“Masusunod po, Young Master!”Pagkatapos ibaba ang tawag, hindi mapigilan ni Charlie na makaramdam ng sakit sa ulo.Napagtanto niyang may kakaibang magnetic field yata sa pagitan niya at ng pamilya Schulz.Matagal na siyang naghihintay ng perpektong oportunidad para singilin ang pamilya Schulz sa kanilang mga kasalanan lalo na sa pagbuo nila ng Anti-Wade Alliance. Subalit, sa loob ng maiksing panahon, naka-engkuwentro niya ang ilang miyembro ng pamilya Schulz bago pa dumating ang tamang pagkakataon para maghiganti sa kanila.Una, iniligtas niya ang dalawang apo ng pamilya Schulz sa Japan, wala ng iba kundi si Jaime at Sophie ang mga ito. Nang sagipin sila ni Charlie, hindi niya alam na anak pala ni Sheldon ang dalawa.Pagkatapos, hindi nagtagal, nakatagpo rin ni Charlie si Sheldon sa Tokyo Hospital. Subalit, sa pagkakataong iyon, hindi niya alam na ang lalaking nasa harap niya ay wala ng iba kundi si Sheldon.Kung hindi, sa asal ni Charlie, kahit hindi niya patayin si Sheldon sa
Nakaramdam si Helen ng lungkot pagkatapos umalis sa lumang mansyon na dating tinirahan ng pamilya nila Charlie.Sa isang banda, hindi niya mapigilang malungkot sa pagkawala ni Curtis. Sa kabilang banda, hindi niya rin naabutan si Charlie kanina. Pakiramdam niya kamukha talaga ng binatang nakita niya kanina si Curtis. Bumalik tuloy ang mga alaala niya sa kabataan.Pagkabalik sa mansyon ng pamilya Dunn sa Aurous Hill, agad na naghanda ang mga kasambahay ng masarap na tanghalian para kay nila Helen.Kababalik lang rin ni Jaime sa pagbibigay ng donasyon sa mga ampunan sa Aurous Hill. Nang makita niyang nakauwi na ang kanyang ina, agad siyang nagtanong, “Ma, saan ka pumunta kaninang umaga?”Sa kabila ng dami ng iniisip, sumagot pa rin si Helen kahit medyo wala siya sa sarili, “Wala naman akong pinuntahan talaga. Pinakiusapan ko lang si Uncle Walters na ilibot ako.”Sa pagkakataong ito, isang kasambahay ang lumapit at magalang na nagsalita, “Miss Helen, nakahanda na ang tanghalian.”Tu
Hindi man lang inangat ni Sophie ang kanyang ulo, “Hindi kami umuusad. Wala pa akong nahahanap na videos kung saan makikita siya.”Seryosong nagsalita si Helen, “May ilang bagay na nakadepende sa tadhana. Kung ayaw ng tadhana, kahit ano pa ang gawin mo, hindi niyo siya mahahanap. Pero, kung talagang hahayaan ng tadhana, kahit hindi mo siya hanapin, magpapakita pa rin siya sa harap mo.”Sa pagkakataong ito, hindi nag-alangan si Sophie na sumagot, “Ayaw kong umasa sa tadhana. Hindi ko pwedeng ipagkatiwala ang ganitong bagay nang hindi sumusubok. Maraming tao sa mundo. Bukod sa mga kapitbahay natin, napakababa ng tsansa na magkitang muli ang dalawang tao na nagkakilala sa ibang bansa. Kung hindi ko siya hahanapin, natatakot akong imposibleng makita ko siya sa buong buhay na ito.”Pagkatapos, naging mapanglaw ang ekspresyon sa mukha ni Sophie, “Hindi masyadong maganda ang memorya ng tao. Madalas, walang natatandaan ang iba. Naaalala lang natin ang ilang mga bagay kung paulit-ulit natin
Nagpatuloy si Sophie sa kanyang sinasabi, “Gusto kong maghanap ng master na magiging manghuhula para sa akin. Gusto kong malaman kung magagawa niya ba akong bigyan ng impormasyon.”Hindi mapigilang tumawa ni Jaime, “Hindi ba ang sabi mo hindi ka naniniwala sa mga ganyan?”Seryosong tumugon si Sophie, “Dahil wala naman akong ibang naiisip na magandang solusyon, dapat subukan ko na lang rin.”Pagkatapos, tinanong ni Sophie si Helen, “Mama, may mga kilala ka bang sikat na masters sa Eastcliff? Hindi ba madalas kang pumupunta sa templo para sambahin si Budda? Nagbibigay ka rin ng donasyon, hindi ba? May mga kilala ka bang magagaling na monghe?”Seryosong tumugon si Helen, “Anong kalokohan ang sinasabi mo! Buddhism ang relihiyon ng mga eminent monks, samantalang Taoism naman ang panghuhula o fortune-telling!”Agad na nagtanong si Sophie, “Kung gano’n, may kilala ka bang magaling na Taoist master? Gusto kong magmakaawa sa kanya na tignan ang kapalaran ko!”Napaisip si Helen sa loob ng
