Ang lalaki ay ngumisi. Kinurot niya si Lily sa mukha at sinabi, “Ikaw na ang babae ko ngayon, bakit gusto mo pa rin makasama siya? Hindi ko hahayaan na hawakan ng ibang lalaki ang babae ko!”Mabilis na inudyok ni Lily sa tusong boses, “Huwag kang mag-alala, Jerome, hindi ko siya hinayaan na hawakan ako simula pa noong nagsama kami. Sobrang dumi niya! Ang katawan ko ay laging sayo at sa’yo lang, eksklusibo lang ito para sa’yo!”Pagkatapos, nagpatuloy siya, “Sa totoo lang, gusto kong makipaghiwalay sa kanya sa sandaling nagsimula ang restaurant, pero hindi ko alam na ang talunan ay may kaibigang medyo mapamaraan at tinulungan akong paalisin ang lalaking may peklat sa mukha sa redevelopment zone. Hintayin mo lang na umayos ang negosyo—iiwan ko siya at papaalisin sa restaurant!”Tumawa nang mayabang si Jerome Hunt at sinabi, “Lalaking may peklat lang sa mukha iyon! Kung sinabi mo ito sa akin nang mas maaga, ang kailangan ko lang ay isang tawag at ang boss niya ay pupunta na at luluhod a
Sinabi ni Douglas habang tumawa nang marahan, “Pumunta siya sa hair salon. Bakit?”Ngumisi si Charlie. “Hair salon? Iyon ba ang sinabi niya sa’yo?”“Oo!”“At naniwala ka sa kanya?”Tinanong ni Douglas sa nagtatakang tono, “Charlie, anong gusto mong sabihin? Sabihin mo na, huwag ka na mag paligoy-ligoy.”Umugong si Charlie at nagsimula, “Sige. Nakita ko si Lily sa BMW showroom na may kasamang lalaki na tinatawag na Jerome Hunt. Nagyayakapan sila, at tinawag pa niya ang lalaki na ‘mahal’. Sa tingin ko ay niloloko ka niya.”“Imposible!” Sinabi nang malakas ni Douglas. “Hindi gano’n si Lily! Mali ba ang nakita mong tao?”Sinabi nang matingdi ni Charlie, “Hindi. Siya nga.”“Hindi! Hindi ako naniniwala!” Sinabi nang malamig ni Douglas, “Charlie, malapit tayong magkaibigan pero hindi mo dapat sinisiraan ang nobya ko dahil malapit kami!”“Douglas, gumising ka nga! Niloloko ka ng nobya mo kasama ang ibang lalaki at ang basurang Jerome na ‘yon ay pinangakuan siyang bilha ng BMW X6. Pumu
Pagkatapos magtanghalian, si Jacob, ang biyenan na lalaki ni Charlie, ay nakabihis na nang maayos at sinabihan si Charlie, “Hey, bilisan mo na at maghanda ka na, gagamitin natin ang bago nating kotse at pupunta sa Antique Street. Isang shop doon ang nakakuha mula sa ibang bansa ng isang kiln vase mula sa Tang Dynasty at gusto ko itong makita.”Sinabi ni Charlie, “Pa, magsisimula ka nanaman sa antigong bagay ulit? Wala tayong masyadong pera at marangyang libanagan iyan ngayon.”Walang kasanayan si Jacob sa pagpapalago ng pera pero nangangarap siya sa mga plano niyang yumaman nang mabilis. Mahilig siyang pumunta sa Antique Street para sa pag-asa na makakuha ng isang bihirang piraso ng antigo sa mababang presyo, ngunit sa mga nakaraang taon, ang mga karanasan na nakuha niya lamang ay panloloko.Kailangan niyang huminto nang ilang panahon ngunit ngayon, hindi lamang siya bumalik sa kanyang hilig ngunit nangati na rin ang mga kamay niya.Nainis si Jacob sa sinabi ni Charlie na may mabut
