Pakiramdam ni Jeremy na hinihila nang matindi ang puso niya nang magising siya nagn tuluyan sa sandaling ito. Binuksan niya ang lampara. Sa ilalim ng liwanag, nakita niya si Madeline na basang-basa ng malamig na pawis. Mahigpit niyang hawak ang kumot, habang ang mata niya ay nakapikit nang sumimangot. Paulit-ulit siyang sumigaw nang humihingi ng tulong. Takot na takot siya. “Jeremy, wag kang aalis, wag kang aalis…” Nananaginip siya at ang tono niya ay parang umiiyak. Nakikita pa ni Jeremy ang luha na lumalabas sa sulok ng mata ni Madeline. Nahuhulaan niya na binabangungot ito. Habang nadudurog ang kanyang puso, hinawakan ni Jeremy ang kamay ni Madeline. “Linnie.” Ngunit sa sandaling tawagin niya ito, biglang kumibo si Madeline at itinaboy nang mapwersa ang kamay niya. “Ryan, anong gusto mo?” Bigla itong nagtanong. Malinaw na napapanaginipan nito si Ryan. Sa panaginip niya, pinipilit siya ni Ryan na gawin ang isang bagay na ayaw niyang gawin. Nasasaktan si Jeremy, at muli
’Hindi, saglit pa lang ito. Siguro di pa nakakalayo si Linnie.’ Inisip ni Jeremy sa loob niya habang sinusubukan niyang pagaanin ang kanyang loob. Takot na takot siya na mawawala na naman ito. Dati siyang isang lalaking di natatakot mamatay, ngunit sa ngayon, nanginginig siya sa takpt hanggang sa basang-basa na ng malamig na pawis ang palad niya. “Linnie!” Habang kaharap ang hangin, isinigaw ni Jeremy ang pangalan ni Madeline, ngunit ang sagot na natanggap niya ay ang tunog ng mga sanga ng puno na hinihipan ng simoy ng gabi. ‘Nasaan ka na Linnie? ‘Baliw ka, nandito lang ang Jeremy mo.’ Pakiramdam ni Jeremy parang sinisilaban ang puso niya at sinusunog siya. Sa sandaling ito, nakarinig siya ng isang sigaw at tunog ng isang taong bumabagsak sa sahig mula sa malayo. “Linnie!” Kaagad na tumungo si Jeremy sa pinagmulan ng tunog at nakita na si Madeline ito na nadapa. Nang hindi alam ang dahlan, tumakbo siya sa ilog sa likod ng villa. Sa ilalim ng mga ilaw sa daan, ma
Kasunod ng komento niya, itinuon ni Madeline ang titig nito sa bagay na hawak ni Jeremy. Binalot ng isang manipis na hamog ang liwanag ng buwan, habang tahimik na iniilawan ang mukha ni Madeline na biglang naging maamo.Sa sandaling ito, para siyang isang tahimik na manika. Tahimik siya at masunurin nang hindi kumikibo. Makikita sa mata niya ang makulay na mga sinag. “Jeremy.” Itinaas ni Madeline ang kanyang kamay at kinuha ang makulay ngunit kupas na kabibe mula sa kamay ni Jeremy. Lumilitaw sa kanyang isipan ang kabataan niya. “Ito ang kabibeng ibinigay ko kay Jeremy,” Sinabi ni Madeline nang marahan, habang ang kanyang emosyon ay di na naiinis tulad ng kanina. “Bakit nasa iyo yan? Edi totoo ngang kinuha niyo si Jeremy diba? Ninakaw niyo iyan sa kanya!” Hinawakan ni Jeremy ang malamig na kamay ni Madeline. “Linnie, ito agn regalo mo sa akin bilang patunay ng pagmamahal mo. Hindi ko ito kailanman ibinigay sa iba at walang umagaw nito sa akin, baliw. Makinig ka sa akin, ako
Nang parating na ang madaling-araw, narinig ni Jeremy ang isang kaguluhan mula sa labas. Lumabas siya at pinalalahanan si Karen na bantayan si Madeline kung gumising ba siya. Naguluhan si Karen ngunit tumango pa rin siya at pumayag. Nang tatanungin na niya ang dahilan sa likod nito, nakatalikod na si Jeremy at bumalik sa kwarto. Ngayong tulog na si Madeline, makakapikit na si Jeremy para makaidlip. Ngunit di nagtagal nang makatulog siya, nagsimula siyang magkabangungot. Napanaginipan niya na nakatakas na naman si Madeline at umigkas siya dahil dito. Biglang siyang nagising dahil sa gulat at napansin na walang laman ang kalahati ng kama. “Linnie.” Bumaba ng kama si Jeremy at sumugod palabas ng kwarto. Sa sandaling gusto niyang bumaba para hanapin si Madeline, nakita niya itong kausap ang dalawang bata sa pasilyo sa baba. Kumalma bigla ang kumakabog niyang dibdib dahil dito. Bumalik ng kwarto si Jeremy, naglinis at nagmadaling magpalit ng damit. Tapos tumakbo siya pababa sa
