AIJAN: 2

Cara

"Have you heard the news?" Tanong ni Audrey, one of my best friends. Habang kausap ko ito mula sa kabilang linya.

I am now on my way to University. Unang araw ng eskwela kaya expected ko nang marami na naman itong tsismis na sasabihin sa akin.

"What news?" Bored na tanong ko dahil sa totoo lang, hindi ako natutuwa kapag ganitong ke aga-aga eh tsismis ang ibabalita sa akin.

Pero dahil kaibigan ko siya, kaya sige, pagbibigyan ko nalang. Hindi pa ba ako nasanay?

"Mr. Gomez has resigned. So we don't have to sleep in every boring class of him." Unang pahayag nito sa akin.

Yeah, I remember Mr. Gomez, iyong matandang English teacher namin na palaging tinutulugan ng kanyang mga estudyante dahil sobrang nakakaantok kung magturo.

"It's just YOU. That's your thing, not me." Pagtatama ko kay Audrey.

Kahit hindi ko nakikita ang kanyang itsura, alam kong napapatirik ito ng kanyang mga mata dahil sa sinabi ko.

 "Whatever. But guess what? Syempre kapag may umalis, may bagong darating. So, this is the exciting news, I heard the rumor that there's a hot, sexy, and gorgeous new teacher who applied to our University. I think she will be our new English teacher. What do you think?"

Napapailing na lamang ako sa aking kaibigan. Alam na alam talaga ang lahat basta tsismis.

"Yeah, I think so?" Hindi sigurado na sagot ko sa kanya. "I'll see you in a minute." Pagkatapos ay ibinaba ko na ang tawag at inihanda na rin ang sarili sa pagbaba ng sasakyan, noong maiparada ito ni Manong Rey. Ang aking personal driver.

My parents did not allow me to drive my car because I was still a minor. So sometimes, when there are opportunities I run away from home to be able to drive my car.

Mapagalitan man nila ako, at least nag enjoy na ako, ‘di ba?

"Salamat, Manong." Sabay tapik ko sa balikat nito at ini-abot sa kanya ang one thousand pesos.

Agad niya itong tinanggihan.

"Miss, kailan ka ba titigil sa gawain mong 'yan?" Saway nito sa akin kaya mapatawa na lamang ako.

"Hangga't may puso ako?" Sagot ko naman rito at pagkatapos ay pilit na ibinigay parin sa kanya ang pera. "I want you to eat a delicious lunch and snacks. Kung ayaw mo naman ho, itabi niyo nalang. Pang dagdag sa gastusin ninyo." Binigyan ko ito ng isang ngiti bago tuluyang lumabas na ng sasakyan.

Agad naman na sinalubong ako ni Audrey, nagbeso ito sa akin at niyakap ako. Kasama rin nito si Kenneth, ang kanyang boyfriend. Si Kenneth ang star player ng University sa basketball team, habang si Audrey naman ay cheerleader.

Hindi nagtagal ay dumating na rin sina Louise, Marcos and Cedrick. Sabay-sabay na kaming naglakad patungo sa aming magiging unang klase.

Yes, lahat kami ay magkakasama sa isang klase. Nasa hundreds lamang kasi ang mga estudyante sa University na ito at halos lahat ay anak ng mga may matataas na posisyon sa Gobyerno.

Si Audrey at Kenneth ay anak ng isang Congressman and Congresswoman, habang si Louise naman ay nag-iisang anak ng mag-asawang lawyer. Si Marcos, ang kanyang ama ay isang Mayor at si Cedrick naman ay anak ng Governor.

And me? Huwag na muna ninyong alamin pa.

Dumating kami sa classroom na maingay ang buong silid, ngunit agad na naging tahimik ang lahat nang mapansin na dumating na kami.

Our classmates have already offered their seats to my friends, lalo na sa akin. Ngunit tinignan ko lamang ng seryoso sa mukha sina Audrey na ngayon ay paupo na sana sa upuan na ibinigay sa kanila.

Muling ibinalik ko ang aking mga mata sa babae na nasa aking harapan. Hindi ko kilala ang pangalan niya ngunit pamilyar ang kanyang itsura, siguro dahil madalas na kaming magkaklase noon pa.

"We can find our own seat." Naka ngiting sabi ko sa kanya.

"At kayo," Muli akong napalingon sa aking mga kaibigan. "Where are your manners? Find your own seat. We are all students here, and you are not queens and kings of this University." Dismayadong saway ko sa mga ito at agad na silang tinalikuran.

Minsan kasi talaga, hindi maganda na nagiging spoil sila eh. Masyadong nasasanay.

Hindi naman nakaligtas sa aking pandinig ang pag buntong hininga ng mga ito.

