CHAPTER 1
I'm on my way on the cafeteria nang marinig ko ang mga bulungan ng ibang estudyante.
"Andyan
nasidamonallister""ang
gwaponya"“I'm gonna die!”
"Si
marcongbuhayko""Ang
gwaponimarco lawrenceko"Hindi ko maiwasang mairita at mainis sa mga bulungan nila. Parang mga bubuyog. May mata ako, may pandinig din ako, alam ko na nandiyan sila, hindi naman kailangang pagbulungan.
Mabilis ding nawala ang pagkainis ko nang makita ko si Ariana. Halos matawa ako sa itsura nito. Busangot ito at parang biyernes santo ang mukha.
"Ariana!" Sigaw ko at nilapitan siya.
Nang makita niya 'ko ay mabilis niya akong inirapan, napaka-sungit naman ng isang 'to.
"Tagal mo naman, iritang irita na 'ko sa mga bulungan ng mga estudyante dito eh, akala mo ngayon lang nakakita ng mga mukhang aswang." Ani ni ariana at 'saka umirap.
Napatawa ako dahil parehas pala kami ng iniisip. Hindi ko naman siya pwedeng pigilan na mainis dahil pati ako ay ganoon din ang pakiramdam.
Magsasalita na sana ako nang makita ko na nasa harap na pala namin si Damon kasama 'yung bestfriend niyang si Marco Lawrence.
"Panget
pasabayah,"sabi ni damon at umupo sa harap ko,umupo naman si Marco sa tapat ni Ariana.Tumingin ako kay Ariana at nakita kong mas lalong sumama ang timpla ng mukha niya.
If I remember, kapatid ng jerk na lalaking 'to si Ariana, hindi ko alam kung bakit naging magkapatid ang dalawa, kung titignan mo sila ay parang hindi sila magkapatid, hindi sila ganong nagpapansinan, pero kung titignan mo ang ugali nila ay hindi naman nagkakaiba pero may ugali pa rin si Damon na wala kay Ariana. Minsan kung maguusap man silang dalawa, kailangan ay walang ganong makakita, ewan ko ba sa topak ng dalawang 'to, pero ayaw nilang malaman ng iba na magkapatid sila, kahit na madami na rin namang nakakaalam.
Damon and his friend is a big bully in the campus. Walang pinapalagpas ang dalawa, pero sabi sa sabi sabi ay mas malala mang-bully si Damon. He's a big jerk, pero ewan ko ba at madami pa din ang nahuhumaling sa kaniya. Kahit naman ako ay hindi ko itatanggi na gwapo siya, pero hindi ko siya type.
"Sumabay
ka,mamamatayba'ko'paghindikitasinabay,” sarkastikong sabi ni Ariana at inirapan ang kapatid."Wag
kangangumirapdyan,pangetkanapapangetkapa,"sabi ni Damon sa kanya,dinilaan na lang sya ni Ariana. Pagak akong tumawa dahil sa kabaliwan ng magkapatid na 'to.Natigil ang pagtawa ko nang maramdaman ko ang titig ni Damon sa'kin, nagtaas ako ng tingin at tinaasan siya ng kilay. Deretso lamang siyang nakatingin sa'kin.
“Why are you looking at me?” tanong ko.
"Why
areyoulaughing?"takang tanong ni Damon.Nagbaba ako ng tingin, shit, napansin niya pala 'yon.
"N-nothing,"nauutal na sabi ko.
Iniwas niya ang tingin niya sa'kin at binalingan ng tingin si ariana.
"Hindi
monasabisakinnamaypangetkapalangkasama?”Nagpantig ang tenga ko sa narinig, napa-angat ako ng tingin at tinaasan siya ng kilay, tinignan ko siya ng matalim.
What did he just say?
“Did you say something?” tinanong ko ulit, baka nagkamali lang ako ng rinig.
Sarkastiko siyang ngumiti at nang-aasar na tinignan ako.
“Hindi lang pala panget, bingi pa.”
Naramdaman ko ang pag-iinit ng pisngi ko sa sobrang galit. DAMONYITO!
Pero kinalma ko ang sarili ko, hindi pwedeng ipakita ko sa kaniya na napikon ako sa sinabi niya. Gusto niya pala ng laitan at asaran, edi ibibigay ko sa kaniya.
"Wala namang salamin dito pero bakit parang alam mo na agad ang itsura mo?”
Nangunot ang noo niya, hindi naintindihan ang sinabi ko.
“Ganon ba talaga? Hindi mo na ba talaga kailangan ng salamin at alam na alam mo na, na panget ka?”
Natawa siya sa sinabi ko, napapikit ako dahil sa nakakaasar niyang tawa.
"Hindi ka dapat nagsasabi ng salitang 'panget', hindi ka ba nasasaktan?” dagdag ko.
“Bakit ako masasaktan? Hindi naman ako 'yung panget dito, ikaw. I-K-A-W”
At pinagdiinan pa talaga ng lalaking 'to na ako ang sinasabihan niyang panget.
Umusok ang ilong ko sa galit nang marinig ko ang hagikgikan ng ibang babeng estudyante na nakikinig.
Kalma lang Amber.
“Damonyito,” mahina man ay may diin pa ring sabi ko.
“You pronounce my name wrong. Damon, hindi Damontiyo,”
Is he stupid? Ang sabi ko Damonyito, hindi Damontiyo, ano bang pinagsasabi nito?
Hindi ko siya sinagot at binalingan na lamang ng tingin si Ariana at ang kaibigan ni Damon, parehas lang silang naka-tingin saming dalawa habang may ngisi sa labi. Inirapan ko silang dalawa at ibinalik ang tingin kay Damon.
