Sa sandaling iyon, nakatanggap ng text message ang cellphone ni Isaac. Pinindot niya ito at binasa, at sinabi nang nagmamadali kay Charlie, “Young Master, nasa Aurous Hill ang pangalawang anak ng pamilya Schulz, si Steven!”“Gano’n ba?” Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Kailan siya dumating?”Sumagot si Isaac, “Ito ang sagot mula sa Aurous Airport—bumaba siya ng mga sampung minuto na ang lumipas.”Ngumisi si Charlie, “Mukhang inutusan siya ni Lord Schulz na hanapin sina Helen at Sophie.”Sinabi ulit ni Isaac, “Young Master, may isa pa akong bagay na iuulat sa iyo.”Tumango si Charlie, “Sabihin mo.”Sinabi ni Isaac, “Pagkatapos bumaba ni Steven, may isa pang private plane na nakarehistro sa United States sa malapit. Sinuri ng mga tauhan ko ang registration number ng aircraft, at ang aircraft ay pagmamay-ari ng negosyo ng pamilya Whittaker sa United States.” “Whittaker?” Kumunot ang noo ni Charlie at sinabi sa malamig na boses, “Mukhang pumunta ang pamilya ni Edmund.”Nagpatulo
Sa sandaling narinig ni Isaac na sinabi ni Charlei na gusto niya ring panatilihin sina Steven at Salem sa Aurous Hill, sinabi niya agad, “Young Master, kaya pa si Salem dahil kaunti lang ang dinala niyang tao mula sa United states. Pero, kumuha ng dose-dosenang security personnel si Steven sa labas, at apra naman sa mga eksperto na nagtatago sa likod ng eksena, hindi natin alam kung gaano sila karami. Medyo mas mahirap na mahuli siya…”Sinabi nang mahinahon ni Charlie, “Hindi ito mahalaga. Walang mapoprotektahan nang perpekto sa mundo. Para mahuli sina Steven at Edmund, sapat na akong mag-isa.”Habang sinabi niya ito, biglang lumitaw ang imahe ng isang tao sa kanyang isipan. Kaya, binago niya agad ang kanyang tindig, “Hindi, mas mabuti kung magdagdag pa ng isang tao.”Tumayo agad si Isaac at sinabi nang walang pag-aatubili, “Young Master, handa akong samahan ka!”Ngumiti si Charlie at sinabi nang seryoso, “Sir Cameron, kapuri-puri ang katapangan mo, pero medyo mahina pa ang lakas m
Tinanong ulit ni Isaac, “Kung gano’n, kailan mo lalabanan sina Steven at Salem?”Pinag-isipan ito ni Charlie at sinabi, “Pagmamasdan ko muna silang dalawa at titingnan sa loob ng isa o dalawang araw.”Inutos pa ni Charlie, “Isaac, ikaw ang may pinakamalawak na contact sa Aurous Hill. Tulungan mo ako. Bantayan mo silang dalawa nang mabuti—kahit saan sila pumunta, sino ang nakita nila, iulat mo agad ang lahat ng ito sa akin!”Nang walang pag-aatubili, sinabi ni Isaac, “Young Master, huwag kang mag-alala. Aayusin ko ang lahat ng ito!”Tumango si Charlie at sinabi nang may kaunting pagsisisi, “Bakit hindi sila pumunta sa hotel mo.”Tumawa si Isaac, “Young Master, nanatili si Edmund sa Aurous International Hotel bago siya naglaho. Normal lang para sa kanyang ama na manatili doon. Para naman kay Steven, alam ng pamilya Schulz na pag-aari ng pamilya Wade ito, at hinding-hindi siya pupunta dito.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Napakaraming asset ng pamilya Schulz, bakit hindi sila na
