One week na ang nakalipas after the therapy. Naging normal na ang lahat. Unti-unti ko ng natatanggap ang nakaraan ko, sabi ng psychiatrist ko, hindi ko daw kailangang kalimutan 'yun. Acceptance is the key word.
Pero after that incident, natatakot ako kapag nilalapitan ni Jared. Napapaatras ako dahil baka saktan nya na naman ako.[Elaisa, free ka ba today?] Kinabahan ako ng marinig ang boses ni Nathaniel sa kabilang linya."A-Ano, oo free ako." Sagot ko. Tumingin tingin pa ako sa paligid, baka kasi biglang pumasok si Jared.[Good. Okay lang ba na magkita tayo?]Hindi ko matanggihan si Nathaniel kaya um-oo ako. Sya lang naman ang kaibigan ko dito. Kailangan ko talaga ng makakausap dahil para na akong mababaliw dito sa bahay. Pagbaba ko ng cellphone ay may biglang humila ng buhok ko. Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang nanlilisik na mata ni Jared."Puta ka talagang babae ka! Hindi ba't sinabi ko sayo na 'wag ka ng makikipagkita o makikipag usap kay Nathaniel!" Kinilabutan ako sa mga titig nya. Hinila nya na naman ang buhok ko kaya tumama ang ulo ko sa side table."A-Aray ko Jared!" Yun na lang ang nasabi ko."Masasaktan ka talaga hangga't sinusuway mo ako! Magkano ba ang ibibigay sayo ni Nathaniel? Ha?!" Hinila nya ako at isinandal sa pader bago sakalin. Ramdam ko ang kuko nya na bumabaon sa leeg ko, hindi na ako makahinga. Hinahampas ko ang kamay nya pero parang walang nangyayari dahil lalo lang dumidiin ang pagkakasakal nya."Aray ko.... Jared. T-Tama na." Para na akong mawawalan ng hininga. Binitawan nya ako at sinalubong ng sampal, tumama 'yun sa mata ko."Walang hiya ka talaga! Magkano ba ibibigay nya? Ha?" Dinukot nya ang wallet nya at naglabas ng libo-libong pera at isinampal sa mukha ko. Nabigla pa ako ng tadyakan nya amg hita ko."Parang...awa mo na. A-Ayoko na." Halos hindi ko na mabuo ang mga sasabihin ko dahil sa kakaiyak."Bayad na ako! Pwedeng pwede na kitang gamitin!" Hinawakan nya ako sa magkabilang braso at iniangat sabay bato sa kama.Tumama pa ang braso ko sa headboard ng kama. Napabaluktot ako sa sakit."Ahh!" Napasigaw ako ng hilain nya ang paa ko at pinunit ang damit ko.Siniil nya ako ng mapagparusang halik, wala na akong nagawa. Bumaba ang halik nya papunta sa leeg ko, kinagat nya pa 'to ng may pang gigigil. Itinutulak ko sya sa dibdib palayo, pero talagang malakas sya."Wag ka ng magpakipot, Elaisa! Puta ka!" Isang sampal na naman ang natanggap ko. Ito na naman sya.Nagtagumpay sya na warakin ang damit ko pati na rin ang bra. Nagsawa sya sa paghalik at paghawak sa dibdib ko. Ibinaling ko na lang ang ulo ko sa gilid at umiyak ng umiyak.Pagkatapos nyang pagsawaan ang dibdib ko ay sapilitan nyang hinubad ang suot ko na short. Napahagulgol na ako."T-Tama na Jared. Hindi.... Hindi ko na...kaya." Hindi ko alam kung naiintindihan nya ba ako pero bigla syang tumigil. Saglit akong nakipagtitigan sa kanya bago ko itinakip ang braso sa mata ko at umiyak muli.Naramdaman ko na lang na may bumalot na kumot sa katawan ko. Maya-maya lang ay narinig ko na bumukas ang pinto. Dumilat ako at bumangon, binalot ko sa katawan ko ang kumot at umiyak ng umiyak.Awang-awa na ako sa sarili ko, hindi ko alam kung tatagal pa ako sa ginagawa nya