Now playing: I'll never love again by Lady Gaga Sabrina "Dear Ms. Lopez Hi. How are you? I hope you are doing okay. I hope you are now doing the things you love with a smile on your face. Because that's the thing I also want and dream for you. To be happy and achieve the things you want in life, even when I am no longer by your side. I don't know why I'm typing this but, I just want to thank you for the amount of time we spent together. It's been a rollercoaster ride with you, but it's also the most amazing thing that has happened in my life. You are the plot twist of my life, Sabrina. And I never regretted meeting you. Pangarap kita eh. Pangarap ka ng kahit na sino. I mean, nasa iyo na ang lahat. At isa ako sa maswerteng nabigyan ng pagkakataon na makilala ka, na mahalin ka, at alagaan. And I was even more blessed because you were also able to love me back. Nakaroon ako ng malaking parte sa puso mo and you also took good care of me. Something I will never forget and I will always
Sabrina Ipinasok ko ang aking sasakyan sa isang malaking bakal at kulay puting gate kung saan ang loob nito ay isang napaka laking mansyon, na pag mamay-ari ng pamilyang Olsen. Ipinarada ko ang aking kotse kahilera ng mga bago at mamahaling sasakyan. Hindi ko tuloy mapigilan ang manliit dahil wala sa kalingkingan ang itsura ng kotse ko mula sa mga ito. May lumapit sa akin na isang matandang babae na sa tingin ko ay matagal na nilang katiwala rito. Binati ko ito at ganoon din siya sa akin. Agad na iginaya ako nito patungo sa pool area, kung saan, prenting naka upo si Senador Olsen habang seryosong nagbabasa ng kanyang hawak na dyaryo. Mabilis na inilapag nito ang kanyang hawak noong masulyapan ako bago inayos ang kanyang pagkakaupo. Habang ako naman ay kinakabahan na huminto sa kanyang harapan. Ano ba kasing kailangan ng matandang ito sa akin? Huwag niyang sabihin na hindi parin siya maka move on sa pakikipag relasyon ko sa kanyang anak? For God's sake ang tagal na panahon na iyo
SabrinaNakapikit ang aking dalawang mga mata habang ninanamnam ang malamig na simoy ng hangin na dumadampi sa aking mukha, mula dito sa seaside para panoorin ang papalubog na araw.I really love the sunset.Because sunset is proof that the ending can often be beautiful too.Atsaka inihahalintulad ko rin ito sa aking buhay, sa aking sarili. Kahit na madalas sinasabi ng iba na ang araw ay parang isang buhay ng tao, na lumulubog at natatapos.Pero sa akin? Hindi. Dahil muli itong sisikat pagdating ng bagong umaga. Nagpapatunay na kahit na ano pa man ang mangyari sa ating mga buhay, mapagod man tayo o paulit-ulit na madapa, muli tayong tatayo para magpatuloy. Because in this life, we always need to keep moving forward.Nakaugalian ko na ang dumaan dito sa tuwing ganitong oras. Sa ganitong paraan ko lamang kasi nahahanap ang kapayapaan na kailangan ng puso ko at ng aking isipan.Minsan hindi naman talaga masama na takasan ang realidad. Lalo na ang mga problema. Kailangan natin ang mag rec
Cara"Have you heard the news?" Tanong ni Audrey, one of my best friends. Habang kausap ko ito mula sa kabilang linya.I am now on my way to University. Unang araw ng eskwela kaya expected ko nang marami na naman itong tsismis na sasabihin sa akin."What news?" Bored na tanong ko dahil sa totoo lang, hindi ako natutuwa kapag ganitong ke aga-aga eh tsismis ang ibabalita sa akin.Pero dahil kaibigan ko siya, kaya sige, pagbibigyan ko nalang. Hindi pa ba ako nasanay?"Mr. Gomez has resigned. So we don't have to sleep in every boring class of him." Unang pahayag nito sa akin.Yeah, I remember Mr. Gomez, iyong matandang English teacher namin na palaging tinutulugan ng kanyang mga estudyante dahil sobrang nakakaantok kung magturo."It's just YOU. That's your thing, not me." Pagtatama ko kay Audrey.Kahit hindi ko nakikita ang kanyang itsura, alam kong napapatirik ito ng kanyang mga mata dahil sa sinabi ko. "Whatever. But guess what? Syempre kapag may umalis, may bagong darating. So, this i
SabrinaHanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala, na ang babaeng nakilala ko noong araw na iyon ay magiging estudyante ko pala.I mean, paano siya nagkaroon ng ganoon ka perpektong itsura? Napakaganda niya at hindi ko iyon maitatanggi. Ang buong akala ko talaga eh nasa twenties na ang edad nito, but it turns out na nasa seventeen or eighteen years old pa lamang pala siya.Napaka-matured niyang tignan. The way she talks and her posture, God! Napaka pino ng mga galaw nito kaya hindi mo talaga mahahalatang teenager pa lamang siya.Mas lalo tuloy akong nangamba, noong makita ko na isa siya sa aking mga magiging estudyante. Araw-araw kailangan ko itong makita, araw-araw kailangan kong iwasan ang mga mata niya, ang mga titig niya, ang mga nakakaloko nitong ngiti at tingin na kahit yata nakatalikod ako eh nararamdaman ko parin.Minsan, hindi ko mapigilan ang hindi magtaray sa loob ng klase. Hindi ako istriktang teacher, ngunit dahil masyado akong nadadala sa maganda niyang mukha, kaya ka
SabrinaAraw ng Sabado ngayon, maaga kong natapos ang mga naiwang gawain mula sa eskwelahan kaya wala na akong kailangan pang gawin ngayong gabi kung hindi ang mag relax.Nag order na lamang ako ng pizza atsaka nanood ng paborito kong series. Alam ko naman kasi na wala na akong iba pang dapat gawin kung hindi ang magpalipas ng oras hanggang sa tuluyang makatulog.Have you watched the 100? You should watch this show kasi ang ganda talaga ng series na ito. Sobrang nakakapanabik ang bawat eksena.Habang nanonood, hindi ko mapigilan ang hindi makaramdam ng pagka uhaw, hindi sa tubig or softdrinks, kundi sa alak.Sandaling nagtungo ako sa kitchen at binuksan ang aking liquor cabinet, ngunit laking pagkadismaya ko nang makita na ubos na ang aking paboritong alak.Malungkot na napabuga ako ng hangin sa ere at muling naglakad pabalik sa sala.Pero hays. Hindi talaga ako mapakali. Kailangan ko talaga ng alak ngayong gabi. Mukhang hindi kasi yata ako makakatulog hangga't walang alak ang dumadal
CaraNagising ako dahil sa liwanag na nagmumula sa labas bintana. Hindi ko mapigilan ang mapa ungol bago mas ibinaon pa ang aking mukha sa unan dahil mukhang kailangan ko pa ng kahit ilang minuto na tulog.Ngunit agad akong nagtaka nang mapansin na hindi ang paborito kong fabric conditioner ang aking naaamoy mula na nasa unan na gamit ko ngayon, kaya agad na muling napamulat ako ng aking mga mata.It was only then I noticed I was not lying in my bed but on a couch.Nagtataka na inilibot ko ang aking paningin sa buong kuwarto, sinusubukan din na maalala kung ano ba ang mga nangyari kagabi. Sa pagkakatanda ko kasi, ito ang unang beses na nakapasok ako sa silid na ito.Tuluyan na akong bumangon mula sa pagkakahiga dahil kusa na lamang ding nawala ang antok na aking nararamdaman kani-kanina lamang.Kunot noo at napapanguso na napatitig ako sa isang queen size bed na nasa aking harapan.Sino naman kaya ang may lakas ng loob na patulugin ako sa isang couch at hindi sa isang kama? Nagtataka
Cara "Hey, sweetie! Good morning." Pagbati sa akin ng aking ama paglabas ko pa lamang ng aking kuwarto. Tiyak na may sasabihin na naman itong importanteng bagay kaya siya nandito. Madalas kasi wala si daddy sa bahay dahil sa palagi itong abala sa kanyang trabaho. Ganoon din si mommy. Pero sanay naman na ako, dahil palagi naman silang bumabawi sa akin. "Hey, dad!" Ganting pagbati ko rin sabay halik sa pisngi nito. Sabay na kaming naglakad patungo sa dining room. Pinaghila ako nito ng upuan bago ito umikot sa kabila ng table para maupo na rin. Tahimik lamang din na dumating si mommy, hinalikan muna ako nito sa aking ulo bago naupo na rin sa aking tabi. "Morning baby." Pagbati niya. "Morning mom." Hindi ko mapigilan ang mapangisi ng nakakaloko habang naglalagay ng sariling pagkain sa aking pinggan. "Mukhang may importante kayong sasabihin." Panimula ko. "What is it?" Dagdag ko pa. Napatikhim si daddy bago marahan na pinunasan ang kanyang labi. "Nothing, honey. We just miss you."
