Mag-log inShare
Kabanata 2
Huling Na-update:
2021-05-14 19:08:03"HINDI mo gagawin ang ginawa ko kanina." Tukoy ko sa pagnanakaw na ginawa ko, tumango-tango ito, tutok ang paningin sa akin.
Napangiti na lang ako, tinapon ko ang natirang buto ng mansanas.
"Ano ang iyong ngalan, Bata?"
"Ako si Adrina, at ito ang kapatid kong si Kera," pakilala nito sa sarili at sa maliit na kapatid. Nginitian ko ang kapatid niya ngunit lalo lamang itong nagtago sa likod niya.
"Hayon siya! Sigurado akong siya ang nagnakaw sa akin!"
Napatingin ako sa kabilang gilid nang marinig ko ang sigaw nang isang lalaki. Nakaturo ito sa akin habang sa gilid niya ay ang dalawang kawal, hindi iyon ang ginoong huli kong nakabangga.
"Kamalasan!" bulong ko. Agad akong tumungo at sinuot ang talukbong ng aking balabal dahil marami ang napalingon sa akin. "Magtago kayo, babalikan ko kayo dito," wika ko sa mga bata.
"Takasan ang mga kawal, takasan ang mga kawal," wika ni Vivi at agad na lumipad paalis sa aking balikat.
Gamit ang kakaiba kong bilis ay agad akong nakalayo sa lugar na iyon, natatawa akong tumakbo dahil alam kong hindi nila ako maaabutan. Ilang sandali lang ay nawala na ang mga tinig nila.
"Hinding-hindi niyo ako maaabutan, mga hangal," nakangisi kong bulong.
"Huli ka," wika ng isang matipunong boses. Nagulat ako nang hablutin ako nito sa braso at ibinalya sa isang haligi, nasa dulo na kami ng pamilihan na hindi masyadong dinadaanan ng mga nilalang.
Gulat akong tumingin sa kawal na nakahuli sa akin.
"Paanong.." Paano niyang nagawa iyon? Kakaiba ang taglay kong bilis at walang sinuman ang nakakahuli sa akin.
"Narinig ko ang iyong mga galaw sa hangin, Binibini." nakangisi nitong sagot, tila alam ang nais kong sabihin.
Muli ay gulat ko siyang tinitigan hindi dahil sa sinabi niya kundi sa itsura niya. Kung hindi lamang siya isang kawal ay iisipin kong isa siyang prinsipe dahil sa angkin niyang kaguwapuhan, perpekto ang hubog ng kaniyang mukha, kaakit-akit ang maganda niyang mga mata at ang manipis niyang labi.
"Tila natulala ka sa angkin kong kakisigan, Binibini," muli nitong wika, unti-unting sumilay ang nakakalokong ngiti. Hahawakan sana niya ang talukbong na humaharang sa mukha ko ngunit napahinto siya nang magsalita ako.
"A-Ano?" tila hindi ko naintindihan ang kaniyang sinabi.
"Ano kaya ang dahilan ng iyong pakautal?" muli itong ngumiti.
Doon lamang bumalik ang aking ulirat. Hambog! Gamit ang kakaiba kong lakas ay madali ko siyang naitulak palayo sa akin. Tumalsik siya sa bugkos ng mga dayami sa isang gilid, ginamit ko iyong pagkakataon upang tumakas.
Nagpasikot-sikot ako sa pamilihan upang matakasan siya ngunit muli ay nahatak niya ako sa braso, muli akong nagulat sa kaniyang ginawa. Hindi ito maaari!
Ano bang kapangyarihan niya? Paano niya akong nahuhuli gayong kasing bilis ako nang hangin?
"Sinabi ko naman sayo, Binibini, naririnig ko ang mga galaw mo sa hangin. Hindi mo ako matatakasan kahit pa anong bilis mo," nakangising aniya. Muli akong sinandal sa isang haligi.
"Pakawalan mo ako." Masama ang tinging ipinukol ko sa kaniya.
"Bakit ko pakakawalan ang isang magnanakaw? Dapat kang parusahan sa iyong ginawa." Inilapit niya ang mukha sa akin, umiwas ako upang hindi niya tuluyang makita ang kabuuan ko at agad siyang itinulak. Muli ay tumalsik siya sa ere.