Sa sandaling narinig ni Isaac na gustong gamitin ni Charlie si Rosalie, tinanong niya agad nang may pag-aalala, “Young Master, hindi pa tayo sigurado kung makokontrol si Rosalie o hindi. Nasa ilalim pa siya ng house arrest. Kung palalabasin natin siya, hindi ba’t gagamitin niya ang pagkakataon para tumakas?”Umiling si Charlie, “Ayon sa pagkakaintindi ko sa kanya, siguradong hindi niya ito gagawin.”Tinanong nang nalilito ni Isaac, “Young Master, paano ka naging sigurado? Noon pa man ay malupit na ang babaeng ito. Hindi siya madaling kontrolin!”Tumawa si Charlie. “Pinagtaksilan siya nang walang awa ng pamilya Schulz. Ngayon, may pagkakataon na hulihin muna si Steven, at may pagkakataon na makapaghiganti siya. Ayon dito, imposible na pagtaksilan niya tayo.”Nagpatuloy si Charlie, “Sa pananaw ng pamilya Schulz, nawawala si Rosalie. Sa sandaling ganap na nakawala na siya sa kontrol at sa ilalim ko, siguradong malalaman ito ng pamilya Schulz, at siguradong gugustuhin nila ang buhay ni
Habang nagsasanay siya hanggang sa pinagpapawisan na siya nang sobra, biglang tumunog ang doorbell niya.Biglang naging sabik nang kaunti si Rosalie.Nanatili na siya dito sa ilang panahon at naintindihan niya ang karaniwang gawi ng service staff dito.Tatlong pagkain ang binibigay dito araw-araw, at ihahanda ng mga service staff ang pagkain at inumin, pati na rin ang pang araw-araw na kailangan bago ipadala ito.Sa ibang panahon, karaniwan ay hindi magkukusa ang service staff na pumunta at istorbihin siya.Nang makita na hindi pa oras para kumain, malaki ang posibilidad na pumunta si Charlie!Nang maisip ito, nagmamadaling tumakbo nang masaya si Rosalie sa pinto.Sa display screen, nahagip niya na nakatayo si Charlie sa pinto ng kwarto niya sa sandaling ito. Biglang sumabog sa saya ang puso niya.Pagkatapos ay naalala niya na hindi niya pa inaayos ang mga damit niya at suot-suot niya pa ang pinaka-basic na sports bra. Nag-atubili saglit si Rosalie at hindi niya alam kung magbi
Sa sandaling ito, sa Aurous International Hotel.Nakaparada ang motorcade ni Steven sa isang hiler direkta sa harap ng hotel.Bago siya lumabas sa kotse, nagmadali nang bumaba ang security at pinaalis ang mga tao sa paligid niya.Binati rin siya sa sandaling ito ng manager ng hotel kasama ang dose-dosenang security guard, at sinabi nila nang magalang sa assistant ni Steven, “Maaari ko bang itanong kung ano ang kailangan ni Mr. Schulz sa amin? Hangga’t mayroon kami nito, malayang sabihin lang ito ni Mr. Schulz. Siguradong gagawin namin ang lahat ng makakaya namin!”Sinabi ng assistant ni Steven sa malamig na boses, “Wala kaming kailangan sa ngayon. Sabihan mo ang lahat ng tao mo na umatras at huwag mong hayaan ang mga staff mo, nang walang pahintulot, na makasalubong si Mr. Schulz! Para naman sa ibang bisita, hindi dapat sila lumapit sa sampung metro sa paligid ni Mr. Schulz!”Tumango nang walang pag-aatubili ang hotel manager at sinabi nang napakagalang, “Kung may magagawa ko para
Kaya, sinabi niya nang nagpapasalamat, “Salamat, Mr. Schulz! Talagang inalagaan mo ako nang sobra!”Habang may mapagmataas na postura, ngumiti nang kaunti si Steven at sinabi kay Salem, “Sa Oskia, hangga’t kaibigan mo ang pamilya Schulz, siguradong magiging madali ang kilos mo kahit nasaan ka.”Pagkatapos nito, tinanong niya kay Salem, “Alam mo ba ang pangalan ng kaklase ng anak mo sa Aurous Hill? Ipapahanap ko na ang impormasyon tungkol sa kanya ngayon.”Sinabi nang nagmamadali ni Salem, “Narinig ko nang binanggit siya ng anak ko. Mukhang Doris Young ang pangalan niya. Sinasabi na magaling ang abilidad ng babaeng ito. Siya ang chairman ng isang napakalaking listed company sa Aurous Hill.”Tumingin si Steven sa kanyang assistant at inutos sa seryosong tono, “Bibigyan kita ng limang minuto para suriin ang background ng Doris Young na ito!”“Okay, boss!”Makalipas ang limang minuto.Kapapasok lang ni Steven sa presidential suite nang tumakbo nang nagmamadali ang kanyang assistant
