Maingat at dahan-dahan na kilos, iniiwasang makagawa ng kahit na kaunting ingay ni Hunter habang binabagtas ang kanilang sala kung saan doon nagbabantay ang nakatulog na Ina. Gusto man niyang manatili sa tabi ng Ina para ito ay alagaan, hindi pa din niya magawang kalimutan ang sitwasyon ng kapatid. Kaylangan niya itong makuha sa lalong madaling panahon. Saglit siyang tumigil sa sofa na hinihigaan ng Ina saka ito tinitigan. Alam niya, ramdam niya ang tuwa nito sa pagkawala ng ala-ala ng kanyang ate. Pero hindi sapat na dahilan iyon para magdesisyon ito ng padalos-dalos. Walang kahit na sinuman ang bigla na lamang mag-aalok sa kanyang ate ng relasyon kung wala silang mabigat na rason. Alam niyang may pinaplano ang nagpapanggap na boyfriend nito at yun ang aalamin niya at hahadlangan. Hindi siya matatahimik at maghihintay na lamang na masaktan muli ang kanyang ate. Tama na ang isang beses na wala siyang magawa. Gagawin niya ang lahat, makaalis lang ang kapatid sa puder ng mapanl
" France, huh?" Nakangising sabi ng lalaking sumisimsim ng alak habang nakatingin sa litrato ng dalagang nakangiti sa loob ng airport. " We have found out that Mr. Cromwell was looking for the person you know. " Report pa ng tauhan nito habang nakayukod sa lalaking may tattoo ng dragon. " And who is that lucky person?" Nakangiti pang tanong nito. " It's SLee. " Dahil sa isinagot nito ay tumawa ng walang patid ang lalaking kanina lamang ay nakatingin sa litrato. Nakakalokong hinampas-hampas pa nito ang kaharap na table na para bang tawang-tawa sa narinig. " Really?" " Yes, my lord." Lalo pang natawa ito saka iling na kinuha ang isa pang litrato kung saan makikita ang dalawa na magkaharap. " How did the hell he ended up taking his father place with his kind of thinking? Idiot." " We don't think he knows who is he looking for. " " Then that leaves to one thing. He's no match for me. A fvcking boyfriend wannabe." Sumandal ito saka ibinato sa ere ang litrato saka mabilis na
As soon as Luther reached the entrance of the hospital he immediately run as he bridally carried the girl still shaking in fear. Pabalik-balik ang tingin niya sa dinadaanan at sa dalaga, nag-aalala kung tama ba ang ginagawa niya. Nang makita ang papalapit na nurse ay agad na ininform ang mga ito sa kalagayan ng dalaga. Mabilis naman itong inaksyunan ng mga medical staffs at dinala ang dalaga sa kwartong nararapat dito. Naiwan naman ang binatang naghahabol pa ng hininga sa ginawang pagtakbo. 'Is she gonna be okay?' tanong sa sarili na may bahid ng pag-aalala para sa dalaga. He saw how his mother suffered from such illness and he knew mental health is no joke. Malalim ang hiningang umupo ito sa nakahanay na bench sa pasilyo. Inilabas ang phone para magpalipas ng oras habang naghihintay ng bigla itong makatanggap ng tawag sa kaibigan. " What is it?" ( Gransil has come.) Agad na Napapikit ang binata sa narinig. Nadagdagan na naman ang problemang kanyang iisipin. " You deal with it
" Alright, send me the documents immediately, I want everything. Do your job right this time, Kheed." Nagising ako sa malamig at pamilyar na boses. Kunot ang noong napalingon pa ako sa pinanggagalingan nito at doon ay nakita ang pamilyar na kunot na noo ng boyfriend ko habang nakaupo sa sofa at may kausap sa phone. May ilan pa itong sinabi sa kausap ng sa wakas ay napansin na ako, agad naman na binaba ang hawak na phone saka ako nito nilapitan. " How's you?" Walang bahid nang galit pero hindi ko din mahagilap sa tono nito ang pag-aalala. Tumingala ako at tumingin sa mukha nito, mas okay na din siguro ang ganito kaysa lagi niya akong sinusungitan. Ngumiti ako dito, " okay naman." " Are you sure? Or do you need more time to recover? " Muli pang tanong nito. Nagtataka naman ako sa biglang pagbabago nito. Parang kagabi lamang ay nagkaron kami ng pagtatalo. Papaanong nagbago agad ang pakikitungo nito ngayon sakin? May nangyari ba kagabi na hindi ko matandaan? May nagawa ba akong tama?
