"Dad, how many times do I have to tell you that I would never marry that guy named Brian and will never be!?" my voice raised. Hindi pa ako nag-taas ng boses sa mga magulang ko pero ngayon, hindi ko na napigilan ang sarili ko. Paano ba naman kasi, i-arrange marriage ba daw ako sa Brian na 'yon dahil may utang na loob sila sa pamilyang iyon? How dare them for forcing me to marry Brian for the sake of their 'utang na loob?' Just wow! Sinali pa talaga ako! "Lower your voice, Azara! Don't make me mad!" my father's voice roared making me roll my eyes. "How dare you for doing this! How dare you for deciding whom I'll marry! And lastly, how dare you for controlling my whole life!" I shouted at the top of my lungs. I clenched my fists while looking at my parents. "Alam niyo ba kung ano ang pakiramdam ng kino-control ng sariling mga magulang? Alam niyo ba kung ano ang pakiramdam ng hindi maka-gawa ng sariling desisyon? Para akong ibon na nakakulong sa isang hawla! Gustong-gusto kong makala
Nagising ako nang may maramdamang kung anong malambot sa labi ko. Napamulat ako ng mata at napaubo ng tubig. Napatigil lang nang may magsalita."Mabuti at gising ka na." baritonong saad nang isang lalaki. Nang mag-angat ako ng tingin ay nanlaki ang mata ko ng mapamilyaran ang mukha nito, hindi ko nga lang matandaan kung saan ko siya nakita. Maputi ang kaniyang balat, may magandang pangangatawan, magandang hugis ng panga, makapal na kilay, matangos na ilong at manipis ngunit mapulang labi. Ang style ng kaniyang buhok ay katulad ng mga koreanong nakikita ko sa tv. Ang kaniyang asul at singkit na mata ay bahagyang natatabunan ng kaniyang bangs na basa. All I can say is, he's so handsome and hot. Kahit sinong babae na makakakita sa kaniya ay mapapanganga, maliban sa akin. Gwapo siya ngunit hindi ako basta-bastang naa-attract sa panlabas na anyo, kaya nga wala akong naging boyfriend dahil ang papangit ng mga ugali ng mga lalaking gustong manligaw sa akin. That's why I have the reason to
Walang nagawa si Eros kun'di ang ampunin ako. Ano nga bang magagawa niya sa kakulitan ko hindi ba? Hindi sa nagmamayabang ako pero sa dalawampu't tatlong pagka-buhay ko sa mundong ito ay wala pang tumanggi sa akin maliban sa masungit na lalaking nakapamulsa ngayon habang naglalakad. Psh. "Hoy, sungit! Hintayin mo 'ko—! Aray, bwesit na 'to!" gague! Ang sakit ng paa ko. Walang hiyang batong 'to! Sa inis ay sinipa ko iyon kaya malapit matamaan si Eros. Buti na nga lang at malapit sa paa niya lang nag-landing ang bato. Phew! Muntik na ako do'n ah! "Pag ako talaga natamaan, humanda ka!" banta nito kaya nanlaki ang dalawang magaganda kong mata. Hala! How did he know? Nakatalikod kaya siya! Humarap siya sa akin at tinaasan ako ng kilay. "Instinct." mayabang nitong sagot na para bang nabasa niya ang tanong sa isip ko. "Edi wow," bulong ko. "Bilisan mo. Lumalalim na ang gabi, may nanghahablot pa naman dito bigla-bigla." dahil sa sinabi niya ay napatakbo ako palapit at hinawakan siya ng ma
