Nang marinig niya iyon ay mabilis na tumalikod si Carter at humakbang patungo sa silid ni Shirley. Gayunpaman, habang papalapit si Carter sa silid, lalong bumilis ang tibok ng kanyang puso na may pangamba sa segundo. Ang produksyon ng AXP69 ay orihinal na inilaan para sa Madeline. Naglalaman ito ng nakakatakot na sangkap na magkakabisa at magmu-mute kapag nakapasok sa katawan ng tao. Sa huli, madudurog nito ang kaluluwa ng tao sa pamamagitan ng pag-uudyok ng mga guni-guni, na pinipilit ang tao na ibalik ang kanilang pinakamasakit at nakakahiyang mga alaala. Bumigat ang mga yapak ni Carter habang naglalaro ang mga isiping ito sa kanyang isipan. Nakaramdam siya ng kaba, kasama ang hindi pa nagagawang pakiramdam ng gulat. Natatakot siya na, sa isang iglap, makikita rin niya ang ganoong bersyon ni Shirley. Isang walang kagalang-galang na Shirley na nakulong sa kanyang masasakit na alaala. Biglang natigil ang pag-iisip ni Carter nang makarating siya sa pintuan ng kwarto ni
Kahit na ang sitwasyon ay naguguluhan sa kanya, ito ay mas mahusay kaysa sa kung ano ang una niyang naisip. Dahil sa kanyang pagkakalantad sa ulan, nagkaroon si Shirley ng mga sintomas ng sipon at lagnat. Dahil siya ay buntis, hindi siya maaaring uminom ng mga gamot sa trangkaso. Muli niyang tinawag ang doktor na bumalik. Hanggang sa hating-gabi na nang tuluyang nanirahan si Shirley. Sa buong gabi, mahinang tinawag ni Shirley si Carter nang ilang beses habang nanaginip siya. Nanatili siya sa tabi ng kanyang kama, pinagmamasdan siyang mabuti, hindi umaalis sa kanyang tabi. Para hindi maabala ang pahinga ni Shirley, nagbukas na lang ng table lamp si Carter. Tumambad sa mukha ni Shirley ang mainit at malambot na liwanag habang natutulog. Walang kamalay-malay na itinaas ni Carter ang isang kamay at marahang hinaplos ang kanyang may pilat na pisngi. “Kung hindi mo ako iniwan ng walang sabi-sabi noon, wala sa mga ito ang mangyayari. "Bakit hinayaan mong magalit ako sayo?
Si Jeremy, na alam ang pag-aalala at pananabik ni Madeline kay Lilian sa kanyang puso, ay hinawakan ang kanyang mga balikat at malumanay na tiniyak. "Kasama ni Lily si Fabian ngayon. Huwag kang mag-alala, naniniwala ako na hindi niya siya sasaktan." Gayunpaman, hindi gumaan ang pakiramdam ni Madeline. "Hindi iyon ang punto, Jeremy. May sakit si Lily. Kailangan niya ng napapanahong paggamot." "Alam ko, Linnie. Alam ko kung ano ang inaalala mo." Matiyagang inaliw siya ni Jeremy. Mabilis niyang nilabas ang phone niya at binuksan ang folder ng gallery niya. "Tingnan mo, Linnie. Ito ang medical report ni Lily kahapon." Kasunod ng mga salita ni Jeremy, nagmamadaling kinuha ni Madeline ang telepono at tumingin sa screen. Ang medikal na ulat ni Lilian ay ang pinakabagong larawan sa folder ng gallery. Binasa ito ni Madeline nang detalyado at nakita niya na ang mga tagapagpahiwatig ng kalusugan ni Lilian ay nagpakita ng mahusay na mga pagpapabuti kumpara sa oras bago siya kinuha
Kasalukuyan, isang piraso ng balita ang dumating sa pamamagitan ng pushed notification ng telepono. Isang suburban villa ang naiulat na nasunog kagabi, na nagresulta sa pagkamatay ng isang lalaki at isang babae. Biglang kumabog ng malakas ang puso ni Jeremy nang mabasa niya ang balitang ito. Habang hindi tinukoy ng artikulo sa balita ang pagkakakilanlan ng lalaki at babae, naramdaman ni Jeremy na sila ay sina Adam at Cathy. Gayunpaman, hindi pa rin siya nawawalan ng pag-asa. Subalit, agad na nakilala ni Madeline ang villa sa larawan. "Di ba sa Glendale yun villa ni Carter?" Itinuro ni Madeline ang larawan sa screen ng telepono. "Totoo bang nasunog si Grey Villa kagabi? At isang lalaki at babae ang namatay?" Sa hindi maipaliwanag na dahilan, ang pintig ng puso ni Madeline ay hindi rin mapakali. Napansin din niyang nagmamaneho si Jeremy sa direksyon ng Gray Villa."Jeremy, hahanapin mo ba si Carter?" "Hinahanap ko si Shirley. Gusto kong malaman kung nasaan si Cathy at Ad
Agad na tumalikod si Carter pagkatapos niyang magsalita.Nagpalitan ng tingin sila Madeline at Jeremy, at sinundan nila si Carter.Di nagtagal, nakarating si Carter sa tapat ng bahay na nasunog kagabi.Bago ang aksidente, talagang pinaghigpitan niya ang mga galaw nina Cathy at Adam, na pinipilit silang manatili sa bahay na ito.Hindi man lang sumagi sa isip niya na may mangyayaring ganito kagabi, pero pakiramdam niya ay gawa ng tao iyon.Nakatitig sa mga nasunog na guho sa kanyang harapan, hindi maiwasan ni Madeline na isipin ang tungkol sa sunog na naganap sa Montgomery Manor.Noong panahong iyon, ang pinakamasakit na bahagi ng sitwasyon ay ang paniniwala niyang si Jeremy ang nag-apoy. Syempre, ganoon din kasakit kapag naisip niya na ang kanyang mga biyolohikal na magulang ay napatay sa sunog na iyon.Sa kabutihang palad, gayunpaman, ang lahat ng ito ay isang pamamaraan lamang.Nakaramdam ng kirot sa puso si Madeline habang iniisip ang pagkamatay ni Adam at Cathy dito kagabi.
