Halos dalawang oras na ang nakalipas simula nung umalis si Adrian, hindi ko na napigilan ang mga luha ko. Bakit ako umiiyak ng ganito? Bakit hindi ko siya mapagkakatiwalaan? Nagkamali siya na piliin ulit si Tonya kaysa sa akin, hindi sa akin! Habang nag-iisip ako ng higit pa at higit pa, ang aking galit ay patuloy na lumalaki. Nagpasya ako kung ano ang nangyayari sa pagitan nila ni Tonya, pagkatapos ay hindi ko na siya makakasama. Sasabihin ko sa kanya ang totoo at hihilingin ko sa kanya na pumunta doon para sa aming mga anak kapag nawala ako, ngunit wala kaming anumang uri ng relasyon maliban sa isang ina at ama. Masakit isipin na hindi ko siya makakasama sa mga huling araw ko, ngunit hindi ko kakayanin kung aalis siya sa likuran ko; mas masahol pa iyon kaysa hindi siya kasama.Hihingi ako ng pabor sa magulang ko para masigurado kong hindi na papasok sa bahay niya si Tonya. Ayokong palakihin niya ang mga anak ko at gawing mommy sa kanila kapag wala na ako. Hindi ko hahayaang mangyari
"Excuse me, saan ko mahahanap ang lugar na ito?" Tanong ng lalaki, napabuntong-hininga ulit ako. May hawak siyang papel, kinuha ko naman sa kanya. Pagtingin ko sa papel ay naramdaman kong nakatingin sa akin ang lalaki. "Wag kang gagalaw, wag kang sumigaw!" Ibang boses ang naririnig ko. Kapag sinubukan kong lumingon, may diniin ang tao sa mukha ko, at napagtanto ko kung ano ang nangyayari. Kinikidnap nila ako! Iyon ang huling naaalala ko bago ako mag-black out.Adrian... "Tonya, kailangan ko nang umalis," ungol ko habang hawak niya ang braso ko. Sinubukan kong kumawala sa kanya, pero hinigpitan niya ang pagkakahawak sa akin. Tumingin ako sa kanya at ipinikit ko ang mga mata ko."Bakit mo gustong makasama si Ashley pagkatapos ng lahat ng ginawa niya sa iyo? Hindi ka niya mahal, Adrian; mahal niya ang pera mo! Ako ang nagmamahal sa iyo, at gayon pa man sinira mo ang ating pakikipag-ugnayan para makasama iyon. babae na naman!" Ngumisi siya, at nanginginig ako sa pandidiri. Paano ako na
Throb, Throb, Throb.Iyon ang aking ulo. Malakas ang kabog nito. Sinubukan kong gumalaw, nakarinig lang ako ng parang ungol na parang lalamunan at halos magaspang na ungol. Isang buong minuto siguro bago ko napagtanto na sa akin ito nanggaling. Binuksan ko ang aking mga mata at kinusot ang mga ito; at least nakita ko; Kung ganoon, gagawin ko kaagad kapag ang aking paningin ay naging mas malabo. Sinubukan kong tingnan ang aking paligid. Ako ay nasa isang malamig na matigas na sahig, iyon ay sigurado. Kahit saang kwarto ako naroroon ay hindi masyadong maliwanag, sapat na liwanag para makita. Umayos ako ng upo, at saka ko lang narinig ang kalampag. Nakatali ako, hindi, nakadena.Kung hindi ako nag-aalala noon, sigurado ako ngayon. Napaupo ako nang may kaba, agad kong pinagsisihan ang aksyon na iyon habang ang ulo ko ay pumipintig ng mas malakas kaysa dati, pakiramdam ko ay may humampas sa aking ulo sa semento. Pakiramdam ko ay itinapon ako sa sahig nang walang pakialam; ito ay halos wal
"At ngayon nandito na ako," sabi ko."Hindi naman dapat ganoon kaaga, sweetheart, gusto kong bigyan ka ng oras na magkasama, magsaya at mabalot sa mundo ng pekeng pag-ibig mo, pagkatapos ay sisilipin ko ang kaligayahan mo sa wala," Nadurog ang puso ko habang nakikinig. sa baliw na nasa harapan ko."Ako ay isang napaka-patient na tao, Ashley," sabi niya. Iyon ang unang pagkakataon na narinig kong binanggit niya ang aking pangalan nang ganoon, at alam ng Diyos na hindi ko ito nagustuhan kahit kaunti."Iyon ang plano ko hanggang sa matuklasan ng asawa ko dito ang ginawa ko, gusto niyang bigyan ng babala si Adrian tungkol sa akin, at hindi ko magagawa iyon, ngunit ang anak kong iyon ay nabalisa sa aking sarili, hinaharangan ang bawat isa sa aking sarili. transactions, business links and trades of all sort," tumataas ang boses niya habang sumisigaw at tuluyang napatayo sa galit dahilan para mapasigaw ang upuan.Mukha siyang naiinis habang namumungay ang ilong. Pagkatapos ay kumalma siya
Tonya! Ang babaeng pinakaayaw kong lumakad papunta sa akin na namumula ang mukha na parang gusto niyang putulin ang ulo ko. "Ikaw asong babae!" Sasampalin na sana niya ako, pero biglang pumasok si Andrew at pinigilan siya."Huwag mo siyang hawakan" babala nito sa kanya. "Nakuha mo ang gusto mo. Ngayon iwan mo na kami. Naiintindihan mo?" tanong niya, at inilibot niya ang kanyang mga mata."Sinara ng babaeng ito ang buong plano ko sa pagpapakasal sa kanya," angil niya at lumingon sa akin. "Hindi ko pa rin maintindihan kung ano ang nakikita niya sa'yo, bitch!" Sigaw niya sa akin. Pinanliitan ko siya ng mata."You and I both know who the biggest bitch around here is," dumura ako sa kanya, at mahinang tumawa si Andrew. "Pareho kayong may sakit! How can you do this? How can you ruin a relationship between two people? How can you ruin a family?" nanggagalaiti ako."Kapag gusto mo ang isang bagay na sobrang desperadong, kailangan mong gawin ang mga bagay na iyon, babe," nakangiting ngiti
"Oo, Andrew. Ayos lang ako," sabi ko at umiwas ng tingin sa kanya. Pinababa niya ang kamay niya sa braso ko."Sana nga," sabi niya ulit. "Dahil ang isang magandang babae na tulad mo ay hindi dapat magalit sa isang bagay o isang tao," sabi niya. Napatingin ako sa kanya ng nakakunot ang noo, "Maghanda ka na siguro, um- kararating lang ni Adrian."At ang dami na niya akong inaaya."Andrew," tawag ko nang mabangga ko siya sa mall. "Nahulog mo yung wallet mo" sabi ko sabay abot ng wallet sa kanya. "Ah, salamat, Ashley," nakangiti niyang sabi, kinuha ang wallet niya sa kamay ko at bahagyang hinawakan ang mga daliri ko. "Pleasure."Aalis na sana ako nang marinig kong sinabi niya, "Libre ka ba ngayong gabi, Ashley?" Tanong niya, at nagsalubong ang kilay ko sa pagkalito."Hindi ko alam, hindi ko sigurado," sabi ko dahil hindi ko alam kung may gustong puntahan si Adrian."Pwede ba tayo lumabas? Dinner?" tanong niya habang pinapatakbo ang mga daliri niya sa kanyang panga. Nanlaki ang mata k
Walang tigil ang sakit ng ulo ko dahil sa ilang beses na hinila ni Tonya ang buhok ko, at minsan o dalawang beses, nauntog niya ito sa dingding. O maaaring hindi ko pa iniinom ang aking gamot para sa aking tumor. Hindi ko alam kung ano ang dahilan ng paghiwa ng ulo ko, pero alam kong parang namamatay ako.Ibinuhos nina Andrew at Tonya ang kanilang kalmado at mapayapang harapan na nagpapakita ng nakatutuwang pag-uugali noong sinimulan nila ang kanilang pagpapahirap sa amin.Hindi ko maiwasang maawa kay Patricia; kung baliw si Tonya, psychotic naman si Andrew. Sinipa at sinampal niya si Patriacia, inihagis sa dingding, at hinampas. Siya ay sumigaw sa sakit at kahit nawalan ng malay ngunit hindi nawalan ng pagkakataon na magsalita pabalik o insultuhin siya.Sa ilalim ng normal na mga pangyayari, ang gayong pag-uugali ay dapat na inis sa kanya hanggang sa pagpatay sa kanya, ngunit ito ay tila higit na nagpapasigla sa kanya. Nang magtalo sila, ang kislap ng kanyang mga mata at ang malaki
”Alam mo, ilang araw na ang nakakalipas," Sabi niya, sadyang hindi pinapaalam sa amin kung gaano na kami katagal dito. "Gusto ko talagang makipag-usap," sabi niya nang wala kaming sinabi. Tapos bumuntong-hininga siya, "Tara, nasaan na. ang pagsusumamo? Hindi mo ba ako susubukang kausapin?" Napangagat ako sa galit.Baliw.Ganyan talaga sila. Talagang natutuwa siya sa mga pakiusap.Kinagat niya ang kanyang granola at tumingin ng mataimtim; Iniisip ko kung ano ang ginagawa niya ngayon."Namatay si mom ilang linggo na ang nakakaraan," sabi niya kay Patricia."Alam kong wala ka sa libing niya," sagot ni Patricia."Nandoon ako; medyo late lang ako dumating," sagot ni Tonya."Hindi makayanan ng katawan niya..." patuloy niya. "Ang kanyang kalusugan sa isip ay lumala, ang kanyang katawan ay mas mahina kaysa dati, ang kanyang mga mata ay mapurol, ang balat ay namutla, ang mga paggamot ay hindi gumagana. Hindi ko nakayanan," tahimik niyang sabi bago tumingin sa akin."Katulad ng kung paan