Patuloy na tumango ang katulong at kaagad na tumalikod at nagpunta sa kwarto ni Lillian. Sandaling nanatili si Fabian sa kanyang kinatatayuan bago bumaba ng hagdan na para bang kakaisip niya lang ng mga salitang gagamitin bilang sagot. Bumaba rin si Evan na nakasunod sa likuran ni Fabian. Nakatayo si Madeline sa sala at nang makita niya si Fabian na hindi nagmamadaling bumababa sa hagdan, lumapit siya sa kanya. "Nandito si Lillian, di ba?" Nang marinig niya iyon, kumunot ang noo ni Fabian at binalak na ipahayag ang sama ng loob niya. "Hindi mo siguro alam, Mrs. Whitman, pero pamamahay ko to. Mga kaibigan ko lang ang pinapapasok ko rito; hindi pwedeng pumasok ang ibang tao rito." Naiintindihan ni Madeline ang pinapahiwatig ni Fabian sa kanyang pahayag. Tinignan niya si Evan na nasa likuran ni Fabian at kaagad niyang naalala na siya ang lalaking muntik na aniyang mabunggo sa coffee shop kanina. Nang mapansin ni Evan ang tingin ni Madeline sa kanya, ngumiti siya at lumap
Tumayo si Evan at nagtanong. Pakiramdam niya ay hindi mabuti ang kalagayan ni Madeline. Nang marinig iyon ni Fabian, doon niya lang napansin na parang namumutla si Madeline. Kahit ang kanyang noo ay pinagpapawisan nang malamig. Unti-unting napansin ni Madeline na gumana na naman ang lason sa kanyang katawan. Sinabi ni Shirley noon na malapit nang gumana ang fourth stage. Nang maisip niya ito, sinubukan ni Madeline ang lahat para pigilang mangyari ang ganitong klase ng sitwasyon dahil hindi siya pwedeng maging mahina sa sandaling ito, pero hindi niya malabanan ang lason na gumagana na. Kahit na ganoon, hindi hinayaan ni Madeline na bumagsak. Hinigpitan niya ang kanyang mga kamao at patuloy na tinitigan ang mga mata ni Fabian. "Fabian, nagpunta ako rito para ibalik si Lillian sa'min. Kung hindi mo gustong ibigay si Lillian sa'kin, gagamitin ko ang huling paraan ko." Tinignan ni Fabian ang namumutlang mukha ni Madeline at naguguluhan. "Sa kondisyon mo ngayon, sa tingin mo ka
Ngunit nang maaabutan na nila si Madeline, hindi nila inasahan na biglang matutumba sa harapan ng kotse ang tumatakbong si Madeline. "Eveline?!"Sumugod si Fabian sa tabi ni Madeline. Habang sinuportahan niya sa balikat si Madeline, napansin niya na nawalan na nang malay si Madeline at hinimatay. Lumapit sa kanila si Evan at mabilis na nilagay ang kanyang mga daliri sa pulso ni Madeline at sinuri ito. Pagkatapos ay kumunot ang noo ni Evan. "Fab, mukhang kahina-hinala ang kondisyon ni Eveline. Dalhin mo siya sa isang kwarto ngayon din!" Napansin rin ni Fabian na mukhang delikado ang kondisyon ni Madeline at dinala niya si Madeline sa guest room. Nang isang pader lang ang pagitan, nilagyan sina Madeline at Lillian sa dalawang kwarto. Pagkatapos niyang dalhin si Madeline sa kama, pinasuri ulit ni Fabian si Madeline kay Evan. Kahit na isang pediatrician si Evan, magaling pa rin siya sa basic medical checkup procedures. Ngunit sa sandaling iyon, hindi niya matukoy ang probl
Pagkatapos niyang matanggap ang tawag, hindi nagdalawang-isip na pinihit ni Fabian ang manibela at mabilis na nagmaneho pabalik ng ospital. Nilagay ni Evan si Madeline sa pinakamagagandang VIP ward, pero sa sandaling iyon, nakatayo siya sa pintuan ng ward, hindi siya nagtangkang pumasok at guluhin si Madeline. Nang makita niya si Fabian na sumusugod mula sa kabilang dulo ng pasilyo, tinuro ni Evan ang ward nang may nag-aalalang mukha. "Pumasok ka at ikaw mismo ang tumingin. Parang kakaiba talaga siya." Pagkatapos niyang marinig ang sinabi ni Evan, tumingin si Fabian sa maliit na bintana sa pinto at nakita niya si Madeline sa loob ng ward. Yakap niya ang dalawang binti niya at nakabaluktot sa isang sulok, mukhang takot na takot ang kanyang ekspresyon. Kumunot ang noo ni Fabian, sabay binuksan niya ang pinto ng ward para pumasok. Narinig ni Madeline ang tunog at biglang tinaas ang kanyang mukha para tignan siya. Pumasok ang sinag ng araw mula sa bintana at lumapag sa likod