May nahanap naman agad akong mauupuan, sa may bandang dulo na nga lang. Dumiretso ako sa may tabi ng bintana at doon na nagpasyang maupo.

Napansin ko na naka sunod din pala sa akin sina Audrey at pagkatapos ay naupo sa mga bakanteng upuan na nasa aking tabi at harapan.

Nasa kanang bahagi ng aking upuan si Audrey, katabi nito si Kenneth, of course. Habang nasa harapan ko naman naupo sina Marcos, Louise and Cendrick.

Hindi nagtagal ay tumunog na rin ang bell. Sinyales na magsisimula na ang unang klase para sa araw na ito.

Napayuko ako para tignan ang schedules na meron kami. Agad na napako ang aking mga mata sa unang subject na naka print sa papel na aking hawak.

At tama nga kayo, English ang unang subject na meron kami para sa araw na ito.

Noon naman muling bumalik sa aking isipan ang ibinalita ni Audrey sa akin kanina. Bigla tuloy akong na intriga kung sino nga ba talaga ang aming magiging bagong English teacher.

Napasulyap ako sa entrance ng aming classroom, hinihintay na may pumasok na bagong itsura.

Will she be a good teacher to her students? Or she is also one of the boring teachers na magtuturo sa amin.

Huwag naman sana.

Dala na rin ng pagka inip ay muling binawi ko ang aking paningin. Kinuha ko ang aking cellphone atsaka nagtungo sa aking i*******m app upang doon panandaliang aliwin ang sarili.

Maya-maya lamang ay narinig kong napasinghap ang aking mga kaklase, including my friends. Ngunit ipinagwalang bahala ko lamang iyon at nagpatuloy lamang sa aking ginagawa.

"Fuck! She's so damn hot." Rinig kong komento ni Cedrick.

Naramdaman ko rin ang lihim na pagkalabit ni Audrey sa akin.

"Shit! I think she's the new one." Bulong nito sa akin. "Ang hot niyaaaa." Hindi parin ako umiimik.

Paano kasi, bigla ko na lamang naalala iyong magandang babae na nakita at nakausap ko kahapon doon sa may seaside. Kagabi ko pa hinahanap ang pangalan nito sa lahat ng social media pero hindi ko talaga mahanap.

Kung bakit naman kasi nakalimutan ko pang itanong kung ano ang last name niya. Hayyy.

May narinig akong na patikhim dahilan upang muling maalis ang atensyon ni Audrey sa akin.

"Good morning class, my name is Sabrina Lopez. And I will be your new English teacher starting today, until the entire school year. I hope we all get along. And I also look forward to your cooperation and focus on my class. Do we understand each other?" Rinig kong pakilala ng bagong English teacher.

Her voice is familiar as well as her name. I think I've heard it somewhere.

Muling ipinagpatuloy ko ang aking ginagawa nang muling marinig ang kanyang rules and regulations sa loob ng klase. Lalo na ang huling sinabi nito.

"And what I hate most of all is not listening to me when I speak. Anything to share with the whole class Miss? The blonde girl in the back who’s just using her cell phone inside my class."

Awtomatiko na natigilan ako noong marealize na ako na yata ang tinutukoy nito. Mas lalo akong napayuko atsaka napapikit na rin ng mariin.

Patay.

"What is her name?" Istriktong tanong nito sa isa kong kaklase.

"C-Cara, ma'am." Sagot naman nito. "Cara Brigette Olsen."

Sandaling natahimik ang paligid, pagkatapos ng ilang segundo ay sunod-sunod na tunog ng takong ang maririnig sa buong silid. Noon ko lamang napansin na nasa harapan ko na pala siya kung hindi ko pa nakita ang kulay pulang heels nito.

"Ms. Olsen." Mahina ngunit mayroong diin na sambit nito sa apelyedo ko.

Doon na ako nag desisyon na mag angat ng aking ulo at salubungin ang kanyang mga mata.

"I'm so sorry Ms. Lopez, I just---"

Kapwa kami nagulat at natigilan noong makita ang mukha ng bawat isa. My eyes immediately widened and so did she, because only yesterday was the first time we met. And now is the second time.

What a destiny!

I can't believe I'm seeing those pretty eyes again...

But shit! Ngayon lamang nag-sink in sa aking isipan na magiging teacher ko pala siya.

"Brigette, huh?" Rinig kong bulong nito sa kanyang sarili.

"Shit!" Hindi ko napigilang pagmura sa harap nito dahilan upang mangamatis ang itsura niya atsaka mabilis na nagbawi ng kanyang mga mata.

Why? Second name ko naman iyon, hindi ba?

Napatikhim siya bago inayos ang kanyang postura.