Sabrina Ipinasok ko ang aking sasakyan sa isang malaking bakal at kulay puting gate kung saan ang loob nito ay isang napaka laking mansyon, na pag mamay-ari ng pamilyang Olsen. Ipinarada ko ang aking kotse kahilera ng mga bago at mamahaling sasakyan. Hindi ko tuloy mapigilan ang manliit dahil wala sa kalingkingan ang itsura ng kotse ko mula sa mga ito. May lumapit sa akin na isang matandang babae na sa tingin ko ay matagal na nilang katiwala rito. Binati ko ito at ganoon din siya sa akin. Agad na iginaya ako nito patungo sa pool area, kung saan, prenting naka upo si Senador Olsen habang seryosong nagbabasa ng kanyang hawak na dyaryo. Mabilis na inilapag nito ang kanyang hawak noong masulyapan ako bago inayos ang kanyang pagkakaupo. Habang ako naman ay kinakabahan na huminto sa kanyang harapan. Ano ba kasing kailangan ng matandang ito sa akin? Huwag niyang sabihin na hindi parin siya maka move on sa pakikipag relasyon ko sa kanyang anak? For God's sake ang tagal na panahon na iyo
Now playing: I'll never love again by Lady Gaga Sabrina "Dear Ms. Lopez Hi. How are you? I hope you are doing okay. I hope you are now doing the things you love with a smile on your face. Because that's the thing I also want and dream for you. To be happy and achieve the things you want in life, even when I am no longer by your side. I don't know why I'm typing this but, I just want to thank you for the amount of time we spent together. It's been a rollercoaster ride with you, but it's also the most amazing thing that has happened in my life. You are the plot twist of my life, Sabrina. And I never regretted meeting you. Pangarap kita eh. Pangarap ka ng kahit na sino. I mean, nasa iyo na ang lahat. At isa ako sa maswerteng nabigyan ng pagkakataon na makilala ka, na mahalin ka, at alagaan. And I was even more blessed because you were also able to love me back. Nakaroon ako ng malaking parte sa puso mo and you also took good care of me. Something I will never forget and I will always
Now playing: Faraway by NickelbackCara>>>After 2.5 years
Now playing: 6, 8, 12 by Brian Mcknight Sabrina It's been six months since Cara left. And I admit that I miss her so much. I miss everything about her. I miss her voice, I miss hearing her laughs, seeing her beautiful smiles, and her sparkling eyes. I miss kissing her and feeling the warmth of her body. I miss her so much!! Damn. And it's killing me inside, I wish we could still be together. I hope she was with me now, every day. Ngunit ang lahat ng iyon ay isa na lamang pangarap at mananatili na lamang na pangarap na hindi na mangyayari pa. I know she has adjusted to the new place where she is now. I knew little by little she was becoming whole again. And knowing that she was happy again, was one of the things I knew was worth it because I let her go. She deserves to be happy. She deserves to live with overflowing joy and happiness in her heart, to love freely, at and ipagmalaki sa bung mundo and taong mapipili niyang susunod na mahalin. Something I can't afford to give her. So
Now playing: Malay mo tayo by TJ Monterde Sabrina Kanina pa ako nandito sa loob ng sasakyan, malapit ng mag simula ang ceremony, pero nandito parin ako hanggang ngayon. Kinakabahan at hindi maintindihan ang tunay na nararamdaman. Today is the Graduation ceremony of the Senior High. And I expected Cara to take the lead, especially at so many Awards. Dahil alam kong deserve niya ang lahat ng iyon. Tunay na isa siyang matalino, mabuti, at responsableng estudyante. Kaya nararapat lamang na mahakot nito ang awards. Hindi dahil mahal ko siya, kung hindi dahil nakikita ko, namin, ng lahat na naging teacher niya na siya ang nangunguna sa lahat ng klase. Muli akong nagpakawala ng isang malalim na paghinga bago tuluyang lumabas na ng aking sasakyan. Finally! Dumiretso ako sa kaliwang bahagi ng venue kung saan gaganapin ang graduation ceremony at naupo sa bakanteng bleachers kasama ang maraming teachers na nagmula sa iba't ibang department. Halos lahat ay nandito na at limang minuto na la
