Makalipas ang sampung minuto, gumamit ang matandang babae ng isang balde ng tubig mula sa balon para patayin ang apoy sa tove at naglakad palabas sa bahay kasama sila Charlie, Isaac, at Jeremy.Tiningnan ng matandang babae ang sira-sirang pinto ng bahay nang may ilang pag-aatubili. Alam niya na hindi na ulit siya makakabalik pagkatapos umalis ngayon.Pero, hindi alam ng kanyang anak na permanenteng paalam na ito, kaya kinandado niya lang nang maingat ang pinto nang hindi gumagawa ng ingay ayon sa mga utos ni Lady Jenson.Ayon kay Lady Jenson, hindi nila dapat istorbohin ang ibang tao dahil aalis sila para pigilan ang iba na magtanong at iwasang makakuha ng hinala. Mas mabuti kung direkta silang maglalaho.Buti na lang, sobrang dilim na ng nayon sa sandaling ito, at oras na para maghapunan para sa nasa isang dosenang bahay sa nayon na ito. Wala silang nakita simula noong umalis sila sa bahay hanggang sa umalis sila sa nayon.Pagkatapos maglakad pababa sa bundok ng mahigit isang ora
Hindi inaasahan ng dating may-ari na makilala ang napakadirektang customer na magbabayad ng buo at hindi hinihintay ang utang sa bangko. Ito ang pinakamagandang customer para sa kanya na nagmamadaling magkaroon ng pera. Kaya, binigyan niya rin sila ng maraming konsesyon kaya sobrang taas ng kabuuang cost-effectiveness.Nang dumating si Isaac sa entrance ng kapitbahayan, pinarada niya ang kanyang kotse sa entrance ng store na binili na niya. Pagkatapos lumabas ng apat na tao sa kotse, dalawang binata ang lumabas nang nagmamadali sa isang Mercedes-Benz. Nang lumapit sila kay Isaac, sinabi nang magalang ng isa sa kanila, “Hello, Mr. Cameron, ako si Hadley Lawless, ang general manager ng Shangri-La sa Sentermill.”Sinabi rin nang magalang ng isang tao, “Hello, Mr. Cameron, ako si Marco Waffle, ang business manager ng Shangri-La sa Sentermill.”Dahil si Charlie ang naging head ng pamilya Wade, si Isaac din ang naging tao na namamahala sa lahat ng Shangri-La sa buong mundo at ang direktan
Hininaan ni Charlie ang boses moya at sinabi nang nakangiti, “Ang halaga ng store na ito ay wala man lang sa one-tenth thousand kumpara sa halaga ng Rejuvenating Pill o Phoenixica. Sa totoo lang, basta’t handa akong ibenta ang Rejuvenating Pill para sa presyo na sampung libong store, maraming tao ang magmamakaawa sa akin na ibenta ito sa kanila. Pero, ang halaga ng Rejuvenating Pill ay hindi maikukumpara sa halaga ng Phoenixica bracelet na binigay mo sa akin. Kaya,, huwag ka sanang ma-pressure o mabalisa dahil lang binibigay ko ang mga ito sayo. Tratuhin mo na lang ito na bumabawi ako para sa pagkakaiba ng presyo para sa bracelet mo. May store ka na, at kung aalagaan mo ito, masusuportahan mo ang tatlong henerasyon sa pamilya mo. Dapat mabuhay ka nang realistiko kasama ang anak mo, at mapupunta sa tamang landas ang buhay mo sa loob lang ng tatlong buwan.”Alam ni Lady Jenson na si Charlie ang tagapagligtas niya, kaya kahit ano pa ang halaga ng Phoenixica, ang katotohanan na niligtas n
Kahit na niligtas ni Charlie si Lady Jenson at ang anak niya, nagpapasalamat pa rin siya kay Lady Jenson.Ito ay dahil binigay niya sa kanya ang Phoenixica bracelet niya nang walang pag-aatubili. Sa una ay akala ni Charlie na alam ng matandang babae na ang Phoenixica bracelet ay pinamana sa kanya ng mga ninuno niya at gawa sa bihirang materyales, pero marahil ay hindi niya alam kung gaano kabihira o kahalaga ito.Pero, pagkatapos nilang magkita, napagtanto ni Charlie na may malinaw talagang pagkakaintindi si Lady Jenson sa halaga ng Phoenixica bracelet.Dati, si Marcius, ang benefactor ng pamilya Jenson, ay kinuha ang isa sa mga Phoenixica bracelet mula sa ninuno ni Fumiko, pinanatili ang ninuno ni Fumiko sa tabi niya ng deka-dekada, at binigyan ap siya ng dalawang Rejuvenating Pill.Hindi lang iyon, pero nangakot pa si Marcius na bibigyan niya ang ninuno ni Fumiko ng pagkakataon kung makakahanap siya ng paraan para mabuhay nang matagal sa hinaharap bago nakipaghiwalay sa kanya.
