Lumalabas na di si Meredith ang paborito ni Jeremy… Lumalabas na patay na ang paborito niya… "Anong hinahanap mo? Gusto mo bang tulungan kitang hanapin ito?" Binuksan ni Madeline ang kanyang bibig at kalmadong sinabi. Nakita niyang huminto sandali ang paggalaw ni Jeremy na para bang ngayon lang niya napansin na may ibang tao dito. Dahan-dahan siyang tumayo, ang kaaya-aya niyang itsura ay nababalot ng di maipaliwanag na lungkot kasama ng takot habang ang mga mata niya ay puno ng mabagsik at nakakatakot na liwanag at kagustuhang manakit. Mukhang natatakot siya na may di na siya mabawi ulit. Lalong naguluhan si Madeline at tinanong niya ito ulit habang naglalakad siya palapit dito, "Ayos ka lang ba? Anong nangyayari dito?" "Ihahatid muna kita pauwi." Nagsalita na siya, at walang lambing o emosyon na mararamdaman sa kanyang tono, isa lamang nakakakilabot na lamig ang lumabas galing sa kanya. Hinatid si Madeline pabalik sa apartment. Noong nakaraan, lagi siyang hinihintay ni Jerem
Sa sandaling sabihin ni Meredith ang mga sinabi niya, nakaramdam siya ng nakakakilabot na bugsong bumabalot sa kanyang katawan sa isang iglap. Nilamig siya at di mapigilang manginig. Habang iniisip niya kung anong gagawin sa kanya ni Jeremy, bigla siyang nakaramdam ng mahigpit na pagkakahawak sa kanyang leeg. Sa susunod na segundo, nawalan siya ng kakayahan na makahinga. "Je… Jeremy…" Nanlaki ang mga mata ni Meredith sa gulat, tinitignan ang lalaking sinasakal siya nang di makapaniwala. Paano nangyari ito? Paano niya nagagawang tratuhin ito nang ganito? Talagang sinasakal siya nito para sa pokp*k na Madeline na yun! "Alam mo ba kung anong ginawa mo? Tingin mo ba pwede mo lang basta gawin ang gusto mo dahil sa gusto kita at kinukunsinti kita?" Dumaan sa kanyang ang malamig na boses nito na parang isang malamig na hangin, ang titig niya ay puno ng kagustuhang pumatay. Pakiramdam ni Meredith na mamamatay siya sa pagkakasskal. Nababagabag siya nang di siya makahinga. Pe
"Ituloy mo." "Tuparin mo ang pangako mo sa akin noon. Pakasalan mo ako," Nagpatuloy si Meredith nang walang pag-aalinlangan. Sa isang iglap, kumunot ang noo ni Jeremy. Tumingin siya sa mga mata ni Meredith na puno ng emosyon. "Jeremy, alam mong mahal kita. Baliw na baliw ako sa'yo. Di ko kayang mabuhay nang wala ka. Alam kong gusto kong makasama ka habang-buhay mula noong una kitang makita." Madamdaming tumingin si Meredith kay Jeremy. "Jeremy, ikaw na lang ang pag-asa na mabuhay. Kapag wala ka sa piling ko, mas gugustuhin ko na lang mamatay. Kung ayaw mong tuparin ang pangako mo, edi lilisan na ako sa mundong ito kasama si Jack. Kapag namatay ako, di mo na mahahanap ang abo ni Madeline." Nang tignan ang determinadong titig ni Meredith, tumawa si Jeremy. "Pinagbabantaan mo ba ako?" Umuling si Meredith at tinignan siya nang malungkot. "Bakit ako mangangahas na takutin ka? Gusto ko lang makasama ang lalaking mahal ko. Kaya handa akong maging masamang babaeng gagawin ang lah
Pagbukas ni Madeline ng pinto, nakaamoy siya ng alak. Tatlong taon na ang nakalipas. Hindi niya inakala na babalik siya sa lugar na ito. Ang mas ikinagulat pa niya ay nang buksan niya ang pinto, ang mga palamuti ay katulad pa rin ng dati. Lahat ng nasa harapan niya ay katulad pa rin ng nakaraang tatlong taon. Walang gaanong pagbabago. Mabagal na naglakad si Madeline nang naguguluhan. Di malaki ang apartment, kaya nang pumasok siya, nakita niya kaagad si Jeremy. Nakasandal siya sa sofa habang nakaupo sa sahig. Nakapikit ang mga mata niya at mukha siyang tamad at walang pakialam. Ang kwelyo niya ay bukas at nakikita ang kanyang buto. Namumula ang kanyang mga pisngi habang basa ang maputla niyang labi. Tila ba kakainom lang niya ng wine. Sa coffee table sa harap niya ay may dalawang bukas na bote ng wine. Nagtatakang tumingin si Madeline sa lalaking mukhang nakainom. 'Jeremy, anong ginagawa mo? 'Umiinom ka ba para makalimutan ang lungkot?' Maingat na lumapit si Madelin