Bahagyang itinaas ni Madeline ang kanyang mga mata habang nagsasalita."Pero naaawa ako sa bata sa sinapupunan niya. Nakakalungkot para sa bata na magkaroon ng mga magulang na tulad mo."Ang mga salita ni Madeline ay tuluyang napawi ang kayabangan at ngisi sa mukha ni Carter."Eveline, sa tingin mo kaya mo bang tumayo dito ngayon kung hindi ka lang binigyan ni Shirley ng tanging vial ng anti-toxoid test reagent?""Oo, hindi ako tatayo rito. Dapat ay ipinakikita ko ang aking pasasalamat sa babaeng naglason sa akin at pagkatapos ay nagbigay sa akin ng anti-toxoid test reagent, tama ba ako?""…"Lalong nagdilim ang ekspresyon ni Carter, ngunit wala siyang mahanap na sagot sa komento ni Madeline.Sa loob ng ilang segundo, parang ang gulo ng isip niya.Kahit na ang kasalukuyang kalagayan ni Shirley ay mas mahusay kaysa sa inaasahan, na nagbigay sa kanya ng kaginhawaan, siya ay labis na nabalisa sa pag-iisip ng lason na nasa katawan pa rin ni Shirley, na nagbabanta sa pagsilang ng ka
Kahit na nasulyapan lang ni Madeline ang taong dumaan, pakiramdam ni Madeline na pamilyar ang taong ito.Hindi pinansin ni Madeline si Jeremy, na inabot ang kanyang kamay upang punasan ang mga luha niya, at nagmadali siyang lumabas.“Linnie.” Nagtaka si Jeremy at agad niyang sinundan si Madeline.Noong nasa labas na sila, agad na nakita ni Jeremy ang isang babae na nagmamadaling tumakbo palayo.Kahit na hindi niya makilala ang babae sa likod nito, pakiramdam niya at pamilyar ang taong ito.Biglang sumulpot ang mukha ng isang partikular na tao sa isip ni Jeremy. “Ada?”“Siya yun.” Ang sabi ni Madeline at binilisan niya ang kanyang kilos upang habulin si Ada, na mabilis na tumatakbo."Ada!"Inabutan ni Madeline si Ada at hnarangan niya ang daanan ni Ada.Walang magawa si Ada kundi ang huminto.Naiinis siyang tumingin kay Madeline, na nakatayo sa harap niya, at inirapan niya siya. “Huwag kang humarang sa daanan ko, Eveline. Alam mo ba kung anong posisyon ko ngayon?”Sinuri ni M
Nang mapansin ni Ada na nakatingin sa kanya nang kakaiba si Madeline, inatras niya bigla ang kamay niya. “Wag mo na akong istorbohin Eveline! Kung hindi, ipapadampot kita sa mga bodyguard!”Galit na binalaan ni Ada si Madeline at kaagad na tumalikod. Sa takot na baka mahuli na naman siya ni Madeline, sinadya ni Ada na bilisan ang kanyang paglalakad. Tahimik na tumayo sa iisang pwesto si Madeline. Kumunot nang bahagya ang noo niya nang panoorin niyang lumayo si Ada. “Mukhang masaya siya sa sunog na ito.”Para naman kay Jeremy, nagkaroon din siya ng kutob sa sinabi ni Ada kanina. “Linnie, samahan muna kita para makita mo si Adam at Cathy sa huling pagkakataon.”Hinawakan ni Jeremy ang kamay ni Madeline. At para naman sa dahilan ng sunog, nagkaroon na siya ng ilang hinala. Sa pamamagitan ng mga koneksyon ni Jeremy sa Glendale, natunton na nila kung nasaan si Adam at Cathy. Ito ay nasa pinakamalamig na lugar sa ospital at isa ring lugar na walang gustong bumisita. Bumukas