Matapos ang kulitan ka gabi. Ito nanaman kami ngayon, mas lalong naging makulit ang mga bata dahil sa asawa ko. Pinagkakaisahan pa ako ngayon."Look babies, Mommy is ugly na kasi ang sungit sungit." Sambit ni Youtan."Tinuturuan mo pa talaga ang mga bata sa kalokohan mo," sabay siko ko sa tiyan niya."Dad, masakit po ba?" sabay tawa ng mga bata."Hindi babies, masarap nga ehh, diba baby, Zinnia."Inaasar pa talaga ako, ahh."Kung tumigil ka kaya, nohh.""Babies, tumigil na daw tayo? Papayag ba kayo dun?""No, Dad.""Eyy, Angela ang kulit kulit.""Let's play pa, Mommy," singit ni Sky."Paano, ayaw pa tumigil ng mga anak natin, baby.""Huh???"Sabay sabay nila akong kiniliti dahilan na mapasigaw ako. Ang mga batang 'to talaga, sumasabay pa sa Daddy nila. Tawa kami nang tawa. Kalaunan, dumating si Simon na kasama si Dion. Yes, kanina lang, inilibot muna no Simon si Dion sa mansion. Malamig na nakatingin si Dion kay, Youtan. Napansin kong napayuko na lang si Youtan, dahil sa inasal ng kan
"Sir, ito na po ang lahat ng mga designs na ipinapagawa niyo," sambit ng isa kong employee sabay bigay sa akin ng naka-envelope na papel."Ok." Tipid kong sagot."Ahmm, sir may I ask lang po sana, if pwede?""What is it?""Sir, diba po ang kwentas mong sout, pagmamay-ari ng pamilyang Youtan.?""Oum, why?""Maliban sayo sir, may iba pa po bang gumagamit?"Bigla kong naisip ang kuya ko. Oum, may iba oa ngang gumagamit, tanging kaming dalawa ang binigyan ni Daddy nito mula nang bata pa kami ni kuya."Steve and Darck, tandaan niyo hindi niyo pwedeng walain ang bagay na ito. Galing pa 'to sa lolo niyo," sabay ngiti ni Daddy."Dad, ang ganda naman po nito." I said."Yes, Dad hindi ko po ito hahayaan na mawala sa akin. Kaya ikaw Steve, ingatan mo rin ang ibinigay ni Daddy. Dahil, baka dumating pa sa puntong isusuot mo 'yan sa magiging anak mo." Seryosong tugon ni kuya."Kuya, ikaw naman ang unang magkakaanak sa ating dawala, ehh.""We're not sure about that, Steve.""Sir, sir, are you okay?"
"Baby, what's the problem?" Lumapit ako sa kanya, then hug her again. I bite my lips. Dahil, tinitigan niya lamang ako nang masama. I don't really know what I did to her. Why is my wife still angry with me. Ohh, sh*t this is too bad. Because I know, iba siya kung magalit. I'm sure, kapag hindi ko siya masuyo nang mabuti. Hindi rin ako makakatulog sa tabi niya."You know what love, I hate you." She seriously said then pout."Huh? Why? Why baby? Please, tell me why?" Pagtataka ko but, hindi ko pa rin pinigilan ang paglalambing sa kanya."Hayts... Love, kainis ka..." Pagtatampong boses niya.Napahawak siya sa leeg niya at may ipinakita sa akin. Hindi ko mapigilan ang pagtawa sa loob ko, because of that hikey. It's just a mark lang naman. I marked her, that means she's only mine. Bigla niya akong pinalo ng kamay niya sa dibdib ko. Dahilan na nailabas ko na ang tawa ko."Anong nakakatawa haa? Nakakainis ka love, ahhh...." sabay na paulit-ulit niyang pagpalo sa akin. "I love you, baby. I
Matapos kanina sa restaurant. Nagyayang mamasyal ang mga anak ko. Then now, andito kami sa park, kung saan din noon naglaro ang mga bata. Ang sarap nilang pagmasdan, mga masasayang naglalaro. Napayakap sa akin ang asawa ko habang pinagmamasdan ang mga anak namin.Napahimas ako sa ulo ni Zinnia sabay halik sa kanya. Nagmana pa rin Kay Zinnia ang pagiging malambing ng tatlo. Kalaro ngayon ng mga anak namin ang mga uncle nila. Ang mga kaibigan ko rin naman hindi ko mapigilan Lalo na kung sabik na sabik sila sa mga anak ko. Bakit kasi hindi na lang din sila maghanap ng mapapangasawa at gumawa ng anak. Ayan tuloy anak ko palagi ang pinagdidiskitahan nila, hindi ako makisingit sa mga anak ko. Pero, ayos lang, dahil kapag nasa bahay naman kami, ay wala silang kawala sa akin. Lalo na ang asawa kong sobrang bait at lambing. Dahil sa pagiging mabuti niyang asawa, nagiging mabuti rin siyang Ina."Alexios! Alexios! Saan ka ba pupunta? Bumalik ka na rito, mapapagalitan ako ng Daddy mo sa ginagawa
RUAN POV.I was shocked when, may biglang lumapit sa amin na batang lalaki. Nagpakilala siya bilang Alexios and he's nine years old. Ano kaya, naisip ni Youtan. Kung bakit niya hinayaan na lumapit sa amin ang batang 'yon. Actually he's cute, magkamukha rin sila ng kuya ni Youtan, na si Darck Youtan. Grabe mga nangyayari ngayon, sino kaya ang Daddy ni Alexios. Ang mahalaga kanina, sobrang saya nilang maglaro ng mga pamangkin ko. Palakaibigan rin ang mga pamangkin ko, kaya hindi malayong magkameron sila nang maraming kaibigan. I'm here in my bedroom. Matapos kanina, umuwi na rin agad ako, because I'm tired today. Hindi maalis ang tawa ko kanina sa kwenento sa akin ni Prince. Mukhang interesting ang naging kalaban niya as a model, kaso babae nga lang. Hayts, kailangan pa siya natutong naging interesado sa mga babae. "Ano ba kayo, kahit maganda siya, ano naman?""Ano ba pangalan ng babae haa, Prince?""Kristine, Kristine ang pangalan niya. Medyo mabait naman, sa itsura pa lang nga ehh.
Ilang araw naging masama ang pakiramdam ko. Hindi ko alam kung bakit, basta pa balik balik ang lagnat at sipon ko. Dahil sa nangyayari sa akin ngayon, hindi ko masyadong nalalapitan ang mga anak ko. Dahil, nag-aalala akong mahawaan ko sila. Mabuti na lang maayos ang pag-aalala ng asawa ko sa kanila. Mas lalong naging maalalahanin ang asawa ko ngayon. Halos, napapansin kong nagpupuyat siya para asikasuhin kami. Nagpapasalamat akong ganyan siya, makakabawi rin ako sayo mahal ko. "Love, magpahinga ka na muna. Ayos lang naman ako, ehh," mahinang sambit ko."No, mas ayos lang ako. Kailangan mong gumaling agad, baby. So, don't think too much, para hindi ka ma stress."Lumapit siya sa akin at pinupunasan ang kamay ko. Pagkatapos, nilagyan niya ng kung ano ang noo ko, upang mabawasan ang init. Hindi ako nagrereklamo kung ano ang mga ginagawa o gagawin niya sa akin. Dahil, alam kong para rin ito sa kalagayan ko. "Baby, tell me if you need something, okay? Tell me too, kung may masakit sayo,
Hanggang ngayon wala pa rin. Ano na kaya ang nangyari sa taong 'yon. I decided to sleep, ang sakit sa ulo mag-isip nang kahit ano-ano.DARCK POV."Alexios! Why are you not listening? Sa susunod na tumakas ka pa, ikukulong na kita sa kwarto mo. This is for you Son, I'm just protecting you, maraming masamang tao sa labas. Gusto mo bang mapahamak ka?""Dad, I just want to play. You're always busy and Mom. Wala na po kayong oras na ibinibigay sa akin, hindi na po kayo katulad nang dati. Then, si Mom, hindi na po siya ang Mommy na nakilala ko. The same as you Dad. I hate you and Mom!" Tumakbo si Alexios patungo sa itaas."Alexios! Alexios!" I shout, but he didn't listen to me.This kid talaga, tumitigas na rin ang ulo hindi na marunong makinig. I understand my son, because he's right, I don't have time for him. I'm very busy, then, my wife, Princess, she's always busy. Also, my Son, Alexios is right, Nagbago nga talaga ang Mommy niya. Mula nang bumalik siya rito sa Philippines, hindi ko n
ZINNIA POV.Sa wakas maayos na rin ang pakiramdam ko ngayon. Ibig sabihin nito, makakayakap ko na rin ang mga anak ko pati na rin ang asawa ko. Nakangiti akong bumangon, medyo nahihilo pa naman ako. Pero, kaya ko na 'to. Hindi ako pwedeng maging mahina ulit sa harap nila, dahil tiyak akong pababalikin na naman nila ako sa kwarto para magpahinga lalo na 'tong si Youtan."Good morning!" nakangiting sigaw ko. Seryoso silang napalingon sa akin. Nasa dining area sila ngayon, enjoy na enjoy sa kinakain. Ang daya hindi man lang nila niyaya ang Mommy nila."Ahmm, bakit ganyan kayo makatingin sa akin? Mukha ba akong multo? Hindi niyo ba ako na miss, huh?" "Mommy!!!!" sabay sabay na sigaw ng mga bata, sabay takbo papalapit sa akin."Mommy, I miss you....""I miss you, Mommy...""Mommy, mommy, sabay ka na po sa amin kumain, na miss ka po namin nang sobra..."Nakangiting sambit ng mga anak ko. Habang si Youtan naman, ayon lang nakatingin lang sa amin. Hindi niya siguro ako na miss. Ayy hindi,
MARK STEVE YOUTAN POV."Ano ang ibig mong sabihin huh?""Bro, dinala sa hospital si Dion," nanginginig na sagot ni Simon."Why? What's wrong!""Bro, pumunta ka na dito ngayon na. May kailangan kang pirmahan dito sa hospital. Nanganganib ang buhay ni, Dion.""Okay, I'm coming. Huwag mong pababayaan ang anak ko diyan.""Yes, bro."Mabilis akong nagmaneho upang agad na makarating doon. Nang nakarating na ako, hindi ko inaasahan ang madidiskubrihan ko. Tinusok ang dibdib ko na tila'y hindi na ito hihilom. Walang lakas, tulog na tulog ang anak ko, gusto kong pumasok pero hindi pwedeng basta-basta na lang."Bro, I'm very sorry, akala natin dati tuluyan na siyang nasa maayos. Pero, sinumpong siya kanina lang. Mas lalo daw lumala ang sakit niya sa puso. Kung hindi ito ma-ooperahan, maaari niyang ikamatay. Ang malala pa, kailangan niya ng dugo. Pero, hindi kayo pareho ng type, saan tayo nito kukuha.""Bro, HUMANAP KA NANG PARAAN! HINDI KO PWEDENG HAYAAN NA LANG MAWALA SA BUHAY KO ANG ANAK KO!
SIMON POV.Kulang na lang mapagbuhatan ko na ng kamay si Miana. Magpasalamat siya, dahil ginagalang ko ang pamilya niya. Pero, kapag ito ay maulit muli. Maulit ang pananakit niya sa mga bata, hindi na ako magpipigil pa. Tsk! Wala siyang karapatan, isa pa kailangan kong tuparin ang ipinangako ko kay ma'am Zinnia, bago siya nawala."Ano ba ang pake-alam mo huh? Di hamak na isa ka lang driver! Kaya, huwag na huwag kang mangi-alam kung ayaw mong idamay kita!""Tsk! Wala akong pakealam kung ano ang istasiyon ng buhay ko. Kung sino ang gusto kung patulan, papatulan ko. Kahit ang taong nasa mataas na antas, ay hindi ko rin palalagpasin. Kaya, Miana, huwag mong tangkain ang katulad ko. Baka, mamaya bumaliktad pa ang lahat sa mga sinabi mo!""Wow, Simon. Huwag mo akong takutin, dahil hindi mo ako madadala sa ganyang bagay. Tsk! Kunin mo na lang ang mga batang walang kwenta na ito! Baka mapatay ko pa ng wala sa oras!""Kid, Hali na kayo.""Uncle...."Tumakbo sa akin ang mga bata sabay yakap. Ra
