Bumangon si Madeline mula sa kama at nilinisan ang kanyang sarili. Nang hinahanap niya si Jeremy, nakarinig siya ng ingay mula sa balkonahe. Tinignan niya ito at nakita niya ang lalaki na mag-isang nakatayo roon. Mukhang mahina ang matangkad at malapad na likod ni Jeremy. Mayroong sigarilyo sa pagitan ng kanyang mahahabang daliri. Ang dulo ng sigarilyo ay umilaw at dumilim nang sabay, mukha itong malungkot sa ilalim ng araw. Siguro ay nakarinig siya ng yabag kaya lumingon siya. Nakita niya si Madeline na naglakad papunta sa kanya. Naningkit ang kanyang mga mata sa kanyang ngiti. "Bakit di ka pa ulit matulog?" "Gumigising ako kapag sapat na ang tulog ko." Ngumiti si Madeline. Nang makita niya si Jeremy na suot pa rin ang damit na suot niya kahapon ay nagtanong siya, "Hindi ka nakatulog magdamag?" Ngumiti siya. Ang kanyang mga mata ay kasing dilim ng gabi habang nakatuon ito sa maganda at malumanay na mukha ni Madeline. "Hirap akong makatulog sa nagdaang tatlong taon." Isan
Nang marinig ni Meredith na mayroon pang ebidensya si Madeline ay nagsimula siyang mataranta. "Your Honor, wag kang magtiwala sa babaeng to. Finaframe niya ako! Pinagbibintangan niya lang ako!" Tinuro ni Meredith si Madeline at emosyonal na sumigaw. "Insosente ako, Your Honor!" "Defendant, kumalma ka. Kapag nagpatuloy ka na mag-ingay, kakasuhan ka ng korte ng contempt of court," seryosong sabi ng judge. "..." Nang marinig niya ito, kaagad na sinara ni Meredith ang kanyang bibig. Pero kinakabahan siya. Hindi niya alam kung ano ang matibay na ebidensya ni Madeline. Sa sandaling ito, dinala ng pulis si Jon at Rose sa loob. Kinakabahang tinignan ni Meredith si Jon at Rose. Alam niya na mayroong kakaiba rito. Kagaya ng kanyang inaasahan, tetestigo sa korte si Jon at Rose laban sa kanya! "Your Honor, ang adoptive daughter ko, si Meredith Crawford, ang tunay na nagplano nito. Pinag-uusapan namin ito sa bahay," sabi ni Rose. Hindi siya nagtangkang tignan si Meredith sa mata.
Nakabalik si Sean saktong kapapalit lang ng gasa sa sugat ni Eloise. Kaagad siyang nagtanong, "Anong nangyari, Sean? Kumusta si Meredith--" "Malakas ang ebidensya. Hinatulan ng judge si Meredith ng 12 taon na pagkakakulong." "Hindi!" Namutla ang ekspresyon ni Eloise habang nagdilim ang kanyang paningin. Halos himatayin siya. Kaagad siyang hinawakan ni Sean. "Nagawa na natin ang lahat ng magagawa natin, Eloise." "Eh ano ngayon? Hindi naman natin nailigtas ang anak natin sa huli!" Nakakadurog pusong umiyak si Eloise. "Sabi ng abogado siguradong sigurado siya na makakalaya si Meredith! Paanong nangyari to?!" "Dumating si Vera kasama ang huling piraso ng ebidensya at biglang humarap ang mga umampon kay Meredith para tumestigo laban sa kanya." "Ano? Si Vera Quinn na naman!" Nagliyab ang galit sa mga mata ni Eloise. "Inimbitahan ko pa naman siya sa bahay kagabi at umasa na pababayaan na niya si Meredith. Hindi ako makapaniwala kung gaano siya kasama! Bakit kailangan niyang pahira
Nanigas ang katawan ni Eloise sa mga salitang sinigaw ni Meredith. Nanginig ang kanyang mga kamay habang tinulak niya ang pinto ng conjugal room. Napatalon ang tatlo sa loob sa biglaang pagdating ni Eloise. "Mrs. Montgomery… Anong ginagawa mo dito?" Nakatayo si Rose sa kanyang pagkakaupo para tignan si Eloise. Mukhang kalmado na si Meredith ngayon na nawala na ang gulat sa kanyang katawan. "Bibisitahin niyo ba ako, Mom? Anong nangyari sa kamay mo? Bakit nakabalot ka ng bandage?" Mabait ang kanyang tono at mayumi na ang tingin sa kanyang mga mata, wala na ang bakas ng pagiging palautos at dominante na narito kani-kanina lamang. Walang pakialam si Eloise sa mga pekeng pag-aalala at pagbati ni Meredith sapagkat ang kanyang mga mata ay nakatuon lamang sa kaaya-ayang itsura na iyon. "Yung mga salitang sinabi mo, totoo ba?" Napahinto si Meredith. Naisip niya na narinig siguro ni Eloise ang mga salitang sinigaw niya kanina sa kanyang hindi mapipigilang galit. "Mali ang pagkak