Galit na pinadyak ni Raymond ang kanyang paa. “Biyenan mo siya, hindi ba?”Tumango si Charlie. “Oo, biyenan ko siya, pero siya ang nakasira, hindi ako. Hanapin mo kung sino ang responsable sa pagkabasag ng pasilyo. ‘Hanapin mo ang totoong salarin, huwag mong idamay ang kanilang pamilya’—narinig mo na ba ang kasabihan na ito?”Ang dugo ni Raymond ay kumukulo, pero pinag-isipan niya ang sinabi ni Charlie at napagtanto na tama siya.Kung lalabas ang balita na humihingi siya ng bayad mula sa inosenteng tao, madudumihan ang reputasyon ng Vintage Deluxe.Kaya, inutusan niya ang mga lalaki na nasa tabi niya, “Ikaw, ibalik mo ang matandang lalaki dito!”Kumulot ang mga labi ni Charlie sa isang tahimik na ngisi habang pinapanood ang mga lalaki na hinahabol ang matandang lalaki.Sa totoo lang, kaya niyang gamitin ang kanyang card at tapusin na ‘to, pero masyado itong madali para sa kanyang walang hiyang biyenan na lalaki, hindi ba?Mas mabuti pa na magdusa ang matandang lalaki at matuto s
Sabik at sobrang saya, mabilis na nilagay ni Charlie ang Apocalyptic Book sa kanyang bulsa, ngunit ang libro ay agad na naging pulbos at naglaho sa hangin.Himala, ang bawat salita sa libro ay malinaw na tumatak sa utak ni Charlie.Sa sandaling ito, si Jacob, na tumakbo na parang isang duwag, ay marahas na hinuli ng ilang malalaki at malalakas na lalaki at hinagis pabalik sa shop.Kung titingnan ang kanyang malaki at namamagang mga pisngi, napagtanto ni Charlie na siguradong nabugbog siya bago siya binuhat pabalik dito.Naramdaman ni Charlie na ang kaawa-awang hitsura ni Jacob ay sobrang nakakatawa at kawili-wili.Gaano kangahas ang matandang ito na gawin siyang hantungan ng sisi pagkatapos mapasok sa gulo! Ang kaunting bugbog ay kailangan bilang parusa sa kanya upang matutunan niya ang leksyon niya.Si Jacob ay nasa isang partikular na nakakatakot at nakayayanig na posisyon ngayon. Dahil sa kanyang desperado na pagtakas kanina, labis siyang humihingal na parang aso, sinusubukan
Tumango si Charlie. “Paano kung naayos ko ito?”Suminghal si Raymond. “Kailangan kong tanungin ang mga tagatasa. Kung sasabihin nila na naayos mo ang karamihan sa pinsala, papakawalan ko kayong dalawa!”“Sige!” Tumango si Charlie. “Isa itong kasunduan!”Mabilis siyang tumalikod sa gagawin niya at tahimik na sinimulan ang kanyang trabaho. Kinuha niya ang eskoba at gumuhit ng balangkas ng pasilyo sa papel ng bigas ng tsino.Pagkatapos, kinatok niya nang magaan ang itlog upang gumawa ng isang maliit na bukasan, sinawsaw ang kanyang hintuturo upang kumuha ng puti ng itlog, pinunas ito sa isang piraso ng pasilyo, at idinikit ito sa modelo ng papel. Pagkatapos, inulit niya ang parehong proseso sa sumunod na piraso, at iba pa, hanggang ang modelo ng papel ay unti-unting nabalot ng mga piraso ng pasilyo...Ang lahat ay tahimik na nanonood habang pinipigilan ang kanilang paghinga sa takot na magambala nila ang kanyang proseso ng pag-aayos.Mabilis na lumipas ang kalahating oras.Nang tu
Nagulantang si Raymond!Kailanman ay hindi niya naisip, kahit sa kanyang panaginip, na ang pasilyo ay magbabago at magiging mas mahalagang kayamanan pagkatapos ayusin gamit ang ilang itlog!Tinuro niya si Charlie at sinabi, “Miss, ito ang lalaking umayos ng pasilyo…”Habang sumulyap si Jasmine kay Charlie, hindi niya maiwasang isipin kung paano nalaman ng isang batang lalaki ang matagal nang nawawalang pamamaraan ng pag-aayos ng isang kultural na relikya!Sa kabila ng kanyang pagdududa, nakapaglas siya ng isang magalang na ngiti at tinanong, “Hi, ako si Jasmine Moore. Paano dapat kita tawagin? Maaari ko bang malaman kung kanino mo natutunan ang pamamaraan ng pag-aayos ng relikya?”Si Jacob, na nanginginig pa rin sa gilid, ay nagulantang nang marini ang pangalan ni Jasmine Moore.Ang pamilya Moore!Ang pamilya Moore ang pinakamataas na pamilya sa Aurous Hill! Ang kanilang impluwensya ay hindi maikukumpara sa mga matataas na pamilya ng Eastcliff, pero sa Aurous Hill, sila ang nasa
