Nang makita ni Vera ang resulta ng hexagram na nakaturo kay Charlie, bigla siyang kinabahan ulit nang sobra.Alam niya ang lakas ni Charlie at alam niya na karamihan ng tao ay walang dalang panganib sa kaligtasan niya. Kaya, siguro ay mas malakas ang tao na kaya siyang ilagay sa mapanganib na sitwasyon.Hindi niya maiwasang isipin, ‘Maaari ba na pupunta sa Aurous Hill ang ibang great earl mula sa Qing Eliminating Society? Gano’n siguro! Kung hindi, hindi ako papaalalahanan ni Charlie na bigyang atensyon ang kaligtasan ko!’Nang maisip ito ni Vera, nilabas niya nang hindi namamalayan ang kanyang cellphone at gusto niyang tawagan si Charlie. Pero, hindi niya alam kung ano ang sasabihin pagkatapos kunin ang cellphone niya.Dahil, nagpapanggap siya sa harap ni Charlie, at sa wakas ay napababa na niya ang depensa niya sa kanya. Kung magkukusa siyang balaan siya sa sandaling ito, siguradong magdududa ulit siya sa kanya.Pagkatapos itong pag-isipan nang maingat, pakiramdam pa rin ni Vera
Isa itong lohikal at makatwiran na paliwanag. Minsan, kailangan ng isang daang kasinungalingan para maipaliwanag ang isang kasinungalingan. Ito ay dahil mahirap para sa mga sinungaling na manatiling lohikal, kaya palaging nadidiskubre ang kasinungalingan nila.Pero, sobrang talinong babae ni Vera, kaya sinigurado na niya na ang mga kasinungalingan niya ay matatag, lohikal, at walang butas. Kaya, walang napansin na kakaiba si Charlie pagkatapos makinig sa kanya.Pakiramdam niya na gusto lang gumawa ng isang divination ni Vera para sa kanya dahil sa mabuting intensyon niya.Nang maisip niya ang tungkol dito, hindi na niya ito itinago at sinabi kay Vera ang petsa ng kapanganakan niya.Nang marinig ni Vera ang petsa ng kapanganakan si Charlie, gumaan ang pakiramdam niya dahil ang petsa ng kapanganakan niya ay ang parehong kaarwan na alam niya mula sa impormasyon niya.Mukhang pinagkakatiwalaan talaga siya ni Charlie. Kaya, sinabi niya, “Charlie, tutulungan kitang gumawa ng isang divin
Sa opinyon ni Charlie, kahit na marahil ay pinupuntirya ng Qing Eliminating Society ang pamilya ng lolo at lola niya, dahil sinabi ni Vera na malalagay siya sa panganib, ang ibig sabihin ay kailangan niyang dumaan sa marahas na laban.Hindi natatakot si Charlie. Alam niya na ang araw-araw na buhay niya ay pinaghirapan niya simula noong nabuhay siya sa edad na walong taon.Ang pinaka kinatatakutan niya ay kapag nalagay sa panganib ang pamilya ng lolo at lola niya at ang asawa niya, si Claire, sa parehong oras. Hindi niya sila mapoprotektahan lahat nang mag-isa sa parehong oras.Nang maisip niya ito, ang unang ideya na dumating sa isipan niya ay humanap ng paraan para paalisin muna si Claire sa Aurous Hill.Kung wala sa Aurous Hill si Claire, wala nang aalalahanin si Charlie, at makakapag-concentrate siya sa pagtatanggol ng pamilya ng lolo at lola niya sa Aurous Hill.Pero, hindi makapag-isip si Charlie ng magandang paraan para paalisin si Claire sa Aurous Hill nang walang pagdududa
Tinanong siya nang mabilis ni Kathleen, “Nakipag… Nakipagkita ka na ba kina Lord Acker at Lady Acker?”Bumuntong hininga si Charlie at sinabi nang walang magawa, “Hindi pa, pero natatakot ako na hindi ko na matatago ang pagkakakilanlan ko sa kanila kung nasa panganib talaga sila ngayon.”Tinanong nang kinakabahan ni Kathleen, “Mr. Wade, kailangan mo ba ng kahit anong tulong? Kung kailangan, titipunin ko ang lahat ng tauhan ko para papuntahin sa Aurous Hill sa lalong madaling panahon!”Sinabi nang kalmado ni Charlie, “Hindi na. Sobrang komplikado ng kasalukuyang sitwasyon sa Aurous Hill, at mas lalong magiging magulo kung dadami ang tao. Kung hindi, hindi ko iisipin na paalisin muna si Claire sa Aurous Hill.”Pagkasabi nito, tinanong ni Charlie si Kathleen, “Miss Fox, pwede mo ba akong tulungan na mag-isip ng paraan para papunthin si Claire sa United States at manatili siya doon pansamantala? Mas maganda kung mas maaga.”Pumayag nang walang pag-aatubili si Kathleen at sinabi, “Wala
Kahit na may malambot na pagkatao si Claire, noon pa man ay determinado na siya na maging isang malakas na career woman. Naantig din siya sa mga sinabi ni Charlie.Paano magagawa ng babae na dalhin palagi ang asawa niya sa tuwing lumalabas siya para magtrabaho? Hindi lang na magmumukha siyang hindi kwalipikado, ngunit magmumukhang walang silbi rin ang asawa niya.Bukod dito, tama rin ang huling sinabi ni Charlie.Mabuting magkaibigan sina Claire at Kathleen. Hindi rin pwede na dalhin palagi ni Claire ang asawa niya sa tuwing nakikipagkita kay Kathleen, kung hindi, siguradong iisipin ni Kathleen na kakaiba ito.Nang maisip ito ni Claire, tumango na lang siya at humingi ng tawad kay Charlie, “Honey, kung gano’n, kailangan kong pumunta nang mag-isa. Kailangan mong alagaan ang sarili mo kapag wala ako sa Aurous Hill. Pakitulungan din akong alagaan ang mga magulang ko.”“Makasisiguro ka.” Pagkatapos ay tinanong ni Charlie nang nakangiti, “Siya nga pala, Honey, hindi mo pa sinasagot nan
Hindi na tumanggi si Claire nang sinabi ni Kathleen na wala ng oras at marahil ay lumampas ng 10 million dollars araw-araw ang pagkalugi ng kumpanya niya.Pinaalalahanan siya ulit ni Kathleen, “Siya nga pala, Claire, hindi mo kailangan magdala ng maraming bagahe. Mayroon ako ng lahat ng kailangan mo dito, kasama na ang mga pang araw-araw na gamit o kahit ano na kailangan mo sa trabaho. Pwede kang manatili sa kwarto ko sa bahay ko pagkatapos mong pumunta dito. Pwede mong gamitin ang kahit ano kung may kahit anong kailangan ka, kaya kaunti lang ang iimpake mo ngayon. Mas mabuti kung mas simple.”“Okay.”Hindi na nangahas si Claire na antalain ito dahil sinabi ni Kathleen na sobrang madalian ang sitwasyon nyia. Binaba niya ang tawag at bumalik sa kwarto kasama si Charlie at nagsimulang mag-impake ng gamit.Kahit na sinabi ni Kathleen na kaunti lang ang kailangan dalhin ni Claire, inimpake pa rin ni Claire ang lahat ng kailangan na personal na gamit para hindi na niya maabala si Kathle
Nakabangon na sina Charlie at Claire sa pagsikat ng araw kinabukasan. Nakapaghanda na sila ng alas sais ng umaga at nagmaneho sa airport bago pa magising sina Jacob at Elaine.Ito ang unang biyahe ni Claire sa malayo pagkatapos nilang ikasal ni Charlie ng napakaraming taon. Kahit na nag-aalangan silang dalawa na magpaalam sa isa’t isa, alam nla na hindi nila maiiwasan ang pansamantalang paghihiwalay na ito.Gustong siguraduhin ni Charlie ang kaligtasan ni Claire. Sigurado siya na aalagaan nang mabuti ni Kathleen si Claire kung ipapadala niya si Claire sa kanya.Pakiramdam ni Claire na kailangan niyang tulungan si Kathleen na lutasin ang problema niya, kaya pansamantala lang siyang mahihiwalay sa asawa niya.Habang nagpapaalam sila sa isa’t isa, namumula ang mga mata ni Claire, at niayak niya nang marahan si Charlie habang binulong, “Honey, hindi ko alam kung gaano katagal ako sa United States ngayon, kaya kailangan ko iwan sayo ang lahat sa bahay…”Hinimas ni Charlie ang likod ni
Pero, ang puso niya na isang daan at limampu’t anim na taon nang tumitibok ay parang tumitibok sa hindi karaniwang bilis nang walang dahilan. Minsan ay sobrang bilis ng tibok ng puso niya at minsan ay mabagal ito, parang isang rollercoaster, kaya natakot siya.Alam ni Mr. Chardon na ang abnormal na kilos na ito ay dahil kinakabahan siya.Kahit na hindi pa siya kinakabahan nang sobra sa loob ng napakaraming taon, naaalala niya pa rin na nararamdaman niya ito paminsan-minsan kapag kinakabahan siya dati. Isa itong gawi na mayroon siya simula kabataan.Hindi mapigilang alalahanin ni Mr. Chardon ang mahabang paglalakbay niya. Lumaki siya sa panahon ng mga miserableng digmaan. Hindi siya kailanman nagkaroon ng sapat na makakain, walang sapat na masutt, at palagi siyang napapaligiran ng mga mababangis at masasamang tao.Noong bata pa siya, walang bisa at sobrang gulo ng bansa. May mga problema sa loob at labas, at sobrang sama ng kalagayan ng mga tao.Hindi mabilang ni Mr. Chardon kung g
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang