LOGINShare
CHAPTER SIXTY
Last Updated:
2025-01-25 15:51:28
Related chapters
After the Daylight CHAPTER SIXTY-ONE
Chapter 61Nang makatulog na ang mga anak ko. Hindi ko magawang hindi sila pagmasdan. Gusto ko silang bantayan, parang ayaw kong mawala sila sa paningin ko. Ganito din ang pwesto nila noong mga baby pa sila, katapos ko silang ipinanganak. Hindi ko ineexpect na ang lalaki na nila ngayon. Hindi ko mapigilan ang ngumiti. Kahit wala ang Daddy nila, nagagawa pa rin nila akong pasayahin kahit sa maliit na bagay lang.Ngayon, naiisip ko pa rin ang bagay na nangyari at ginawa sa 'kin ni Youtan. Sobrang sakit pero kailangan kong kayanin. Wala pang nagtatlong oras pero, na nanabik na akong makita siya ulit. Iniisip ko ngayon, kung paano ako makakalapit sa kanya. Siya na rin ang nagpaalis sa amin ng mga anak niya at nagawa niya rin saktan. Mga anak patawad talaga dahil hindi ko pa maibabalik sa inyo ang Daddy niyo.Kalaunan, tumunog ang cellphone ko. Agad ko rin itong sinagot."Ma'am, Melanie. May problema po sa company.""Anong ibig mong sabihin? Anong nangyari?""Ma'am may sulat pong pinadala
Last Updated : 2025-01-25After the Daylight CHAPTER SIXTY-TWO
Sinabi ng kuya ko, na sa lugar na 'to dito raw ako palaging naglalaro. Siguro nga tama siya, dahil may mga bata akong naaalala. Pero, hindi ko kilala kung sino ang batang lalaki na naging kalaro ko. Tinatawag ko siyang Mark Steve habang ang tawag naman niya sa 'kin ay pandak. Napapatawa at napapangiti na lang ako dahil sa alalang 'yon. Habang inililibot ako ni kuya. May nahagip ang mata ko na isang malaking puno. Biglang sumakit ang ulo ko nang may malabong alaala ang pumasok sa isipan ko. Pero, kahit na ganun ginawa ko pa rin ang lumapit sa puno. Dahil ramdam ko ang pagkasabik at gustong-gusto kong hawakan. Hindi ko man batid kung bakit, wala pa rin akong alinlangan. Habang papalapit ako nang papalapit, medyo lumilinaw na ang mga emahing nakaukit sa ispan ko."Alam mo, dapat next time alagaan nang alagaan pa natin ang puno, para lumaki at dumami pa sila," nakangiting sambit ko sa lalaking nakatalikod sa akin."Aba, dapat lang Grace. Ikaw ahh ilang agwat lang ang edad natin, masyado
Last Updated : 2025-01-26After the Daylight CHAPTER SIXTY-THREE
"Wala pa rin pinagbago. Kapag umuuwi ka noon dito sa mansion, galing kagit saan. Palagi mo akong sinasalubong nang yakap, anak." Naiiyak na boses ni Dad."Nandito na po ako ulit, huwag ka na po umiyak," sabay ngiti ko.Ramdam ko talaga ngayon ang pagkabata ko kahit mayasawa na ako at anak. Dahil sa kanilang pinapakita at pinaparamdam, mas lalong lumalakas ang loob ko na lumaban. Kalauan, nakaramdam na ako nang pagod at antok."Mauna na po muna ako, bibisitahin ko lang ang mga anak ko," sabay ngiti at tayo ko."Ohh sige anak, magpahinga ka na rin muna, dahil sa itsura mo pagod na pagod ka na.""Opo.""Mag-ingat ka, Grace," dagdag pa ni kuya habang nakangiti.Agad akong nagtungo sa kwarto ko. Tulog pa rin ang mga babies ko. Ang lambing nilang titigan dahil nakayakap sila sa isa't isa. Lumapit ako sa kanila at inayos ang kumot sabay tabi. Wala nang hihigit pa sa mga anak ko. Kung gaano ko kamahal ang Daddy nila, ganun rin ang pagmamahal ko sa mga anak ko. At alam kong mahal din sila ng D
Last Updated : 2025-01-26After the Daylight CHAPTER SIXTY-FOUR
