Nagulat si Anastasia sa tunog ng kanyang cellphone. Napakunot ang kanyang noo. Wala naman siyang in-expect na tawag mula sa iba dahil walang nakakaalam sa kanyang bagong numero kundi ang mga nalalapit niyang kaibigan na sina Joyce at Carol. Napatingin siya sa dalawa. Pinamigay ba nila ang kanyang bagong number? "May nakakaalam pa ba sa number ko aside sa inyong dalawa?" Nagtatakang tanong niya. Nagkatinginan naman sina Joyce at Carol. Ngunit saglit na natigilan si Carol kapagkuwan. "T-Teka sandali lang, gurl. Sorry, naalala ko na naibigay ko pala kay Alex noong nakaraang araw, dahil ang kulit ayaw akong tigilan." parang basang-sisiw na nakatayo si Carol sa kanyang harapan habang humihingi ng paumanhin. Umiiling na sinagot niya ang tawag. "Hello?" "Magkita tayo sa ayaw at sa gusto mo!" Sagot nang nasa kabilang linya. Napaangat ang kanyang kilay sa narinig. Diretso nitong inutusan siya? Kilala niya ang boses na iyon. Ang boses na hinding-hindi niya makakalimutan kailanman.
Malakas ang dagundong ng kanyang dibdib habang nagtatalo ang kanyang isipan kung babalik o magpapatuloy sa paglakad. Pakiramdam ni Anastasia ng mga oras na iyon nasa gitna s'ya ng hunted house dahil walang tigil ang pagtayo ng kanyang mga balahibo sa katawan. Bigla siyang huminto nang mag-desisyon ang kanyang isipan na bumalik nalang. Mabilis ang kanyang mga galaw na bumalik siya sa kanyang dinaanan. Hindi pa siya nakakalayo ng may tinig siyang narinig na nagpahinto sa kanya sa paghakbang. "Saan ka pupunta?" isang malakas na boses ang umalingawngaw mula sa kanyang likuran. Dahan-dahan siyang napapikit. Tama nga ang kanyang hinala na isa iyong patibong. Dahan-dahan siyang pumihit paharap upang lakas-loob na harapin ang mga taong may gawa niyon. Ngunit ang inaasahan niyang tao na kanyang nakaharap ay iba. "Ikaw???" gulat niyang sambit. Humalakhak ito nang tawa na parang demonyo. "Yes, my dear daughter. Namis mo ba ako?" nakangiting sagot ni Merideth sa kanya. May katabi iton
Hindi mapakali si Vance habang naghihintay sa pagbabalik ng mga pulis. Ilang minuto na ang nakalipas mula nang sumugod ang mga ito ngunit wala pa ring balita. Mabilis siyang lumabas ng sasakyan kahit na pinagbawalan siya ng mga pulis na makialam sa kanilang trabaho. Hindi siya mapapanatag hangga't hindi niya masisigurong ligtas na si Anastasia. Dahan-dahan ang kanyang galaw habang papalapit siya sa kubo na kinaroroonan ni Anastasia. "Sir, hindi kayo pwedeng lumapit doon dahil baka ma-alerto mo sila." babala ng pulis na nakakita sa kanya. Naikuyom niya ang kanyang kamao sa narinig. Ilang minuto na nilang dinala si Anastasia sa loob ng kubo ngunit maghihintay lang sila sa labas? Galit na tinitigan niya ang batang pulis sa kanyang harapan. "Kailan n'yo pa balak na pasukin ang kubo kapag may mangyari nang masama sa ina ng anak ko?" galit niyang sagot dito. Napakamot naman sa ulo ang pulis na pinagalitan niya. Dahil medyo may kalapitan na ang kinaroroonan nila sa kubo bigla siyang