Pagkatapos itong hangaan nang matagal, nang irorolyo na ulit ni Charlie ang painting, bigla niyang naramdaman na may kaunting paggalaw ng Reiki sa painting.Nagulat siya dito!Ayon kay Lady Jenson, ang ninuno niya ang nagpinta sa painting na ito sa matandang edad niya.Dahil matanda na siya, siguradong matagal na siyang nagpaalam kay Marcius.Hindi na-master ng ninuno ni Fumiko ang Reiki, kaya bukod sa mahabang buhay kumpara sa ordinaryong tao dahil sa dalawang Rejuvenating Pill, imposible para sa kanya na magkaroon ng Reiki.Ang ibig sabihin din nito ay dapat walang laman na Reiki ang ginawa niyang painting sa matandang edad.Pero, mayroon ngang sobrang tagong bakas ng Reiki sa painting na ito. Hindi mapigilan na isipin ni Charlie, ‘Maaari ba na si Marcius ang nag-iwan ng Reiki sa painting na ito?! Marahil ay bumalik si Marcius sa tiyak na panahon nang hindi nalalaman ng pamilya Jenson!’Kumalma agad si Charli nang maisip niya ito. Nagpadala siya ng kaunting Reiki at maingat na
Isang middle-age na lalaki na may suot na berdeng damit ang pumasok sa matunog na paraan. Ang mga damit at hitsura ng lalaking ito ay katulad sa portrait ni Marcius, pero mukhang mas bata siya sa Marcius na nasa portrait.Nakikita ni Charlie na si Marcius ang taong ito.Huminto si Marcius sa harap ng tatlong painting nang matagal at tumingin sa matandang self-portrait ng ninuno ni Fumiko sa kanan bago bumuntong hininga at sinabi, “Wala ka na… Micah, kung nahintay mo ako ng tatlong araw pa, matutupad ko ang pangako ko sayo. Ngayong wala ka na, dapat kong ibigay ang pagkakataon na ito sa anak mo, pero nadismaya ako nang sobra sa mga sinabi at kilos niya. Kaya, hindi ko ipapasa ang pagkakataon na ito sa kanya.”Pagkatapos itong sabihin, itinaas niya ang kanyang kamay at tinapik ang portrait niya nang marahan habang binulong, “Iiwan ko ang memorya na ito sa likod ng painting na ito. Malalaman ng mga inapo mo ang dahilan pagkatapos akong sisihin ng mga inapo mo sa hinaharap at punitin an
Nawala rin ang nakatagong Reiki sa painting nang nawala ang imahe, pero nang tiningnan ulit ni Charlie ang painting, hindi niya mapigilan na iugnay ito sa imahe ni Marcius. Bigla niyang naramdaman na mukhang mas masigla at malinaw si Marcius sa portrait.Hindi niya mapigilan na isipin kung ano ang naging buhay ni Marcius pagkatapos umalis sa nayon sa bundok.Kahit na humaba ang buhay niya, mukhang walang mahalagang tao sa buhay niya. Matagal nang pumanaw ang asawa at anak niya, at ang natitirang disipulo niya na parang isang anak ay pumanaw na rin. Siya na lang ang nag-iisang taong nanatiling buhay.Sa pagkahumaling niya sa cultivation at paghihirap para sa haba ng buhay, marahil ay pipiliin niya pa ring bumalik sa kuweba niya kung saan at patuloy na tumira nang mag-isa para mag-cultivate pagkatapos umalis sa nayon. Marahil ay alam niya lang ang pagsikat ng araw at ang paglubog ng araw simula noon, pero hindi ang tungkol sa kung anong taon, buwan, o henerasyon na sa labas ng mund
