ang lahat ng iyon. Ayaw ko nang tumingin sa kahit na ano." Bahagya si
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si