Two days and two nights na ang nakalipas ay tulog pa rin si Anastasia sa loob ng private room sa hospital na pag-aari ng pamilya ni Vance. Hindi alam niya kung bakit hanggang ngayon ay tulog pa rin ito. Samantalang kakasabi lang ng Doctor na wala namang damage ang internal parts ng ulo nito. Kahit sobra siyang busy ay hindi niya pinapabayaan si Anastasia sa hospital kahit alam niyang naroon naman ang ina nito at anak nila na si Ashton na ayaw umalis sa tabi ng ina. "Dad! Gising na si Mama!" nagulat siya sa sigaw ng kanyang anak pagpasok palang niya sa loob ng kwarto. Nakita niya ang maputla at malungkot nitong mukha na nakahiga sa hospital bed. Agad siyang lumapit dito. Ngunit bago pa siya tuluyang makalapit dito ay narinig na niya ang mga sermon ng ina ni Anastasia rito. "Ang tigas-tigas ng ulo mong bata ka! Nagpakalayo-layo na nga tayo para makaiwas sa gulo pero ikaw pa itong sumasakay sa gulo. Alam mo namang hindi mapagkatiwalaan ang mga salita ni Merideth sinabayan mo pa. T
Isang maaliwalas na umaga na puno ng pag-asa. Pag-asang sana maging maayos na ang lahat. Ngunit ang tanong sa kanyang isipan kung kailan at paano niya mapalambot ang puso ng taong punong-puno nang hinanakit at poot. Alam ni Anastasia na may pagbabago ang bawat nilalang lalo na kung nanaisin nitong magbago at talikuran ang maruming kahapon. Ngunit nakasalalay ito sa ating sarili kung nais nating baguhin ang mga mali nating nagawa nang sa gayon ay mamuhay tayo ng mapayapa at may peace of mind. Habang nakaupo sa upuang nasa bakuran ng malaking Villa. Napahinga nang malalim si Anastasia habang pinapanood ang naggagandang bulaklak at paru-paro na naglalambingan sa bakuran. Ang sarap panoorin ng mga ito na para bang walang problema. Hindi siya makapaniwala na humantong sa ganito ang lahat. Ang taong nagpalaki sa kanya ay nasa kulungan at patuloy na nagmamatigas. Samantalang ang babaeng tinuturing niyang kapatid ay kinamumuhian siya dahil sa pagkakulong ng ina nito. Minsan naitanong ni Ana
Pasado alas-nuwebe nang gabi. Balisa si Anastasia sa kanyang higaan dahil hindi pa nakauwi si Vance. Nag-umpisa na siyang kabahan. Paano kung ito na ang simula ng sinasabi ni Merideth. Bulong ng isang bahagi ng kanyang isipan. Ayaw niyang mag-isip ng negatibo dahil malaki ang tiwala niya rito. Bumangon siya mula sa kama at pumasok sa banyo upang umihi. Paglabas niya mula sa banyo ay saglit siyang nag-inat-inat upang antukin. Naglakad-lakad siyang muli sa loob ng kwarto hanggang sa nakita niya ang kahon na nakapatong sa cabinet. Dahil sa curiosity noong nakaraang araw nais niya sana itong silipin kung ano ang laman. Binuhat niya ito at dinala sa malaking kama upang doon buksan. Mayamaya tumambad sa kanya ang mga lumang litrato. Inisa-isa niya iyon. Mga larawan ng ina ni Vance at mga kaibigan ng kanyang ina. Sa bandang ilalim nakita niya ang isang maliit na korona. Parang pamilyar sa kanya iyon. Sinipat-sipat niya ang bawat gilid hanggang sa nakita niya ang FEM. Kahit batang-bata pa siy
Nakatitig sa kawalan si Vance habang nasa loob ng kanyang opisina. Paggising niya kanina sobrang sakit ng kanyang ulo. Hinilot-hilot niya ang kanyang sintido habang nakapikit ang kanyang mga mata. Kanina pagbaba niya, kanyang naabutan si Anastasia na tumutulong sa paghahanda ng agahan. Ngumiti ito sa kanya at humalik sa kanyang pisngi. Ngunit may napansin siyang kalungkutan sa mga mata nito. Dagdag pa ang namumugtong mga mata. Napatingin siya kay Tim. Parang may mali. Dahil kahit ito ay sobrang tahimik. Pilit niyang inaalala ang mga nangyari kagabi. Biglang rumehistro sa kanyang isipan ang kanyang pagwawala sa tuwing may hahawak sa kanya kapag nalasing siya. Ibig sabihin kagabi.... "Fvck!" Napatingin si Tim sa kanya nang bigla siyang magmura. "Tim! What happened last night?" tanong niya rito. Bumuntong-hininga si Tim. "Hindi mo naalala? Ibang-iba ka sa Vance na nakilala ko kagabi. Para kang kabayo na nakawala sa pagkakatali. Alalahanin mo kung anong ginawa mo kagabi at kung