Hindi pa rin nagbabago, sobrang sarap pa rin ni Darck. Kapag, pumupunta ako dito sa hide out. Palaging ito ang unang ginagawa naming dalawa. Pero, hindi naman nakakasawa. Kung tutuusin lagi ko 'tong hinahanap. Tsk! napakawalang kwenta talaga ni Youtan, hindi pa niya ako nagawang paligayahin mula nang ikasal kami. Tapos kanina, binitin pa ako, bwesit.Inasawa ko lang naman si Youtan, dahil sa kagustuhan ng ama ko. Yes, minahal ko siya pero ni isang beses hindi naman niya pinaramdam 'yon sa 'kin. Ano naman ang mapalala ko, pero, ngayon malaki-laki na rin ang magagawa ko. Matapos kaming mag-sex ni Darck. Hindi niya pa rin ako pinabangon, nakayakap pa rin siya sa 'kin ngayon. Mas mahal niya ako kasya sa kapatid niya."Princess, kumusta naman ang ginagawa mo sa mansion ng Youtan?" Hindi niya talaga maalala na siya ang nakakatandang kapatid ni Mark Steve Youtan. "It's okay, darling. Don't worry, okay?""Okay."YOUTAN POV.I'm here at my company raw. What should I do now. I don't remember
Last Updated : 2025-01-27After the Daylight CHAPTER SIXTY-FIVE
Ilang araw na rin ang nakalilipas wala pa rin sa akin ang anak ko. I think it's the right time para kunin ko siya kay Zinnia. Anak ko si Angela at si Princess ang Mommy niya, kaya walang pakealam at karapatan si Zinnia, sa anak namin ni Princess. Kahit wala akong maalala sa ngayon, nagagawa ko pa rin palakasin ang company ko. Nagagawa ko pa rin ang lahat na dapat gawin. Kaya, magagawa ko rin kunin ang anak ko."Babe, are you okay? Did you take your medicine?" malambing na boses ni Princess."Ahmm, I'm sorry babe, I forget it."Sa marami kong iniisip dalawang beses na pala ako hindi nakakainom ng gamot ko. Princess said, kailangan ko palaging inomin 'yon. Para, madali akong makaalala at gumaling."Babe, ikaw naman huwag mo nang kalimutan next time ahh, okay? It's important to your health." "I'm sorry again babe. Hindi na mauulit.""That's good," sabay tabi niya sa 'kin.Ibinigay niya sa akin ang gamot at tubig. Agad din naman akong uminom. Minsan nagtataka ako kung bakit parang walang
Last Updated : 2025-01-27After the Daylight CHAPTER SIXTY-SIX
ZINNIA POV. Inaasikaso ko pa rin ngayon ang mga bagong contract na dumating at ipinadala company ko. Kahit anong pagod, kailangan kong kayanin. Sa ilang mga araw na nagdaan, napapansin kong nakikipaglaban si Youtan sa company ko. Bakit niya ba 'to ginawa, gusto niya ba akong pabagsakin. Kung ganun, hindi ako basta-basta papayag. Ang dating asawa ko noon ay kalaban ko na ngayon. Dahil sa mga alaalang na bura sa kanya, hindi na niya nagagawang pakinggan ako.Wala na akong pagpipilian pa, kundi ang labanan siya. Hindi ko inaasahan na darating din ang araw na magiging ganito. Kung sino pa noon ang may ayaw masaktan ako. Siya na ngayon, ang nagiging dahilan. Ngunit, hindi ako magpapaapekto dahil alam kong magiging maayos rin ang lahat."Zinnia, magpahinga ka na." Boses ng kuya ko."Kuya, mamaya na po, tatapusin ko lang 'to," sabay ngiti ko.Si kuya talaga, palagi na lang ako ang unang iniisip niya. Alam kong abala rin siya sa pag-aasikaso ng company niya, pero wala talagang araw na hindi
Last Updated : 2025-01-28After the Daylight CHAPTER SIXTY-SEVEN
Pinatawag ko lahat ang mga nakakataas kong empleyado, upang hanapin ang malaki at napaka-importanteng meeting. Naririto rin si kuya at ang mga kaibigan niya. Pati na rin ang ibang CEO ng ibang mga company. Pinag-usapan namin ngayon ang tungkol sa company ni Youtan na kinakalaban kami."What should we gonna do, Mrs. Melanie?" Mrs. Lillian said."Yeah, that's true." Mr. Donald said."Ang iba sa ating mga kasamahan ay nakuha na ni Mr. Youtan." Mr. Liam said."True, it's because malaking pera ang na offer niya." Mrs. Shen said."Kapag hindi tayo gumalaw, baka pati kami mawala sa side mo, Mrs. Melanie," dagdag pa ni Mr. Donald.Seryoso akong nag-iisip nang paraan. Tama sila, dahil sa bilyon bilyon na perang na offer ni Youtan, nawala sa 'kin ang iba kong kasamahan. Huminga ako nang malalim sabay tingin sa kanila."Ok, palawakin muna natin at palaguin ang ating produkto. Kung kailangan ipagsama-sama gawin niyo. Originals pa rin ang mga designs natin at mas lalong ang mga alahas natin. Alam