Tahimik akong nakamasid sa bintana ng kotse, nakatingin sa makukulay na ilaw galing sa mga kabahayan na siyang nagbibigay liwanag sa madilim na kalangitan, naghahanap ng paglilibangan. Halos tatlumpong minuto nang nagmamaneho ang boyfriend ko pabalik sa hotel pero kahit isang salita ay wala akong naririnig dito. Hindi ko alam kung may nagawa na naman ba akong kasalanan dito. He still wear his infamous wrinkled forehead na nagbibigay dalawang isip sa akin kung magbubukas ba ako ng pwede naming mapag-usapan. Ayoko nang madagdagan pa ang galit na nararamdaman nito sa akin, kaya kahit ang awkward ay mas pinili ko na lang manahimik. Bagot na nakadikit ang ulo ko sa bintana, nagmamasid pa din sa paligid ng makita ang isang pamilyar na lugar. Agad akong napabangon at masiglang tinignan ito nang madaanan ito ng kotse. " Tumutugtog din pala sila kahit sa gabi." Anas ko na halos mapilipit ang leeg sa pagtingin sa mga musikerong minsan niyang nakasamang tumugtog. Napangiti ako habang sinasariw
After the call, Luther never let Samantha get away from him. Hindi na ito nakalabas pa ng kwartong tinutuluyan. Maging ang pagsilip sa bintana ay ipinagbawal ng binata na hindi naman maintindihan ng dalaga. She doesn’t know why does she have to stuck herself on the four lonely corners of room. Napakaganda ng bansang pinagdalhan sa kanya ng kasintahan, madami silang pwedeng mapuntahan; bakit mas pinipili nitong ikulong siya sa loob? Walang ideya ang dalaga sa biglaang pagbabago ng kasintahan. Akala niya, matapos ang naging maayos na pag-uusap nila simula ng maospital siya dito ay magbabago na ang pakikitungo nito sa kanya. Hindi nya akalaing mas magiging matigas pa ang pagtrato nito sa kanya. Umaalis ito at babalik lamang pagmadilim na ang kalangitan. Araw-araw, ganito ang nararanasan ni Samantha sa loob ng tatlong araw. Gustuhin man niyang lumabas ay wala siyang magawa, hindi na niya gusto pang dagdagan ang galit ng binata kaya pikit-mata niya itong sinusunod. Ngayon ay nag- aay
Chapter 45 As soon as Kheed and Lucas touch the ground of the foreign country, they immediately look for the stubborn kid instead of contacting their friend. They need to find the kid or their plan of changing their friend would be ruined. Tahimik at maingat ang naging pagkilos ng dalawa, iniiwasang makaalam ang kanilang kaibigan. Since si Gransil ang nag-utos sa kanilang hanapin ang kapatid ni Samantha ay hawak nila ang lahat ng connection na mas nagpabilis ng kanilang trabaho. Agad nila itong natagpuan sa isang pretihiyosong hotel. Gulat man kung papaano nakapasok sa mamahaling istraktura ang bata ay mas piniling kumilos na lamang ng dalawa. Ngunit bago pa man sila makalapit ay hindi nila inaasahan ang makikita. Their enemy was there as well. At alam nila kung sino ang pakay nito. They have to prevent it from happening pero Hindi nila alam kung sino ang uunahin. " We have to take care of the kid first." " Roger." Tanging sagot ni Kheed sa sinabi ni Lucas matapos ang m
Chapter 46" Do you think he'll change his mind?" Tanong ni Kheed palabas ng condo unit na tinutuluyan nina Luther at Samantha.Tumingin naman sa pinto si Lucas bago nagsalita, " I don't know but at least we tried." " I never imagined Sam suffered so much, I mean look at her smile. It's so pure and pretty. Hindi mo aakalaing may pinagdaanan. " Iling pang Sabi ni Kheed, naaalala ang mga kwentong sinabi ng kapatid ni Samantha. " I never thought, having a pretty face can make your life miserable. " " She's been through a lot, I hope colliding with her was the best option God has." Sagot pa ni Lucas bago tuluyang lumakad palayo sa kwarto. " Ah, sana talaga matauhan na Ang kaibigan mo. Naaawa na ko Kay Sam." Iling na Sabi ni Kheed bago sumunod sa kaibigan. ' Let's trust Luther, I know he won't make the same mistakes.' sa isip ni Lucas palabas ng hallway. Samantala... Sa loob ng condo ay tahimik na nakaupo pa din sa sofa ang binata hawak ang USB kung saan nakapaloob ang mga ebidensyang