Tumakbo ako ngunit muli niya akong nahuli kaya mas tumalim ang tingin ko sa kaniya. Isinandal niya ako sa haligi ng isang tindahan, hinawakan ang magkabila kong braso at inilapat ito sa magkabilang gilid ko.
"Hindi mo ako matatakasan," may diin niyang wika.
"Hindi nga ba?" wika ko gamit ang aking malambing na tinig. Iginalaw ko ang aking ulo upang bumagsak ang aking talukbong at matamis na ngumiti sa kaniya ngunit hindi siya natinag, seryoso lamang siyang tumitig sa akin, nawala ang mapaglarong ngisi sa labi.
Gusto kong umiling dahil tila hindi tumatalab ang angkin kong kagandahan sa kaniya, nakakainsulto. Ngunit hindi ako papayag na mapaparusahan ako nang dahil lamang sa kaniya.
"Talaga bang naririnig mo ang aking mga kilos sa hangin, Kawal?" malambing pa rin ang aking tinig.
"Tulad nang sinabi ko," seryoso nitong wika habang matamang nakatitig sa akin.
Gusto kong magalit dahil hindi man lang nagbago ang paraan niya nang pagtingin sa akin kahit tuluyan na niyang nakita ang mukha ko. Ngunit hindi ko inalis ang matamis kong ngiti at dahan-dahang inilapit ang aking mukha sa kaniya. Kita ko ang gulat sa kaniyang mukha nang tuluyang maglapat ang aming mga labi.
Tila natulala siya dahil hindi siya gumawa nang anumang kilos, agad kong tinapos ang halik at marahan siyang itinulak palayo sa akin. Nakangisi kong siyang pinagmasdan dahil hindi nagbago ang reaksyong nakikita ko sa kaniya simula nang maglapat ang aming mga labi, at talagang gusto ko iyon. Agad noong napawi ang pagkadismaya ko sa kaniya.
Kinuha ko ang pagkakataong iyon upang muling makatakas sa kaniya, gamit ang aking bilis ay agad akong nakarating sa dalawang batang iniwan ko kanina. Hindi na niya ako sinundan pa dahil sa ginawa ko.
"Matamis na halik, matamis na halik," wika ni Vivi. Napalingon ako dito nang dumapo ito sa balikat ko.
"Vivi," maawtoridad kong suway dito. Ngunit hindi ko alam kung bakit tila nag-init ang aking pisngi sa sinabi niya. Tunay ngang matamis, Vivi.
Wala talagang hindi nakikita ang matalinong ibon na ito.
Natulala ako sa kaniya at marahang napahawak sa aking labi. Bakit ko nga ba ginawa iyon? Maaari ko naman siyang kalabanin kung gugustuhin ko ngunit iyon pa ang naisip kong gawin. Isang kahangalan, Aliara.
Muling bumalik sa aking isipan ang reaksyon ng lalaking iyon nang halikan ko siya, tulala. Tila iyon ang kaniyang unang halik. Nakagat ko ang ibabang labi ko upang pigilan ang aking pagngiti.
"Binibini," tawag sa akin ni Adrina upang agawin ang atensyon ko, puno ng pagtataka ang kaniyang matang nakatitig sa akin.
Tila ginapangan ako ng hiya kaya agad kong inalis sa isipan ang nangyari. Hibang ka, Aliara!
"Aliara!" Agad akong napalingon sa pinanggalingan ng boses.
Humahangos siyang lumapit sa akin.
"Matias," wika ko nang tuluyan siyang makalapit. Nang magtama ang aming paningin ay tila alam ko na ang nais niyang sabihin, hindi na niya kailangan pang isatinig.
"Ang mga hangal na iyon," gigil kong wika. Ikinuyom ko ang kamao ko at napatitig sa kawalan, nagsisimula nang bumuo ng plano.
"Sino ang mga batang iyan?" tanong niya nang mapansin ang dalawang bata na nakamasid sa amin.
"Isasama natin sila."
"Ano? Baka hanapin iyan ng kanilang mga magulang," singhal niya.
"Ulila na kami, Ginoo. Nais naming sumama sa inyo, pangako hindi kami magiging pabigat," wika ni Adrina. Nagtatakang napatingin dito si Matias dahil tila kaedad lamang nito ang kausap.
Ngumisi ako kay Matias nang lumingon siya sa akin, nagtataka at nagtatanong.