Last Updated : 2025-01-28After the Daylight CHAPTER SIXTY-EIGHT
Napasigaw ako at tila'y nawalan nang lakas ang katawan ko, dahilan na napa-upo na lang ako. Galit rin na napasigaw ang kuya ko. Napahagulhol ako habang nakatingin sa duguan na katawan ni mommy na nakahandusay. Pinilit kong tumayo ang aking sarili at humakbang patungo kay Mommy. May nakita akong sulat na nasa dibdib niya. Agad ko itong binasa at may nakasulat na isang lugar."Sa ikalimang araw, pumunta ka sa lugar na 'to, Zinnia. Dahil kung hindi, papatayin ko nang walang alinlangan ang mga anak mo!"Mas lalo akong napahagulhol sa pag-iyak. Ang mga anak ko na naman ang kinuha nila ngayon. Ano na lang ang sasabihin ko kay Youtan. Hindi ko naprotektahan ang mga anak naming dalawa. Mas lalong wala na akong mukhang ihaharap sa kanya at mas lalong mas sasama ang tingin niya sa 'kin. Isinugod namin sa hospital si Mommy. Sa ngayon, wala pa rin siyang malay at halos hindi umaalis si Daddy sa tabi niya. Hinihintay namin na gumising si Mommy, dahil siya lamang ang makasasabi kung sino ang gumaw
Last Updated : 2025-01-29
Latest chapter
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FOUR
JOYCE or ZINNIA POV.Hindi ko lubos maintindihan kung ano ang nangyayari. By the way, nandito ako ngayon sa tapat ng anak ko. Balot na balot ang buong katawan ko, dahil hindi maaaring hindi. Sobrang nasasaktan ang damdamin ko habang pinagmamasdan na walang lakas ang anak ko. Kahit ako ay unti-unting nang hihina. Lalo na hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. I'm just hoping na maging maayos lang ang pamilya ko, na maging masaya lang kami. Pero, nang dumating sina Youtan, tila'y nagbago ang lahat. Bakit kasi, pinipilit nila ang sarili nila sa akin, kahit hindi ko naman sila lubos na nakikilala. Gusto kong sumigaw, pero hindi ko magawa. Ang aking mga luha, ay hindi man lang tumitigil sa pagbuhos. Pakiramdam ko, walang wala na ako. Kung alam ko lang na ganito lang din ang mangyayari sa ana ko, hiniling ko na lang sana . Na sana ay ako na lang ang tinutukoy nilang namatay na at kailan man hindi na babalik pa. "Anak, hindi ko maintindihan kung bakit ginawa sa atin ng dad mo ito. Si daddy
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE
"Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO
"Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE
"Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY
"Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY NINE
RUAN POV. Kahit anong mangyari ang tanging nasa isip ko lamang ngayon ay ang mabawi ang kapatid ko at ang pamangkin ko. Minsan na kaming naghiwalay, paulit-ulit pa na nangyari, and now kailangan ko siyang ibalik. Wala mansiya sa kanyang pag-iisip, ede ipapaalala ko sa kanya kung sino siya. Sa mga sinabi kanina ni, Josh. Tila'y totoo ang lahat, hindi na bigyan ng oras ang kapatid ko, hindi ko siya naipagtanggol. Sa mga oras na kailangan niya ako, hindi ko siya na samahan, pero hindi naman ibig sabihin nito ay hindi ko na siya mahal bilang kapatid ko. Kanina pa kami pabalik balik, parang naglalaro lang kami sa araw na ito, ang dami daming humahadlang sa mga kailangan namin gawin. Ang sakit sakit sa ulo, gulong gulo ang isipan ko. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. Si Tita Lorna, nagbago ang itsura niya. Ano kaya ang nangyari sa kanya, dati naman hindi siya ganun. Sino ba ang may gawa no'n sa kanya, nang una ko siyang makita ulit kanina, nagduda akong si, Josh ang may