Nilamig si Madeline na para siyang bumagsak sa isang malamig na kulungan at ang katawan niya ay nabalot sa lamig ng kwebang yelo. Naramdaman niyang dumaan ang isang braso sa kanyang ulo. Tapos dinala siya ng lalaki sa likod niya paharap. “Tigil,” Muling nagsalita ang lalaki. Nagulo ang tibok ng puso ni Madeline nang kaagad siyang lumingon nang marinig niya ang boses. Nang itaas niya ang kanyang mata, nakita niya ang isang pares ng matamlay na mata na kumikislap at tuso. Ang emosyon ni Madeline na umayos matapos ang pagsisikap ay muling napipilitang mawalan ng kontrol. “Ryan.” Gumalaw ang labi niya nang bigkasin niya ito. Itinaas ni Ryan ang kanyang kamay at inayos ang sumbrero habang tinatakpan ang malalalim niyang mata. Ang maputla niyang labi ay bahagyang ngumiti. “Akala ko nakalimutan mo na ako,” Sinabi niya nang may halos malanding tono. Habang nakatingin sa nababahalang mukha ni Madeline, itinaas niya ang kanyang kamay at sinubukang hawakan ang mukha nito, ngun
Di tinawag ni Jeremy si Madeline dahil nag-aalala si Jeremy na baka maalerto si Ryan kung nasaan siya. Di napansin ni Ryan na palapit si Jeremy. Binuksan niya ang pinto ng kotse at inutusan si Madeline na pumasok, “Pumasok ka sa kotse. Dadalhin kita kay Jeremy.” Nagtatakang tumingin si Madeline kay Ryan at sumimangot bago tumalikod nang nag-aalinlangan. Ngunit sa sandaling papasok na siya ng kotse, nakita ni Madeline si Jeremy an tumatakbo mula sa sulok ng kanyang mga mata. Lumingon siya para tignan ito nang biglang magkaroon ng gulat na ngiti sa kanyang mukha. Napansin din ni Jeremy na nakita siya ni Madeline. Gusto niyang sabihin kay Madeline na magpanggap na hindi siya nakita nito para hindi siya makita ni Ryan, ngunit kaagad na sumigaw si Madeline na parang natural lang ito. “Jeremy!” Ngumiti si Madeline at tinawag si Jeremy. Kasabay nito, sinubukan niyang tumakbo papunta dito. Kalaunan, napagtanto ni Ryan na nahanap na ni Jeremy kung nasaan siya. Nang makitang sinu
Nang marinig ang sinasabi ni Ryan, napagtanto ni Madeline na seryoso ang kalagayan niya. Tumagilid siya at nagapakahirap na bumangon mula sa sahig nang hilahin siya nang malakas ni Ryan para lumingon siya dito.“Eveline, di ko pwedeng palagpasin ang pagkakataong ito.” Puno ng di natitinag na determinasyon ang mata ni Ryan. Ang mata niya ay namumula na parang isang demonyong mula sa impyerno nang iunat niya ang kanyang kamay para punitin ang palda ni Madeline. Hinawakan ni Madeline ang malikot na kamay ni Ryan at kinagat ito nang walang alinlangan. Sumimangot si Ryan sa sakit. Hindi niya inakalang magpupumiglas pa rin si Madeline. Ngunit binalewala niya ito at hinawakan ang kamay ni madeline. Tapos yumuko siya para halikan ito. “G*go ka, bitiwan mo ako!” Nagpumiglas si Madeline nang buong lakas, ngunit ang lakas niya ay walang laban sa lalaking ito. “Jeremy!” Tinawag niya si Jeremy, nag-aasam na lilitaw ito para protektahan siya. “G*go ka, nagsinungaling ka sa akin! Sabi
Medyo nagdududa pa rin siya pero hindi siya nagdalawang-isip na tanggalin ang gasa sa na namantsahan ng dugo. Nang makita niya ang madugong sugat, nagulat si Madeline. “Nagsisinungaling ka. Hindi ako ang gumawa nito.” Tinitigan ni Madeline si Ryan dahil sa nadismaya siya dito. “Ang lupit mo. Nagsinungaling ka sa akin at sabi mo sasamahan mo kong hanapin si Jeremy, at ngayon nagsisinungaling ka nanaman nang sinabi mo na ako ang tumulak at nanakit sayo.” Tumawa lang si Ryan ng marinig niya na pinapagalitan siya ni Madeline. “Oo, nagsinungaling ako sayo. Ano ngayon ang gagawin mo sa akin?” Tinikom ni Madeline ang kanyang mga labi ng mahigpit habang nakatingin kay Ryan sa sobrang inis. “Wala akong gagawin sayo. Ang gusto ko lang ay pakawalan mo ang mga magulang ko at tigilan mo na ang panggugulo kay Jeremy.”Sandaling naguluhan si Ryan ng marinig niya ang pakiusap ni Madeline. Ligtas na ang kanyang mga magulang pati si Jeremy. Halatang lam na niya ito, pero ngayon, mukhanh