Sandaling nagdalawang-isip si Fabian bago tumalikod. Ang dalawang matatangkad na lalaki ay nakatayo sa pinto ng ward. Paminsan-minsan, sumisilip sila sa loob ng ward. Nakita nila si Madeline na namamaluktot pa rin sa kama, nakapikit, at nakakunot ng noo. Nag-alala sila rito. "Fab, hindi ba maganda ang relasyon nina Eveline at ng asawa niya? Bakit siya magsasalita ng ganyan?" Binanggit ni Evan ang kanyang pagdududa habang nagsimula siyang mag-analisa. "At saka, kakaiba ang sintomas na pinakita niya. Kanina lang, isa siyang determinadong babae, sa sumunod na segundo, naging isa siyang natatakot na babae. Wala naman siguro siyang Dissociative Identity Disorder, ano?" Nauwi si Evan sa isang malabong konklusyon. Kumunot ang noo ni Fabian nang marinig niya ito. "Dissociative Identity Disorder?"Malalim rin ang iniisip ni Fabian, pero pakiramdam niya ay mataas ang posibilidad ng sinabi ni Evan. Iyon ay dahil kapag pinagkumpara nila ang dalawang bersyon ni Madeline, mukha t
Sa Glendale.Sa sandaling ito, sinasamahan ni Jeremy ang kanyang bunsong anak na nag-aaral na maglakad nang bigla lang, nakatanggap siya ng tawag mula kay Fabian. Hindi siya nagkamali ng tingin dahil malinaw sa kanyang phone screen ang pangalan ni Fabian. Matagal nang naka-block ang numero niya kay Fabian. Kinabahan si Jeremy sa biglaang pagtawag ni Fabian ngayon. Kanina pa niya ito naramdaman dahil noong tinawagan niya si Madeline at walang sumagot sa kanyang mga tawag. Sa ngayon, si Fabian ang kusang tumawag sa kanya. Sigurado si Jeremy na mayroong nangyari kay Madeline. Sinagot ni Jeremy ang tawag nang walang pag-aalinlangan at kaagad niyang narinig ang malalim na boses ni Fabian mula sa kabilang linya. "May sakit ba ang asawa mo?" Nang marinig ito ni Jeremy ay naisip niya ang lason sa katawan ni Madeline. 'Gumana na siguro ang fourth stage ng lason!" "Fabian, anong nangyari kay Linnie? Sabihin mo sa'kin, dali!" Tinanong ni Jeremy si Fabian. Nang hindi niya napap
Binaba ni Fabian ang tawag at kaagad na tinawagan si Evan. "Tignan mo kung mayroong bote ng anti-toxoid test reagent kay Madeline. Kung meron, iturok mo sa kanya kaagad. Isa kang doktor kaya maliit na bagay lang sa'yo ang injection. Dali." Kaagad na binaba ni Fabian ang tawag, hindi niya binigyan si Evan ng pagkakataon na tanggihan siya. Natural, bilang isang doktor, hindi tatanggihan ni Evan ang ganitong pabor. Ngunit, tinignan niya si Madeline na tinurukan ng pampakalma at hindi niya mapigilang magduda. 'Tama ba tong gagawin ko?' Ngunit, trabaho ng isang doktor ang magligtas ng buhay. Isa ka mang pediatrician o iba pang klase ng espesyalista, iisa sila ng responsibilidad. Tinanggal niya ang kumot at naghanap sa damit ni Madeline, pero hindi niya nahanap ang anti-toxoid test reagent na sinasabi ni Fabian. Mabilis niyang tinawagan si Fabian na papunta na sa ospital. Pagkarating niya sa ospital, naghanap nang maigi si Fabian sa lahat ng bulsa sa damit ni Madeline. Wala
Tumingin si Jeremy sa maliit na bintana na nasa pinto ng kwarto. Tumingin siya sa loob ng kwarto at nakita niya ang payat na likod ni Madeline. Nakaramdam si Jeremy ng kirot sa kanyang puso at kaagad na binuksan ng pinto ng kwarto. "Payo ko lang." Narinig ang boses ni Fabian mula sa likuran ni Jeremy. "Baka sobra siyang kinakabahan, at baka rin hindi ka niya makilala. Mas mabuti kung ihanda mo ang isipan mo." Pagkatapos marinig ang payo raw ni Fabian, marahang sinara ni Jeremy ang pinto. Tinignan niya si Madeline na nakayakap sa kanyang binti at nakayuko sa dulo ng kama habang dahan-dahan siyang lumapit sa kanya. "Hindi ako yun. Hindi ko talaga ginawa ang ganung bagay. Jeremy, bakit di ka naniniwala sa'kin…" Nang papalapit na si Jeremy sa kanya, bigla niyang narinig si Madeline na bumulong. Ang mga salitang sinabi ni Madeline ay parang isang matalim na espadang tumusok diretso sa kanyang puso. Ang kanyang papalapit na yabag ay biglang huminto nang kusa habang nari