Blangko ang isipan na pinaharurot ni Vance ang kanyang itim na BMW sa kahabaan ng highway. Hindi niya alam kung saan ang kanyang direksiyon. Mayamaya natagpuan niya ang kanyang sarili na papasok sa Infinite Club. Nais niyang lunurin ang kanyang sarili sa alak kahit ngayon araw man lang. Napatingin siya sa kanyang wrist watch. Pasado alas-siyete nang gabi. Magbubukas palang ang club kaya wala pa masyadong costumer. Naglakad siya sa mahabang pasilyo na kulay lila. Sa dulo ang kinaroroonan ng private room na lagi niyang inuukopa noong naririto pa si Anastasia. Pasalampak siyang naupo sa malapad na couch doon saka nagsalin ng whiskey sa baso at mabilis na tinungga. Hindi siya tumigil sa pagsalin hangga't hindi niya naramdaman ang epekto ng alak sa kanyang katawan. Nasa ganoong sitwasyon siya nang bumukas ang pintuan ng kwarto. "Good evening, Sir." mabining bati ng sexy na babaeng pumasok. Hindi niya ito pinansin kahit familiar sa kanya ang boses nito. Patuloy siya sa pagsalin ng ala
Matagal ng nakaalis ang kanyang anak pero nanatili pa ring nakatayo si Amber sa pintuan ng kanyang bahay. Naka ekis ang kanyang mga braso sa dibdib habang nakatingin sa kanyang bakuran. Ngayon lang niya napansin na matataas na pala ang mga halaman at damo sa paligid ng kanyang bahay. Matagal-tagal na rin kasi niyang hindi nabigyan ng pansin ito. Isang malalim na buntong-hininga ang kanyang pinakawalan bago pumasok muli sa kanyang kwarto.Bigla nalang sumagi sa kanyang isipan ang nakita kanina pagkatapos niyang naligo. Nasulyapan niya si Beth na nakatitig sa kanyang litrato na nakadikit sa dingding. Mukhang hindi pa ito kampante na titigan lang kundi inabot niya talaga ang frame na nakasabit. Kuha iyon noong siya ay anim na taon pa lamang. Kinunan siya ng litrato ng kanyang ama na si Ricardo habang nakatayo siya sa tabi ng carrousel. Kaarawan niya iyon. At sa araw ding iyon ay ipinagtapat sa kanya na hindi sila ang tunay niyang mga magulang. Kwento ng kanyang ina, natagpuan daw siya ng
Pagkarating ni Amber sa kanyang bahay pumasok sa kanyang isipan na tawagan si Lucas. Hindi na kasi siya nakapag paalam sa kaibigan dahil sa nagmamadaling umalis. Habang nasa biyahe siya kanina ay hindi mawala sa kanyang isipan ang boses ng babaeng tumawag sa kanya. Paano at saan nito nalaman ang kanyang number? Nung tawagan niya ito naka off na. Hindi niya alam kung totoo ba ang pinagsasabi nito or pinaglalaruan lamang siya. Pero paano nito nalaman kung saan siya naroroon. Bakit ayaw siya nitong pasamahin kay Ashton? Maraming tanong sa kanyang isipan na nais niyang malaman ang kasagutan ngunit… paano? Litong-lito na napasalampak si Amber sa kanyang higaan. Saglit siyang nawala sa isipin at nakatitig nalang sa kisame ng kanyang kwarto. Mayamaya tunog ng kanyang cellphone ang umagaw sa pagod niyang kaisipan. Gumuhit ang ngiti sa kanyang mga labi ng mabasa ang pangalan na rumihistro sa screen ng kanyang cellphone. “My love. How are you, baby?” Naiiyak niyang sambit. Hindi niya mapigil