Tumango si Charlie. “Naiintindihan ko.”Ang matandang lalaki ay naglabas ng isang malalim na buntong hininga, ibinulong niya, “Kung alam ko lang na may ganito kang kasanayan, hindi sana ako susugod sa’yo! Ngayon, hindi lang ako sobrang napagod, nasampal pa ako nang ilang beses! P*cha, malas naman!”Nagpatuloy siya, “Namumula pa rin ba ang mukha ko?”Sumagot si Charlie, “Kaunti.”Nagreklamo muli ang matandang lalaki. “Sabihin mo sa ina mo na nauntog ako sa poste kung itatanong niya.” Nang dumating siya sa bahay, agad na pumunta si Charlie sa supermarket upang bumili ng mga pagkain at gumawa ng hapunan para sa pamilya.Pagkatapos ay tinawagan niya ang kanyang asawa, si Claire Wilson, kung sakaling may gusto siyang kainin. Gayunpaman, may plano pala siya sa paparating na proyekto kasama si Doris Young sa gabing iyon, kaya inimbita niya si Claire upang maghapunan sa Emgrand Group.Nang marinig ang sinabi niya, sinubukan din ni Doris Young at sinabi, “Sir, ang proyekto ay isinasag
“Ano bang alam mo?!” Tumingin nang mapanghamak si Jacob sa kanya, pagkatapos ay sinabi kay Charlie, “Siya nga pala, Charlie, malapit nang magsagawa ng isang ancient calligraphy and painting exhibition ang Calligraphy and Painting Association. Sobrang taas ng mga pamantayan ng ancient calligraphy and painting exhibition na ito. Sobrang suportado rin ang siyudad dito, kaya malaking kilos siguro ito para sa bansa natin! Marahil ay imbitahin pa namin ang Central Oskia Media para magbigay ng kumpletong ulat sa buong event!”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Sobrang laking event nito? Hindi maituturing na base ang Aurous Hill para sa calligraphy at painting, kaya hindi ba’t masyadong puwersahan na gawin ang napakalaking event dito?”Sinabi ni Jacob, “Hindi mahalaga kung hindi ang Aurous Hill ang base para sa calligraphy at painting. Ayos lang ito basta’t kayang ipakita ng Aurous Hill ang mga magagandang calligraphy at painting, kaya nangongolekta kami ngayon ng mga likha ng mga sikat na a
Samantala, gabi na sa Aurous Hill.Naghanda na ng hapunan si Elaine at inimbita sina Charlie at Claire sa lamesa. Sa parehong oras, hindi niya mapigilang magreklamo, “Alas otso na, kaya bakit wala pa rin sa bahay ang g*gong iyon, si Jacob? Nasaan na kaya siya ngayon!”Sinabi nang kaswal ni Charlie, “Ma, si Papa na ang vice president ng Calligraphy and Painting Association, kaya siguradong abala siya. Sana ay maging maunawain ka.”Sinabi nang mapanghamak ni Elaine, “Bakit ako magiging maunawain sa kanya? Sa tingin mo ba ay wala akong alam sa abilidad niya? Sa tingin ko ay bulag ang taong namamahala sa Calligraphy and Painting Association para hayaan siyang maging vice president!”Habang nagsasalita siya, binuksan ni Jacob ang pinto at pumasok.Mabilis siyang binati ni Claire at sinabi, “Pa, maghugas ka na ng kamay at maghapunan tayo!”Tinanong nang kaswal ni Jacob, “Anong klaseng mga pagkain ang mayroon? May karne ba?”Nanumpa si Elaine at sinabi, “May takip, gusto mo bang nguyai