Masama ang loob kong sumalampak sa sofa. Paano ba naman kasi, ayaw akong samahan ni Eros bumili ng damit sa pamilihan. Sinasabi niyang, "Malaki ka na, kaya mo ng bumili mag-isa." Sinong hindi maiinis do'n? Wala ba siyang puso? Hindi ba siya naaawa sa akin? Sabagay, hindi nga iyon naging mabait sa akin maawa pa kaya. Psh! Himala na nga lang at pinayagan akong patirahin sa maganda niyang bahay. "Hindi kita pinatira rito para tumunganga ka lang diyan, you should wash the dishes, clean the house, cook for me, and do the laundry in exchange." ayan na naman siya. Nag-susungit na naman, tsh. Kailan ba magiging mabait 'to? "Samahan mo na muna kasi ako sa pamilihan!" nagmamaktol na saad ko ngunit ang gago ay umirap lang. "Please, Eros, please!" 'nagmakaawa-look' ako ngunit wala lang iyon sa kaniya dahil nakuha niya pang umirap. Agh! Saan ba 'to pinaglihi ng nanay niya at ganito makapag-sungit? Oh baka naman sa akin lang siya nagsusungit at sa iba ay mabait? Kung gano'n ay anong kasalanan k
Nang-aakusa akong nakatingin kay Eros na ngayon ay hindi mapakaling nakaupo sa sofa habang ako ay nakatayo sa harap niya. Namewang din ako at tinaasan siya ng kilay. "Explain yourself!" utos ko sa kaniya na naging dahilan para mapakamot siya sa kaniyang batok. "U-Ughm.. k-kailangan ba talaga?" natatarantang saad nito. Hindi siya makatingin sa akin ng deretso which is I find it cute. Taranta yarn? Pinapa-explain lang e. "Oo! You must because that was unexpected. Nag-susungit ka sa akin tapos bigla-bigla na lang mangyayakap? Are you gagoing me?" ako naman ngayon ang tinatarayan siya. "I'm not worried about you, okay? Nag-aalala ako dahil baka may mangyari sayong masama tapos konsensiya ko 'yong mapipinsala mo kasi kargo kita." sa bilis ng pananalita niya ay nakuha niya pang umirap. Ang kanina lang na natatarantang mukha ay naging seryoso. "Don't look at me like I committed a crime. That's all what I'm worried about." sabay lakad nito papuntang hagdan. "Tapos na akong kumain, kumain
Tinanghali na ako ng gising. Kaya nang makababa ako ay hindi na nagtaka nang makitang may pagkain ng nakahain sa mesa pero walang Eros. Hindi ko alam kung nasaan ang masungit na 'yun basta ang alam ko lang ay nilantakan ko na ang pagkain. Habang kumakain ay may narinig akong mga yabag palapit. Nakita ko si Eros na madungis. Para siyang bata na katatapos lang mag-laro. Psh. "Dugyot mo!" agad na komento ko ngunit inirapan niya ako bago dumeretso sa may lababo para maghugas ng kamay. "Sa'n ka ba galing?""Outside." "Ginawa mo do'n at ang dungis mo?" tinapos niya muna ang paghuhugas ng kamay bago ako harapin. "Nagbungkal ng lupa," sagot niya at naglakad palabas ng kusina. "Maliligo na muna ako." paalam niya na ikinakunot ng aking noo. Kailan pa siya natutong magpaalam? Bago 'yun ah! Nag-improve na ang masungit na 'yon. Buti naman! Matapos kong kumain ay hinugasan ko na ang pinggan. Binuksan ko pa ang bintana para pumasok ang preskong hangin galing sa labas. Napatigil ako nang makit
Sa isang linggong pakikitira ko sa magandang bahay ni Eros kasama ang mga kaibigan niya ay unti-unti akong nagiging komportable sa kanila lalo na kay Andrei na palagi akong kinukulit.Katulad na lang ngayon. "Gusto mo 'no?" asar niya sa akin kaya napakunot ang aking noo. Sino? "Ha?""Gusto mo siya?" ngumisi siya sa akin ng nakakaloko habang ako ay nagtataka lang siya tinitingnan. Pinagsasabi ng makulit na lalaking 'to? "Sinong siya ba?" nagsisimula na akong makaramdam ng inis dahil sa ngisi niyang hindi ko maintindihan. Sa totoo lang, itong lalaking 'to ang una kong naka-close sa kanila dahil sa pagiging makulit at pagiging feeling close niya sa akin. Kahit na naguguluhan ako minsan sa kilos niya at nawe-weirdohan ay tanggap ko pa rin naman siya. 'Tsaka, alam niyo bang minsan ay para siyang bading? Hihi. "Siya," nakakalokong saad pa din nito. This time, my brows knitted while looking at him. "Alam mo, hindi kita maintindihan. Sino bang siya na sinasabi mong gusto ko?" imbes na s