"Kukupkupin ko sila," pirmi kong wika.
"Bakit?" bumuntong hininga siya nang hindi ako sumagot. "Ikaw ang bahala." Aniya at muling tumingin sa mga bata na seryosong nakatitig sa kaniya, tila pinag-aaralan ang reaksyon niya.
Kaugnay na kabanata
Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 3
"HUMAYO na kayo, sa aking hudyat ay susugod tayo," wika ko bilang pagtatapos sa aming plano ngayong gabi. Tahimik na nagtanguan ang aking mga kasama at umalis para pumunta sa mga nakaatas na lugar para sa kanila.Gamit ang aking bilis ay agad akong nakarating sa mataas na bahagi ng lugar, isang talampas kung saan tanaw ko ang buong kagubatan. Mula sa kadiliman ng gabi ay natatanaw ko sa malayo ang ilaw ng mga sulu'ng papalapit sa pwesto kung saan namin gagawin ang pagsalakay.Tinatahak nila ang daan patungo sa Subastahan ngunit hindi namin hahayaan na mangyari iyon. Tumalim ang aking tingin ng tuluyan kong masilayan ang mga nilalang na iyon mula dito sa aking kinatatayuan. Ang mga Verdantes, mga kalalakihang malalaki ang katawan, may dalawang kayumanggi na sungay na paibaba ang tusok at may taglay din silang kakaibang lakas katulad ko, ngunit hindi ko sila kauri, nakatira sila sa timog na bahagi ng Farianio.Hawak nila ang mga sulu upang magbigay liwanag sa madilim
Huling Na-update : 2021-05-14Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 4
"SA susunod na malaman kong muli kang dumakip ng Kozanian ay puputulin ko ang iyong sungay," may diin kong banta sa kaniya. Alam kong isang insulto at kahihiyan sa kanilang lahi ang maputulan ng sungay at hindi ako mag-aatubiling gawin iyon sa susunod sa galitin niya ako.Tumayo ako at naglakad pabalik sa aking mga kasama ngunit napahinto ako nang magsalita siya."Sa tingin mo ay susundin ko ang iyong gusto? Dadakpin ko kung sino ang gusto kong dakpin dahil mahihina sila at walang pinunong magtatangol sa kanila, sa mga katulad mo."Agad na kumunot ang noo ko. Muli akong lumapit sa kaniya, nakatayo na siya ngayon ngunit hirap dahil sa iniinda niyang sakit mula sa pagkakabugbog ko."Ako, ako ang magtataggol sa bawat Kozaniang magdurusa sa kamay ng mga tulad mo." Tiim bagang kong wika at malakas na sinuntok ang kaniyang mukha dahilan upang mawalan siya ng malay at matumba sa lupa.Huminga ako nang malalim upang maibsan ang umuusbong na galit sa akin dahil
Huling Na-update : 2021-05-14Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 5
NAKANGITI kong kinuha sa kanila isa-isa ang mga bulaklak. "Salamat, mga bata, nag-abala pa kayo." Marahan kong hinimas ang mga ulo nila.Tumango ako kay Hurisa nang hawakan niya ang balikat ko upang magpaalam."Maliit na bagay lamang iyan kumpara sa pag-aalaga mo amin, Binibini. Kung hindi dahil sayo ay baka patuloy pa rin kaming naghihirap para lamang makakain," wika ng pinakamatanda sa kanila sa edad na walo. Bahagya akong nagtaka dahil hindi naman siya ganoong magsalita dati."Ang bata mo pa para sa mga isiping iyan, ang dapat ninyong gawin sa edad ninyo ay maglaro at huwag isipin ang mga komplikadong bagay," nakangiti kong wika sa kanila. Tumango naman sila na tila ba naintindihan ang aking sinabi."Mabuti na rin iyon upang maging mulat sila habang bata pa, Aliara," wika ni Adrina na biglang sumulpot sa tabi ko. Gusto ko siyang batukan dahil sa kaniyang sinabi ngunit sinamaan ko lang siya ng tingin. Ang batang ito talaga, dalawang araw pa lamang ang
Huling Na-update : 2021-05-14Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 6