Sa sabi, nang umuwi si Charlie, naghiwa-hiwalay na ang sampung eksperto ng pamilya Schulz sa limang grupo at sinuri ang bawat hospital sa Aurous Hill.Samantala, naghanda ng masaganang hapunan si Steven para aliwin si Salem sa dining room ng kanyang presidential suite.Kahit na ang lakas na ekonomiya ng pamilya Salem ay malayo sa pamilya Schulz, sa opinyon ni Steven, ang ina ni Salem, kahit papaano, ay galing sa pamilya Rothschild. Kaya, walang pinsala na kaibiganin siya.Syempre ay naging sabik ang puso ni Salem.Kahit na totoo na ang ina niya ay galing sa pamilya Rothschild, alam niya sa puso niya na may daang-daang babae tulad ng kanyang ina sa pamilya Rothschild.Ang kanyang ina, pati na rin ang kanyang lolo, ay mababa lang ang ranggo sa pamilya Rothschild.Siya, na isang kamag-anak ng pamilya Rothschild, ay sa totoo lang, nagpapasikat lang.Ngayon, may pagkakataon siya na kaibiganin ang pamilya Schulz, ang top family sa Oskia. Isang napakahalaga at magandang bagay ito para
Habang umaakyat siya sa Mount Turtle Back at nakita ang ilang tolda at isang dosenang kabataan sa malapit, kumunot nang kaunti ang mga kilay niya.Nakatingin ang mga taong ito sa direksyon kung saan sisikat ang araw, malinaw na gusto itong hangaan. Hindi nagduda si Fleur sa kanila, pero nainis at nadismaya siya nang kaunti dahil masyadong malapit ang mga taong ito sa libingan ng kanyang senior, si Elijah.Ang layunin ng pagbisita niya sa lugar na ito ay para alalahanin ang nakaraan sa libingan ni Elijah, at magsalita nang kaunti mula sa kailaliman ng puso niya sa kanyang senior.Pero, ang posisyon ng mga taong ito ay nasa dalawa o tatlong daang metro lang mula sa libingan ni Elijah, at siguradong makukuha niya ang atensyon nila kung didiretso siya doon. Mahihirapan siyang kausapin ang senior niya dahil dito.Sa sandaling ito, nasulyapan ni Charlie ang isang bata at mature na babae na kalilitaw lang sa malayo. Kayang makita ni Charlie ang hitsura niya gamit ang kanyang pambihirang p
Sa sandaling ito, nang sampung minuto na lang bago sumikat ang araw, nagdagdag ang lahat ng ilang sangay sa bonfire at nagsimulang hintayin ang sandali na sisikat ang araw mula sa likod ng bundok.Makalipas ang halos sampung minuto, ang dating maputlang langit ay nagsimulang lumiwanag ng ginintuang tingkad. Ito ang bakas na malapit nang sumikat ang araw sa abot-tanaw.Habang sabik ang lahat na makita ito, biglang naramdaman ni Charlie na may tao sa malayo na mabilis na papalapit sa lokasyon nila. Dahil nag-aalala siya na madidiskubre siya ni Fleur, sinanay ni Charlie ang mental cultivation method na tinuro sa kanya ni Ruby simula kagabi, mahigpit na kinulong ang sarili niyang Reiki sa loob ng katawan niya.Para sa mga cultivator, ang bawat tao ay parang isang submarine na naglalakbay sa malalim na karagatan, umaasa sa sonar detection para mahanap ang isa’t isa. Gamit ang analohiya na ito, ang isang tao na may mas mataas na cultivation ay parang isang mas advanced na submarine na may