Habang nagmamaneho ako muli, patungo sa mansion. Tumunog ang cellphone ko at agad itong sinagot. "BRO, What happend? Nabalitaan namin na sinugod raw sa hospital si uncle," Prince said. "Saan mo naman nabalitaan ang bagay na iyan?" Mukhang ang bilis kumalat ngayon. "Bro, hindi mo ba alam Kalat na kalat sa media ngayon. kaya alam na alam namin. Then, asan ka ba ngayon? Nasa hospital ka ba? Sabihin mo kung na saan ka, pupuntahan ka namin. Nag-aalala kami sayo." "I'm okay, don't worry." "Ayan ka na naman, asan ka nga sabihin mo na." "Ang kulit, okay fine, papunta pa lang ako sa mansion ngayon. OKAY?" i put down the call. I dont know why. Ang tanging alam ko lang ay nag-aalala sila sa akin, pero nataasan ko pa siya ng boses. Hats, ano na ba ang dapat kong gawin ngayon, nagkasabay sabay na ang lahat. Pakiramdam ko, binagsakan ako ng mundo. PUTANG INA!!!!!SIMON POV.Ag kukulit ng mga bata dito sa mansion. Ang likot likot pa, hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Mabuti na lang at
"Bro, hindi naman sa ganun.""Okay. For the next time huwag niyo na lang ulitin baka ipahamak niyo pa.""Bro, I'm going." Ruan said, kasabay nito ang pagtayo niya."Where are you going? Hindi pa tayo tapos dito, aalis ka na?""I'm sorry, I'm very busy this day. I hope you will understand my situation now.""Ok bro, you may go, be careful." I said. "Kayong dalawa, ano naman ngayon ang balak niyo? Kung aalis na din kayo, huwag kayong magdalawang isip.""Bro, hindi na muna dito na muna kami. Wala din kaming ibang gagawin ngayong araw.Mas mabuting imbistigahan na lang muna natin ang araw na ito. Tiyak kaming, may koneksiyon sa kompanya mo ang mga ginawa nila.""Bro, may nais atang ipabagsak ka muli. Malayo naman kung sa isyong personal mo diba? Wala ka naman sigurong kaalitan.""Ok. I know that. Hindi nga malayong may gustong magpabagsak ulit sa akin. Then, who? Sino naman kaya ang taong nasa likod nito."RUAN POV. Lately, hindi ko masabi sa mga kaibigan ko ang nakita ko. Alam kong mat
Ang dami kong dapat unahin, bwesit bakit dumagdag na naman ang problemang ito sa akin. Gusto talaga nilang makita kung sino talaga ako. Mga walang hiya, dinamay pa nila ang condo ko. Now, nagplano kami ng mga kaibigan ko kung paano ma trace ang may gawa nito. Hindi naman si, Ruan nagsasalita. Hindi ko na siya maintindihan, maayos lang naman kaming dalawa. Pero, matapos kanina, wala na siyang imik. Ano ba kaya ang gusto niyang iparating sa kanyang mga kilos ngayon. Maya-maya pa, tumawag ang isang tauhan ko galing sa hide out ko. Agad ko itong sinagot ng kalmado. Ngunit, may natikig akong hindi ko nagustuhan, kaya paano pa ako magiging kalmado nito. Putang Ina, kailangan kong pumunta ngayon roon, upang icheck ang kanilang mga kalagayan. Nagmadali akong magmaneho kasama ang mga kaibigan ko. Nang nakarating kami roon, nadatnan namin ang mga tauhan namin na sugatan, at magulo ang loob na tila ba ay may sumabog. Malalim akong napatingin sa kanila habang nanyuyumo ang aking mga kamao. Kalau
Seryosong may pinag-uusapan sina Youtan, ang daya naman kung kailan ako nandito sa photoshoot tsyaka pa talaga sila nag-usap ng ganun. Pwede bang mamaya na lang at hintayin nila ako. Ang daya talaga nila ehh noh, huhuhu kainis naman ehh.MARK STEVE YOUTAN POV. "Huh? Kung ganun, sino naman?" ALEXANDER said."I don't know, who." I said."Bro, kailan ka ba lulubayan ng mga 'yon? Ang gugulo naman nila, parang nakita ko nga 'yon sa bar noon ehh. Ano ba kasi ang nangyari? Bakit hindi niyo man lang sa amin sinasabi?""Bro, hindi naman kailangan pang sabihin, problema ko na ang bagay na 'yon. Kung gusto nila akong patayin, then go. I don't care about it, alam kong hindi naman nila makakaya. Tsk! Mga duwag nga kumbaga.""Kahit na bro, problema mo man iyon o hindi, hindi ka pa rin namin pwedeng pabayaan. Ano ka ba naman, baka ikaw naman ang mawala sa amin. Nakakasawa na ang mawalan ng kaibigan. Pansin niyo si, Prince. Kaya lang naman siya ganyan ka pasaway, dahil na nanabik siya sa kanyang kap