sa akin.Nataranta ako ng bumukas ang pinto kaya bumagsak ako sa sahig, pilit kong pinagkasya ang sarili ko sa gilid ng kama at doon humagulgol ng iyak. Natatakot ako! Ayoko na! Pilit kong pinapakalma ang sarili ko, kailangan ko 'to, sabi ng Psychiatrist ko."E-Elaisa.""Wag na! T-Tama na! Pa-Papatayin mo na lang...ako. Parang...awa mo na. P-Patayin mo na lang a-ako." Mahinang salita ko. Itinakip ko pa ang kamay ko sa ulo baka kasi bigla nya akong sapakin."N-No." Naramdaman kong hinawakan nya ako sa braso, iwinaksi ko 'yun. Sasampalin nya na naman ako!"Tama na! J-Jared! Hindi...ko na kaya." Pagmamakaawa ko."I-I'm sorry." Narinig kong sabi nya bago lumabas ng bahay.Huminahon ako saglit. Kailangan kong makalabas sa bahay na 'to. Iginala ko ang mata ko sa paligid, hindi ako makahinga, para akong sinasakal. Sa sobrang pag-iisip ay nakatulog na lang ako.-----Naalimpungatan ako ng maramdaman na may humahaplos sa pisngi ko. Pagdilat ko, mukha ni Jared ang sumalubong sa akin. Nakaramdam ako ng takot kaya napaiyak na naman ako."W-Wag. Please." Sabi ko."No. I won't hurt you, Sweetheart." Niyakap nya ako. Nagpupumiglas ako."Hindi ko na kaya! Tama na! W-Wag mo na akong saktan!" Hinahampas ko ang kamay nya, nahihirapan akong huminga. Sinasaktan nya na naman ako."I'm sorry, Elaisa. Sweetheart, wag ka ng umiyak. I'm sorry." Hinalikan nya ang noo ko, unti-unti ay kumalma ako. "You've been sleeping for 8hrs." Sabi nya.Nanlaki naman ang mata ko. Pinakiramdaman ko ang katawan ko, halos lahat ng parte ay masakit. Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya at hinarap sya. Malungkot ang mata nya.Hinawakan ko ang pisngi nya at naiyak ako. Ipinikit nya ang mata nya at pinakiramdaman ang kamay ko. Hinawakan nya 'yun at pinagsalikop ang kamay namin. Inilapit nya ang noo nya sa noo ko. Kahit naduduling ay nagugustuhan ko ang posisyon namin.Unti-unti ay naglalapit na ang mukha namin, hanggang sa maramdaman ko na ang labi nya sa labi ko. Kakaiba ang halik nya, parang punong-puno ng pagmamahal. Hindi sya nagmamadali sa paghalik sa akin, dahan-dahan na parang dinadama ang bawat pagkilos ng labi namin.Hindi nagtagal ay humiwalay din sya sa akin. Hinawakan nya ang pisngi ko, pababa sa leeg ko at ngumiti ng mapait.And just like that, nawala na ang takot ko sa kanya.Ilang araw na akong tinatawagan ni Nathaniel, pero hindi ko sinasagot. Natatakot kasi ako sa banta ni Jared, baka dahil sa akin ay masira ang pagiging magkaibigan nila. Pagkatapos ng nangyari sa akin ay medyo bumait na si Jared, hindi nya na rin ako nasasaktan. Pero hindi pa rin nawawala yung pagkataranta ko minsan.Bumaba si Jared at may dala na isang malaking maleta."Saan ka pupunta?" Tanong ko."I have business meeting in Canada." Sagot nito ng hindi ako nililingon.Business meeting? O meeting with his girl."G-Gaano katagal kang mawawala?""One week." And it's confirmed. Naalala ko noong naghatid ako ng pagkain sa library nya, one week daw sila ng babae nya sa Canada.Tinitigan ko sya habang inaayos ang tie nya. Mahirap basahin ang ugali ni Jared, hindi sya nagpapakita ng emosyon kapag kaharap ako. Kaya hanggang ngayon ay tinatansya ko sya.."Wedding anniversary na natin sa isang araw." Ngumiti ako ng tumingin sya sa akin. Inilabas nya ang wallet nya at nag abot sa akin ng credit