Chapter 50The light from the sun peeking from the window made Luther open his eyes. He moved his eyes slowly as he his gaze stop upon seeing who was beside him. It was none other than Samantha who was still sound asleep hugging him tightly. What stunned him more was he was also doing the same. Mabilis niyang tinanggal Ang mga kamay nitong nakapulupot sa kanya at umupo sa kama. ' How did this happen?' tanong niya sa isip. Dahil sa naging paggalaw ay nagising sa mahimbing na pagkakatulog Ang dalawa. " Oh, gising ka na pala. Good morning, Luther. " Bati sa kanya ng dalaga habang nagkukusot ng mata. Hindi siya umiimik at nanatiling nag-iisip kung papano nangyare na nakatulog siya ng mahimbing at hindi man lamang dinalaw ng bangungot. " Hmmm, that was the best sleep I ever had." Inat na remarks ni Samantha saka ngumiti sa kanya. " Kamusta tulog mo, Luther?" Muli ay hindi siya umiimik. Hindi pa din makapaniwala sa nangyare. Napakatagal na panahon niyang nagsuffer sa gabi-gabing bangu
Chapter 49Luther was puffing some smoke from the window as he thought of the email her received from LucasNakakuha ito ng impormasyon tungkol sa pagkamatay ng kanyang mga magulang. What he got doesn't align from what they have known. Alam niya pangyayari sa Le'roux clan at ang naging dahilan nag pagkakadissolve ng clan na ito.All of the members including the founder were assassinated that night. Assassinated by Asano to be exact.Le'roux was as big as Asano. Hindi na siya magtataka kung bakit nagawang ipapatay ng pinuno ng Asano ang familia Le'roux. But what doesn't add up was, what he knows is Le'roux was also behind his parents'death. How did that happen if there was a rivalry between Asano and that clan?Muli ay nagbuga ng usok sa hangin si Luther, pilit na inaalam kung alin ang mali sa mga nakuhang impormasyon. No one imagined that the leader had a child. Even Asano. If they knew, they would go after that child even before it could say it's first word. Ngunit kung tama an
Chapter 48Nakangiting nakatingin si Samantha sa nga naglalakad sa harapan. Nasa isang Cafe kase sila nagpapahinga malapit lamang sa atraksyon na pinuntahan. Hanggang ngayon ay natutuwa pa din siya sa napuntahang lugar, hindi niya akalain na may mas gaganda pa sa Hardin ng bahay ng kasintahan. " Bakit ito ang napili mong puntahan, Luther? " Nakangiting lingon niya sa lalaking kauupo lamang sa tabi niya hawak ang dalawang baso. Isang mainit na kape para dito at isang mainit na chocolate para sa kanya. Hindi naman sumagot ang binata bagkus at humigop lamang ito ng kape naaalala na kung ano lamang ang unang nakita sa brochure ay iyon na lamang ang napiling destinasyon. He hates wasting time kaya hindi na siya nag-iisip pa ng matagal. Pero dahil don ay may naalala siyang pangyayari. He remembered the university search for being the establishment's model. He also did the same. He chose her because she is the girl he sees. 'Ah, he really hates wasting time.' He shook his head think
Chapter 47“ Seryoso? Magdedate sila?” di makapaniwalang tanong ni Kheed matapos ibalita dito ang sinabi sa tawag ni Luther. “ Anong nakain ng kaibigan mo?”Lucas smiled, “ Looks like Hunter did a great job. ““ Yeah, at sana magpatuloy pa ang ganyang pakikitungo nya. I really hope Samantha gets a happy ending. Sige na nga, pati na din yung kaibigan nating kala mo pinaglihi sa sama ng loob.” sabi nito matapos makitang nakatingin sa kanya si Lucas. Natawa naman dito ang kaibigan.“ Pero kung busy sa lovelife nya si boss, pano naman ang misyon? I mean, may lead na tayo kung sinong pumatay but what’s next?” off-topic na tanong ni Kheed na nagpawala sa ngiti ng kaibigan. Since masyadong naging busy ang kaibigan sa paghanap ng mali kay Samantha ay nagdesisyon siyang kumilos ng wala sa utos nito. He has been digging information from everywhere when he got something. Something that doesn’t add up to the story they know.“ We have to start with the Le’roux. We have to find the last descendant
Chapter 46" Do you think he'll change his mind?" Tanong ni Kheed palabas ng condo unit na tinutuluyan nina Luther at Samantha.Tumingin naman sa pinto si Lucas bago nagsalita, " I don't know but at least we tried." " I never imagined Sam suffered so much, I mean look at her smile. It's so pure and pretty. Hindi mo aakalaing may pinagdaanan. " Iling pang Sabi ni Kheed, naaalala ang mga kwentong sinabi ng kapatid ni Samantha. " I never thought, having a pretty face can make your life miserable. " " She's been through a lot, I hope colliding with her was the best option God has." Sagot pa ni Lucas bago tuluyang lumakad palayo sa kwarto. " Ah, sana talaga matauhan na Ang kaibigan mo. Naaawa na ko Kay Sam." Iling na Sabi ni Kheed bago sumunod sa kaibigan. ' Let's trust Luther, I know he won't make the same mistakes.' sa isip ni Lucas palabas ng hallway. Samantala... Sa loob ng condo ay tahimik na nakaupo pa din sa sofa ang binata hawak ang USB kung saan nakapaloob ang mga ebidensyang