Lumapit siya upang alalayan si Eloise. "Anong nangyari, Eloise?" Namumula ang mga mata ni Eloise at nakahawak siya sa ibabaw ng kanyang pusong nasasaktan. "Nalaman ko na si Meredith… Siya… Hindi siya ang anak natin…" "A-Anong ibig mong sabihin?" Namutla ang mukha ni Sean. Pakiramdam ni Sean ay kinilabutan ang buong katawan niya habang kinekwento ni Eloise ang mga nangyari. Kasama si Eloise, muling nagpunta sila Sean kay Meredith para kausapin siya, subalit wala silang napala dahil ayaw niyang magsalita. Samantala, hindi na nila mahanap kung saan nagpunta sila Rose at Jon. Tila naglaho sila ng parang bula. Sa huli, umuwi na lamang silang dalawa, sinasakal sila ng kawalan sa loob ng napakalaking villa. Kinalkal ni Eloise ang kwarto ni Meredith para sa anumang ebidensya na makakapagturo sa kung nasaan ang tunay nilang anak, ngunit tanging ang gintong pendant lamang na ginawa niya noon para sa anak nila ang nakita niya. Malinaw pa ring makikita ang pangalan na 'Eveline' sa
Natulala si Madeline kay Eloise, na noo'y tumutulo na ang mga luha. "Bakit mo naman nasabi yan Mrs. Montgomery?" "Narinig namin ni Eloise na inamin yun mismo ni Meredith." Bumuntong-hininga si Sean, nagsalubong ang kanyang mga kilay. "Hindi ako makapaniwala na ninakaw niya ang pagkatao ng anak namin." Naguluhan si Madeline sa mga pangyayari. Bakit aaminin ni Meredith na hindi siya ang anak ng Montgomery family? Wala siyang mapapala kapag ginawa niya yun."Hindi ko sana maririnig ang pag-uusap nila ni Rose at Jon kung hindi ako nagpunta sa kulungan para bisitahin si Meredith. Suminghal si Eloise, at napagtanto ni Madeline na may narinig si Eloise na hindi naman niya dapat narinig. Mananatiling kasinungalingan ang kasinungalingan. Panahon lang ang makakapagsabi kung kailan lalabas ang katotohanan. Parang kalokohan lang ang lahat, at narinig niya na natawa si Eloise. "Akala ko nahanap ko na ang anak ko pagkalipas ng napakaraming taon. Binuhos namin ni Sean ang pagmamahal
Tahimik na pinanood ni Madeline na umalis ang sasakyan. Kung tutuusin, hindi naman yun kasinungalingan. Buhay pa ang anak nila. 'Ang namatay ay ang nakakaawa at hangal na si Madeline Crawford, hindi ang anak niyo na si Eveline Montgomery.' Plano sanang dalhin ni Jeremy si Madeline sa Whitman Manor pagkatapos nilang bisitahin si Eloise. Subalit, nagbago ang isip niya dahil sa mga pangyayari. "Bigla kong naalala na may importanteng bagay pa pala akong aasikasuhin. Ihahatid muna kita pauwi tapos susunduin kita mamayang gabi, ayos lang ba?" Ngumiti si Madeline. "Sige na, Jeremy. Hihintayin na lang kita." Ngumiti si Jeremy, ngunit hindi natural ang kanyang ngiti. Pinipilit lamang niyang ngumiti para kay Madeline. Pakiramdam ni Madeline na may kakaiba sa kanya mula noong marinig niya na nagpapanggap lang si Meredith. Pagbaba niya mula sa kotse, pinanood ni Madeline na iliko ni Jeremy ang kotse ng hindi man lang lumilingon pabalik. Kabaligtaran ito ng nakagawian niya na pa
Nagulat si Meredith sa biglaang paghablot sa kanya ni Jeremy. Nanlaki ang mga mata niya nang marinig niya ang mga sinabi ni Jeremy. Tila hindi siya makahinga. 'Paano… Paano niya nalaman na hindi ako yun?' 'Maliban na lang kung sinabi na sa kanya ni Madeline ang lahat?' 'Hindi. Hindi niya gagawin yun. Imposibleng gawin niya yun!' "Ehem, ehem…" Pakiramdam ni Meredith na nawalan ng hangin ang baga niya nang humigpit ang hawak ni Jeremy sa kanyang leeg. Namula ang mukha niya at hindi siya makapagsalita. "Anong… Anong sinasabi mo, Jeremy? Ako si Linnie, ang babaeng pinakamamahal mo. Paano mapupunta sakin yung bookmark kung hindi ako si Linnie? Ehem, ehem… Please… Jeremy, bitiwan mo 'ko…" "Sa tingin mo ba makakapagsinungaling ka pa sakin?" Nanlamig ang puso ni Meredith dahil sa malamig at nakakatakot na titig ni Jeremy."Hindi ikaw ang anak nila Eloise at Sean, kaya paano magiging sayo yung gintong pendant na may nakasulat na pangalan na 'Eveline'? Wala kang alaala ng palayaw na