Maingay na tugtugan sa bar ang sumalubong sa akin pagpasok namin sa loob. Ang daming tao at puro usok.Si Jessa ang may pakana nito, dapat daw kaming magcelebrate, napa oo na lang ako."Anong gusto mong inumin?" Sigaw nya. Halos hindi na kasi magkarinigan."Ikaw ang bahala." "Masarap ang sisig nila dito!" Tumawag sya ng waiter at may kung anong binulong.Napatingin ako sa paligid, kung magsayaw ang tao ay parang walang pakialam sa paligid. May sumasayaw sa stage na dalawang sexy na babae, habang sa pole naman ay mga naka bikini, napailing na lang ako. Napababa ako ng damit, ang pinasuot nya kasi sa akin ay isang blue knee length fitted dress na long sleeves."Sayaw tayo Ate." Hinila ako ni Jessa sa gitna, inabutan nya pa ako alak.Siguro kailangan ko ring magparty kahit paminsan minsan lang, kaya ito ako, umiindayog sa tugtog, sinasabayan kada indak ng tao.Inilabas ni Jessa ang cellphone nya nagvideo habang sumasayaw kami. Sandali nyang kinalikot ang cellphone at nagsayaw ulit. Nang
Maaga akong nagising dahil sa sakit ng ulo. Ayaw ko sanang bumangon kaso tanghali na. Nakatanggap ako ng text galing kay Tita Daniella, pumasok daw ako sa store. Kailangan ko na pa lang magresign as cashier.Dahan-dahan akong lumabas ng kwarto, siguro naman nakaalis na si Jared. Hindi ako kagaya noong mga nakainom tapos sasabihin na wala silang naalala, ako, tandang-tanda ko!Pagdating ko sa kusina, halos kapusin ako ng hininga dahil nakita ko si Jared na nagluluto. Aalis sana ako ng tawagin ako nito."Jessabelle!" Sigaw nito at maya-maya lang ay pumasok si Jessa sa kusina."Anong ginagawa mo dito?" Bulong ko sa kanya. Napakamot naman 'to ng ulo."You two. Ano ang pumasok sa isip nyo at nagbar kayong dalawa?" Nakakatakot na humarap sa akin sa amin si Jared. Sisermonan nya pala kami."K-Kasi naman kuya, you left her. We celebrate." Nakayukong sagot nito."Do you think gawain ng matinong babae 'yan?! Jessabelle?! Paano kung napahamak kayo?" Halos dumagundong na ang bahay dahil sa sigaw
Inspired ako sa paggawa ng wedding gown ni Margareth. Pakiramdam ko kasi sa akin 'yung ginagawa ko."Matagal ka pa ba dyan?" Napalingon ako kay Jared, nakalimutan ko na kasama ko pala sya. Tumayo sya sa harapan ko."Ah, oo eh. Kailangan kasi makita kaagad ni Margareth." Tinuloy ko ang pagdadrawing. "May pupuntahan ka ba?""May meeting ako.""Sige, mauna ka na lang. Uuwi na lang ako mag-isa." Tinuon ko ulit ang atensyon sa design. Kailangan kong gandahan."Hihintayin kita. Isasama kita sa meeting." Napatingala ako sa kanya."H-Ha? Wala naman akong maitutulong doon." Akala ko aalis na sya, 'yun pala ay naupo lang sya."I'm giving you 10 minutes, kapag hindi ka pa tumayo dyan ay hihilain kita." Seryosong sabi nito at inilabas ang cellphone.Hindi ko na hinintay matapos ang 10 minutes, kaagad na akong tumayo dala ang sketch pad, doon ko na lang tatapusin."Nanita, ikaw na ang bahala dito. Mauuna na kami." Sabi ni Jared pagkalabas namin ng office."Salamat po Ma'am at Sir." Nakangiting sab