Kahit na alam din ng mga miyembro ng pamilya niya ang tungkol sa villa, dahil ang mga upgraded na door lock ay nakabase na sa facial at fingerprint recognition, siya lang ang kayang magbukas sa kanila kaya hindi niya kailangan mag-alala na malalaman ng pamilya niya ang tungkol dito.Nang marinig ni Isaac na pupunta siya sa Champs Elys hot spring villa, sinabi niya nang nagmamadali, “Kung gano’n, ihahatid kita doon!”Umiling si Charlie at sinabi, “Hindi na. Nagsumikap ka buong araw, kaya bumalik ka muna at magpahinga. Kaya kong pumunta doon nang mag-isa.”Nang makita ni Isaac ang pagpupumilit ni Charlie, tumango siya agad, sumenyas sa tauhan niya para ibigay kay Charlie ang susi ng isa sa mga Rolls-Royce, at sinabi nang magalang, “Young Master, tawagan mo sana ako sa kahit anong oras kung may kailangan ka!”“Okay.” Kinuha ni Charli ang susi ng kotse at sinabi sa kanya, “Kung gano’n, pupunta muna ako doon.”Pagkatapos makipaghiwalay kay Isaac, nagmaneho nang mag-isa si Charlie papun
Tumingin si Mr. Chardon kay Samadius, na umabante agad at sinabi sa hindi matitinag na tono, “Ferris, may mahalagang gawain si Mr. Chardon na kailangan niyang gawin, kaya walang pwedeng pumigil o antalain siya! Sinabi na sa akin ni Mr. Chardon ang gusto niyong malaman, at sasabihin ko sa inyo ang bawat salita mamaya!”Pagkatapos itong sabihin, “Hayaan mong sabihin ko ito nang maaga. Kung may kahit sinong mag-aantala sa mahalagang gawin ni Mr. Chardon, hindi magkakaroon ng pagkakataon ang taong iyon na malaman ang paraan para sa pagpapahaba ng buhay!”Mayroong takot na ekspresyon ang lahat sa kanilang mukha, at wala nang naglakas-loob na magtanong.Si Ferris, na tinawag sa pangalan, ay nabalisa rin at sinabi, “Maging ligtas sana ang biyahe mo, Mr. Chardon!”Kumilos agad ang lahat at sinabi nang sabay-sabay, “Paalam, Mr. Chardon!”Hinimas ni Mr. Chardon ang mahabang balbas niya at naglakad palayo nang mahinhin. Nang ihahatid na siya palabas ng lahat, sinabi ni Mr. Chardon nang hindi
Pagkatapos itong sabihin, nagtanong ulit si Samadius, “Master Coldie, may karaniwang bakas ka ba tungkol sa babaeng ito? Halimbawa, saan siya maaaring magtago?”Umiling si Mr. Chardon at sinabi, “Hindi ko alam kung nasaan siya, pero sa tingin ko ay malaki ang posibilidad na nasa Oskia siya. Kaya, mas mabuti kung makakagawa ka ng isang grupo ng mga disipulo mo at hayaan silang maglakbay sa buong bansa para hanapin siya!”Tumango si Samadius at sinabi, “Walang problema, aayusin ko na ang lahat ngayon din!”Tumango nang bahagya si Mr. Chardon at sinabi, “Okay, kung gano’n, iiwan ko na sayo ang bagay na ito. Tandaan mo na ipaalam mo agad sa akin kung may nadiskubre kang kahit anong bakas.”“Opo, Master Coldie!” Sumang-ayon nang mabilis si Samadius. Pagkatapos ay tinanong niya si Mr. Chardon, “Siya nga pala, Master Coldie, mga junior ko ang mga taong naghihintay sa labas. Kung matuturo mo sa akin sa hinaharap ang paraan para humaba ang buhay, maaari ko rin ba itong ibahagi sa kanila? Mg
Nang marinig ni Mr. Chardon ang sabik na pagpapahayag ng katapatan ni Samadius, tumango siya at ngumiti nang kuntento. Ang lahat ay nangyayari ayon sa planong direksyon niya.Para kay Mr. Chardon, kailanman ay hindi siya naging isang mabuting tao. Bukod sa pagsisikap nang walang reklamo sa harap ng British Lord, kahit kailan ay hindi niya naabot ang pinakapangunahing kabutihang-asal ng ‘pagtupad ng pangako niya’ pagdating sa iba.Sa totoo lang, naisip niyang gamitin ang mga koneksyon at resources