“Dalawang milyon! May higit kang isang daang milyon, pero ginagastos mo ito sa basurang ganito?” Hiyaw ni Dylan kay Erika.Isang malakas na tunog ang narinig nang ibagsak ng lalaki ang dalang painting ni Erika sa sahig. Nabasag ang salamin at isang piraso ng bubog ang tumama sa braso ng babae. Maingat niyang pinulot ang painting mula sa mga basag na piraso. Mabuti na lang at hindi nasira ang mismong artwork.“Pasensya na, Mr. Florida,” mahinang sabi ni Erika, “kailangan ko itong ipareframe bago ko maibigay sayo ulit.”Napanganga si Damon. Nakita niya ang kapatid na ilang buwan nang tuliro, at ngayon ay nagwawala sa harap nila. Gusto niyang tulungan itong maglabas ng galit.Dahil sa totoo lang, matagal na niyang sinisikap makitungo kay Erika. Tuwing magkikita sila, hanggang hapunan lang ito, pagkatapos ay aalis na. Hinding-hindi niya sinamahan ang mga ito sa mga nightclub.Madalas siyang pag-usapan ng mga kapatid ni Damon sa likod. Tinatawag siyang “pekeng alta” at isang “tunay na sant
Matapos magsalita, tumingin si Erika sa mga mata ni Dylan at napansin niyang bahagyang lumaki ang mga balintataw nito. Agad siyang umiwas ng tingin.“You didn’t expect to spend so much time on me, did you? Bago mo pa ako ganap na makontrol, nagsimula nang maglagay ng pressure ang pamilya mo. Kahit gaano pa ako kalamig sa’yo, natuloy ka pa rin kay Sue. Ang tanging mali sa plano mo ay hindi ako naging sunud-sunuran gaya ng inaasahan mo. Kaya nagalit ka at ginamit ang aking ‘pagiging malamig’ bilang dahilan para pagtakpan ang tunay mong intensyon.”“Sanay na ako sa ganyang mga taktika mula pa noong tatlong taong gulang ako. Dapat yata magpasalamat pa ako. Muli mong pinatunayan sa akin na ang relasyong batay sa pantay na katayuan ay mali na sa simula pa lang.”“Pagkatapos noon, nagkasundo ang pamilya n’yo at ang mga Valentine, at naging maunlad ang negosyo. Pero para sa isang tulad kong simpleng tao, ang kailangan ko lang ay tatlong beses na pagkain sa isang araw, bubong sa aking ulo, at
Sa gitna ng malakas na bagyo, ang itim na payong ay bahagyang nakahilig kay Erika. Heavy rain streamed down the smooth satin fabric, splattering as it hit the ground below. Nakapuno ng luha ang mata ni Erika, nakatingin sa matangkad na lalaking nakasuot ng malinis na suit.Parang palagi nalang kapag nawawala siya sa kontrol, si Logan ang nakakasalubong niya.Kung nalaman lang ni Erika ang tunay niyang pagkakakilanlan noon, hindi sana siya gumawa ng ganoong kapusukan.Ngayon, si Logan ay may presensyang tila isang nobleng ipinanganak. Kahit walang sinasabi, para siyang isang bituin sa isang pelikula. Matangkad, elegante, at kagalang-galang—isang taong hinding-hindi niya maaabot.Logan glanced at the disheveled woman on the ground. Her face was smeared with makeup, giving her a slightly comical yet pitiful appearance. Tears traced down her cheeks, a line of sorrow etched into her skin.There was a captivating beauty in her vulnerability. Para siyang sirenang sugatan sa karagatan, napaka
Erika’s ears flushed red, as if only around this man did she seem like an ordinary woman—filled with a mix of emotions: happiness, anger, sorrow, and joy.Logan carried her upstairs. The garden was quiet under the rain, the only sound being the raindrops falling onto the leaves and grass. It was oddly soothing.Iniyakap ni Erika ang kanyang mga braso sa leeg ni Logan habang maingat siyang binaba nito sa bathtub. Tiningnan niya ito nang pataas. Logan had already taken off his coat, and the white shirt underneath clung to his skin, revealing his toned physique.Nakatagilid ang likod niya habang nakaluhod sa gilid ng bathtub, inaayos ang tubig. Kitang-kita ang hubog ng kanyang likuran at ang mga masel na bumabakat sa basang damit.Ngayon naintindihan ni Erika kung ano ang ibig sabihin ng "half hide, half reveal."Lalo na sa ilalim ng dim na ilaw, ang balat niya ay tila naging mas madilim kaysa dati, at ang mga nakaumbok na masel ay nagbigay ng mas ligaw at kaakit-akit na anyo.Parang isa
