Sa sandaling marinig iyon ni Helen, siya ay biglang nasabik, at sinabi niya, “Tulungan mo akong mag-abang. Gusto kong manalo sa bid para sa mansion na ‘to.”Tumango ang matandang butler at sinabing, “Ang mansion na ‘to ay mayroong maliit na area at hindi pwedeng ma-demolished. Kaya, tinuturing ‘tong isang low-quality asset na hindi pwedeng pagpasa-pasahan. Kaya, siguradong magiging madali para sa atin na manalo sa bidding ng mansion na ito sa pagdating ng oras na iyon.”“Sige.” Determinadong sagot ni Helen, “Kailangan nating manalo sa bidding ng mansion na ‘to kahit gaano pa kalaki ang halaga nito!”Pagkatapos niyang magsalita, dali-dali siyang nagtanong, “Uncle Walters, tinulungan mo ba akong kausapin ang kahit na sinong nasa judiciary? Pwede na ba akong pumasok at tumingin sa mansion ngayon?”“Oo, oo.” Sabi ng matandang butler, “Noong kausap ko sila sa telepono ngayon lang, sinabi nila sa ‘kin na pupunta sila rito para sa asset registration at evaluation sa susunod na dalawang ar
Mayroong halos walumpung porsyento na pagkakatulad sa pagitan ng itsura ni Charlie at ng kaniyang ama.Dahil galing sa magkaibang henerasyon mag-ama, mayroong isang malaking pagkakaiba mula sa kanilang buhok at pananamit. Kung may damit si Charlie na katulad ng kaniyang ama dati, halos walang pagkakaiba ang hitsura nila.Kaya, sa sandaling makita siya ni Helen, pakiramdam ni Helen ay nakakita siya ng isang hindi kapani-paniwalang bagay.Siya ay natuliro, bukod sa gulat na gulat, hindi rin siya makapagsalita.Hindi niya nga alam kung guni-guni niya lang ito dahil masyado na niyang namimiss si Curtis.Kung ‘di, bakit lilitaw sa kaniyang paningin ang isang lalaki na kamukhang-kamukha ni Curtis?!At saka, noong namatay si Curtis, nasa tatlumpung taon pa lamang siya.Ang panahon na madalas mag-usap sina Helen at Curtis ay ang panahon bago ikasal si Curtis. Hindi na sila masyadong nag-usap simula noong ikasal si Curtis hanggang sa siya ay mamatay.Kaya, ang ala-ala ni Helen kay Curti
Naramdaman ni Charlie ang pagkibot ng mga mata niya. Agad siyang lumingon sa kabilang direksyon nang walang pag-aalangan. Pagkatapos, tinapakan niya ang accelerator at nagmamadali siyang umalis.Nang makita ni Helen na naglaho si Charlie sa harap niya, agad siyang nagmadali para habulin ito. Subalit, pagkarating niya sa labas, wala na si Charlie.Nakatayo pa rin si Helen sa kanyang puwesto habang nakatulala. Kinakabahan siya at napabulong siya sa kanyang sarili, “Imahinasyon ko lang ba ang nakita ko?”Habang nagsasalita, tumalikod siya para tanungin ang matandang butler na nakasunod sa kanya, “Uncle Walters, nakita mo ba ang binata rito kanina? Kamukha niya si Curtis, hindi ba?”Kahit nasulyapan lamang ng matanda si Charlie, sumagot siya nang walang pagdududa sa mukha, “Miss Helen, nakita ko nga ang binatang sinasabi mo. Kamukha niya si Mr. Wade!”Nang marinig ito ni Helen, hindi niya mapigilan ang sabik na nararamdaman niya, “Tama nga… tama nga ako… Uncle Walters, nakita mo rin s
Sa parehong pagkakataon, ilang daang metro na ang layo ni Charlie kay Helen.Para masigurong hindi siya mahahanap ni Helen, hindi na siya bumili ng groceries. Dumiretso na lang siya pabalik sa villa nila sa Thompson First. Habang nasa daan, tinawagan ni Charlie si Isaac. Nang sagutin ni Isaac ang tawag, agad na nag-utos si Charlie, “Mr. Cameron, may tao sa lumang mansyon namin nila papa ngayong araw. Pwede mo bang alamin kung sino siya!”Nasorpresa si Isaac, “Young Master, pumunta ka sa lumang mansyon ngayon?”“Oo!” Nagpatuloy si Charlie, “May nakita akong babae roon. Nakatitig siya sa akin at tinawag niya ang pangalan ni papa. Gusto kong tulungan mo akong alamin kung sino siya. Dapat kong malaman kung kaaway ba siya o isang kaibigan. Alamin mo na rin kung ano ang koneksyon niya sa papa ko.”“Sige, Young Master!” Sagot ni Isaac nang walang pag-aalangan, “Aalamin ko agad ang bagay na ito ngayon din!”Muling nagsalita si Charlie, “Nga pala, may isang bagay pa akong ipapagawa sa iy