ng Cohmer Temple para hanapin si Vera noong una siyang dumating sa Eastcliff, pero pagkatapos itong pag-isipan nang mabuti, naramdaman niya na hindi sulit na ibunyag ang tunay niyang pagkakakilanlan para lang pagsamantalahan ang Cohmer Temple.Kahit hindi na banggitin kung matutulungan ba siya ng Cohmer Temple na makahanap ng mga bakas tungkol kay Vera, pero kung ang balita na buhay pa rin ang isang Taoist priest na ipinanganak sa 19th century at nag-ensayo ng Taoism sa Cohmer Temple ng dek
Tumango si Mr. Chardon, bumuntong hininga, at sinabi, “156 years old na ako ngayong taon.”“156 years old?” Sinabi ni Samadius habang may mapaghangad na tingin sa kanyang mukha, “Hindi ka man lang mukhang 156 years old…”Sinabi nang kalmado ni Mr. Chardon, “Ito ang mga benepisyo pagkatapos ma-master ang Reiki. Tatlong siglo na akong nabubuhay; ang 19th, 20th, at 21st century. Hindi na ako magkakaroon ng pagsisisi sa buhay kung aabot ako ng 22nd century.”Nabigla si Samadius. Lumuhod ulit siya at yumuko sa harap ni Mr. Chardon habang nagmakaawa, “Master Coldie, pakiusap at ituro mo sana sa ako ang paraan ng pagpapahaba ng buhay! Kung papayag ka, handa akong sundan ka sa buong buhay ko para magamit mo! Susundin ko ang lahat ng hiling mo nang walang pag-aatubili!”Mahigit pitumpung taon na simula noong pumasok si Samadius sa Taoist Sect, at sa sandaling ito, nasa parehong estado siya ni Mr. Chardon noong unang umalis siya sa Cohmer Temple.Buong araw siyang nag-eensayo ng Taoism at g
Sa mga nagdaang taon, bumalik siya nang ilang beses sa Oskia gamit ang iba’t ibang pagkakakilanlan, pero kahit kailan ay hindi siya bumalik sa Cohmer Temple.Ito ay dahil ayaw niyang malaman ng mga disipulo niya sa Cohmer Temple na nadiskubre na niya ang paraan ng mahabang buhay.Sa opinyon niya, dumaan siya sa lahat ng uri ng paghihirap bago siya sa wakas nakapasok sa landas ng Taoism, kaya hindi dapat malaman ng kahit sinong nakakakilala sa kanya ang sikreto na ito, kasama na ang mga tao sa Cohmer Temple.Pinili niyang pumunta sa Cohmer Temple ngayong araw dahil wala siyang mahanap na kahit anong bakas tungkol sa kinaroroonan ni Vera pagkatapos ng mahabang panahon.Patuloy siyang inuudyok ng British Lord na pumunta sa Aurous Hill. Kaya niyang antalain ito ng tatlo hanggang limang araw pero hindi tatlo hanggang limang buwan. Ayon sa ugali ng British Lord, siguradong bibigyan niya siya ng dalawa o tatlong araw na lang, kaya walang nagawa si Mr. Chardon kundi humanap ng mga katulong
Sinundan ni Mr. Chardon ang binatang Taoist priest sa reception hall sa middle yard ng Cohmer Temple. Ito ang reception room sa Cohmer Temple na ginagamit para aliwin ang mga abbot at overseer mula sa ibang Taoist temple o peregrino na may malaking ambag sa Taoist temple.Pagkatapos sabihan si Mr. Chardon na maghintay dito, nagmamadaling tumakbo ang binatang Taoist priest para i-report ito sa kanyang master.Sa Cohmer Temple, karamihan ng tao na nananatili sa front yard nang matagal ay ang mga junior Taoist priest na may medyo mababang kwalipikasyon, kaya naatasan sila na panatilihin ang kaayusan ng mga turista at mga mananampalataya sa yard habang naglilinis, inaayos ang mga istatwa ng templo, at inaayos ang mga alay.Kaya, kung gustong i-report ng binatang Taoist priest ang balita sa overseer, kailangan patong-patong ang daan ng mensahe, at ang dami ng antas ng paglilipat ay higit sa inaasahan ng binatang Taoist priest.Makalipas ang dalawampung minuto, isang matandang lalaki na