"What was that?" Tanong sa akin ni Jared pagsakay ng kotse."Anong what was that?" Balik tanong ko."Yung usapan nyo ni Tricia kanina. Can't you notice that everyone is looking at you two?" Hindi ko malaman kung galit ba sya or what."Anong gusto mong gawin ko? Hayaan na ipahiya nya tayo sa mga kasama mo?" Medyo tumaas na ang boses ko. Kapag naiisip ko kasi yung Tricia na 'yun ay kumukulo ang dugo ko."She's just like that. A brat. Hindi mo na dapat sya pinatulan. I gave you sign kanina." Baliwalang sabi nito habang nagdadriver. Tinignan ko sya ng masama."Kailangan nyang matuto na hindi lahat kaya nya. Isa ba sya sa mga kafling mo?" Hindi ko maiwasang itanong.Tahimik lang sya. So, ibig sabihin oo."Kaya naman pala ang bitter nya, kanina ko pa napapansin na masama sya tumingin sa akin, dinedma ko lang. Pero pinuno nya ako." Kung pwede lang tirisin 'yun, ginawa ko na.Narinig ko syang tumawa ng mahina. Nilingon ko sya. "Anong nakakatawa?""Ikaw." Nilingon nya ako. Hindi ko alam kung na
Ang saya-saya ng araw ko. Feeling ko, unti-unti na akong minamahal ni Jared. Confirmation na lang ang kulang.Maaga akong gumising para pumunta sa store, ngayon kasi kami magkikita ni Margareth."Good morning Ate." Nilingon ko si Jessa na gulo-gulo pa ang buhok."Good morning. Ready na ang breakfast, kain ka na." Sabi ko dito habang nagtitimpla ng kape."Where's kuya?""Nasa taas pa, pero nagbibihis na. O ayan na sya." Inabot ko kay Jared ang kape at naupo na kami."Anong oras ka uuwi?" Iritadong tanong ni Jared sa kapatid"Jared." Sabi ko. Tinignan nya lang ako at ininom ang kape."You can stay as long as you want." Nginitian ko si Jessa."Thanks ate, you're the best!" Tinignan nito si Jared na dinilaan. "Jared, maaga akong aalis, magkikita kasi kami ni Margareth para sa gown."Tumigil sya sa pagkain."Kasama ba 'yung mother in law nya?""Hindi ata." Naalala ko na naman 'yung mother in law nya na masungit."Jessa, samahan mo ang ate mo sa store." Natigilan sa pagkain si Jessa."Hindi
It's been two days ng simulan ko ang pananahi ng wedding gown, inspired ako kaya hindi ko talaga 'to tinitigilan."Do you want to eat?" Tanong ni Jared pagpasok nya sa private office nya. Sya ang nag insist na doon na daw para makapag focus ako."Mamaya na." Sagot ko. Hindi ko matigilan ang pagtatahi dahil talagang naeexcite ako sa kalalabasan."Ipapaalala ko lang sayo, Elaisa. It's already 1:35 pm at hindi ka pa kumakain." Natigilan ako ng marinig ko ang iritado nyang boses."Busog pa naman ako. Nag breakfast ako kanina." Naupo ako sa saglit at humarap sa kanya."Eat." Itinuro nya 'yung pagkain na nasa lamesa."Dinalhan mo ako?" Hindi makapaniwalang tanong ko."Hindi ka lumalabas eh. Tigilan mo na muna 'yan at kumain ka." Sinunod ko na ang sinabi nya, minsan lang naman 'to kaya sagarin na.Masaya akong kumain habang sya ay nakaupo at may tinitignan na papeles."May lakad ka ba mamaya?" Tumigil ako sa pagkain ng marinig ko si Jared.Saglit akong nag-isip. "Hmn. Wala, pero may tatahiin