Sa gabing iyon, umupo si Mr. Chardon sa sahig ng kanyang pansamantalang bahay habang naka-krus ang mga paa. Mukhang nagme-meditate siya habang nakapikit ang mga mata, pero sa totoo lang, kinakalkula niya kung kailan siya aalis para pumunta sa Aurous Hill.Bigla siyang nakatanggap ng isang notification sa kanyang cellphone, at ang British Lord pala ang gustong kumausap sa kanya.Binuksan niya agad ang cellphone niya, pumasok sa espesyal na software, at kumonekta sa British Lord.Narinig ang malamig na boses ng British Lord sa cellphone, “Mr. Chardon, sinabihan kita na pumunta sa Aurous Hill para hanapin ang anak ni Curtis Wade. Bakit hindi ka pa pumupunta?”Mabilis na nagpaliwanag si Mr. Chardon, “British Lord, may ilang ideya ako, at gusto kong i-report ang mga ito sayo!”Sinabi nang malamig ng British Lord, “Sabihin mo!”Sinabi nang magalang ni Mr. Chardon, “British Lord, noon pa man ay pakiramdam ko na marahil ay nasa Eastcliff si Vera, kaya naghahanap ako ng mga bakas tungkol
Tumingin si Mr. Chardon kay Samadius, na umabante agad at sinabi sa hindi matitinag na tono, “Ferris, may mahalagang gawain si Mr. Chardon na kailangan niyang gawin, kaya walang pwedeng pumigil o antalain siya! Sinabi na sa akin ni Mr. Chardon ang gusto niyong malaman, at sasabihin ko sa inyo ang bawat salita mamaya!”Pagkatapos itong sabihin, “Hayaan mong sabihin ko ito nang maaga. Kung may kahit sinong mag-aantala sa mahalagang gawin ni Mr. Chardon, hindi magkakaroon ng pagkakataon ang taong iyon na malaman ang paraan para sa pagpapahaba ng buhay!”Mayroong takot na ekspresyon ang lahat sa kanilang mukha, at wala nang naglakas-loob na magtanong.Si Ferris, na tinawag sa pangalan, ay nabalisa rin at sinabi, “Maging ligtas sana ang biyahe mo, Mr. Chardon!”Kumilos agad ang lahat at sinabi nang sabay-sabay, “Paalam, Mr. Chardon!”Hinimas ni Mr. Chardon ang mahabang balbas niya at naglakad palayo nang mahinhin. Nang ihahatid na siya palabas ng lahat, sinabi ni Mr. Chardon nang hindi
Pagkatapos itong sabihin, nagtanong ulit si Samadius, “Master Coldie, may karaniwang bakas ka ba tungkol sa babaeng ito? Halimbawa, saan siya maaaring magtago?”Umiling si Mr. Chardon at sinabi, “Hindi ko alam kung nasaan siya, pero sa tingin ko ay malaki ang posibilidad na nasa Oskia siya. Kaya, mas mabuti kung makakagawa ka ng isang grupo ng mga disipulo mo at hayaan silang maglakbay sa buong bansa para hanapin siya!”Tumango si Samadius at sinabi, “Walang problema, aayusin ko na ang lahat ngayon din!”Tumango nang bahagya si Mr. Chardon at sinabi, “Okay, kung gano’n, iiwan ko na sayo ang bagay na ito. Tandaan mo na ipaalam mo agad sa akin kung may nadiskubre kang kahit anong bakas.”“Opo, Master Coldie!” Sumang-ayon nang mabilis si Samadius. Pagkatapos ay tinanong niya si Mr. Chardon, “Siya nga pala, Master Coldie, mga junior ko ang mga taong naghihintay sa labas. Kung matuturo mo sa akin sa hinaharap ang paraan para humaba ang buhay, maaari ko rin ba itong ibahagi sa kanila? Mg
Nang marinig ni Mr. Chardon ang sabik na pagpapahayag ng katapatan ni Samadius, tumango siya at ngumiti nang kuntento. Ang lahat ay nangyayari ayon sa planong direksyon niya.Para kay Mr. Chardon, kailanman ay hindi siya naging isang mabuting tao. Bukod sa pagsisikap nang walang reklamo sa harap ng British Lord, kahit kailan ay hindi niya naabot ang pinakapangunahing kabutihang-asal ng ‘pagtupad ng pangako niya’ pagdating sa iba.Sa totoo lang, naisip niyang gamitin ang mga koneksyon at resources ng Cohmer Temple para hanapin si Vera noong una siyang dumating sa Eastcliff, pero pagkatapos itong pag-isipan nang mabuti, naramdaman niya na hindi sulit na ibunyag ang tunay niyang pagkakakilanlan para lang pagsamantalahan ang Cohmer Temple.Kahit hindi na banggitin kung matutulungan ba siya ng Cohmer Temple na makahanap ng mga bakas tungkol kay Vera, pero kung ang balita na buhay pa rin ang isang Taoist priest na ipinanganak sa 19th century at nag-ensayo ng Taoism sa Cohmer Temple ng dek