Hindi katagalan, tuluyan nang lumubog ang araw, sinindihan na ng lahat ang bonfire at ang barbecue pit. Dahil naghanda ng sangkap ang lahat at nagdagdag pa si Charlie, medyo marami ang hapunan nila.Bukod dito, bumili rin si Charlie ng maraming wine, kaya mas sumigla ang paligid at atmospera. Sa madaling salita, nagpasya ang lahat na uminom at magsaya sa gabing iyon.Kaya, naglagay si Charlie ng ilang Reiki sa wine. Hindi kaya ng Reiki na palakasin ang katawan nila o gamutin ang mga sakit nila, pero sinisigurado nito na kahit gaano pa karami ang inumin nila sa gabing iyon, hindi man lang sila hihikab.Bukod dito, sa sandaling pumasok ang Reiki sa katawan nila, hindi ito mag-iiwan ng bakas. Kahit na pumunta si Fleur, wala siyang mapapansin.Ang Yorkshire Hill ay matatagpuan sa isang talampas, at medyo malaki ang pagkakaiba ng temperature sa umaga at gabi. Kasam na ang taas ng Mount Turtle Back, bumaba nang sobra ang temperature pagkatapos maggabi. Kaya, umupo ang lahat sa paligid ng
Habang nagsasalita siya, unti-unting naging seryoso ang ekspresyon niya. Sinabi niya, “Leni, mangako tayo sa isa’t isa. Subukan muna nating mabuhay ngayong taon. Kung sa susunod na taon, may mangyaring himala at walang namatay sa atin, pwede kang pumunta sa Oskia at makilala ang mga magulang ko para makuha ang basbas nila. Pagkatapos, pupunta ako sa United States kasama ka.”Si Leni, na kanina pa masaya, ay biglang naging mukhang pagod. Binulong niya, “May apat na buwan pa hanggang sa susunod na taon. Natatakot ako na kahit na hindi ako mamatay sa sandaling iyon, hindi ako makakapunta sa Oskia para makita ka.”Namula ang mga mata ni Shermaine, pero ngumiti siya at sinabi, “Ayos lang. Araw-araw na lang tayo mag-video call. Online na ang lahat ngayon. Kahit ang mga korte ay may hearing sa online. Kung kailangan, pwede na lang tayo kumuha ng isang pari, at pakakasalan kita sa online.”Pinigilan ni Leni ang mga luha niya, tumango nang marahan, at ngumiti habang sinabi, “Okay, deal. Kapa
Hindi inaasahan ni Charlie na habang nagca-camping siya sa mga bundok ng Yorkshire Hill, matatagpuan niya ang dalawang batang pasyente na may cancer. Ang nagpasorpresa sa kanya ay gustong sumali ng dalawang ito sa mga clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical sa Aurous Hill, pero tinanggihan silang dalawa.Ang mas nagpahanga pa sa kanya ay ang taong ito, si Leni, ay kilala pa si Jameson.Habang iniisip ang iba ang tungkol kay Jameson, na dating pinapangunahan ang buong FDA, na kusang umalis at nagsimula ng charity sa Aurous Hill, tinanong nang mausisa ni Charlie si Leni, “Helron, sobrang pamilyar ka ba kay Jameson Smith?”Sumagot nang kalmado si Leni, “Hindi naman. Dahil, bago siya umalis, isa siyang mataas na opisyal sa United States, at ang mga taong nakakausap niya sa FDA ay mga matataas na biopharmaceutical company at mga negosyante sa buong mundo. Ang isang tao tulad ni Jameson ay kahanga-hanga kahit sa mataas na lipunan. Paano magkakaroon ng pagkakataon ang isang ordinaryong
Sinabi ni Shermaine, na nasa gilid, “Hindi naman gano’n. Ang pamamahagi ng mga pwesto para sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical ay hindi base sa kung sino ang may pera at kapangyarihan, ngunit kung sino ang pinaka nangangailangan ng gamot. Ang lahat ng sumali para sa clinical trial ay mga pasyente na may cancer. Halos tatlumpung porsyento sa kanila ang idineklara ng mga doktor na may anim na buwan na lang para mabuhay. May daang-daang pasyente na may advanced pancreatic cancer, at marami sa kanila ay mga bata. Ang mga taong katulad namin na nasa 20s na ay mahihirapan na makakuha ng pwesto.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Shermaine, sumali ka rin ba sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical?”Tumango si Shermaine at sinabi, “Oo, pero hindi ako napili. Ang pamamaraan ng pagpili ng Apothecary Pharmaceutical ay parang pagkukumpara ng mga paghihirap. Una, ikukumpara nila kung sino ang may pinakamalalang sakit, pagkatapos ay kung sino ang pinakabata, kung sinong pamilya