SA halip na ituloy ang laban ay itinuon ko na lamang sa kaniya ang aking atensyon. "At bakit mo naman kami pinagmamasdan? Hindi ba sinabi ko sa iyo na makipaglaro ka na lamang sa mga batang katulad mo?" wika ko habang isinisilid ang espada sa kaha nito. Tiningnan niya ang mga batang naglalaro sa malayong banda at paismid na ibinalik sa akin ang paningin. "Hindi ba ay sinabi ko rin sa iyo na hindi na ako bata para maglaro?" sarkastiko niyang wika. Agad na kumunot ang noo ko, pinipigilang mainis sa paslit na kausap. "Sino ba ang mas may gulang sa atin? Dapat ay makinig ka sa mas may gulang sa iyo." "Gulang lamang ang lamang mo sa akin, Aliara," seryosong aniya, hindi handang magpatalo. Lalong nangunot ang noo ko. "Anong ibig mong sabihin?" "Nais ko ring mag-ensayo. Nais kong matutong makipaglaban katulad mo," seryoso niyang wika na nakapagpagulat sa akin. "Bakit mo naman nanaisin na matutong makipaglaban? Masyado ka pang bata par
Huling Na-update : 2021-05-19Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 7
INILIPAT ko ang paningin sa talon. "Oo." Naglakad na ako ngunit napahinto nang hawakan niya ang braso ko. "Ikaw talaga ang pakay ko sa lugar na ito, nakita ko ang alaga mong ibon at itinuro niya kung nasaan ka," aniya. Seryoso na ngayong nakatingin sa akin. Gusto kong pabulaanan ang sinabi niya dahil itinanggi iyon ni Vivi kanina ngunit nangunot lamang ang noo ko sa pagtataka. "Bakit mo naman ako hahanapin, Ginoo?" Napahinto ako nang mapagtanto ang kaniyang pakay. "Nais mo pa rin akong hulihin dahil sa pagnanakaw ko sa maharlikang iyon?" namamangha kong tanong. Lalong sumeryoso ang mukha niya, inalis ang pagkakahawak sa braso ko. "Hindi kita hinahanap dahil sa kasalanan mo sa ginoong iyon kundi dahil sa kasalanan mo sa akin, Binibini," mariing aniya. Naningkit ang mata ko. "Wala akong maalalang may kasalanan ako sa iyo, Ginoo." Agad siyang napangisi
Huling Na-update : 2021-05-19Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 8
"ANONG sinasabi mo? Mahal na ginoo? Mas mahal mo na siya ngayon kaysa sa akin, Vivi?" masama ang loob kong tanong. Kaya pala tila ayaw na niyang umalis sa braso ng ginoong iyon. "Mas mahal kita. Mas mahal kita." Lumingon-lingon siya sa paligid, tila hindi alam ang gagawin, kung aalis ba siya sa balikat ko o kung mananatili. "Pero bakit mahal kong ginoo ang tawag mo sa kaniya?" muli kong tanong, lalong sumimangot noong hindi siya sumagot. "Bahala ka, kung mas mahal mo siya kaysa sa akin ay sa kaniya ka na lamang sumama. Sa hangal mong ginoo!" Hinawi ko siya sa aking balikat dahilan upang mabilis siyang lumipad paalis, umirap ako ng tuluyan siyang mawala sa paningin ko. Hindi man lang umangal sa aking sinabi. "Kapag sumama ka nga sa kaniya ay pagbubuhulin ko kayong dalawa," inis kong wika. Isinarado na ang supot at naglakad patungo sa aking tahanan. "Ang tagal mong nawala. Akala ko ay maliligo ka lamang ngunit saan ka nagtungo?" wika ni Adrina n
Huling Na-update : 2021-05-19Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 9
"ADRINA," pag-agaw ko sa kaniyang pansin, agad naman siyang tumalima. "Magpahinga muna kayo, Hamil," wika ko, tumango siya at pumunta sa ibang nagsasanay. Inabot ko kay Adrina ang hawak. "Salamat, Binibini," aniya. Pinagmasdan ko lang siyang ubusin ang tubig na ibinigay ko. "Bukas na lamang tayo pumunta sa pamilihan, alam kong pagod ka na mula sa iyong pagsasanay." "Sige, mabuti na rin iyon dahil hapon na, maya-maya lamang ay lulubog na ang araw," tumatangong aniya. Tumango lang din ako at kinuha ang kawayang tasa sa kaniya. "Huwag mong masyadong pilitin ang iyong sarili sa pagsasanay, mahabang panahon pa ang kailangan mo bago tuluyang matuto," wika ko na agad nagpakunot ng noo niya. "Ngunit labing walong araw na lamang mula ngayon bago ang pagsalakay," aniya. Ako naman ngayon ang kumunot ang noo. "Hindi ko sinabing sasama ka sa pagsalakay na iyon, Adrina. Mapapahamak ka lamang," seryoso kong wika. Hindi agad siya nakas
