Hi! It's me CrazyMe016 ❤️ I'm really sorry if I haven't updated this story yet. It's Christmas season and I'm really busy preparing for a lot of things. And actually, I'm in a middle of having a writers block. I can't write at this time. I don't want to just write something that even for me was not worth a dime. So I just want to take it slow, take my time to give you a worthy chapter. Hope you would understand. But don't worry, I will update more and doubled my chapters by 2023. Hope you won't get tired waiting, thank you so much for reading! Hope you enjoy it!
" Hmm... Ang sarap!" Nakangiting bulalas ng dalaga pagkatapos tikman ang niluto niya. Kahit pa kasi sinabihan siya ng binata na wag ng magluto ay nagpumilit pa din siya. Masisisi ba siya nito kung gusto lang naman niyang matikman nito ang mga putaheng pinaghirapan niyang lutuin? Simula ng malaman niyang marunong siyang magluto ay walang araw ang lumilipas na hindi siya nagluluto para dito. Pero kahit na kaylan ay hindi man lang ito nagawang tikman ng kasintahan. Nasasaktan siyang nababalewala nito pero naiintindihan naman niya kung bakit ito nagkakaganon. Nagalit ito sa kanya at hanggang ngayon ay nagseselos. Kahit pa sabihin niya na wala itong dapat ikaselos ay wala siyang karapatan pangunahan ang nararamdaman nito. Kaya wala siyang ibang pwedeng gawin kung hindi ang ibalik na lamang ang nawala nitong tiwala sa kanya. Nang matapos na niyang lutuin ang lahat ay sinimulan na niyang iayos ang kanilang hapagkainan. Nang makitang nasa tamang ayos na ang lahat ay tinawag na n
" Kamusta daw sina bossing sa France?" Tanong ni Kheed ng makaupo ito sa harap ng lamesa ng kaibigan. Inikot naman ni Lucas ang laptop sa harapan at ipinakita dito ang mga litrato ng dalawa. " Looks like everything is going as planned." " That's great. Siguro naman bago umuwe yang dalawa, nainlove na sila sa isa't isa. " " I wish. " Nakangiting sagot ni Lucas habang nakatitig pa din sa litrato ng dalawang magkasama at magkaharap sa airport. Pero hindi nagtagal ang ngiti ng binata ng may nakita siyang kakaiba sa litratong ipinadala ng tauhan. Agad niya itong i-zinoom at doon natiyak ang nakita. " I think not everything was on the plan." " Huh? Bakit? " Inikot muli ni Lucas ang laptop at ipinakita dito ang nakita. " Mukhang hindi lang tayo ang nagmamatyag sa kilos ng dalawa. Looks like the dragon knows where they are. " Turo niya sa ga-butones na laki ng lalaking may hawak na camera at nakatutok kina Samantha at Luther. " Fvck! " ---- Matapos ang unang araw nila sa France
Maingat at dahan-dahan na kilos, iniiwasang makagawa ng kahit na kaunting ingay ni Hunter habang binabagtas ang kanilang sala kung saan doon nagbabantay ang nakatulog na Ina. Gusto man niyang manatili sa tabi ng Ina para ito ay alagaan, hindi pa din niya magawang kalimutan ang sitwasyon ng kapatid. Kaylangan niya itong makuha sa lalong madaling panahon. Saglit siyang tumigil sa sofa na hinihigaan ng Ina saka ito tinitigan. Alam niya, ramdam niya ang tuwa nito sa pagkawala ng ala-ala ng kanyang ate. Pero hindi sapat na dahilan iyon para magdesisyon ito ng padalos-dalos. Walang kahit na sinuman ang bigla na lamang mag-aalok sa kanyang ate ng relasyon kung wala silang mabigat na rason. Alam niyang may pinaplano ang nagpapanggap na boyfriend nito at yun ang aalamin niya at hahadlangan. Hindi siya matatahimik at maghihintay na lamang na masaktan muli ang kanyang ate. Tama na ang isang beses na wala siyang magawa. Gagawin niya ang lahat, makaalis lang ang kapatid sa puder ng mapanl
