Kabanata 3

"HUMAYO na kayo, sa aking hudyat ay susugod tayo," wika ko bilang pagtatapos sa aming plano ngayong gabi. Tahimik na nagtanguan ang aking mga kasama at umalis para pumunta sa mga nakaatas na lugar para sa kanila.

Gamit ang aking bilis ay agad akong nakarating sa mataas na bahagi ng lugar, isang talampas kung saan tanaw ko ang buong kagubatan. Mula sa kadiliman ng gabi ay natatanaw ko sa malayo ang ilaw ng mga sulu'ng papalapit sa pwesto kung saan namin gagawin ang pagsalakay.

Tinatahak nila ang daan patungo sa Subastahan ngunit hindi namin hahayaan na mangyari iyon. Tumalim ang aking tingin ng tuluyan kong masilayan ang mga nilalang na iyon mula dito sa aking kinatatayuan. Ang mga Verdantes, mga kalalakihang malalaki ang katawan, may dalawang kayumanggi na sungay na paibaba ang tusok at may taglay din silang kakaibang lakas katulad ko, ngunit hindi ko sila kauri, nakatira sila sa timog na bahagi ng Farianio.

Hawak nila ang mga sulu upang magbigay liwanag sa madilim na daan, pinangungunahan ng kanilang pinuno na si Dardo. Sa bandang dulo ay ang dalawang kabayo na hatak ang isang malaking kulungan na gawa sa makapal na kahoy at sa loob nito ay higit sa limang kababaihan, ang iba ay nagmula sa aming kaharian, ang Kozania.

Narito kami ngayon sa kanlurang bahagi ng Farianio upang iligtas ang mga kababaihang ito na binihag upang ipagbili sa mga kalalakihang hayok sa laman, isusubasta sila sa Bahay Aliwan na pinamumunuan ng isa sa pinakamayaman sa kahariang ito.

Madali lamang silang nahuhuli ng mga verdantes dahil sa taglay nilang lakas, ngunit mahihina at mga mahihirap lamang ang kanilang nahuhuli, mga nilalang na nagmula sa mga bumagsak na kaharian, ang mga nilalang na hindi kayang ipagtanggol ang kanilang sarili.

Nakagapos din ang mga kababaihang ito sa kadenang pumipigil sa kanilang gamitin ang kanilang kapangyarihan na siya ring ginagamit ng mga kawal sa nahuhuling kriminal. Ang mga Verdantes ang gumawa ng kasangkapang iyon kaya mayroon sila ng kadenang iyon, kilala rin ang mga ito sa paggawa ng mga sandata na siyang ikinakalakal nila ngunit hindi pa sapat para sa kanila iyon kaya pati ang mga mahihinang kababaihan ay ikinakalakal din nila. Ganoon sila kaganid sa salapi.

"Vivi," wika ko nang makitang lumilipad papalapit ang aking alaga, dumapo ito sa aking balikat.

"Ang mga kalaban, ang mga kalaban," aniya. Hinimas ko ang ulo niya at mahinang pinitik ang suot niyang maliit na kalasag sa kaniyang dibdib.

Muli kong ibinaling ang atensyon sa mga paparating, itinaas ko ang hawak na pana at palaso, humanda ako sa pagtira. Nang makarating sila sa tamang pwesto ay pinakawalan ko ang palaso, tumama iyon sa paa ni Dardo dahilan upang magulat ito at magsisigaw, kasabay nang paglipad ng mga ibong nabulabog sa kanilang tahanan.

Iyon ang naging hudyat upang magsilabasan ang aking mga kasama mula sa mga punong pinagtataguan. Agad na naalerto ang mga kalaban, pito silang lahat ngunit higit kami sa sampu kaya alam kong mananalo kami.

"Vivi." Agad niyang nakuha ang gusto kong sabihin, hindi ko siya maisasama dahil masyado akong mabilis. Lumipad ito paalis sa balikat ko kaya gamit ang taglay kong bilis ay agad akong lumapit kay Dardo.