Huling Na-update : 2021-05-20Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 10
MAYA-MAYA pa ay nagkatinginan sila at agad na nagtawanan, tila alam na ang sagot sa kanilang mga tanong, lumapit na rin ang dalawa sa aking harap. "Ano kaya iyon na lubos na nakapagpula ng pisngi ng binibini?" wika ng isa. Kinakausap ang mga kasama ngunit alam kong para sa akin ang tanong, nanunudyo. "Oo nga, siguro ay maganda ang naganap sa pagitan nila?" gatong pa ng isa. "Hindi kaya ay naglapat na ang kanilang mga labi?" "O higit pa." Agad na kumunot ang noo ko, hindi nagustuhan ang huling narinig. "Hindi! Halik lamang, mga sirena," wika ko ngunit agad na tinakpan ang sariling bibig dahil sa aking kadaldalan. Muli silang nagkatinginan at nagtawanan. Sumimangot ako, nakakainis ang mga sirenang ito. Kung pagbawalan ko rin kaya sila sa talon na ito. "Sabi ko na nga ba, hindi mamumula ng husto ang iyong pisngi kung hindi mo pa natitikman ang kaniyang labi," humahagikhik na wika ng may kulay rosas na palamuti. "Ngayon ay
Huling Na-update : 2021-05-20
Pinakabagong kabanata
Aliara: Ang Kaharian   Ang Huling Kabanata
Sevasti's Point of ViewPINAGMAMASDAN ko siya mula rito sa gitna ng kagubatan ng Kozania. Nakaupo siya sa harap ng malinaw na tubig ng sapa, ang sapang nasa pagitan namin. May kalayuan ako sa kaniya kaya hindi niya ako napapansin. Tila malalim din ang kaniyang iniisip upang mapansin pa ang presensya ko.Kanina pa siya rito at ngayon ay malapit nang sumapit ang dilim ngunit hindi nagbago ang pwesto niya.Pinagsawa ko ang mga mata ko sa pagtitig sa kaniyang kagandahan, sa buhok niyang umaalon tuwing iihip ang hangin. Mas maganda ang kasuotan niya ngayon kumpara noon dahil siya na ang reyna ngayon ng Kozania. Nakamit na niya ang pangarap niyang maitayong muli ang kaniyang kaharian, at masaya ako para sa kaniya. Kahit ang naging kapalit man nito ay ang pagkamatay ng aking ama at pagkawala sa amin ng trono ng Farianio. Una pa lang ay hindi naman talaga ito sa akin kaya tama lamang na maibalik ito sa totoong nagmamay-ari nito.Ito lang ang malaya kong oras na titigan siya, dahil sa oras na m
Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 82
"MAHAL na mahal kita, Aliara! At oo, mali ka kung iyan ang iniisip mo tungkol sa akin. Ikaw lamang ang nag-iisang babaeng minahal ko sa buong buhay ko, ang babaeng patuloy kong minamahal at mamahalin pa hanggang sa huling hininga ako," aniya, tila pilit ipinapaintindi sa akin ang sinasabi. Mas tumindi ang pagbigat ng hininga niya. Tumingin siya sa ibaba at nang muling magsalita ay mahinahon na, "Patawad at wala ako sa lahat ng paghihirap mo, wala ako kapag kailangan mo ako, wala ako kapag hinahanap mo ako. Pero, Aliara, gustong-gusto kitang puntahan sa mga oras na hinihiling mong nandoon ako. Gusto kitang iligtas at protektahan ngunit palagi akong hinahadlangan ng aking ama. Ginagawa niya ang lahat para lamang hindi kita makita." Tumiim ang bagang niya at muling tumingin sa akin, puno ng galit, pangungulila at kalungkutan ang kaniyang mga mata. "Totoong mahal kita, Aliara. Hindi iyon magbabago kailanman. Sana mapatawad mo ako sa lahat ng pagkukulang ko. At pakiusap, huwag mong alisi
Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 81
