Yumuko si Madeline para tignan ang kanilang natatakot na mga mukha. Pagkatapos, naningkit ang kanyang mga mata, ang apoy ng poot sa mga ito ay walang humpay na tumutusok sa kanila. "Tinuring ko kayong sarili kong magulang. Kusa kong binigay ang Hematopoietic stem cells ko kay Madeline para iligtas ang buhay niya, pero anong ginawa niyong dalawa? Wala akong inasahang malaki at inisip ko na papasalamatan niyo ko sa nagawa ko para kay Meredith, pero hindi ko rin inaasahan na aatakihin niyo ko pagkatapos ko kayong tulungan!" "..." "..." "Wala akong pinagbintangan. Wala rin akong ginawa na makakasakit sa inyo, pero nagtulong-tulong kayong lahat para saktan at pahirapan ako nang paulit-ulit!"Sobrang sakit ng nararamdaman ko pero sinipa niyo pa rin ako sa dibdib. Nagbulagbulagan ka nang bumagsak ako sa lapag at sumuka ng dugo. Iniwan niyo lang ako na nag-aagaw buhay sa gitna ng ulan!" Nilista ni Madeline ang lahat ng kanilang kasalanan, ang kanyang mga mata ay puno ng sama ng loob
"Jeremy, totoo ang sinasabi ko. Si Madeline ang p*tang yan!" Tinuro ni Rose si Madeline at sumigaw sa pagitan ng kanyang mga ngipin. Sumingit rin si Jon, "Jeremy, totoo ang sinasabi ng asawa ko. Si Vera Quinn ang p*tang pinakaaayawan mo, siya si Madeline Crawford!" "Manahimik kayo!" Malamig ang tono ni Jeremy at mayroong makapal na balot ng yelo sa kanyang mga mata. "Ang lakas ng loob niyo na atakihin si Vera para pagbuntunan siya sa nangyari kay Meredith! Pagbabayarin ko kayo nang malaki." Pagkatapos niyang sabihin ang mga nakakapangilabot na mga salitang iyon, nanlaki ang mga mata nina Jon at Rose. Para bang nabuhusan sila ng malamig na tubig sa kanilang ulo. Sa isang iglap ay bumaba ang temperatura ng kanilang katawan. "Vera, ihatid na kita pauwi." Nagbago ang boses ni Jeremy. Kahit ang kanyang mga mata ay malumanay at mainit na para bang hinaplos ito ng hangin ng tag-sibol. Sumandal si Madeline sa dibdib ni Jeremy sa gulat, kaakit-akit ang kanyang mga mata. "Jeremy, buti
"Nasabi mo na ba kay Jeremy na si Madeline ang p*ta na yun?" "H-Hindi! At saka, mukhang hindi gusto ng p*ta na yun na malaman ni Jeremy na siya si Madeline." Tinanggi ito ni Rose nang mapagtanto niya na hindi dapat malaman ni Jeremy ang tungkol dito. Pagkatapos marinig iyon ni Meredith ay nakahinga siya ng maluwag. "Magkakaroon ng hearing sa makalawa. Kumuha na si Eloise ng pinakamagaling na abogado para sa'kin. Malapit na akong makalaya." Nagliwanag ang mga mata ni Rose. "Talaga?" "Syempre." Suminghal si Meredith. "Mukhang walang plano si Madeline na sabihin sa mga Montgomery ang tunay niyang pagkatao." Nagkatinginan sina Jon at Rose sa pagkalito. "Mer, hindi ba alam na ng p*tang yon na siya ang anak ni Eloise? Kung binunyag na niya ang sarili niya sa'tin, bakit di niya tanggapin na si Eloise at Sean ang kanyang tunay na magulang?" "Kung ikaw ang nasa posisyon niya, gusto mo pa rin bang bumalik sa mga magulang mo pagkatapos ka nilang atakihin, sigawan, at hindi pansinin?
Mabagal na naglakad si Eloise sa harapan ni Madeline, mukhang pala-kaibigan ang kanyang ngiti. "Maaari ba kitang imbitahin na kumain ng hapunan sa bahay ko mamayang gabi?" Kumunot ang noo ni Madeline. "Tama ba ang naririnig ko? Iniimbitahan mo ko na kumain sa bahay mo, Mrs. Montgomery?" 'May nalalaman ba siya?' 'Yun ba ang dahilan kung bakit niya ako iniimbitahan sa bahay niya sa pala-kaibigang paraan?' Ngunit, nakita agad ni Madeline ang pagdadalawang-isip sa mga mata ni Eloise. Naintindihan na ngayon ni Madeline. Ginagawa lang ito ni Eloise para kay Meredith. Heh. Kawawa naman. 'Ang tunay kong ina ay handang magbigay ng imbitasyon sa babaeng kanyang kinaaayawan para lang sa isang walang pusong demonyo.' "Miss Vera, umaasa ako na papatawarin mo ko sa mga nagawa ko noon. Sinsero kitang iniimbitahan na bumisita sa bahay ko." Nakangiti si Eloise habang naghihintay sa sagot ni Madeline. Pakiramdam ni Madeline ay masyado itong nakakatawa. Gusto niya siyang tanggihan.