Nakahandusay ito sa lupa at iniinda ang sakit mula sa kaniyang paa.

"Ikaw na naman," gigil niyang wika nang makita ako. Ibinaba ko ang talukbong ng aking balabal at matunog na ngumisi.

"Hindi ka pa ba nasasanay, Dardo? Asahan mong palaging magtatagpo ang ating landas sa tuwing dadakip ka ng mga kababaihang nagmula sa Kozania," madiin kong wika sa huli kong mga salita.

"At hindi ka pa rin ba nasasanay sa gawain naming ito, Binibini? Bakit hindi ka na lamang manahimik sa iyong kuta at hayaan nalang ang mga kababaihang ito na makatikim ng ginhawa mula sa masalimuot nilang buhay," aniya. Pikit mata niyang hinugot ang palasong bumaon sa kaniyang paa. Tumayo siya at mabilis na kinuha sa kaha ang kaniyang espada.

"Ginhawa?" gigil kong wika, mabilis akong umilag nang sumugod siya sa akin. "Ginhawa bang maituturing ang alipinin ng mga maharlikang hayok sa laman?" Inilabas ko ang aking espada at agad na nakipagtunggali sa kaniya.

"At ano naman ang iyong magagawa para sa mga kababaihang ito matapos mo silang palayain? Babalik sila sa putikan kung saan sila nanggaling?" sarkastikong aniya. "Dadalhin mo sila sa kahariang bumagsak na at wala ng buhay?" puno ng panunuya niyang dugtong.

Agad na sumiklab ang galit ko sa kanyang pambubuyo, lalo na nang marinig ko ang kaniyang nakakainsultong halakhak.

"Manahimik ka!" Gigil akong sumugod sa kaniya, hindi na nais pang marinig ang mga susunod niyang sasabihin.

Mahirap siyang kalaban dahil tila pareho lamang kami nang lakas, ngunit mas lamang pa rin ako dahil sa angkin kong bilis. Wala pang ilang sandali ay naagaw ko na ang susi'ng nakakwintas sa kaniya na kanina ko pa sinisipat.

"Matias!" tawag ko sa aking kasama na kasalukuyang nakikipagtunggali. Agad nitong tinalo ang kalaban at itinuon ang atensyon sa akin. Ibinato ko sa kaniya ang hawak na susi para sa kadenang nasa kulungan, tumango ito at agad na pinuntahan ang mga babae.

Nang ibaling ko ang atensyon kay Dardo ay wala na ito sa aking harapan, inilibot ko ang aking paningin at nakita ko siyang iika-ikang tumatakbo palabas ng kagubatan.

Nakangisi akong umiling, alam niya ang taglay kong bilis ngunit may lakas pa rin siya ng loob na takasan ako. Hangal.

Gamit ang aking bilis ay agad akong nakarating sa kaniyang harapan, ngumiti ako at malakas na sinipa ang kaniyang tiyan dahilan upang matumba siya.

"Hangal, ang laki mong nilalang ngunit duwag ka," mapanuya kong wika.

Agad na bumalatay ang galit sa mukha niya, mabilis siyang tumayo at sumugod sa akin.

Muli kaming nagpambuno at sa ikalawang pagkakataon ay muli ko siyang napatumba dahil sa panghihina ng kaniyang kapangyarihan, hindi yata kinaya ng lakas niya ang matagal na pakikipagtunggali sa akin.

"Hayop ka, Aliara! Dadarating ang araw na mapapaslang din kita!" galit niyang wika, hindi na makatayo dahil sa tinamo niya mula sa akin.

Umupo ako sa harap niya, inilag niya ang kaniyang mukha sa pag-aakalang sasaktan ko siyang muli.

"Mahina ka, Dardo, kahit kailan ay hindi mo ako magagapi."

Nilihis ko ang aking kamay patungo sa supot ng salapi na nakasabit sa kaniyang baywang.