SA MULI naming pagkikita ni Adrina ay binigyan niya akong muli ng pag-asa upang ituloy ang sinimulan ko, ang paghihiganti kay Henicio. Ilang beses niya akong kinausap tungkol doon ngunit kapag tinatanong ko siya kung bakit niya ako hinihikayat ay hindi siya sumasagot at iniiba ang usapan. Ngayon ay nakatayo ako sa gitna ng kagubatan habang nakatingin sa buwan. Napagtanto ko kung bakit nais niyang patayin ko si Henicio. Dahil kay Matias, nais niya itong ipaghiganti. Hindi naman lingid sa kaalaman ko na iniibig niya ang ginoo at hindi ko man nakita ang paghihinagpis niya sa pagkamatay nito ay alam ko kung gaano niyang dinamdam iyon. Marahil ay hindi pa siya nakakalimot. Hindi pa nawawala ang galit niya para sa mga nilalang na naging ugat ng pagkamatay nito. Lalo na kay Henicio. Siya ang pinakautak ng lahat kaya siya ang dapat paghihigantihan. Napalingon ako kay Zalina na nasa gilid ko, siya ang ina ni Adrina ngunit tila kaunti lamang ang tanda niya sa akin kung
Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 80
MALIWANAG na ang paligid nang makarating kami sa sentro ng Farianio. Kusang humahawi ang mga nilalang upang bigyan kami ng daan, bakas sa mga mata nila ang kuryosidad habang nakatingin sa amin. Nasa unahan at gilid namin ang mga kawal, mahigpit kaming binabantayan na tila ba makakatakas pa kami sa ganitong kundisyon. Bukod sa nakakadena ang aming mga kamay ay pagod at nanghihina na kami mula sa mahabang paglalakbay, halos lahat pa kami ay sugatan.Hindi ko na maayos pa ang palalakad ko dahil sa nanginginig kong binti, ang kumikirot na sugat ko sa hita ay tila kumakalat sa buong katawan ko. Tagaktak na rin ang pawis ko, nanunuyot na ang lalamunan at siguradong namumutla na rin ako dahil sa dugong nawala sa akin.Ang mga hangal na kawal na ito ay hindi man lang kami binibigyan kahit patak ng tubig."Aliara," tawag sa akin ni Casias na katabi ko lamang. Nakagapos din ang mga kamay at walang magawa kung hindi magpatianod sa mga kawal na ito. Ilang beses na niya akon
Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 79
"ISA kang prinsesa, Aliara?" muling wika ni Rowan ngunit hindi ko pinansin.At dahil hindi rin ikinagulat ni Casias iyon ay katunayan lamang ito na totoo ang sinasabi ni Favier, na may kaugnayan siya sa palasyo.Matunog akong ngumisi kalaunan, sarkastiko. Maraming tanong sa isip ko ngunit unti-unti ko nang naiintindihan ang nangyayari ngayon. Matagal na silang magkakilala, bago pa man ako dumating dito sa Ohayas. Malinaw na malinaw na tinraydor ako ni Casias, nagpanggap siyang walang alam tungkol sa akin, na hindi niya ako kilala. Marahil ay pinababantayan ako ng hangal na si Henicio. At ito na ang tamang pagkakataon upang mapaslang ako.Mabilis ba akong magtiwala kaya lagi akong tinatraydor ng mga nilalang sa paligid ko?Gusto kong tawanan ang sarili ko sa tanong na iyon.Ngunit kahit na tinraydor niya ako ngayon ay hindi ko siya balak kwestyunin. Wala na rin namang halaga kung tatanungin ko siya kung bakit niya ito ginawa sa akin. Lahat naman sil
Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 78