"Yayy! Malapit na ang pasko!" nae-excite na saad ni Andrei habang pumapalakpak. "What's your plans on Christmas, dre?" tanong ni Keo kay Eros na tahimik na kumakain. Nag-angat ito ng tingin bago nagkibit balikat. "I don't know. Maybe we'll just go to Lola Melly's house. Kayo?""Uuwi kami sa mga bahay namin. We'll celebrate Christmas at home. Babalik na lang kami dito pagkatapos." si Yuro ang sumagot. "How about you, Aza?"I swallowed the food first before answering. "I don't know." "She'll come with me. We will be joining Lola." napatingin ako kay Eros nang magsalita ito at nginitian siya. I thought he forgot about me. Umirap lang siya bilang tugon sa ngiti ko. Sungit! "Sana all," tukso ni Andrei sa'kin. "You'll meet his grandma na, Aza. Isn't it exciting?" kinunotan ko lang siya ng noo bilang sagot. Ano naman? Mame-meet ko lang naman lola niyang strikta tapos pagnakita ako, hindi niya ako magugustuhan kaya papahirapan niya ako kapag wala si Eros. Dapat ko na bang i-ready ang sar
.*Eros' Point of View*."Salamat, Mr. Velasquez. Kung hindi dahil sa'yo, hindi namin makukuha ang hustisya sa pangbababoy sa amin ni Mr. Marlon Hernandez."I smiled. "I just did what's right, miss. You're welcome."I was happy for winning the case. When I went home, I thanked Him for everything."How are you up there, sis? Are you happy that you've finally got the justice you deserve?" I looked at the dark sky and smiled. After that, I didn't heard a thing about Azara. Not that I decided to move forward, I just don't want to watch her happy with my brother. It hurts me a lot!I focused on my job to make myself busy. At the same time, I'm making myself busy to stopped myself from reaching her. Ayoko muna siyang makita. The scar in my heart is still fresh! Masakit bumitaw pero mas masakit kung makita siyang nagdurusa sa mga kamay ni Mr. Hernandez.Letting her go means I'm freeing her to find someone who can love her more that I do. Masakit pero kakayanin para sa kaniya. Lahat gagawin k
My relationship with Eros went well. Noong 1st monthsary namin, we celebrated it in my restaurant. Just a normal celebration tho. Kumain lang kami then parted ways dahil busy parehas.Next week na ang opening ng restaurant ko sa Palawan. Sinabay ko na sa 2nd monthsary namin para wala ng hassle. Sa araw lang kasi iyon maluwag ang schedule ni Eros. Masyado na kasi itong busy dahil sabay-sabay halos lahat ng clients nila. Pagtapos ng isa, may darating agad na isa pang project. Bless na bless si Eros sa trabaho niya. Nabalitaan ko rin kay Eros na lumulubha ang sakit ni Lola Melly. Kaya noong makarating ako sa Palawan para sa opening, dumeretso ako sa bahay ni Lola Melly. Naka-wheel chair ito habang nakatingin sa kawalan. She can't lift an arm. Wala na talagang lakas si Lola Melly. Tumatanda na rin kasi. "Hello, Lola Melly. How are you doing?" I asked her the moment I saw her. She looks at me happily. Although I saw happiness in her eyes, I saw a glimpse of tiredness on her pale face.