Tumango si Mr. Chardon, bumuntong hininga, at sinabi, “156 years old na ako ngayong taon.”“156 years old?” Sinabi ni Samadius habang may mapaghangad na tingin sa kanyang mukha, “Hindi ka man lang mukhang 156 years old…”Sinabi nang kalmado ni Mr. Chardon, “Ito ang mga benepisyo pagkatapos ma-master ang Reiki. Tatlong siglo na akong nabubuhay; ang 19th, 20th, at 21st century. Hindi na ako magkakaroon ng pagsisisi sa buhay kung aabot ako ng 22nd century.”Nabigla si Samadius. Lumuhod ulit siya at yumuko sa harap ni Mr. Chardon habang nagmakaawa, “Master Coldie, pakiusap at ituro mo sana sa ako ang paraan ng pagpapahaba ng buhay! Kung papayag ka, handa akong sundan ka sa buong buhay ko para magamit mo! Susundin ko ang lahat ng hiling mo nang walang pag-aatubili!”Mahigit pitumpung taon na simula noong pumasok si Samadius sa Taoist Sect, at sa sandaling ito, nasa parehong estado siya ni Mr. Chardon noong unang umalis siya sa Cohmer Temple.Buong araw siyang nag-eensayo ng Taoism at g
Sa mga nagdaang taon, bumalik siya nang ilang beses sa Oskia gamit ang iba’t ibang pagkakakilanlan, pero kahit kailan ay hindi siya bumalik sa Cohmer Temple.Ito ay dahil ayaw niyang malaman ng mga disipulo niya sa Cohmer Temple na nadiskubre na niya ang paraan ng mahabang buhay.Sa opinyon niya, dumaan siya sa lahat ng uri ng paghihirap bago siya sa wakas nakapasok sa landas ng Taoism, kaya hindi dapat malaman ng kahit sinong nakakakilala sa kanya ang sikreto na ito, kasama na ang mga tao sa Cohmer Temple.Pinili niyang pumunta sa Cohmer Temple ngayong araw dahil wala siyang mahanap na kahit anong bakas tungkol sa kinaroroonan ni Vera pagkatapos ng mahabang panahon.Patuloy siyang inuudyok ng British Lord na pumunta sa Aurous Hill. Kaya niyang antalain ito ng tatlo hanggang limang araw pero hindi tatlo hanggang limang buwan. Ayon sa ugali ng British Lord, siguradong bibigyan niya siya ng dalawa o tatlong araw na lang, kaya walang nagawa si Mr. Chardon kundi humanap ng mga katulong
Sinundan ni Mr. Chardon ang binatang Taoist priest sa reception hall sa middle yard ng Cohmer Temple. Ito ang reception room sa Cohmer Temple na ginagamit para aliwin ang mga abbot at overseer mula sa ibang Taoist temple o peregrino na may malaking ambag sa Taoist temple.Pagkatapos sabihan si Mr. Chardon na maghintay dito, nagmamadaling tumakbo ang binatang Taoist priest para i-report ito sa kanyang master.Sa Cohmer Temple, karamihan ng tao na nananatili sa front yard nang matagal ay ang mga junior Taoist priest na may medyo mababang kwalipikasyon, kaya naatasan sila na panatilihin ang kaayusan ng mga turista at mga mananampalataya sa yard habang naglilinis, inaayos ang mga istatwa ng templo, at inaayos ang mga alay.Kaya, kung gustong i-report ng binatang Taoist priest ang balita sa overseer, kailangan patong-patong ang daan ng mensahe, at ang dami ng antas ng paglilipat ay higit sa inaasahan ng binatang Taoist priest.Makalipas ang dalawampung minuto, isang matandang lalaki na