" France, huh?" Nakangising sabi ng lalaking sumisimsim ng alak habang nakatingin sa litrato ng dalagang nakangiti sa loob ng airport. " We have found out that Mr. Cromwell was looking for the person you know. " Report pa ng tauhan nito habang nakayukod sa lalaking may tattoo ng dragon. " And who is that lucky person?" Nakangiti pang tanong nito. " It's SLee. " Dahil sa isinagot nito ay tumawa ng walang patid ang lalaking kanina lamang ay nakatingin sa litrato. Nakakalokong hinampas-hampas pa nito ang kaharap na table na para bang tawang-tawa sa narinig. " Really?" " Yes, my lord." Lalo pang natawa ito saka iling na kinuha ang isa pang litrato kung saan makikita ang dalawa na magkaharap. " How did the hell he ended up taking his father place with his kind of thinking? Idiot." " We don't think he knows who is he looking for. " " Then that leaves to one thing. He's no match for me. A fvcking boyfriend wannabe." Sumandal ito saka ibinato sa ere ang litrato saka mabilis na
As soon as Luther reached the entrance of the hospital he immediately run as he bridally carried the girl still shaking in fear. Pabalik-balik ang tingin niya sa dinadaanan at sa dalaga, nag-aalala kung tama ba ang ginagawa niya. Nang makita ang papalapit na nurse ay agad na ininform ang mga ito sa kalagayan ng dalaga. Mabilis naman itong inaksyunan ng mga medical staffs at dinala ang dalaga sa kwartong nararapat dito. Naiwan naman ang binatang naghahabol pa ng hininga sa ginawang pagtakbo. 'Is she gonna be okay?' tanong sa sarili na may bahid ng pag-aalala para sa dalaga. He saw how his mother suffered from such illness and he knew mental health is no joke. Malalim ang hiningang umupo ito sa nakahanay na bench sa pasilyo. Inilabas ang phone para magpalipas ng oras habang naghihintay ng bigla itong makatanggap ng tawag sa kaibigan. " What is it?" ( Gransil has come.) Agad na Napapikit ang binata sa narinig. Nadagdagan na naman ang problemang kanyang iisipin. " You deal with it
" Alright, send me the documents immediately, I want everything. Do your job right this time, Kheed." Nagising ako sa malamig at pamilyar na boses. Kunot ang noong napalingon pa ako sa pinanggagalingan nito at doon ay nakita ang pamilyar na kunot na noo ng boyfriend ko habang nakaupo sa sofa at may kausap sa phone. May ilan pa itong sinabi sa kausap ng sa wakas ay napansin na ako, agad naman na binaba ang hawak na phone saka ako nito nilapitan. " How's you?" Walang bahid nang galit pero hindi ko din mahagilap sa tono nito ang pag-aalala. Tumingala ako at tumingin sa mukha nito, mas okay na din siguro ang ganito kaysa lagi niya akong sinusungitan. Ngumiti ako dito, " okay naman." " Are you sure? Or do you need more time to recover? " Muli pang tanong nito. Nagtataka naman ako sa biglang pagbabago nito. Parang kagabi lamang ay nagkaron kami ng pagtatalo. Papaanong nagbago agad ang pakikitungo nito ngayon sakin? May nangyari ba kagabi na hindi ko matandaan? May nagawa ba akong tama?
Tahimik akong nakamasid sa bintana ng kotse, nakatingin sa makukulay na ilaw galing sa mga kabahayan na siyang nagbibigay liwanag sa madilim na kalangitan, naghahanap ng paglilibangan. Halos tatlumpong minuto nang nagmamaneho ang boyfriend ko pabalik sa hotel pero kahit isang salita ay wala akong naririnig dito. Hindi ko alam kung may nagawa na naman ba akong kasalanan dito. He still wear his infamous wrinkled forehead na nagbibigay dalawang isip sa akin kung magbubukas ba ako ng pwede naming mapag-usapan. Ayoko nang madagdagan pa ang galit na nararamdaman nito sa akin, kaya kahit ang awkward ay mas pinili ko na lang manahimik. Bagot na nakadikit ang ulo ko sa bintana, nagmamasid pa din sa paligid ng makita ang isang pamilyar na lugar. Agad akong napabangon at masiglang tinignan ito nang madaanan ito ng kotse. " Tumutugtog din pala sila kahit sa gabi." Anas ko na halos mapilipit ang leeg sa pagtingin sa mga musikerong minsan niyang nakasamang tumugtog. Napangiti ako habang sinasariw