After week of staying in Palawan, I went back to Manila. Sabi ni Eros, susunod raw siya sa akin dito kapag hindi na masyadong busy. Dapat rin kasing hands on siya roon sa restaurant ko dahil patapos na rin iyon. Hindi niya naman kailangan sundan ako rito dahil nasa Palawan naman ang buhay niya 'tsaka babalik rin ako agad doon dahil opening ng restaurant but he insisted. Hindi na lang ako bumoses dahil ang kulit ni Eros. "How are you, Zara?" my mom asked one time when she visited me in my restaurant. "I'm doing good, mommy." I answered. "How's dad?"She smiled. "He misses you. Uwi ka na, please." she begged while holding my hand. Napaiwas ako ng tingin. "Hindi ko pa kayang makita si daddy, Ma." I can't forget how much he tried to ruin my dream. He almost ruined my career. "I understand," she nodded and stood up. "I gotta go, darling. Take care." she kissed my forehead before walking away. I sighed as I remember my dad desperately begging me to continue the wedding. Noong nakulong
Kahit nanghihina, tinulak ko ang dibdib ng lalaki. Napaatras ito at mukhang natauhan sa ginawa. "I'm sorry," he looked away. "Hindi ko sinasadyang biglain ka." tumingin ulit ito sa akin at inabot ang aking kamay. "No pressure, just like before. I just want you to be aware about my feelings for you."Hinawi ko ang kamay niya at umatras ng isang hakbang. Umiling ako. "Mali ito, Eros. Maling-mali na mahalin mo ako,""Why?" mahinang tanong niya. "Do you have a boyfriend?"I shook my head. "Wala, Eros." "Then why?" nasasaktan niyang tanong. "May girlfriend ka. Paano mo nakakayang pagtaksilan ang girlfriend mo?" kunot noong tanong ko. He arched his brow. "Girlfriend? I don't have one, Azara. Unless you're willing to,"Napahawak ako sa sintido ko. Naguguluhan ako, teka lang! "Si Xaira, Eros! 'Di ba? Siya iyong dahilan kaya mo 'ko nasaktan ng ganuon?"His face softened. Nakita ko ang pag-daan ng sakit sa mga mata niya. "Did I hurt you that much?"I nodded. "Yes, Eros." matapang kong sago
I looked at myself in the mirror. Tinitingnan ko kung anong damit ba ang bagay sa akin. Pupunta ako ngayon sa restaurant ko para tingnan iyon. Bored din kasi kung palagi lang ako rito sa hotel room ko. Itinapat ko sa katawan ko iyong sleeveless dress na hanggang ibabaw ng tuhod ko. What if ito na lang? Napakunot ang noo ko at naibaba ang kamay nang may mapagtanto. Bakit ba ako namimili ng damit? Pwede namang magsuot na lang ako ng oversized shirt. Napayuko ang ulo ko. Ayaw ko mang aminin sa sarili ko pero alam ko kung ano ang dahilan. Nagpapaganda ako para kay.. Eros. Inangat ko ulit ang ulo at itinuro ang mukha sa salamin. "Alam mo ng may girlfriend iyong tao pero nagpapapansin ka pa rin? Tanga ka ba ha?!" dinuro ko ang salamin. "'Tsaka bakit ka naman magpapaganda kung maganda ka naman na?" Tumango-tango ako. "Tama! Maganda na ako. I am beautiful in my own way!" parang tanga kong tinapik ang sariling balikat. I still wore that dress for myself. Magpapaganda ako para sa
I relaxed myself in the jacuzzi as I remembered the scenario earlier. After Eros assumed that I married Brian, he left. Si Xaira na nga lang ang kumuha ng hard hat para sa akin dahil umalis ang lalaki. Was that how an engineer act in front of his client? Hindi man lang nag-abalang i-tour ako sa patapos ng restaurant. So unprofessional! Ako na lang ang nag-adjust lalo pa't sabi ni Xaira na may importante raw itong gagawin. Sumimsim ako sa kopita na may lamang apple juice. So they're really together huh? Kahit na napatawad ko na sila, hindi ko pa rin maiwasang masaktan. Aaminin ko, hindi pa ako nakapag-move on kay Eros. I just can't. Sobra ata akong nahulog sa kaniya na kahit sa isang taon na lumipas, hindi ko magawang makalimutan ang nararamdaman ko para sa kaniya. He was my comfort zone, how can I move on that easily? Just by looking at him earlier made my heart at peace. At the same time, hurt.