“Anong ginagawa mo rito?” Sita ni Lucas kay Jane nang maabutan niya itong naghihintay sa pagdating ni Ashton. Alam niyang may binabalak itong gawin kaya todo bantay siya sa mga galaw nito simula pa kahapon. Pinandilatan siya nito ng mata. “Ano ka ba! Ikaw na nga itong tinutulungan ikaw pa may ganang manita d'yan.” Asik nito sa kanya. Napaismid si Lucas sa sinabi ng babae. “Para sa akin? O, para sa'yo! Ginamit mo pa talaga ako. Aminin mo na kasi na may gusto ka sa kanya.” Nakangiting biro niya rito. Maganda naman si Jane, pero hindi niya lang maipaliwanag kung bakit parang may parte rito na ayaw niya. Matagal na silang magkakilala since elementary days. Naalala niya noong kabataan nila na halos hindi na sila paghihiwalayin dahil kung saan siya pupunta ay nakasunod ito sa kanya. Wala naman siyang magawa kasi wala siyang naging kaibigan noon dahil sa mga isyu ng kanilang pamilya. Si Jane ang naging kasangga niya palagi sa tuwing umaalis siya ng bahay kapag naririnig niya nagtatalo a
Halos kalahating oras nang nakatitig si Amber sa kisame ng kwarto. Blangko ang utak. Nakatakip sa kanyang katawan ang malaking quilts. Pagmulat niya ng mga mata kanina mag-isa nalang siya sa malamig at tahimik na kwarto. Tanging ang tunog ng kanyang cellphone ang naririnig niya sa mga oras na iyon. Notifications, hindi lang isa kundi marami dahil sunod-sunod. Ngunit wala pa rin siya sa huwisyo na abutin at buksan ang cellphone. Hindi kasi siya makapaniwala sa mga nangyayari sa kanyang buhay. Ang dati tahimik kasama ang kanyang kapatid ngayon hindi na niya maintindihan kung saan patungo. Hindi lang kasi simpleng dahilan ang pag-ayaw niya na makasama si Ashton habang-buhay kundi dahil na rin sa usapan nila ng mama nito. Wala siyang alam sa dahilan ng mama ni Ashton kung bakit ayaw nito sa kanya at bakit siya nito lihim na tinutulungan para makalaya.Nakaramdam siya ng lungkot nang mapagtanto na mag-isa lang siya sa kwarto paggising niya. Iniwan siya ni Ashton. Nakailang buntong-hininga
Malalaki ang hakbang na binaybay ni Ashton ang mahabang pasilyo ng Paradise Hotel na pag-aari ng pamilya nila. Kahit late na kailangan niyang makausap ng personal ang agent na humawak sa kaso ni Julianna. Hindi niya maintindihan kung bakit ganun na lang ang kanyang nararamdaman, para bang pinaliguan siya ng yelo dahil kahit mga kamay niya namamanhid kaya saglit niya iyong pinag salikop. Mayamaya lang ay nakarating din siya sa lugar na pinag-usapan nila. Hindi na siya nagpaalam pa kay Amber dahil alam niyang naliligo ito. Habang naglalakad maraming staff ng Hotel ang nakakakilala sa kanya at bumati. Naabutan niya ang isang matikas ang pangangatawan na lalaki, nakatayo sa tabi ng landscape. Hindi kasi niya pwedeng papuntahin sa opisina niya rito dahil ayaw niyang makilala ito ng mga taong lihim niyang pina-imbestigahan. “Mr. Enriquez!” Bati nito sa kanya sabay lahad ng kamay. “May update kana, tama ba?” Tanong niya rito. “Positive sir! May ugnayan nga sila. Plano na rin nila ang
Kahit ilang beses nang subukan ni Amber na buksan ang pinto ng kwarto ay ayaw gumana ng card key niya. Sa pagkakaalam niya ay bukas pa sila magcheck-out. Inis na naglakad siya patungong elevator upang bumalik sa ibaba. Pagdating niya sa reception nagulat nalang siya na sinabi nitong na-upgrade raw ang kanyang kwarto. Nangunot ang kanyang noo habang inaabot ang card mula sa receptionist. Lalo itong nangunot nang mabasa ang Presidential Suit sa card. Litong-lito na humakbang siya pabalik sa elevator saka pinindot ang 45th floor. Sinong nagdala ng mga gamit niya roon? Hindi kaya si Jane? Or si…! “Oh my goodness!” Natatarantang mutawi ng kanyang bibig habang hindi mapakali sa loob ng elevator. “Huwag naman sanang tama ang nasa isipan ko, Lord.” Impit niyang dasal.Habang naglalakad sa hallway wala pa rin sa sarili si Amber. Kahit panaka-nakay namamangha siya sa kagandahan ng Hotel ngunit hindi na roon natuon ang kanyang pansin. Hindi niya mawari kung ano ang dapat isipin nang tumapat s