Ang mga kabataan na mahilig sa mga panlabas na gawain ay karaniwang bukas at masigla, at karamihan sa kanila ay palakaibigan at madaling pakisamahan. Bukod dito, ang mga kabataan na ito ay puno ng sigla kina Charlie at Vera, kaya mabilis na nag-usap nang masaya ang lahat.Sobrang laki na impluwensya ni Helron sa grupong ito, at malinaw na ginagalang siya ng lahat. Napansin ni Charlie na parang hindi siya masyadong matanda, kaya tinanong niya siya nang mausisa, “Heron, estudyante ka ba o nagtatrabaho ka na?”Tumango si Helron at sinabi, “Estudyante pa ako. Nag-aaral ako sa United States dati. Isa akong Oskian American, at bakasyon ngayon, kaya gusto kong bumalik sa Oskia para mag-hike nang kaunti at maranasan ang ganda ng bansa natin.”Nagpatuloy siya, “Karamihan sa amin ay mga estudyante sa unibersidad. Kami nila Jung, Louie Mant, ay nag-aaral sa United States. Sina Shermaine at Bobbi ay galing sa Queenston University. Sina Perry Hinskey at Jenell Looten ay galing sa Blastun Univers
Kaharap ang imbitasyon ng binatang ito na nagngangalang Helron, taimtim na pumayag si Charlie at sinabi nang nakangiti, “Kung gano’n, hindi na kami mahihiya sa inyo!”Tumawa si Helron at sinabi, “Hindi mo kailangan maging magalang nang sobra. Magkakaibigan tayo mula sa iba’t ibang lugar, ang pag-aalaga sa isa’t isa ay ang tradisyon ng mga hiker.”Pagkasabi nito, tinanong niya si Charlie, “Tol, anong pangalan mo?”Magsasalita na sana si Charlie nang ngumiti si Vera, na nasa tabi niya, at sinabi, “Charlesly Lavor ang pangalan ng boyfriend ko. Pwede mo siyang tawaging Charles!”Nagulat si Charlie. Naintindihan niya ang layunin ni Vera. Dahil, nandito sila para hintayin si Fleur. Kahit na totoong pangalan ito ni Charlie o ni Vera, siguradong pamilyar si Fleur sa kanila, kaya mas mabuti na iwasang gamitin ang totoong pangalan nila hangga’t maaari.Pero, hindi niya inaasahan na bibigyan siya ni Vera ng alias na ‘Charlesly Lavor’ at nag-isip pa ng palayaw na ‘Charles’ para sa kanya.Ini
“Sigurado ako!” Hinila ni Vera si Charlie sa tulay na bato-bato. Sa gitna ng tulay, tinuro niya ang isang basag na asul na bato at sinabi kay Charlie, “Nasira ito dahil sa isang natakot na kabayo. Ang may-ari nito ay isang mason ng bato na pumunta para magdala ng dalawang batong rebulto sa bagong mansyon ng pinuno ng Stoneridge. Nabalisa ang kabayo, nadulas, at halos bumagsak siya, at nahirapan itong umabante na tila ba baliw ito, binaliktad ang hinihila nitong kariton. Tumama ang isa sa mga rebulto sa batong ito, at nag-iwan ito ng basag dito.”Habang nagsasalita siya, nagpatuloy si Vera, “Nagkataon, sinamahan ko ang lolo ko mula sa Digerro town sa araw na iyon para batiin ang pinuno dito. Kaya, nagkataon na nakita ko ang buong pangyayari noong gumawa ng problema ang kabayo sa tulay.”Habang nakikinig si Charlie sa paglalarawan niya, hindi niya maiwasan na isipin ang eksena na sinabi niya.Sa sandaling iyon, isang babae na nasa seven o eight years old na may suot na tradisyonal na