Staring at people eating their meals with a smile on their face feels great. Sometimes in our life, when we feel lost and unhappy, food is the thing that comforts us. That's why I thought of a unique name for my restaurant. "Zara's Solace." I whispered. "Magandang umaga, chef." bati ng mga empleyado ko pagkapasok ko pa lang ng resto.May mangilan-ngilan nang kumakain doon kahit maaga pa. Mabuti na nga lang at mabilis kumilos si Chef Aris pagdating sa pagluluto ng pagkain ng mga orders kahit wala ako. Usually, pagwala ako, si Chef Aris ang gumagawa ng lahat. Sa pagbubukas ng resto, pagluluto ng orders, at pagiging manager dito. Pinagkatiwalaan ko siya dahil katiwa-tiwala naman siya. "Good morning, chef." bati ko rito nang madatnan siya sa kusina.He's 5 years older than me. He looks intimidating but he's kind. Batak na batak ang katawan nito sa suot na uniform dahil nagwo-work out siya palagi. Minsan nga sumasabay ako sa kaniya mag-gym. "Good morning." tipid na sagot niya. Nagtung
.*Eros' Point of View*. "Broken si pare." tinawanan ako ni Yuro. "Paano, iniwan ba naman ni Xaira sa ere." I rolled my eyes on them. "Desisyon namin 'yon. Tumigil kang epal ka," They laughed. Tinulungan pa akong ubusin ang nilalaklak kong tequila. Ang ending, napagalitan kaming lima ni mommy. What do we expect? Inubos ba naman namin ang alak sa island counter ng bahay. "Muling ibalik ang tamis ng pag-ibig~" siniko ko si Andrei. Bigla-bigla ba namang kumanta nang makasalubong namin si Xaira. "Hi, Xai, pwede ba raw comeback sabi ni Eros." Xaira laughed. "Sawa na 'ko sa kaniya, Drei. Hard pass." I raised my left brow. "Excuse me?" Nakakunot na ang noo ko rito pero si Andrei nagawa pang humalakhak. Sinapak ko tuloy nang makaalis ang babae. "Andrei! Eros! Hali na kayo! Hinahanap na kayo ni coach." Luke yelled. Practice na naman. Intramurals is coming
I kept on looking at Brian with my annoyed face. We have a dinner at our house together with our parents. I can't even hit him in the face because my father is here. Nakakainis lang ang mga ngisi niya! He keeps on teasing me with those smirks! So annoying! Masama ang pinukol kong tingin sa kaniya na nasa harapan ko ngayon. "Stop messing with me," I mouthed. Ang ngisi niya ay napalitan ng isang matamis na ngiti. Doon ako tuluyang napatigil. Wait! May kamukha siya! Kumunot ang noo ko at bahagyang natigilan para mag-isip. Saan ko nga ba nakita ang mga ngiting iyon? It looks familiar. Mas lalo siyang napangiti kaya nawala ang mata niya. Even his eyes were familiar. Singkit! At may biloy rin siya sa pisnge! Wait. Nakikita ko ba si Eros sa kaniya? Nanlaki ang mata ko at mabilis na umiling-iling. No! It can't be! Magkaiba sila! Mahal ko 'yong isa, tapos siya hindi! Luh? Saan ko nakuha 'yong ganu'n? "How are you, dear?" nabaling sa mama ni Brian ang paningin ko. She's smiling at me sw