"Aalis pala ako bukas ng umaga. I have a meeting in Paris." Sabi ni Jared habang nag aayos ng gamit.Natigilan ako ng magsalita sya. "Ilang araw ka doon?" Tanong ko."Five days. Not so sure." Sagot nya habang tinitignan ang papeles, at kumakain. Multi tasking. Napasimangot ako."O-Okay. Kailan ang alis mo?" Nawalan na ako ng ganang kumain kaya napatango na lang ako."Bukas ng umaga." Napaangat na ako ng ulo. "Agad-agad?" Nilapitan ko sya. Tumapat ako sa lamesa nya, gustong gusto ko syang titigan."Why? Gusto mong sumama?" Nakangisi pa sya."A-Ano." Pwede kaya?"Gusto sana kitang isama kaso magiging busy ako doon." Tumayo sya at tumapat sa akin."H-Hindi rin naman ako makakasama kasi kailangan kong tapusin 'yung wedding gown." Nakakalungkot naman."Babalik din ako kaagad." Hinawakan nya ang mukha ko at hinalikan ako sa labi, sandali lang 'yun pero feeling ko nakalapat pa rin ang labi nya sa akin."You take care of yourself, okay? No bar with Jessa." Pinindot nya pa ang ilong ko."Oo n
Sorry.--"Hindi na maganda ang lagay ni Elaisa, I hate to say this but any minute ay maaari na syang bumigay." Sabi ni Doc Felix.Napatingin ako sa pamilya ko at halos matumba si Mama sa narinig na balita. Puno na ng iyakan ang kwarto ko kaya pati na rin ako kay nadamay na. Nilingon ko si Jared na nasa tabi ko habang hawak ang kamay ko, nakatulala sya."Felix, how about the surgery?" Hinawakan ni Mommy ang kamay ni Doc Felix."Elaisa refused it. There's only 10% chance of survival Tita, at kapag hindi kinaya ng katawan nya ay maaari syang mawala." "A-Anak ko!" Kaagad lumapit sa akin si Mama at Papa, panabay nila akong niyakap."T-T-Tahan na p-po." Nagagawa ko ng magsalita pero hindi na maayos. Ang sabi ni Doc Felix ay magiging permanente na ang ganitong pananalita ko."Patawarin mo kami. H-Hindi kami naging mabuting magulang sayo." Sabi ni Mama. Lumapit din si Mommy para daluhan sina Mama.Ang dami kong gustong sabihin sa kanila pero tanging iling na lang ang nagawa ko. Walang may gu
Naging masaya ang mga lumipas na araw maliban na nga lang sa pagdalas ng sakit ng ulo ko at Oo, hindi ako gumaling. Ngayon ay hindi ko na masabi kung naging successful ba ang operation, walang naging problema pagkatapos pero kagaya nang paliwanag sa akin ay ginaya ng mga cancer cell ang healthy cell kaya hindi tuluyang nawala ang lahat. Pinaliwanag din sa akin ni Doc Felix na 10% lang ang chance ko na mabuhay kung itutuloy pa namin ang operation at maaaring mamatay ako habang isinasagawa 'yun. Noong una ay sinabi nya sa akin na ituloy ang pangalawang operasyon, pumayag kaagad ako kahit na napakalabo noong 10% chance of survival pero noong nalaman ko na I only have two days to prepare for operation ay tumanggi ako. Napaisip ako, paano kung bumigay ang katawan ko? That's why I come to this decision na sulitin ang nalalabing araw ko. Unti-unti ko nang nararamdaman ang panghihina ng katawan ko, kung hindi ako maglalagay ng make up sa mukha ay talagang mahahalata na may sakit ako kaya s
Pagpasok sa building ay sinalubong kami ng titig nang mga tao. Medyo nailang ako dahil sa itsura ko, gusto ko na sanang umatras pero umangkla si Jewel sa braso ko at hinila para makasabay sila sa paglalakad."Good day, Madam." Nginingitian ni Mommy ang mga empleyado na bumabati at sumasalubong.Pagdating sa dulong floor ay nawala na ang kaba ko dahil sa wala nang tao. Tumayo ang secretary ni Jared na nasa labas noong nakita kami."Nandito ba ang anak ko?" Tanong ni Mommy."Yes Madam, pero he's with a client Madam." Sabi nito na parang nataranta."Sino? Tumawag ako kanina sayo, diba? Ang sabi mo wala naman syang meeting ngayon." Sumingit na si Jewel."Busy po ata sya." Hindi ko na rin napigilan ang magsalita."Did you inform him that we'll be in here?" Tanong ulit ni Mommy."Yes, Madam. Tatawagan ko lang po si Sir." Akma nitong ilalagay sa tainga ang telepono nang pigilan sya ni Jewel."No need." Dire-diresto lang 'tong pumasok sa loob ng opisina. "Brother!" Naiwan sa ere ang kamay ni