Logan paused, his gaze lingering on the red tint of her eyes. Lifting his hand, he gently ruffled her hair."There's no need to rush." Kinagat ni Erika ang labi niya. Inihanda na niya ang sarili para sa isang komprontasyon, pero parang wala namang balak si Logan na palalain pa ang sitwasyon. Her eyes burned as she glanced at him awkwardly."What are we even doing now, Logan?" Noon, gusto lang niyang lumayo sa kanya. Pero ngayon, siya pa mismo ang humahanap ng linaw sa kanilang relasyon. Logan didn’t believe these were her true feelings.In a low murmur, he replied, "I’m a bit busy today. Let’s have a proper talk another time." Hindi na pinilit pa iyon ni Erika at tumango na lamang."Alright." Later, in the study room. Logan leaned against the window, listening to Max’s report."Teacher Larson and Dylan stayed in the restaurant alone for ten minutes. Paglabas nila, may hawak siyang basag na picture frame. I looked into the identities of the other two people." "What did yo
Erika rushed to the orphanage, finding the place in utter chaos. Isang grupo ng mga siga na nakasuot ng makakapal na gold chains at puno ng tattoo ang braso, ang sumisira sa lahat ng makita. Ang iba’y binubunot ang mga puno, habang ang iba nama’y pinagbabasag ang mga bintana at muwebles. Halata naman na ang intensyon nila ay magdulot ng matinding pagkawasak. Hawak-hawak ang isang bata, dinial ni Erika ang isang numero nang galit na galit. Isang malalim na boses ng lalaki ang sumagot sa kabilang linya. “Hello.” “Bastard, pumayag na ako sa usapan natin, so why are you still doing this?!” Hindi alam ni Erika, pero nasa kalagitnaan ng isang meeting si Logan, kausap ang mga senior executives tungkol sa acquisition plan. Kahit hindi naka-speaker ang telepono, narinig pa rin sa buong silid ang galit niyang sigaw. Lahat ng mata’y napatingin kay Logan, puno ng kuryosidad at aliw. Ah, mukhang umiinit na ang kwento! So, ito pala ang babaeng laging iniisip ni Mr. Vallejo, at parang may
When she was about to take a closer look, the window was already raised. The privacy glass blocked all her prying eyes. Yuan touched the back of her head, iniisip na mali lang ang nakita niya.Teacher Larson has always been cold, bihira itong ngumiti sa boyfriend niya, let alone someone like Mr. Vallejo.She didn’t know that Erika had a man’s iron arm wrapped around her waist. Ang dress na suot niya ay naglalantad ng bawat kurba ng katawan niya, bulging when it should and curling up when it should. The softness of her chest pressed against the man’s firm arms.She bit her lip to prevent herself from making a sound na baka marinig ni Yuan. Logan’s body pressed forward, at idinikit niya ang ulo sa leeg ni Erika, ang mainit na hininga nito ay dumadampi sa kanyang balat.“I guessed it right, you look beautiful in that dress.”The man praised her sincerely. In such a confined space, the atmosphere was filled with a tension na hindi nila kayang pigilan. Nasa harap pa rin ang driver, kaya bu
Erika knew it well and had control over it. She stood and he sat. Logan had to raise his head at tiningnan siyang mabuti.Erika has no makeup, her face is clean, and her exposed neck is cold white, like a good satin surface, smooth and shiny. Sa suot niyang dress, she looked colder and more alluring than when they first met. She was very attractive.His hot palm pressed against her waist and his voice was deep, “Well, what do you want to talk about?”Erika stretched out her slender fingers and moved them down a little along his cold jawline, across the raised Adam’s apple, down his collarbone, and stopped in front of his strong chest.“My right to belong.”Erika slowly leaned forward at inilapit ang labi sa kanyang tainga, “Logan, I will belong to you from now on.”Such an ambiguous sentence is enough to make a man’s heart surge.Logan placed his hand lightly on her waist and, with a smooth pull, Erika found herself sitting on his thigh. Hinawakan niya ang pulso ni Erika, at ang magas