“Masusunod po, Young Master!”Pagkatapos ibaba ang tawag, hindi mapigilan ni Charlie na makaramdam ng sakit sa ulo.Napagtanto niyang may kakaibang magnetic field yata sa pagitan niya at ng pamilya Schulz.Matagal na siyang naghihintay ng perpektong oportunidad para singilin ang pamilya Schulz sa kanilang mga kasalanan lalo na sa pagbuo nila ng Anti-Wade Alliance. Subalit, sa loob ng maiksing panahon, naka-engkuwentro niya ang ilang miyembro ng pamilya Schulz bago pa dumating ang tamang pagkakataon para maghiganti sa kanila.Una, iniligtas niya ang dalawang apo ng pamilya Schulz sa Japan, wala ng iba kundi si Jaime at Sophie ang mga ito. Nang sagipin sila ni Charlie, hindi niya alam na anak pala ni Sheldon ang dalawa.Pagkatapos, hindi nagtagal, nakatagpo rin ni Charlie si Sheldon sa Tokyo Hospital. Subalit, sa pagkakataong iyon, hindi niya alam na ang lalaking nasa harap niya ay wala ng iba kundi si Sheldon.Kung hindi, sa asal ni Charlie, kahit hindi niya patayin si Sheldon sa
Nakaramdam si Helen ng lungkot pagkatapos umalis sa lumang mansyon na dating tinirahan ng pamilya nila Charlie.Sa isang banda, hindi niya mapigilang malungkot sa pagkawala ni Curtis. Sa kabilang banda, hindi niya rin naabutan si Charlie kanina. Pakiramdam niya kamukha talaga ng binatang nakita niya kanina si Curtis. Bumalik tuloy ang mga alaala niya sa kabataan.Pagkabalik sa mansyon ng pamilya Dunn sa Aurous Hill, agad na naghanda ang mga kasambahay ng masarap na tanghalian para kay nila Helen.Kababalik lang rin ni Jaime sa pagbibigay ng donasyon sa mga ampunan sa Aurous Hill. Nang makita niyang nakauwi na ang kanyang ina, agad siyang nagtanong, “Ma, saan ka pumunta kaninang umaga?”Sa kabila ng dami ng iniisip, sumagot pa rin si Helen kahit medyo wala siya sa sarili, “Wala naman akong pinuntahan talaga. Pinakiusapan ko lang si Uncle Walters na ilibot ako.”Sa pagkakataong ito, isang kasambahay ang lumapit at magalang na nagsalita, “Miss Helen, nakahanda na ang tanghalian.”Tu
Hindi man lang inangat ni Sophie ang kanyang ulo, “Hindi kami umuusad. Wala pa akong nahahanap na videos kung saan makikita siya.”Seryosong nagsalita si Helen, “May ilang bagay na nakadepende sa tadhana. Kung ayaw ng tadhana, kahit ano pa ang gawin mo, hindi niyo siya mahahanap. Pero, kung talagang hahayaan ng tadhana, kahit hindi mo siya hanapin, magpapakita pa rin siya sa harap mo.”Sa pagkakataong ito, hindi nag-alangan si Sophie na sumagot, “Ayaw kong umasa sa tadhana. Hindi ko pwedeng ipagkatiwala ang ganitong bagay nang hindi sumusubok. Maraming tao sa mundo. Bukod sa mga kapitbahay natin, napakababa ng tsansa na magkitang muli ang dalawang tao na nagkakilala sa ibang bansa. Kung hindi ko siya hahanapin, natatakot akong imposibleng makita ko siya sa buong buhay na ito.”Pagkatapos, naging mapanglaw ang ekspresyon sa mukha ni Sophie, “Hindi masyadong maganda ang memorya ng tao. Madalas, walang natatandaan ang iba. Naaalala lang natin ang ilang mga bagay kung paulit-ulit natin
Nagpatuloy si Sophie sa kanyang sinasabi, “Gusto kong maghanap ng master na magiging manghuhula para sa akin. Gusto kong malaman kung magagawa niya ba akong bigyan ng impormasyon.”Hindi mapigilang tumawa ni Jaime, “Hindi ba ang sabi mo hindi ka naniniwala sa mga ganyan?”Seryosong tumugon si Sophie, “Dahil wala naman akong ibang naiisip na magandang solusyon, dapat subukan ko na lang rin.”Pagkatapos, tinanong ni Sophie si Helen, “Mama, may mga kilala ka bang sikat na masters sa Eastcliff? Hindi ba madalas kang pumupunta sa templo para sambahin si Budda? Nagbibigay ka rin ng donasyon, hindi ba? May mga kilala ka bang magagaling na monghe?”Seryosong tumugon si Helen, “Anong kalokohan ang sinasabi mo! Buddhism ang relihiyon ng mga eminent monks, samantalang Taoism naman ang panghuhula o fortune-telling!”Agad na nagtanong si Sophie, “Kung gano’n, may kilala ka bang magaling na Taoist master? Gusto kong magmakaawa sa kanya na tignan ang kapalaran ko!”Napaisip si Helen sa loob ng
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang