Chapter 57

Sa gitna ng malakas na bagyo, ang itim na payong ay bahagyang nakahilig kay Erika. Heavy rain streamed down the smooth satin fabric, splattering as it hit the ground below. Nakapuno ng luha ang mata ni Erika, nakatingin sa matangkad na lalaking nakasuot ng malinis na suit.

Parang palagi nalang kapag nawawala siya sa kontrol, si Logan ang nakakasalubong niya.

Kung nalaman lang ni Erika ang tunay niyang pagkakakilanlan noon, hindi sana siya gumawa ng ganoong kapusukan.

Ngayon, si Logan ay may presensyang tila isang nobleng ipinanganak. Kahit walang sinasabi, para siyang isang bituin sa isang pelikula. Matangkad, elegante, at kagalang-galang—isang taong hinding-hindi niya maaabot.

Logan glanced at the disheveled woman on the ground. Her face was smeared with makeup, giving her a slightly comical yet pitiful appearance. Tears traced down her cheeks, a line of sorrow etched into her skin.

There was a captivating beauty in her vulnerability. Para siyang sirenang sugatan sa karagatan, napaka