Napahinto sa paghakbang si Amber ng mabasa ang pangalan ni Ashton sa screen ng kanyang cellphone. Agad niya iyong tinakpan bago pa makahalata si Jane. “Ahmm, Jane mauna ka na lang sa hotel, susunod nalang ako sagutin ko lang ‘to.” Tinaas niya ang cellphone na patuloy pa rin sa pagtunog.Tumango si Jane sa kanya. “Okay, wag kang magtagal baka maabutan ka ng ulan.” malambing nitong sagot bago tumalikod.May nakita siyang cottage na walang tao doon siya nagtungo saka sinagot ang tawag ni Ashton. “Where the h*ll are you now?” Bungad na sigaw ni Ashton sa kabilang linya.Inilayo niya sa tainga ang kanyang cellphone dahil parang mababasag ang kanyang eardrum sa lakas ng boses nito. “Ano ka ba! Ba't ka ba sumisigaw ha! Pwede naman tayong mag-usap ng mahinahon ah!” Naiiritang sagot niya rito. “Bakit ka sumama sa kanya riyan? Hindi ka talaga nag-iingat, Amber. Bakit ba ang tigas ng ulo mo ha!” Unti-unting huminahon ang boses ni Ashton sa kabilang linya.Nagtaka si Amber sa narinig.
Nakatulala si Ashton habang nakatingin sa labas ng kanyang opisina. Sumasayaw ang mga puno sa labas dulot ng malakas na hangin at may kasamang malalaking patak ng ulan. Ayon sa balita may bagyo raw na parating kaya pinag-iingat ang lahat. Sa mga ganitong panahon sumasama ang kanyang pakiramdam, mas gustuhin pa niya ang mainitan sa labas kesa ganitong panahon. Nakailang salin na siya ng vodka sa kanyang baso ngunit pakiramdam niya ay walang epekto iyon sa kanya. Napatingin siya sa kanyang relo, limang minuto bago sumapit ang alas-sais ng gabi. Naghihintay pa rin siya ng call back mula kay Amber. Ilang araw na kasi mula noong dinala niya ito sa restaurant ni Julianna hindi pa rin ito nagparamdam sa kanya. Hindi niya maintindihan kung bakit kay Jane pa ito nakipag tulungan sa imbestigasyon tungkol sa kaso ni Julianna at hindi sa kanya, wala ba itong tiwala sa kanya? Hindi niya inaasahan na pagkatapos ng lahat na meron sila naglilihim pa rin ito sa kanya. Naalala niya kung paano nawala
Dumeritso si Ashton sa opisina ni Jane sa dulong bahagi ng restaurant. Hindi niya namalayan na ang babaeng kasama ay wala sa kanyang likuran. Akmang bubuksan na niya ang pintuan ng mapansin na mag-isa lamang siya. Kumunot ang kanyang noo. Tinakasan ba siya ni Amber? Sigaw ng kanyang isipan. Muli siyang bumalik sa pinanggalingan upang hanapin ang babae, hindi pa naman siguro ito nakakalayo kung sakaling umalis man ito. Patingin-tingin siya sa paligid baka sakaling makita ito. Medyo abala pa naman ang restaurant ngayon at maraming customer na palabas at papasok. Sa dulong bahagi natanaw niya ang babaeng hinahanap, abala ito sa pagmamasid sa mga paintings na nakasabit sa dingding. Napailing na nilapitan niya ang babaeng walang pakialam sa kanyang piligid. Napansin niya na mahilig din ang dalaga sa mga obra ng mag-inang Garcia. Ilang beses na kasi niya itong nahuling nakatingin sa painting ng mga ito. Nakatayo s'ya sa likuran at ipinatong sa balikat nito ang kanan niyang kamay, ngunit par