"Naghahanda na ako para sa kinabukasan natin. Hindi kita paghihintayin nang matagal," nangako si Carter. Hindi naantig si Shirley; binago niya ang direksyon ng wheelchair at nagpunta sa kama. "Sige, Mr. Gray, narinig kita. Pwede ka nang umalis. Matutulog na ako." Habang pinapakinggan ang mga salita ni Shirley tinitigan siya ni Carter nang may naniningkit na mga mata. "Alam ko na mahirap para sa'yo na paniwalaan ang sinabi ko at makalimutan ang kamatayan ni Adam at Cathy, pero kahit na anong mangyari, walang makakapagpabago sa relasyon ko sa'yo." Ang bawat isang salitang lumabas sa bibig ni Carter ay pambihirang napakalalim at napakalakas. Ngunit nagbingi-bingihan si Shirley sa kanyang sinabi. Mas lalo siyang walang pakialam ngayon. Ayaw ni Carter na makipagtalo sa kanya kaya umalis siya. Sa sandaling makalabas siya ng kwarto, tinawag niya ang katulong para tulungan si Shirley na umakyat sa kama. Gusto niya siyang buhatin papunta sa kama, pero alam na alam niyang tatan
Nang marinig ang pagtatanong ni Carter, kaagad na nanigas ang katulong at sobra siyang nataranta. "Hindi, hindi, hindi ako nakikinig. Hindi ko magagawa yun. Hindi ko magagawang makinig…" Nagpaliwanag ng katulong habang nanginginig. Mas lalong namumutla ang kanyang mukha sa takot. Hindi maganda ang timpla ni Carter at lalo siyang nagalit sa kasinungalingan ng katulong. "Sigurado ka ba na hindi ka nakikinig? Kung ganon, iniisip mo ba na may problema sa mga mata at IQ ko, o sa tingin mo perpekto ang paliwanag mo?" Nang marinig ito, sobrang natakot ang katulong na pinagpawisan ang kanyang mga palad. “M-Mr. Carter…”"Hindi kailangan ng mga Gray ng isang bastos na katulong na kagaya mo. Umalis ka na kaagad sa manor na ito. Wag kang umasang makakakuha ka ng kahit na ano sa sahod mo ngayong buwan." Walang pakialam si Carter na binanggit ang mga salitang ito at nagsimulang maglakad papalayo. Namula ang gilid ng mga mata ng katulong. Kinakabahan siya at natatakot habang tumakbo
"Salamat, Mr. Carter. Salamat, Mr. Carter!" paulit-ulit siyang pinasalamatan ng katulong, pero lumitaw ang bakas ng kalungkutan. "Pero Mr. Carter, sabi ni Ms. Montgomery sa'kin kamakailan lang na kasal na daw si Mr. Whitman. Totoo ba to?" Bahagyang nagbago ang mga mata ni Carter nang marinig niya ito. "Kailan to sinabi sa'yo ni Ms. Montgomery?" "Kanina lang," sagot ng katulong na nagpakita ng kalungkutan. "Nahulaan rin ni Ms. Montgomery na gusto ko si Mr. Whitman, pero sabi niya may asawa na daw si Mr. Whitman." Pagkatapos pakinggan ang paliwanag, kalmado ang mukha ni Carter pero tuso ang ngiti sa kanyang mukha. "Oo, kasal na nga talaga si Jeremy, pero matagal na silang hiwalay ng asawa niya. Kaya may pag-asa ka pa." "Talaga?" Sobrang nasabik ang katulong nang marinig niya ito, pero mabilis niyang napansin na nakalimutan niya ang kanyang galang at mabilis na yumuko. Hindi na siya nagsalita. Namumuhing tinignan ni Carter ang katulong, pagkatapos ay ibinuka ang kanyang labi p
Dumiretso si Carter kay Madeline. Nakasuot siya ng isang mamahaling dark blue na suit na bumagay sa kanyang perpektong katawan. Nilampasan niya si Shirley at pumunta sa tabi ni Madeline. Bahagya niyang nginitian si Madeline pero hindi umabot sa kanyang mga mata ang kanyang ngiti. "Eveline, ang ganda-ganda mo ngayong araw," pinuri niya siya at para bang sinulyapan niya si Shirley mula sa gilid ng kanyang mga mata. "Maghanda ka na. Pupunta muna tayo sa Royal Palace ng St. Piaf." Tumango si Madeline. "Okay." Mukha siyang masunurin. Pagkatapos ay nauna siya at naglakad papunta sa pinto. Nagmadaling pumasok ang stylist na nasa labas ng pinto at inabot kay Madeline ang bouquet. Isa-isang nagwatak-watak ang mga tao sa kwarto at tumalikod rin si Shirley. Naglakad si Carter sa kanyang likuran. "Sa tingin ko mas maganda ka pag nakasuot ka ng wedding dress." "Heh, hehe." Sarkastikong tumawa si Shirley. "Ang isang taong lumpo at sira ang mukha ay hindi magmumukhang maganda sa kah
