Chapter 30.2

NATULALA SI DAVIANA saglit sa kisame ng kanyang silid bago pa siya dahan-dahang bumangon at bumaba ng kama. Isa iyon sa dahilan kung bakit ayaw niyang umuwi at mamalagi dito kapag ganitong bakasyon. Maingay. Walang kapayapaan. Hindi nababalot ng pagmamahal ang kanilang bahay. Tatlo na nga lang sila, wala pang pagmamahal na namamagitan sa kanilang pamilya. Iisang anak na nga lang siya hindi pa nila mabigay ang peace of mind na hinihiling niya at ang atensyon na kailangan niya.

“Hays, heto na naman po kami sa walang katapusang bangayan nila mula umaga hanggang gabi.”

Walang saplot ang paa ay itinulak niya ang pintuan pabukas at dahan-dahang lumakad sa banda na malapit sa may hagdan, ngunit hindi siya tuluyang bumaba doon. Gusto lang niyang mas maging malinaw sa pandinig niya ng ugat ng kanilang pagtatalo kahit na alam na niya naman kung saan iyon nagsimula. Mula sa bandang iyon ay narinig niya ang walang katapusan na mga sumbatan nila sa ibaba ng hagdanan.

“Nagpunta dito si Warren kagab