ALEXANDER POV.Hahah, natatawa ako sa mga mukha nila kagabi. Grabe, ganun kalaki ang inaasahan nila bwahahah. Halos, umabot sa ibang bansa ang tawa namin ni Prince, kagabi. Kahit ngayong araw ay hindi ako makapag-move on. Paano ba naman kasi, muntik pa kaming malagot nina Steve at Ruan. Grabe din ang gigil nilang dalawa, bagay talaga silang magsama. By the way, kaharap ko ngayon sina Mom, and Dad sa hapag kainan. Hindi ako maka-focus sa kinakain ko. Pinipilit kong itago ang emosyong ito. Hanggang sa hindi ko na makaya, malakas na tawa ang aking pinakawala. Ramdam ko ang titig nina Mom and Dad, na puno nang pagtataka. Kulang na lang isipin nilang baliw na ang anak nila. Pasenya naman na ohh, hindi ko talaga mapigilan, dahil nakakatawa naman talaga lalo na ang mga itsura nila."Son, are you okay? Pansin lang namin ng daddy mo, kanina ka pa tumatawa diyan. ano ang nangyayari sayo? Wala naman nakakatawa, right honey?""Hayts, darling. I think masanay na tayo sa kanya, siguro may babaeng i
"Ano, hindi ba kayo gagalaw? Tsk! Gusto niyo pa talaga na ako ang mauna? Akala ko ba kayo ang may gustong patayin ako, pero bakit ang tagal naman. Pinapahintay niyo pa ba ako? Nakakainip na." I said with a deep tone.Akala ko ba matatapang ang mga taong ito. Tsk! kaaawa-awa lang, ang hina ng mga loob nanginginig sa takot. Bakit kasi ito pa ang pinadala nila, nakakawala ng gana. Gusto ko pa naman ngayon ang manapak at pumatay, dahil tumayo na naman ang galit sa aking damdamin. Walang kwenta, kung ganito ang aking mga kalaban nakakawalang gana sa buhay. "Mr. Youtan, ang lakas talaga ng loob mo. Pero sige, sa araw na ito, hindi ka na lang namin gagalawin. Pero, next time, kapag makita ka ulit namin hindi na kami magpipigil. Warning lang ito sayo, Mr. Youtan.""Warning? Tsk! Sino ba ang kupal na nagpadala sa inyo rito! Napakawalang hiya naman.""Malalaman mo rin!" Marami pang sinabi ang gunggong na ito. Dahil nawalan naman na ako ng gana. Hinayaan ko na lamang silang umalis. Pumasok nam
"Bro, ano pala ang plano mo ngayon? Parang ang dami nang sunod sunod na dumadating sa company mo?" Kanina ay kulitan lamang ngayon ay biglang nagbago ang ihip ng hangin. Naging seryoso ang aming usapan, at narito sila ngayon sa aking harapan na seryosong nakaupo.Ilang oras kaming nag-usap rito. Marami rami rin ang mga napag-usapan naming matino. Maayos naman talaga kausap sina Alexander, and Prince. Kapag, nagseseryoso, mas marami silang kaalaman na naibibigay at maayos na impormasyon. May sanib nga lang minsan kaya, hindi makausap ng maayos, at gagawa lng ng ingay. Matapos ang usapan, nag-usap kaming magtungo sa bar. Upang makabawas na rin ng stress. Ilang minuto lang, nakarating naman kami ka-agad. Mabilis talaga itong si, Alexander pagdating sa ganitong bagay. Habang naglalakad kami, ramdam ko ang mga titig ng iba, nanlilisik, nang aakit at kung ano ano pa. Nagtungo naman kami sa aming paboritong pwesto. Ang pwestong ito ay pagmamay-ari namin, at kahit na isang tao lang ay hind