'Ganun na nga, hindi lang pala ako. Mukhang may pakialam rin sa'kin si Linnie kahit kaunti. 'Kahit na nasa ilalim ng kontrol ni Carter ang kanyang isipan, sa loob ni Linnie, ako pa rin ang pinakamahalagang tao para sa kanya.' Naglakad si Madeline sa pasilyo ng Royal Palace papunta sa entablado ng pangalawang palapag at tumingin sa baba. Sa gitna ng mga panauhin, nakita niya kaagad si Jeremy sa isang tingin. Nakaupo siya sa isang lugar malapit sa sulok nang mag-isa. Hindi, hindi siya mag-isa. Sinasamahan siya ng katulong na nakatayo sa harapan ni Jeremy. Tahimik na tinignan ni Madeline si Jeremy at napansin na ang kanyang gwapong mukha ay puno ng isang malumanay na ngiti. Mukhang masaya siyang nakikipag-usap sa katulong. Nagsalubong ang kilay ni Madeline, at nang tatalikod na siya, isang palabirong boses ang biglang narinig mula sa kanyang likuran. "Hello, magandang cousin-in-law." Napahinto si Madeline. Nakilala niya kung sino ang nagmamay-ari ng boses na iyon. Lumi
Nang may nalilitong mga mata, tinignan ni Madeline ang lalaki na nagsalita. Kinakaawaan ba siya ng lalaking ito? Bakit siya kinakaawaan nito at nakikisimpatiya sa kanya? Nang makita ang pagkalito sa malilinaw at magagandang mga mata ni Madeline, hindi nagmamadaling sumagot si Jim. "Ginagamit ka lang ni Carter para makuha niya ang hangarin niya. Wala siyang totoong nararamdaman para sa'yo, pero gusto mong pakasalan ang lalaking ito nang buong puso. Hindi ba nakakaawa yun?" Pagkatapos makinig sa mga salita ni Jim, bahagyang ngumiti si Madeline. "Sa tingin ko masyado kang nag-aalala at naaawa ka sa maling tao. Walang nakakaalam kung sino ang kaawa-awang tao hangga't hindi pa dumarating ang huling sandali." Nang marinig ito, natulala si Jim dahil hindi niya naintindihan. Sa maganda at perpektong mukha ni Madeline, nakita ni Jim ang isang maliwanag at nakakaantig na ngiti, isang ngiti na bahagyang nagbigay ng isang malalim na kahulugan. Naging interesado siya, pero hindi niy
Kumindat ang katulong para ipakita ang kanyang determinasyon. Mukha ring tapat siya. Pagkatapos itong sabihin ng katulong, walang pakialam na tinignan ni Jeremy ang katulong. Sa nagdaang dalawang araw, inaalagaan siya nang mabuti at masigla ng katulong na ito. Ginagamit niya talaga ang kabutihang loob ng katulong sa kanya para makakuha ng impormasyon. Pagkatapos niya itong pag-isipan, hindi na kasing lamig ng kanina ang kanyang ekspresyon. Tamad niyang binuksan ang kanyang mga labi at nagsalita. "Hindi ko kailangan ang pag-aalaga mo. Dapat mong tulungan ang ibang tao. Kahit na gaano pa karaming oras at lakas ang ibubuhos mo sa'kin, wala itong magagawa. Mayroon na akong taong minamahal." Kahit na mas mabait na ang tono niya ngayon, mabilis at simpleng tinanggihan ni Jeremy ang katulong. Mukha na namang nalungkot at naliligaw ang mukha ng katulong. Pagkatapos ay huminga siya nang malalim. "Dahil paulit-ulit mo tong sinasabi, hindi na ako magpapatuloy na isiping may gusto
Pagkatapos sumara ng pinto, lumaki ang ngiti sa mga labi ni Carter. 'Jeremy, ginulo mo ang buhay ko at pinatay mo ang anak ko. Unti-unti kong gagawing impyerno ang buhay mo.' Naghintay si Madeline sa lounge at maingat siyang tinulungan ng stylist na ayusin ang kanyang buhok at wedding dress. Tinignan niya ang orasan sa pader at nalaman niya na malapit nang magsimula ang seremonya, pero hindi pa bumabalik si Carter. Creak.Bumukas ang pinto ng lounge sa sandaling ito at pumasok si Carter nang may mainit na ngiti sa kanyang mukha. Magalang na ngumiti ang stylist kay Carter at pagkatapos ay umalis ng lounge. "Carter, nagbalik ka na." Ngumiti si Madeline, tumayo, at naglakad papunta sa kanya. Nang may malumanay na ekspresyon, tinignan ni Carter si Madeline. "Malapit na ang oras. Dadalhin na kita sa baba." "Sumilip ako kanina. Ang daming bisita sa baba. Lahat ba sila ay mga kamag-anak at kaibigan ng pamilya mo?" Interesadong tanong ni Madeline. Tumango si Carter. "Mga kam
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si