Nang makita ni Isaac na nakabalik na ang anak ni Lady Jenson, ang unang reaksyon niya ay humanap ng paraan para pigilan siya para hindi maantala ang pag-uusap nina Charlie at Lady Jenson.Pero, nahikayat na ni Charlie si Lady Jenson na lumipat sa Sentermill, kaya lumabas siya sa pinto at sinabi sa harap ng courtyard, “Mr. Cameron, pumasok ka bilis!”Sa sandaling narinig ito ni Isaac, alam niya na tapos na siya makipag-usap, kaya sinabi niya sa anak ni Lady Jenson, “Halika, pumasok tayo!”Nang pumasok silang dalawa sa courtyard, sinigaw nang masaya ng anak ni Lady Jenson, “Ma, tingnan mo ang nahuli ko! Dalawang pheasant!”Nagmamadaling lumabas si Lady Jenson at sinabi nang nakangiti, “Jeremy, ang galing mo talaga. Nakahuli ka ng dalawang pheasant sa napakaikling panahon.”Pagkatapos itong sabihin, sinabihan niya siya na pumasok sa bahay.Gabi na, at hindi malinaw ang abot ng mata sa courtyard, kaya hindi napansin ni Jeremy ang kahit anong kakaiba sa kanyang ina. Pero, nang pumasok
Makalipas ang sampung minuto, gumamit ang matandang babae ng isang balde ng tubig mula sa balon para patayin ang apoy sa tove at naglakad palabas sa bahay kasama sila Charlie, Isaac, at Jeremy.Tiningnan ng matandang babae ang sira-sirang pinto ng bahay nang may ilang pag-aatubili. Alam niya na hindi na ulit siya makakabalik pagkatapos umalis ngayon.Pero, hindi alam ng kanyang anak na permanenteng paalam na ito, kaya kinandado niya lang nang maingat ang pinto nang hindi gumagawa ng ingay ayon sa mga utos ni Lady Jenson.Ayon kay Lady Jenson, hindi nila dapat istorbohin ang ibang tao dahil aalis sila para pigilan ang iba na magtanong at iwasang makakuha ng hinala. Mas mabuti kung direkta silang maglalaho.Buti na lang, sobrang dilim na ng nayon sa sandaling ito, at oras na para maghapunan para sa nasa isang dosenang bahay sa nayon na ito. Wala silang nakita simula noong umalis sila sa bahay hanggang sa umalis sila sa nayon.Pagkatapos maglakad pababa sa bundok ng mahigit isang ora
Hindi inaasahan ng dating may-ari na makilala ang napakadirektang customer na magbabayad ng buo at hindi hinihintay ang utang sa bangko. Ito ang pinakamagandang customer para sa kanya na nagmamadaling magkaroon ng pera. Kaya, binigyan niya rin sila ng maraming konsesyon kaya sobrang taas ng kabuuang cost-effectiveness.Nang dumating si Isaac sa entrance ng kapitbahayan, pinarada niya ang kanyang kotse sa entrance ng store na binili na niya. Pagkatapos lumabas ng apat na tao sa kotse, dalawang binata ang lumabas nang nagmamadali sa isang Mercedes-Benz. Nang lumapit sila kay Isaac, sinabi nang magalang ng isa sa kanila, “Hello, Mr. Cameron, ako si Hadley Lawless, ang general manager ng Shangri-La sa Sentermill.”Sinabi rin nang magalang ng isang tao, “Hello, Mr. Cameron, ako si Marco Waffle, ang business manager ng Shangri-La sa Sentermill.”Dahil si Charlie ang naging head ng pamilya Wade, si Isaac din ang naging tao na namamahala sa lahat ng Shangri-La sa buong mundo at ang direktan
Hininaan ni Charlie ang boses moya at sinabi nang nakangiti, “Ang halaga ng store na ito ay wala man lang sa one-tenth thousand kumpara sa halaga ng Rejuvenating Pill o Phoenixica. Sa totoo lang, basta’t handa akong ibenta ang Rejuvenating Pill para sa presyo na sampung libong store, maraming tao ang magmamakaawa sa akin na ibenta ito sa kanila. Pero, ang halaga ng Rejuvenating Pill ay hindi maikukumpara sa halaga ng Phoenixica bracelet na binigay mo sa akin. Kaya,, huwag ka sanang ma-pressure o mabalisa dahil lang binibigay ko ang mga ito sayo. Tratuhin mo na lang ito na bumabawi ako para sa pagkakaiba ng presyo para sa bracelet mo. May store ka na, at kung aalagaan mo ito, masusuportahan mo ang tatlong henerasyon sa pamilya mo. Dapat mabuhay ka nang realistiko kasama ang anak mo, at mapupunta sa tamang landas ang buhay mo sa loob lang ng tatlong buwan.”Alam ni Lady Jenson na si Charlie ang tagapagligtas niya, kaya kahit ano pa ang halaga ng Phoenixica, ang katotohanan na niligtas n
Kahit na niligtas ni Charlie si Lady Jenson at ang anak niya, nagpapasalamat pa rin siya kay Lady Jenson.Ito ay dahil binigay niya sa kanya ang Phoenixica bracelet niya nang walang pag-aatubili. Sa una ay akala ni Charlie na alam ng matandang babae na ang Phoenixica bracelet ay pinamana sa kanya ng mga ninuno niya at gawa sa bihirang materyales, pero marahil ay hindi niya alam kung gaano kabihira o kahalaga ito.Pero, pagkatapos nilang magkita, napagtanto ni Charlie na may malinaw talagang pagkakaintindi si Lady Jenson sa halaga ng Phoenixica bracelet.Dati, si Marcius, ang benefactor ng pamilya Jenson, ay kinuha ang isa sa mga Phoenixica bracelet mula sa ninuno ni Fumiko, pinanatili ang ninuno ni Fumiko sa tabi niya ng deka-dekada, at binigyan ap siya ng dalawang Rejuvenating Pill.Hindi lang iyon, pero nangakot pa si Marcius na bibigyan niya ang ninuno ni Fumiko ng pagkakataon kung makakahanap siya ng paraan para mabuhay nang matagal sa hinaharap bago nakipaghiwalay sa kanya.