Kahit na may parehong titulo ang Taoist at Buddhist abbot, may sobrang magkaibang gampanin sila. Ang Buddhist abbot ang may pinakamataas na posisyon at kapangyarihan sa templto at siya ang namamahala sa mga gawain ng templo, habang ang pangunahing responsibilidad ng Taoist abbot ay ipangaral ang mga banal na kasulatan. Ang Taoist abbot ay parang isang senior professor sa Taoist temple, pero ang taong may pinakamataas na kapangyarihan sa pamamahala ay ang overseer.Si Mr. Chardon, na may suot na Taoist robe, ay tumingala sa gate ng Cohmer Temple nang ilang sandali, pagkatapos ay pumasok sa gate.Ang buong Cohmer Temple ay nahahati sa tatlong courtyard, na tinatawag na front, middle, at back. Bukas lang ang front yard sa mga mananampalataya at peregrino. May ilang hall dito, lalo na ang Trinity Hall, na inilaan para sa Three Supreme Gods ng Taoism.Ang middle at back yard ay ang mga panloob na lugar ng Cohmer Temple kung saan nakatira at nag-aaral ng Taoism ang mga abbot at ang mga di
Sinabi nang seryoso ni Jacob, “Zachary, ayokong magtunog magaspang, pero dapat mahalin mo ang kahit anong trabaho na kukunin mo. Kung gusto mo ang antique business, dapat ay may etika ka ng isang propesyonal.”Tumango si Zachary at sinabi, “Hindi ba’t ito ay dahil gusto ko munang kumita ng ilang pera? Hindi pa huli para sa akin na paunlarin ang etika ko ng isang propesyonal pagkatapos kong kumita ng ilang pera. Dahil, hindi ba’t may kasabihan na dapat bumili ang isang tao ng ticket pagkatapos sumakay sa bus?”Kumulot ang mga labi ni Jacob sa panghahamak, tumingin sa stall ni Zachary, umiling, at sinabi, “Oh, mas lalo kang paatras kapag nagtatrabaho ka. Nakikita ko na peke ang bawat bagay sa stall mo.”“Oo, tama ka.” Sinabi nang masigasig ni Zachary, “Mr. Jacob, matalas talaga ang paningin mo para sa mga produkto. Hindi makakatakas sa mga mata mo ang mga magagandang bagay, at gano’n din para sa mga peke.”Ngumiti si Jacob, pinulot ang Thunderstrike wood sa gitna ng stall, tiningnan
Hindi niya mapigilang isipin, ‘Mukhang hindi ko kayang itapon ang antique business na ito. Kalahati ng kasiyahan ko ay galing sa lugar na ito… Pwede akong pumunta dito at magsaya paminsan-minsan kung hindi ako abala sa trabaho ko kay Don Albert sa hinaharap.’Masayang gumagawa ng plano si Zachary sa kanyang isipan nang isang pamilyar at malugod na boses na may halong bakas ng sorpresa ang narinig niya, “Oh, Zachary, kailan ka bumalik para magtayo ulit ng isang stall?”Tumingin si Zachary at sinabi nang may magalang na ekspresyon, “Oh, Mr. Jacob! Medyo matagal na kitang hindi nakikita!”Ang taong nagsalita ay walang iba kundi ang biyenan na lalaki ni Charlie, si Jacob.Kahit na si Jacob na ang vice president ng Calligraphy and Painting Association, ang pagmamahal niya para sa mga antique ay gano’n pa rin tulad ng dati.Kailan lang, hindi maayos ang pakiramdam niya pagkatapos niyang matalo sa pag-ibig, kaya medyo matagal siyang hindi pumunta dito.Bumalik nang kaunti ang kalooban n