"N-Next time..listen to me when I speak." Hindi ko mapigilan ang mapangisi sa aking sarili no’ng marinig na nautal siya.

"And I want your eyes to focus only on me. Are we clear?" Sabay muling nagbaling ito ng kanyang mga mata sa akin.

But this time, alam mong seryoso na siya at punong-puno na ng confident. Mahahalata rin na istrikto ito sa loob ng kanyang klase.

Pero bakit gano’n? The more she becomes serious, the more she becomes sexy and hot in my eyes. God! Can't help but admire her even more.

Pigil ang ngiti na tinignan ko siya kahit na hindi na ito nakatingin pa sa akin.

"Yes, Ms. Lopez. I understand." Tumutulis ang nguso na wika ko habang sinusundan ng tingin ang sumu-sway sway niyang balakang.

Why?

You can't blame me. I have eyes so I can see a good view.

Kasalanan din ng hapit niyang suot. Hindi kasalanan ng mga mata ko, ano?

---

Makalipas ang ilang araw, akala ko mapapanatili ko ang pag papapansin kay Ms. Lopez, pero hindi pala. Hindi pala ganoon kadali na lapitan ito, lalo pa at teacher ko siya.

At isa pa, lahat ng kilos ko sa eskwelahan na ito ay bantay sarado ng lahat. Ano nalang ang iisipin nila kung mapapansin nilang, I'm into her. Right?

I didn't want to ruin my family's reputation, especially my father's. Kaya kinailangan kong ayusin ang aking sarili, kailangan kong maging pormal sa loob at labas ng kanyang klase.

Sinusubukan kong kalimutan na nagkakilala kami noon sa labas ng eskwelahan. And no matter what the reason is, she's still my teacher.

So I have to respect her.

Gosh! Kung bakit naman kasi sa dinami-rami ng pweding maging teacher ko eh siya pa?

Ang hirap pa naman pigilan ang sarili lalo kapag nasa loob na ng kanyang klase.

Because all I can see is her sexy ass, how hot she is when speaking seriously. My eyes always travel to her red lips and her damn..boobs!

Nagmumukha akong manyakis palagi kaya minsan napapayuko na lamang ako habang nakikinig sa kanya, pero ang siste, palagi ako nitong nasisita kaya wala akong choice kung hindi ang ibalik muli ang mga mata ko sa kanya.

Isa siyang tukso na naging tao. Hayyy.

Pauwi na ako ngayon mula sa school. Medyo malakas na rin ang ulan. Mayroon pa sana kaming lakad na magkakaibigan pero napag desisyonan namin na bukas nalang ituloy dahil sa sama ng panahon.

Medyo malayo na kami sa University nang mapansin ko ang isang pamilyar na awra ng babae, na bumaba mula sa loob ng kanyang umuusok na sasakyan.

Tumirik pa yata.

Napailing na lamang ako atsaka napapikit ng mariin upang pigilan ang sarili.

She's your teacher, Cara. So please, don't mind her.

She's your teacher.

She's your teacher.

She's your teacher...argh!

"Manong, paki tabi nga sandali 'yung sasakyan." Utos ko kay Manong Rey.

"Eh may nakalimutan ho ba kayo ma'am?" Tanong nito sa akin.

"May payong ka ba riyan? Pwede ko bang mahiram?" Hindi ko pinansin ang tanong nito.

"Saan ho kayo pupunta ma'am, baka ho ako ang mapagalitan dahil malakas ang ulan, mababasa ho kayo."

Hindi ko mapigilan ang mapatawa. Kung makulit ako, mas makulit talaga siya.

"Relax, manong. Hindi kayo mapapahamak. Sandali lang ako." Pagdadahilan ko pa. "Ayon! May payong." Sabay hablot ko sa nakitang payong sa may backseat.

Wala nang nagawa pa si Manong kung hindi ang panoorin na lamang ako.

"Sandali lang ako. Promise!" Naka ngiting wika ko rito bago tuluyan nang bumaba ng sasakyan.

Dala ang payong na aking nakita ay mabilis na nilapitan ko si Ms. Lopez na ngayon ay basa na ng ulan. Medyo manipis pa naman ang suot nitong blouse kaya bumabakat na rin ang kanyang bra. Damn.

"Need help?"

Halatang natigilan at nanigas ito noong marinig ang boses ko. Ngunit mas pinili niya na hindi ako lingunin.

A playful smile drew on my lips as I step closer to her.

"You know, I can help you." Bulong ko sa tenga niya dahilan upang mapa singhap ito at mabilis na napaharap sa akin.

But too late dahil mas lalong lamang na naging magkalapit ang aming mga katawan. And the fact that, she was now soaked in the rain.

A/N: Pangalawang Patikim. Bitin ba babies? 😂