Now playing: Hanggang dito nalang by TJ MonterdeSabrinaHindi ko ginusto at intensyong saktan at iwanan sa ere si Cara, but I have to. I need to, in order to protect myself and my family. Ganoon na rin si Cara.Masyadong madami ang kailangang isakripisyo dahil lamang nagmahalan kaming dalawa. At ako mismo, inaamin kong hindi ko na kayang ibigay o isugal pa ang lahat para sa kanya.Wala kami sa isang pelikula, teleserye o maging sa isang fictional na kwento, para magkaroon kami ng masayang wakas katulad ng hinahangad ng lahat.Masakit para sa akin at hindi madali na sabihin ang mga masasakit na salitang iyon. Lalong lalo na ang tuluyang bitiwan si Cara. Pero anong magagawa ko? Di hamak na isa lamang akong alikabok at kalaban ko ang buong mundo, na anumang oras ay pwede akong tirisin nito. Na kahit pagmamahalan namin ni Cara ay walang magagawa para rito.*Flashback*Nagising na lamang ako dahil sa sunod-sunod na pagkatok mula sa aking pintuan. Masyado pa yatang maaga para magkaroon ako
Now playing: I Love You GoodbyeSabrinaHalos dalawang linggo ko ring hindi nakita at nakasama si Cara. Masyado kasi akong nagpaka busy sa mga gawain. Bukod sa nalalapit na graduation ay minabuti ko na lamang din na bigyan si Cara ng maraming oras, upang makasama ang kanyang mga kaibigan.That's the only thing to do na pwede kong magawa at maisukli sa kanila. Sa pagbibigay ng mga ito ng respeto sa aming relasyon ni Cara. Sa pagtatago nila nito mula sa iba, kahit na hindi namin ito kailangang hilingan sa kanila ay kusa na nilang ginawa.Isa pa, alam kong miss na miss na sila ni Cara na makasama. Kaya naman sinadya ko rin ang ipaubaya sa kanya ang oras na kailangan nilang magkakaibigan. Lalo pa at alam ko na ang iba sa mga ito ay sa labas na ng bansa mag-aaral.Sinasanay ko na rin kasi ang aking sarili na hindi makita o makasama si Cara sa araw-araw dahil magiging ibang eskwela na ang aming papasukan. Hindi na magiging kagaya pa ng dati na anumang oras namin gustuhin ay pwede kaming mag
Now playing: If This Was A Movie by Taylor Swift Cara Napakabilis lamang lumipas ng mga araw. Parang kailan lamang noong unang beses kong makita si Sabrina. Noong unang beses na masilayan ko ang kanyang kagandahan, ngunit iyon din ang unang beses na minahal ko na agad siya. Parang kahapon lamang at hanggang ngayon ay sariwa parin sa aking alaala, noong malaman kong siya ang aming magiging bagong English teacher. Parang kailan lamang noong paulit-ulit pa ako nitong pinagtatabuyan at tinatawag na bata. Dahil para sa kanya ay mayroon pa akong gatas sa labi. Ngunit syempre, hindi ko talaga siya sinukuan, dahil wala naman talaga akong balak na siya ay sukuan. At kahit na girlfriend ko na siya ngayon, kahit na sa akin na siya ngayon, there's no way I'm going to let her go. Dahil ang isang Sabrina Dayn Lopez, ay pag mamay-ari lamang ni Cara Olsen. Period. Natapos na ang Christmas break at New Year na magkahiwalay naming ipinagdiwang. Umuwi kasi ito sa kanyang mga magulang, habang ako na
SabrinaHindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman sa mga sandaling ito. Napakasaya ng puso ko na tila ba wala na itong katapusan.Napakatamis ng bawat sandali kapag kasama ko si Cara. Kaya naman palagi kong ninanamnam ang bawat segundo na kapiling ko ito.Ang mahalin si Cara ang isa sa tama at alam kong bagay na kailanman ay hinding-hindi ko pagsisisihan. Bagay na alam kong kahit na ano pa man ang mangyari pa aming relasyon, ay hinding-hindi ko na pakakawalan pa.She was the best thing that ever happened in my life. A gift I will never want to lose again. Kung hindi si Cara, hindi na ako magmamahal pa. At hindi na rin ako maniniwalang mayroong forever.I know forever is just a word that cannot be seen. But for me, forever is a feeling you can feel with the person you want to be with for the rest of your life.Forever is a feeling.Sa edad kong ito, marami na akong natutunan at nakuhang aral sa buhay na pwede ko ng magamit sa aking araw-araw. Ngunit pagdating kay Cara ay ibang-iba.