Pag-uwi namin sa Pilipinas ay sinalubong kaagad si Jared ng trabaho kaya kahit na ayaw nya akong iwan ay wala na syang nagawa. Nakausap ko ang kapatid ni Jared kanina at ang sabi nito ay papasyal sya dito, and that make me happy. Bukas ay kailangan ko rin bisitahin ang boutique na napabayan, ang sabi sa akin ni Jessa ay sya ang pangsamantala na namahala habang wala ako.Nagluto ako ng ilang pagkain para may makakain si Jessa pagpunta dito, ang sabi nya nga kanina ay sa bar na lang daw magkita, nakalimutan ata nito ang sinabi sa kanya ng kuya nya na kagagaling ko lang sa operasyon. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin akalain na nandito na ako sa Pilipinas, kasama ang mahal ko na kahit sinaktan ko sya ay nandyan pa rin sya sa tabi ko.Ilang saglit lang ay nakarating na si Jessa sa bahay, kaagad itong sumalubong ng yakap sa akin."Sister in law! Namiss kita!" Si Jessa habang umiiyak.Hindi ko alam kung bakit sya umiiyak pero pati ako ay naiiyak na rin. "Namiss din kita."Kwinento ko sa ka
Elaisa's POVIsang linggo na ang nakalipas at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nakakalabas ng hospital. Nakausap ko sila Doc Felix kahapon and they need to check just to make sure na magaling na ako. May chance daw kasi na gayahin ng cancer cell ang healthy cell, yun ang iniiwasan nila.Sa loob ng isang linggo na yun ay hindi umalis sa tabi ko si Jared. Ramdam ko ang paghihirap nya, hindi nakakatulog ng maayos, hindi nakakakain sa tamang oras. Minsan ay nagigising ako ng madaling araw at makikita ko sya na nagtatrabaho sa harap ng laptop nya. Sinabihan ko na sya na nandito naman sina Doc Felix at maaalalayan ako pero ngumiti lang sya at hinalikan ako sa noo. Pabalik-balik din ang mga nurse para tulungan akong mag exercise para makalakad ng maayos.Minabuti ko na mag-isa habang kausap si Doc. Felix, sya kasi ang magpapaliwanag ng tungkol sa operasyon. Habang kausap sya ay hindi ko mapigilang humagulgol, napakalaki ng pasasalamat ko sa kanilang dalawa ni Venice, kung hindi dahil sa t
Jared's POVMatagal natapos ang operation, normal lang daw yun sabi ni gagong Felix. Hanggang ngayon ay natutulog pa rin sya. Mas pinili ko na mag-isa sa labas para manalangin.Panginoon, tulungan Nyo po ang mahal kong asawa. I'll do anything just to save her, so please. She's the only reason why I'm still breathing right now. The day she left me, hindi ako kaagad naniwala. Alam ko na hindi nya ako iiwan ng dahil lang sa isang lalaki. Nagpapasalamat ako dahil nagpapakatatag pa rin sya hanggang sa ngayon. So please, God help her.Nagkausap kami kanina ni gagong Felix at humingi sya ng tawad sa lahat ng kalokohan nya. Oo, marami syang kasalanan sa akin. Magkaklase kami noong college, we're close that I even introduced him sa babaeng nililigawan ko, that's Venice. And then one day, nakita ko na lang na magkasama na sila at naghahalikan. Sinapak ko sya malamang, pagkatapos noon ay hindi na kami nag-usap.Ngayon ay hindi ko magawang magalit ng matagal sa kanya dahil sya ang tumulong at nas