Chapter 45 As soon as Kheed and Lucas touch the ground of the foreign country, they immediately look for the stubborn kid instead of contacting their friend. They need to find the kid or their plan of changing their friend would be ruined. Tahimik at maingat ang naging pagkilos ng dalawa, iniiwasang makaalam ang kanilang kaibigan. Since si Gransil ang nag-utos sa kanilang hanapin ang kapatid ni Samantha ay hawak nila ang lahat ng connection na mas nagpabilis ng kanilang trabaho. Agad nila itong natagpuan sa isang pretihiyosong hotel. Gulat man kung papaano nakapasok sa mamahaling istraktura ang bata ay mas piniling kumilos na lamang ng dalawa. Ngunit bago pa man sila makalapit ay hindi nila inaasahan ang makikita. Their enemy was there as well. At alam nila kung sino ang pakay nito. They have to prevent it from happening pero Hindi nila alam kung sino ang uunahin. " We have to take care of the kid first." " Roger." Tanging sagot ni Kheed sa sinabi ni Lucas matapos ang m
After the call, Luther never let Samantha get away from him. Hindi na ito nakalabas pa ng kwartong tinutuluyan. Maging ang pagsilip sa bintana ay ipinagbawal ng binata na hindi naman maintindihan ng dalaga. She doesn’t know why does she have to stuck herself on the four lonely corners of room. Napakaganda ng bansang pinagdalhan sa kanya ng kasintahan, madami silang pwedeng mapuntahan; bakit mas pinipili nitong ikulong siya sa loob? Walang ideya ang dalaga sa biglaang pagbabago ng kasintahan. Akala niya, matapos ang naging maayos na pag-uusap nila simula ng maospital siya dito ay magbabago na ang pakikitungo nito sa kanya. Hindi nya akalaing mas magiging matigas pa ang pagtrato nito sa kanya. Umaalis ito at babalik lamang pagmadilim na ang kalangitan. Araw-araw, ganito ang nararanasan ni Samantha sa loob ng tatlong araw. Gustuhin man niyang lumabas ay wala siyang magawa, hindi na niya gusto pang dagdagan ang galit ng binata kaya pikit-mata niya itong sinusunod. Ngayon ay nag- aay
Tahimik akong nakamasid sa bintana ng kotse, nakatingin sa makukulay na ilaw galing sa mga kabahayan na siyang nagbibigay liwanag sa madilim na kalangitan, naghahanap ng paglilibangan. Halos tatlumpong minuto nang nagmamaneho ang boyfriend ko pabalik sa hotel pero kahit isang salita ay wala akong naririnig dito. Hindi ko alam kung may nagawa na naman ba akong kasalanan dito. He still wear his infamous wrinkled forehead na nagbibigay dalawang isip sa akin kung magbubukas ba ako ng pwede naming mapag-usapan. Ayoko nang madagdagan pa ang galit na nararamdaman nito sa akin, kaya kahit ang awkward ay mas pinili ko na lang manahimik. Bagot na nakadikit ang ulo ko sa bintana, nagmamasid pa din sa paligid ng makita ang isang pamilyar na lugar. Agad akong napabangon at masiglang tinignan ito nang madaanan ito ng kotse. " Tumutugtog din pala sila kahit sa gabi." Anas ko na halos mapilipit ang leeg sa pagtingin sa mga musikerong minsan niyang nakasamang tumugtog. Napangiti ako habang sinasariw
" Alright, send me the documents immediately, I want everything. Do your job right this time, Kheed." Nagising ako sa malamig at pamilyar na boses. Kunot ang noong napalingon pa ako sa pinanggagalingan nito at doon ay nakita ang pamilyar na kunot na noo ng boyfriend ko habang nakaupo sa sofa at may kausap sa phone. May ilan pa itong sinabi sa kausap ng sa wakas ay napansin na ako, agad naman na binaba ang hawak na phone saka ako nito nilapitan. " How's you?" Walang bahid nang galit pero hindi ko din mahagilap sa tono nito ang pag-aalala. Tumingala ako at tumingin sa mukha nito, mas okay na din siguro ang ganito kaysa lagi niya akong sinusungitan. Ngumiti ako dito, " okay naman." " Are you sure? Or do you need more time to recover? " Muli pang tanong nito. Nagtataka naman ako sa biglang pagbabago nito. Parang kagabi lamang ay nagkaron kami ng pagtatalo. Papaanong nagbago agad ang pakikitungo nito ngayon sakin? May nangyari ba kagabi na hindi ko matandaan? May nagawa ba akong tama?