Lumapit siya para tignan ito at nakita niya na ito ay ang kanyang diary. Ang pahina na nakabukas dito ay puno ng dati niyang pagmamahal at determinasyon sa kanya. Ngumisi si Madeline nang maalala niya ang kanyang sarili noon. Napakatanga niya. Hinawakan niya ang diary bago tumalikod at umalis. Pero hinila siya ulit pabalik ni Jeremy. Natumba si Madeline at bumagsak sa sahig, tumama sa matikas na dibdib ni Jeremy. Tuliro ang mga mata nito, pero madamdamin pa rin itong nakatitig sa kanya. "Huwag kang aalis okay? Wag mo na akong iiwan ulit." "Bitiwan mo ako Jeremy. Di ako ang taong iniisip mo." Nagpumiglas si Madeline para makatakas pero ngumiti lang si Jeremy at tumitig nang diretso sa kanya. Niyayakap na siya nito nang mas mahigpit. Hindi makaalis si Madeline sa pagkakayakap nito kahit gaano pa siya magpumiglas. Nakadiin ito sa kanya nang mapagmahal bago tuluyang makatulog. Pinagpapawisan si Madeline sa kanyang pagpupumiglas. Subalit hindi pa rin niya nagawang makataka
"Ano?" "Anong sinabi mo?" Kaagad na tumayo si Eloise at ang nanay ni Jeremy, puno ng gulat sa kanilang mga mukha. "Vera Quinn, ulitin mo ang sinabi mo!" Sumigaw ang nanay ni Jeremy. Tinignan ni Madeline ang mukha ni Meredith at nakitang nanlaki ang kanyang mga mata habang nakalawlaw ang kanyang panga sa gulat. Pagkatapos, tumingala siya para tignan ang di-mabasang itim na mata nu Jeremy. "Dinadala ko ang anak mo Jeremy." Ngumiti siya at inabot sa kanyan ang isanh report. "Nagpasuri ako nitong umaga sa ospital at ito ang pruweba mula sa doktor." Tumingin si Jeremy kay Madeline at kinuha ang report. Nakasaad sa report na tatlong linggo na siyang buntis. "Ipakita mo sa akin!" Hinablot ng nanay ni Jeremy ang report mula sa kamay ni Jeremy at tinignan ito nang malapitan. Lumapit din si Eloise para tumingin. Pagkatapos nilang makita ang resulta, kaagad na nagdilim ang mukha nila. Nang makita ito ni Meredith, tinitigan niya si Madeline nang may inggit at selos. Makalip
Tumingin siya sa taas at nakita niya na nagtawag na ng cab si Madeline. Pagkatapos, sumakay ito sa kotse at umalis. Nanghina si Jeremy sa loob ng ilang segundo bago ito habulin. Tinawagan niya si Madeline, at kahit na umabot ang tawag, di ito sumagot. Tinignan ni Madeline ang madilim na screen ng kanyang cellphone at ngumisi. Gumagawa siya ng pagkakataon para makalamang. Hindi siya seryoso dito nang sabihin niya ito. Hindi niya hahayaan na mabuhay nang masaya ang dalawang taong pinakakinamumuhian niya. Hindi matawagan ni Jeremy si Madeline, kaya nabahala siya. Hindi na mahalaha kung anong dahilan, pero alam niya na hindi niya hahayaang mawala ang babaeng kamukha ni Madeline. Kahit na kumakapit siya sa paniniwala na ito ang dahilan kung bakit di niya mapakawalan si Madeline, napagtanto din niya ang pagbabago sa tibok ng puso niya tuwing kasama niya si Vera. Ang damdamin ay pareho noong makilala niya si Madeline sa unibersidad. Bumalik si Madeline sa kanyang apartment
Nang magsalita siya, biglang may lungkot sa mga mata niya. Matapos manahimik sa loob ng ilang segundo, sinabi ni Jeremy, "Utang ko yun sa kanya." "Utang mo sa kanya?" 'Utang mo yun sa kanya?.'May utang ka rin sa akin Jeremy. Pero nakalimutan mo yun.' Tumawa si Madeline at di na nagtanong. Dahan-dahan niyang sinabi, "Sihe, kung ganon, di na kita papahirapan. Pero kung sinabi mong seryoso ka sa pagpapakasal sa akin, edi dapat mong patunayan ito." Nang marinig niya ito, ang lungkot sa mga mata ni Jeremy ay bahagyang nawala. "Anong gusto mong gawin ko? Gagawin ko ang kahit ano basta abot ng makakaya ko." Ngumiti si Madeline. "Madali lang. Pumunta ka sa isang lugar kasama ko bukas. Sasabihin ko sa'yo kung saan tayo pupunta kapag sinundo mo ako bukas ng umaga." "Okay," Walang alinlangang sumagot si Jeremy. Sa di malamang dahilan, nang tignan niya ang ngiti sa mukha nito sa harap niya, mas naging masigla si Jeremy kaysa kanina. Bumalik si Jeremy sa kanyang bahay, at sa san