Agad na sumagot si Sophie, “Ayos lang. Kailangan mo lang ako tulungan na makausap siya, Lolo.”Pagkatapos, muling nagtanong si Sophie, “Nga pala, Lolo, kailangan ko bang pumunta ng United States para pumayag siyang tulungan ako?”“Hindi na kailangan.” Sambit ni Jefferson, “Makapangyarihan si Old Master Lennard. Kapag pumayag siyang tulungan ka, sapat na ang araw at oras ng kapanganakan mo para matanong mo sa kanya ang bagay na gusto mong malaman.”Namangha si Sophie, “Ganyan talaga siya kagaling?”Tumawa si Jefferson, “Ipinagkaloob ng mga ninuno natin ang kakayahan sa panghuhula at pagbasa ng mga bituin. Tanging kakarampot lamang sa mga modernong tao ang tunay na nakakaunawa ng kahulugan nito.”Nagpatuloy si Jefferson, “Hatinggabi na ngayon sa United States. Hindi ito ang magandang oras para kontakin natin si Old Master Lennard. Maghintay muna tayo. Tatawagan ko na lang siya kapag gabi rito para umaga roon.”Agad na tumugon si Sophie, “Salamat, Lolo! Umaasa ako sa’yo.”***Sa p
Nang marinig ito, hindi mapigilang mapabulalas ni Elaine, “Diyos ko! Aabot ng 800 hanggnag 1,000 ang bayad para sa bawat square meter?! Hindi ba mga 50 hanggang 60 milyon iyan? Masyado naman itong nakakagulat!”Ngumiti si Claire, “Ano naman ang nakakagulat diyan? May ilang mga sikat na designers sa ibang bansa ang kumikita ng ilang daang milyon para lang sa exterior design ng isang building!” Hinawakan ni Elaine ang kanyang dibdib at agad siyang nagtanong, “Anak ko, balak mo bang subukan ang project na iyan?”Matapat na sumagot si Claire, “Oo naman, gusto kong makuha ang project na ito. Pero, hindi pa masyadong malaki ang studio ko. Kapag sumubok ako na kunin ang project na ito, natatakot akong hindi ko kayang tapatan ang mga kalaban ko sa bidding and tender. Higit sa lahat, maraming paghahanda ang kailangang gawin. Kung mag-bibid ako sa project, kailangan kong ibuhos ang buong puso at kaluluwa ko para magawa nang maayos ang lahat…”Habang nagsasalitam hindi mapigilang bumuntong h
Subalit, kahit sinabi ito ni Charlie, nakapagpasya na talaga siya sa isip niya na sabihan si Doris na ibigay ang project kay Claire.Matapos ang lahat, siya ang may-ari ng Emgrand Group. Dahil interesado ang asawa niya sa project na ito, natural lang na dapat niyang bigyan ng oportunidad si Claire para makapag-ensayo ng kakayahan niya.Sumunod, sinabihan niya si Claire, “Claire, hindi mo kailangang mag-alala sa bagay na ito. Gawin mo lang ang lahat ng preparasyon. Naniniwala akong magagawa mo ito!”“Salamat!” Tumango si Claire, “Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para makuha ang malaking project na ito!”Pagkatapos ng tanghalian, bumalik na si Claire sa kumpanya. Sa pagkakataong ito, bumalik na si Charlie sa kwarto niya para tawagan si Doris.Nang sagutin ni Doris ang tawag, agad siyang nagsalita, “Young Master, tumawag ka para sabihin sa akin ang bidding project na gustong makuha ng asawa mo, tama ba?”Tumawa si Charlie, “Tama ang hula mo.”Agad na tumugon si Doris, “Young Mas
Tuwang-tuwa si Aurora nang malamang gagawa na naman si Charlie ng mga pills niya.Hindi siya natutuwa dahil gusto niyang maregaluhan ng magical pills ni Charlie. Sa halip, masaya siya dahil pinakiusapan siya ng tatay niya na ihatid ang mga medicinal herbs at mga materyales na kailangan ni Charlie sa bahay nito. Sa ganitong paraan, magkakaroon siya ng oportunidad na makita si Charlie.Sa pagkakataong ito, sinasayang lamang ni Aurora ang kanyang bakasyon sa pananatili sa bahay. Maliban sa kanyang routine training bawat araw, wala siyang ibang ginagawa. Kaya, hindi niya mapigilang mabagot sa buong bakasyon niya.Gusto niya talagang maghanap ng oportunidad para makita si Charlie o kaya makiusap rito na bigyan siya ng pointers. Subalit, narinig niyang masyadong abala si Charlie kamakailan lang. Nahihiya siyang pumunta roon para hanapin ito dahil siguradong magiging istorbo lang siya.Mabuti na lang mapagsasamantalahan niya ang pagkakataong ito para makita si Charlie kapag naghatid siya
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang