Walang tigil ang sakit ng ulo ko dahil sa ilang beses na hinila ni Tonya ang buhok ko, at minsan o dalawang beses, nauntog niya ito sa dingding. O maaaring hindi ko pa iniinom ang aking gamot para sa aking tumor. Hindi ko alam kung ano ang dahilan ng paghiwa ng ulo ko, pero alam kong parang namamatay ako.Ibinuhos nina Andrew at Tonya ang kanilang kalmado at mapayapang harapan na nagpapakita ng nakatutuwang pag-uugali noong sinimulan nila ang kanilang pagpapahirap sa amin.Hindi ko maiwasang maawa kay Patricia; kung baliw si Tonya, psychotic naman si Andrew. Sinipa at sinampal niya si Patriacia, inihagis sa dingding, at hinampas. Siya ay sumigaw sa sakit at kahit nawalan ng malay ngunit hindi nawalan ng pagkakataon na magsalita pabalik o insultuhin siya.Sa ilalim ng normal na mga pangyayari, ang gayong pag-uugali ay dapat na inis sa kanya hanggang sa pagpatay sa kanya, ngunit ito ay tila higit na nagpapasigla sa kanya. Nang magtalo sila, ang kislap ng kanyang mga mata at ang malaki
”Alam mo, ilang araw na ang nakakalipas," Sabi niya, sadyang hindi pinapaalam sa amin kung gaano na kami katagal dito. "Gusto ko talagang makipag-usap," sabi niya nang wala kaming sinabi. Tapos bumuntong-hininga siya, "Tara, nasaan na. ang pagsusumamo? Hindi mo ba ako susubukang kausapin?" Napangagat ako sa galit.Baliw.Ganyan talaga sila. Talagang natutuwa siya sa mga pakiusap.Kinagat niya ang kanyang granola at tumingin ng mataimtim; Iniisip ko kung ano ang ginagawa niya ngayon."Namatay si mom ilang linggo na ang nakakaraan," sabi niya kay Patricia."Alam kong wala ka sa libing niya," sagot ni Patricia."Nandoon ako; medyo late lang ako dumating," sagot ni Tonya."Hindi makayanan ng katawan niya..." patuloy niya. "Ang kanyang kalusugan sa isip ay lumala, ang kanyang katawan ay mas mahina kaysa dati, ang kanyang mga mata ay mapurol, ang balat ay namutla, ang mga paggamot ay hindi gumagana. Hindi ko nakayanan," tahimik niyang sabi bago tumingin sa akin."Katulad ng kung paan
Adrian… Nababaliw ako, ilang araw na ang nakalipas, at hindi ko pa sila nahahanap. Hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko. Inamin ng mga tech guys mula sa kumpanya na imposibleng makuha ang cut ng footage.Ngunit hindi ko sila hinayaang tumigil; kailangan nilang dumaan sa lahat ng posibleng paraan at paraan ng pag-hack na magagawa nila at makahanap ng isang bagay. Hinahanap din ng mga pulis. Nakatanggap ako ng mga liham mula sa aking ina na nagsasabi sa akin ng lahat ng pinag-isipan ng aking ama. Nagalit ako, at gusto kong maghiganti sa g*gong iyon! Nalaman ko ang tungkol sa pagkidnap sa aking ina nang tumawag sa akin ang aking kapatid na babae, sinabing hindi niya siya makontak. Alam kong inagaw ng bastos na iyon ang nanay ko kasama si Ashley. Laging tinatawag ng nanay ko ang kapatid ko kahit anong mangyari. Ang pagkidnap ay ginawa nang walang bakas. Ito ay matalino, ngunit naramdaman ko pa rin na dapat mayroong isang bagay. Kahit na ano. Alam ko si Andrew Kung mayroon sila ni An
Gumalaw si Patricia, at isang mahinang halinghing ang nanggaling sa kanya. Iminulat ko ang aking mga mata at tumingin kay Patricia, nakuha ang atensyon ni Andrew habang nakatingin ito sa kanya. Nakatitig ito sa kanya ngayon at tumingin ito nang may kinang sa mata, "Kamusta ka?" tanong niya, malumanay at malambot ang boses.Wala akong sinabi; ngumiti siya at tumingin sa ibaba. Idinaan niya ang kamay niya sa leeg ko sa pagitan ng dibdib ko habang nanginginig ako sa disgusto. Nagsimula siyang sumandal na parang hahalikan ako tapos bigla ko siyang tinulak. Ngunit hindi siya kumilos nang napakalayo; humarap ulit siya sa akin, this time with a wicked smile on his face. Sinuntok niya ako habang sinusubukan kong labanan siya.Alam ko na ang gagawin niya! "Hindi!" Sigaw ko habang pilit na inaalis siya sa akin."Andrew!" Sigaw ni Patricia habang sinusubukang lumapit sa akin, ngunit napigilan siya ng mga tanikala dahil pinaikli ni Tonya ang haba noong inayos niya ito noon.Ngumisi si Andrew h
Ang mga sumunod na minuto ay malabo dahil hindi ako sigurado sa nangyari. Nang si Tonya, Patricia, walang galaw sa kanya. Pagkatapos ay pumasok si Andrew, ang kanyang mukha ay puti sa galit habang ang kanyang ilong ay umusok at ang kanyang mga mata ay hindi bababa sa mga glacier. Hinila niya si Tonya, inagaw ang baril sa kanya bago siya itinulak sa lupa ng malakas. Si Andrew ay nagsimulang magsabi ng isang bagay sa kanya; Hindi ko sila narinig, pero alam ko dahil gumalaw ang mga labi niya nang sumulyap ako sa kanya habang ang mga salita ay umaagos sa galit. Lumapit siya kay Patricia at niyakap ito. Kumalabog ang tiyan ko nang makitang tumutulo ang dugo niya. Hindi siya gumagalaw. May narinig akong tumawa at humihikbi; pagkatapos ay nakarinig ako ng mga yabag, at bumalik ang aking pandinig. Sa akin galing ang mga hikbi, at si Tonya naman ang humahagikgik.Pagkatapos ay nakita kong tumulo ang luha sa mukha ni Tonya. Hindi ako sigurado kung bakit siya umiiyak ngayon; ang hula ko ay dahil
Ashley… Nasa kung saan ako, hindi ko alam kung saan dahil hindi ko makita, para akong nilamon ng dilim. Napagtanto kong nasa tubig ako, lumalangoy ako. Hindi ko alam kung nakahinga ako, pero parang ganun. Tumingala ako at wala pa rin akong makita, wala akong ideya kung saan lalangoy. Biglang lumiwanag ang tubig, dahan-dahan, tumingin ako sa unahan at may nakita akong liwanag, pabagu-bago ito at lumalangoy ako, inaabot ito. Habang papalapit ako, lumiwanag ito, at kasabay ng liwanag ay isang tunog ng beep. Kung gaano kaliwanag ang liwanag, mas malakas ang tunog, ngunit nagpatuloy ako at pagpasok ko, bumalot sa akin ang liwanag.Iminulat ko ang aking mga mata na ramdam ko pa rin ang epekto ng liwanag. Nasa isang kwarto ako at gising ako. Sa tingin ko. Malabo ang lahat pero kitang kita ko ang mga dingding, puti. nasaan ako? May humawak sa kamay ko pero hindi ko makita ang mukha dahil malabo pa rin. Naaninag ko ang buhok na nakaharang sa mukha. Ito ay isang babae. Bakit siya umiiyak? Ano
"Ashley?" May narinig akong boses at naramdaman kong hinawakan ng lalaki ang braso ko."Hindi," humikbi ako. "Hindi, Hindi." sabi ako. "Wag mo akong hawakan. Hindi. Hindi.""Ashley, hey, hey. Ako ito, si Jason. Okay ka na, okay ka na." Narinig ko ulit ang boses."Hindi, Hindi." paulit-ulit ko. Siya ‘yun. Sigurado ako siya ‘yun. Nanaginip ako na may bumaril sa kanya. Ano bang nangyayari sa akin?Nakarinig ako ng kaluskos sa paligid ko at may humawak sa wrist ko. Sinubukan kong humiwalay ngunit hindi gumagalaw, ulit."Hindi!" sigaw ko. "Hindi! Bitawan mo ko! HINDI!" Nagsisimula akong sumigaw at mabulunan sa mga salita."Angel," may narinig akong boses. "Ashley, Angel. Shh. Okay lang. Kumalma ka." Pamilyar ang boses at nakakagaan ng loob. Sinusubukan kong pakalmahin ang aking sarili at magtagumpay. Huminga ako ng malalim at sinubukang imulat muli ang aking mga mata. Kapag ginawa ko, pilit kong inaayos ang paningin ko at kapag naayos na, nakikita ko na siya. Adrian."Hey, hey. Okay
"Gusto kong makita si Patricia.""Ashley, hindi ka makakalakad ngayon," sabi ni Michael sa pagkakataong ito."Pagkatapos ay dalhin mo ako doon." Ang aking boses ay lumabas nang matigas hangga't maaari.Maya-maya, nasa wheelchair ako at tinulak ako ni Michael sa kinaroroonan ni Patricia.Nakarating kami sa harap ng isang silid, at nakita ko si Sally at ang kanyang asawa na nakatayo sa harap ng isang salamin, nakatingin sa loob na may malungkot na mga mata. Unang nakita ako ng asawa ni Sally at binigyan ako ng isang maliit na ngiti na aking naaninag. Tumingin din sa akin si Sally at naglakad palapit bago lumuhod sa harapan ko."Paumanhin sa lahat ng pinagdaanan mo; hindi ko alam ang pinagdadaanan mo. Sana mapatawad mo ako sa lahat ng beses na naging masama ako sayo at sa pagpasok ko sa pagitan mo ni Adrian. Alam ko yun. Walang kahit anong paghingi ng tawad ang makakabawi sa ginawa ko pero sana balang araw ay mapatawad mo rin ako sa sinabi ni Adrian sa akin ang lahat ng ginawa ng ati