MABILIS akong lumapit sa kaniya at hinampas ang dibdib niya, hindi mahina ngunit hindi rin naman malakas. Paulit-ulit kong ginawa iyon ngunit hindi siya gumawa ng anumang kilos, nanatili siyang nakatayo at hinahayaan lamang ako ilabas ang galit ko. Hindi nagbago ang reaksyon niya, lalo nga lamang yata iyong lumambot habang mas tumatagal ang pagtitig niya sa akin.Nang manghina ang kamay ko ay roon niya lamang ako pinigilan, marahang hinawakan ang mga braso ko. Tuluyan akong nawalan ng lakas dahil doon, tila bulang nawala ang galit na binubuo ko.Pumatak ang luha sa mga mata ko dahil sa maraming dahilan at emosyong nararamdaman. Ayaw ko mang maging masaya sa sandaling ito ngunit kusa iyong nararamdaman ng puso ko. Masaya ako na nandito siya, sa presensya niya, sa hitsura niya at sa buong pagkatao niya.Tila tuluyang napanatag ang damdamin ko dahil sa kaniya. Nawala ang lahat ng gumugulo sa isipan ko."Bakit ngayon ka lang?" mahina kong tanong. Nakatitig ak
Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 77
NILAMPASAN ko si Casias nang magkasalubong kami sa pamilihan, inirapan ko pa siya upang ipakitang naiirita ako sa presensya niya."Magandang umaga, Aliara!" nakangiti niyang bati ngunit hindi ko na pinansin. Palagi namang walang maganda sa umaga kapag siya ang nakikita ko.Itinabi ko ang tinutulak na karitela nang makarating sa tindahan ni Rowan. Abala ito sa maraming mamimili sa umagang ito kaya kahit ang pagbati ay hindi niya nagawa sa akin."Tulungan na kita!" muling wika ni Casias na nasa harapan ko na. Hindi ko napansin ang pagsunod niya sa akin. Nasa likod niya rin ang dalawang kasama."Huwag na, ipagpatuloy mo na lamang ang ginagawa mo." Hindi ko siya pinagtuunan ng pansin, binuhat ko ang isang sako na nasa karitela.Alam kong naniningil siya ngayon sa mga manininda rito sa pamilihan kaya hindi ko maintindihan kung bakit ako ang ginugulo niya ngayon."Wala na akong ginagawa kaya tutulungan na lamang kita!" masigla niyang wika. Binuhat
Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 76
HUMINTO ako sa paglalakad habang hinihintay ang sagot niya. Matagal bago siya nagsalita."Palagi rin akong nagtutungo roon kapag nais kong magpahangin at makapag-isip," aniya, nakatingin sa kawalan. "Noong unang beses kitang nakita roon ay noong araw rin nang makilala kita. Simula noon ay hindi na nawala sa isip ko ang malungkot mong mga mata." Bumuntong hininga siya. "Palagi kong ipinagtataka kung bakit ganoon na lamang ang kalungkutan sa iyong mga mata noong gabing iyon. At maraming tanong ang pumapasok sa isipan ko. Ano ang sanhi ng kaniyang kalungkutan? Anong nangyari? Ngunit bakit sa tuwing nakikita ko naman siya sa pamilihan ay walang bahid ng lungkot doon, walang kahit na anong emosyon."Marahan siyang bumaling sa akin matapos sabihin ang mga iyon. Ako naman ngayon ang umiwas, hindi makahanap ng salitang isasagot sa kaniya. O kailangan ko nga ba siyang sagutin?Nakakahiya lamang na nakita niya ako sa ganoong ayos. Sa lahat ng nilalang ay siya pa talaga an
Aliara: Ang Kaharian   Kabanata 75
NAPAIRAP ako nang makita ko na naman si Casias sa malayong banda ng pamilihan, maangas na naglalakad kasama ang dalawa niyang alagad. Mukhang maniningil na naman ng upa sa mga manininda rito sa pamilihan.Kasalukuyan kong inaayos ang mga prutas sa harapan ko, ako ang nagbebenta nito ngayon dahil wala si Rowan. Namamasyal kasama ang kaniyang kasintahan. Oo, mayroon na siyang kasintahan ngayon na isa ring manininda rito sa pamilihan. Matagal na iyong may gusto sa kaniya ngunit hindi niya napapansin noon dahil biglang nabaling ang atensyon niya sa akin nang makilala niya ako.Naalala ko pa noong una kaming magkita, natulala siya sa angkin kong kagandahan at halos tumulo pa ang laway. Ngunit ngayon ay patay na patay na siya kay Mila. Ang binibining ito ay hayagang ipinapakita ang pagkagusto niya sa ginoo ngunit hindi siya nito pinapansin.At noong mapagtanto ni Rowan na hindi niya talaga makukuha ang puso ko ay sinimulan niyang ibaling ang atensyon sa binibini hangg