Pagkatapos itong hangaan nang matagal, nang irorolyo na ulit ni Charlie ang painting, bigla niyang naramdaman na may kaunting paggalaw ng Reiki sa painting.Nagulat siya dito!Ayon kay Lady Jenson, ang ninuno niya ang nagpinta sa painting na ito sa matandang edad niya.Dahil matanda na siya, siguradong matagal na siyang nagpaalam kay Marcius.Hindi na-master ng ninuno ni Fumiko ang Reiki, kaya bukod sa mahabang buhay kumpara sa ordinaryong tao dahil sa dalawang Rejuvenating Pill, imposible para sa kanya na magkaroon ng Reiki.Ang ibig sabihin din nito ay dapat walang laman na Reiki ang ginawa niyang painting sa matandang edad.Pero, mayroon ngang sobrang tagong bakas ng Reiki sa painting na ito. Hindi mapigilan na isipin ni Charlie, ‘Maaari ba na si Marcius ang nag-iwan ng Reiki sa painting na ito?! Marahil ay bumalik si Marcius sa tiyak na panahon nang hindi nalalaman ng pamilya Jenson!’Kumalma agad si Charli nang maisip niya ito. Nagpadala siya ng kaunting Reiki at maingat na
Isang middle-age na lalaki na may suot na berdeng damit ang pumasok sa matunog na paraan. Ang mga damit at hitsura ng lalaking ito ay katulad sa portrait ni Marcius, pero mukhang mas bata siya sa Marcius na nasa portrait.Nakikita ni Charlie na si Marcius ang taong ito.Huminto si Marcius sa harap ng tatlong painting nang matagal at tumingin sa matandang self-portrait ng ninuno ni Fumiko sa kanan bago bumuntong hininga at sinabi, “Wala ka na… Micah, kung nahintay mo ako ng tatlong araw pa, matutupad ko ang pangako ko sayo. Ngayong wala ka na, dapat kong ibigay ang pagkakataon na ito sa anak mo, pero nadismaya ako nang sobra sa mga sinabi at kilos niya. Kaya, hindi ko ipapasa ang pagkakataon na ito sa kanya.”Pagkatapos itong sabihin, itinaas niya ang kanyang kamay at tinapik ang portrait niya nang marahan habang binulong, “Iiwan ko ang memorya na ito sa likod ng painting na ito. Malalaman ng mga inapo mo ang dahilan pagkatapos akong sisihin ng mga inapo mo sa hinaharap at punitin an
Nawala rin ang nakatagong Reiki sa painting nang nawala ang imahe, pero nang tiningnan ulit ni Charlie ang painting, hindi niya mapigilan na iugnay ito sa imahe ni Marcius. Bigla niyang naramdaman na mukhang mas masigla at malinaw si Marcius sa portrait.Hindi niya mapigilan na isipin kung ano ang naging buhay ni Marcius pagkatapos umalis sa nayon sa bundok.Kahit na humaba ang buhay niya, mukhang walang mahalagang tao sa buhay niya. Matagal nang pumanaw ang asawa at anak niya, at ang natitirang disipulo niya na parang isang anak ay pumanaw na rin. Siya na lang ang nag-iisang taong nanatiling buhay.Sa pagkahumaling niya sa cultivation at paghihirap para sa haba ng buhay, marahil ay pipiliin niya pa ring bumalik sa kuweba niya kung saan at patuloy na tumira nang mag-isa para mag-cultivate pagkatapos umalis sa nayon. Marahil ay alam niya lang ang pagsikat ng araw at ang paglubog ng araw simula noon, pero hindi ang tungkol sa kung anong taon, buwan, o henerasyon na sa labas ng mund