Mamaya na ang start ng operation ko. Mas pinili ko ang magbilad sa araw ng mag-isa. Mugto pa ang mata ko dahil nakausap ko ang magulang ko kagabi at inamin ko na sa kanila ang kalagayan ko. Para kung sakaling mawala ako ay handa sila.Muntik ko na rin maitanong sa kanila si Jared. Naiiyak na naman ako dahil naalala ko yung mukha nya noong humingi ako ng tawad sa kanya. Hindi ko akalain na magagawa ko syang saktan dahil sa sinabi ko, paano pa kaya kapag nalaman nya na ang kalagayan ko.Tuwing gabi ay umiiyak ako, naaawa na nga ako kay Venice dahil baka naiistorbo ko sya. Hindi nya rin kasi ako maiwanan. Tinitiis nya ang maliit na kama sa hospital para mabantayan ako. Pumikit ako at tumingala, niramdam ang init ng araw. Marahil ay ito na ang huling araw na mararamdaman kita. "So we'll start the operation after two hours. Just to let you know Elaisa. Surgical procedures for the treatment of tumor can be complicated and may involve significant risk." Masisinsinang paliwanag ng doctor."
Hindi na ako nagtangka pa na ummuwi sa bahay dahil baka hindi ko kayanin kapag nakita ko sya. Ang sabi sa akin nila Venice ay mag iwan na lang ako ng mensahe sa kanya na ipadala na lang sa bahay ni Doc Felix ang mga gamit ko, kasama na ang divorce paper. Pinahiram ako ng gamit ni Venice para sa pag alis namin bukas. Imbes na next week ay napagdesisyonan ko na umalis kaagad. Sa America na lang daw kami bibili ng damit para magamit ko pang araw-araw.Bago kami sumakay sa eroplano ay nag-iwan muna ako ng send muna ako ng message para sa mga taong mahal ko. Sa magulang at kapatid ni Jared pati na rin sa pamilya ko. Hindi ko sinabi ang tunay kung dahilan, basta nanghingi lang ako ng tawad sa kanila. Lalo na sa pamilya ni Jared, hindi sila nagdalawang isip na tulungan ako."Ready ka na ba?" Inakbayan ako ni Venice. Nginitian ko sya at tumango.Sana ay hindi masayang lahat ng pagod at emosyon."We'll start with the chemo since we already have here your previous result of the test that was c
Mabilis natapos ang pakikipag-usap namin sa ibang doctor at umaasa sila na next week ay sabay sabay na kaming makakaalis. Pinili naming maiwan ni Doc. Felix, dadaanan daw kasi si Venice."Mukhang nabuhayan ka ata ng loob ngayon ha?" Natawa kaming parehas ni Doc Felix sa sinabi nya."Oo. Naniniwala ako sa kakayahan nyong mga doctor, alam ko na matutulungan nyo ako." Tumunog na naman ang cellphone ko, saglit kong tinignan at kinabahan na naman ako."Si Jared?" Tumango ako sa tanong ni Doc. Felix. "Napakakulit naman talaga ng lalaki na yan!"Habang nagmemeeting kami kasama ng ibang doctor ay tumatawag si Jared pero hindi ko pinapansin dahil wala akong maayos na idadahilan, ang alam nito ay nasa bahay ako."Jared?" "Tapos ka na bang maglinis?" Napataas ako ng kilay sa tono ng pagtatanong nya. Napainom ako ng kape ng wala sa oras."H-Ha? Hindi pa eh. Bakit?" Tumingin ako kay Doc. Felix dahil may sinisenyas ito sa labi ko."Talaga ba?" Nagdududa na sya? Nalilito na ako dahil kay Jared at