"Sige." Bahagyang ngumiti si Madeline. Pagkatapos niyang panoorin na umalis ang kotse ni Jeremy, tumalikod siya at naglakad papasok. Hindi ito ang unang beses na nagpunta siya sa Montgomery Manor, pero iba ang pakiramdam nito ngayon. Noon, nagpunta siya rito nang may magagarang damit para lamangan si Meredith. Pero ngayon, simple lang ang pananamit niya. Naglakad siya papasok ng bahay at nakita niya ang ilang mga katulong na nagulat nang makita siya. Kahit na simple lang ang kanyang kasuotan at walang makeup ay elegante pa rin siyang tingnan. Alam nila na siya ang designer ng Miss L.ady, si Vera Quinn. Siya rin ang babae na nakalaban ni Ms. Montgomery kamakailan. Hindi nila inaasahan na si Vera ang mahalagang bisita na sinabi sa kanila ni Eloise. Nagtaka ang mga katulong. Siya ang kalaban ni Ms. Montgomery, kaya bakit siya isang mahalagang bisita? Pagkapasok ni Madeline, nakita niya si Eloise at Sean. Simple lang rin ang kanilang pananamit. Ngunit, ang lahat ng kani
Nang marinig nila Sean at Eloise ang sagot ni Madeline, sa kung anong dahilan ay biglang tumalon ang kanilang puso. Sabay silang nagtanong, "Nahanap mo na ang mga magulang mo?" Tumango si Madeline at ngumiti. "Oo, nahanap ko na ang tunay kong mga magulang." Nang marinig ni Eloise ang ganitong sagot ay ngumiti siya. Sa sandaling ito, ang kanyang ngiti ay nagmula sa kaibuturan ng kanyang puso. "Maganda yun. Buti na lang at nahanap mo sila. Magkakasama pa kayo ng magulang mo kung ganoon." "Magkakasama pa kami?" Binanggit ni Madeline ang mga salitang iyon at natawa. "Wala man lang akong tyansa na makabalik sa kanila." Kumunot ang noo ni Eloise. "Bakit?" "Hindi nila ako makilala kahit na nakatayo ako sa harapan nila. Hindi rin nila ako gustong kilalanin bilang anak." Diretsong tumingin si Madeline kina Eloise at Sean. Halatang nabigla silang dalawa. Ngumiti si Madeline at sinira ang nakakapangilabot na pakiramdam sa ere. "Siguro malas lang talaga ako. Nawala ako ng mga mag
"Mrs. Montgomery, wag kang matutulog. Malapit na tayo sa ospital." Hinawakan ni Madeline ang balikat ni Eloise, at nang makita niya si Eloise na halos mawalan ng malay ay sinubukan niya siyang kausapin. Mabilis ang tibok ng kanyang puso sa sobrang kaba. Basa rin ng luha ang gilid ng kanyang mga mata. "Mer…" Bigla na lang, narinig ni Madeline si Eloise na tinawag ang pangalan ni Meredith. Masakit na nga ang kanyang puso. Ngayon, napatatungan pa ito nang mas malalang sakit. Sa sandaling ito, mahinang nagmakaawa si Eloise. "Isa ka ring ina, Ms. Vera. Sana maintindihan mo ko bilang ina. Bukas na ang hearing at nagmamakaawa ako sa'yo na pabayaan mo na si Mer. Mali ang ginawa niya, pero bilang mga magulang niya, mas malaki ang nagawa naming kasalanan. Hindi namin siya nakasama simula noong bata siya. Miss Vera, nagmamakaawa ako sa'yo, parang awa mo na." Pinagdiin ni Madeline ang kanyang mga labi habang humihikbi, ang kanyang mga mata ay basa ng luha. "Mrs. Montgomery, hindi s
Pagkasabi nito ng nars, biglang bumigat ang hangin sa paligid nila. Kalmadong tumingin si Madeline at nagsabing, "Siguro si Madeline ang tinutukoy mo." "Siya yun…" Narinig niya ang gulat ni Sean. Tumalikod siya at nakita niya ang pagsisisi sa gwapong mukha ni Sean. "Hindi ko alam na siya pala ang nagbigay ng dugo kay Ellie. Tapos…" Inisip niya na kinakanti ni Madeline si Meredith noon. Dahil dito, galit niyang sinigawan si Madeline. Sinabi niya sa kanya, "Kaya pala hindi ka gusto ng tunay mong mga magulang. Hindi dapat nabubuhay sa mundo ang isang napakasamang taong kagaya mo!" Napahinto si Sean. Nilagay niya ang kanyang mga kamay sa ibabaw ng kanyang mga mata sa pagsisisi. Napakaraming binigay na dugo ni Madeline para kay Eloise at Jackson noon nang palihim. Pero wala siyang sinabing kahit na ano. Tiniis niya lang ang lahat ng kanilang masasamang salita. Sa sandaling iyon, pakiramdam ni Sean ay nakagawa siya ng pinakamalalang kasalanan. Ngayon, kahit na gustuhi
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si