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY EIGHT
Nang makarating kami roon, tila'y nagbago agad ang lahat. Parang may mali na rito, na wala pati ang mga bantay. Mas lalo lang binahidan ng pagtataka ang utak ko ngayon. "What's happening? Anong meron? Bakit ang tahimik rito?" Prince asked na may pagtatakang boses."Mag-iingat na lang tayo, baka mamaya may patibong lang dito." Tugon namn ni, Alexander."Wait, andiyan ang ale kanina, look ayon siya ohh... Ano kaya, ginagawa niya, mag-isa lang kaya siya diyan?" Sabay turo ni, Prince. Sabay sabay naman kaming napatingin roon. Sakto andoon nga si Tita Lorna. Naisipan kong bumaba sa kotse, tinawag pa nila ako ngunit hindi ko ito pinakinggan. Dali-dali rin akong lumapit kay Tita Lorna. Gusto ko siyang tanungin kung ano ang nangyari sa kanya. Dahil, hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya muli, na nagkaganyan pa ang kanyang itsura. Malayong malayo ito sa dating siya. Tinawag ko siya, ngunit tumingin lang siya sa akin, then umakbang naan siya upang lumayo sa akin. Wala akong ibang magawa
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SEVEN
Kanina pa kami palibot libot dito matapos kami g maghiwalay kanina ng mga kaibigan ko. Nagtataka ako, kung bakit walang katao tao, kahit alam ko naman na pinadara nga ni, Alexander ang lahat. Kung hindi talaga nakatakas nang tuluyan sina, Josh. Dapat ay narito sila ngayon. Habang patuloy akong naglalakad para magahanap, nagkasalubong kaming magkakaibigan. Nagkatitigan kaming lahat sabay iling ng mga ulo namin. Hindi nga nila nakita."Wala ehh, ano ba naman.""Pero, imposible, dahil pinasara ko na kanina pa ang airport, at wala naman balita sa akin na, may nakalabas na eroplano." Smabit ni, Alexander, sabay hawak sa kanyang makabilang bewang. "Mukhang naisihan tayo.""Ikaw Ruan, anong balita ng mga tauhan mo? I asked."Wala rin silang nakita.""Ano? Pinagloloko lang ba tayo dito." Alexander said."Hindi naman kaya, nagsinungaling sa atin ang ale kanina?" Prince said."Balikan natin siya." I said with my deep tone. Ang ayaw ko sa lahat, ang pinagsisinungalingan ako at pinaglalaruan ak
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SIX
"Tingnan niyo, parang hindi naman si ang pinsan ko. Sino iyan?""Nagtanong ka pa Prince, halata naman na 'yan ang babaeng ipinalit ni, Josh na bangkay. Ang ibinigay niya sa atin noon. Ibig sabihin tinago niya lang si Zinnia, kahit saan. Ginulo niya ang mga utak natin, pina-ikot niya lang tayo sa isang malaking kalokohan." Alexander said.Tila'y parang tinusok ng kahit na ilang karayum ang dibdib ko. Ngunit, bumalot pa rin sa damdamin ko ang malaking pagka-dismaya. Parang mas lalo ak akong binagsakan ng malaking bato. Bakit, hindi ko na pansin na ibang tao pala ang binuhusan ko ng maraming luha. Hindi ko nagawa na agad na kunin ko ang asawa ko sa kanya. Walang hiya! Hindi ko talaga ito palalagpasin. Babawiin ko ang asawa ko."Is that a baby?" Tanong ni, Prince, habang puno ng pagtataka ang itsura niyang nakatingin sa CCTV. I saw this, isang sanggol na walang buhay at sakto lang na bagong inanak lang ito. Mukhang ito ang ginamit niya, or else ito talaga ang anak ko. Ang kapal naman ng m