“At parang binaliktad mo pa ang sinabi ko kanina. You have no rights on saying that I am panget like you. Ako ang pinakagwapo dito sa Campus,” mayabang na aniya.
Sarkastiko akong tumawa at mataray na tinignan siya.
"Grabe! ang
lakasnghangin, 'yungtipongtatangayinkapapuntasa langit" sarkastikong sabi ko at inirapan siya."Hay
nako, hayaanmona lang'yangpangetkongkuya, wala kasing nagmamahal diyan kaya ganyan,"sabi ni ariana at 'saka nagsimulang kumainInis akong bumaling sa kaibigan ni Damonyito.
"At
ikaw,"turo ko dito."Ako?"inosenteng tanong niya at tinuro pa ang sarili.
"Hindi, baka
ako, malamangikaw, sayo nakatutok 'yung hintuturo ko eh,"sarkastikong sabi ko." Pakisabihannga'yungmahanginmongbestfriendnatigiltigilanangpagigingconfident, hindibagaysakanya, mukhasiyangtanga,"sabi ko at tsaka hinila si ariana."Saan
batayopupunta?"takang tanong niya."Hell"sabi ko, napahawak ako sa braso ko nang pinalo niya 'ko
"Ano
ba?!"inis na tanong ko."Para
kangbaliw,"sabi niya, hindi ko siya sinagot, inirapan ko lang siya at 'saka bumusangot.Hindi na ako nagsalita at hinatak ko na si ariana sa cr.
Pagpasok namin doon agad akong napahilamos sa mukha at inis na tumingin sa salamin.
"Bwisit na bwisit
kadyan? Hayaanmonasikuya, mandasakinmamayasabahay'yon,"sabi nya. "Wagka ng mainis, malakaslangtalagangmang-asar'yon," dagdag pa nya."Ang
lakas ng bilibsasarili, akalainmongnapakahangin,” inis na sabi ko, natawa siya kaya tinignan ko siya ng masama."Hay
nako, bagokapamagwaladiyan, pumunta na tayosaroomatbakamalatepatayo,"sabi nya.Tumango ako at sabay kaming naglakad papuntang room.
"Ma'am, can i go to clinic?Masakit po ulo ko." Saad nung kaklase ko.
"Do
youbelivethat,swinging the armscuresheadaches?"tanong ng teacher samin.Hindi kami sumagot sa tanong niya
"Some
chinesebelivethatswingingthearmscuresheadache--"hindi na natuloy 'yung sasabihin ng teacher nang may biglang pumasok.Agad kong binaling ang tingin ko sa pinto at halos maging mata na ng tarsier ang mata ko dahil sa pagkagulat.
Napairap ako dahil sa nakita. Nakakita lang naman ako ng mga devil na bumaba sa langit.
At ang mga devil na 'yon ay walang iba kung hindi si Marco at Damon
Bakit nandito 'yang dalawang ulupong na 'yan?!
Para na namang nasa palengke ang mga kaklase ko sa sobrang lakas ng mga bunganga.
“Anong ginagawa ng dalawang aswang na 'yan dito?” rinig kong tanong ni Ariana, nagkibit balikat lang ako.
"I remember, he's
Damonallister and Marco Lawrence, masyadong nag-excell ang dalawang 'yan sa mga subject kaya napunta dito sa section niyo,” paliwanag ng teacher.Akalain mo nga namang may ibubuga din ang dalawang 'yan Pagdating sa academics, hindi halata.
"Pwede na kayong umupo Mr. Allister and Lawrence, sit everywhere you want,"sabi nung teacher.
Kita kong naglandas ang mata ng dalawa para makahanap ng uupuan. At kung minamalas ka nga naman, sa tabi pa ng upuan namin ni Ariana tumigil ang paningin niya.
Nasa kaliwa ko si Ariana, sa tabi namin parehas ni Ariana ay walang nakaupo.
Agad na pumunta si Marco sa tabi ni Ariana, sumunod sa kaniya si Damon at prenteng umupo sa tabi ko. Napasampal ako sa noo, napakamalas ko naman ngayong araw at pinaligiran ako ng Devil.
"Dapat
ditonalangtumabisidamonbaby""Gaga,dapat
sakin"Edi akayin niyo papunta sa tabi niyo, itali niyo para di na makawala. Inis akong napairap dahil sa narinig.
Akala mo naman kay gwapo ng pinagpapantasyahan, mukha namang paa.
"Kapag
minamalaskasiniswerteako, akalainmobanamangmakakatabipakita,"sabi nya habang may ngisi sa labi."Oo
ngaeh, napakamalasko, akalainmonganamangmaykatabiakongDAMONYITOdito"sarkastikong sabi ko at nginisian din siya."Hoy
tumigilnangakayodiyan, ang ingayniyo," saway ni ariana at inirapan kami."Mukhang
maykacloseagadkayo ditoMr. Allister and Mr. Lawrence?" nakangitingtanong nung teacher, ngumiti lang si DAMONYITO.Tsk, pakitang tao!
Simulyap ako saglit kay marco, bakit parang ang tahimik niya? Sabagay, wala naman ng bago, lagi namang siyang tahimik.
Nagsimula na ulit magklase.
Masyado ko nang napapansin na ang malas ko ngayong araw. Parang gusto kong magpabasbas mamaya para maalis ang sumpa sakin ngayon.
Napabuntong hininga ako, nararamdaman ko na, na wala akong magiging maayos at tahimik sa buhay simula ngayon, lalo na at may katabi akong devil na bumaba sa langit para maghasik ng lagim.
Kailangan ko na yatang maging ready, may kakaiba at parang masamang bagyo akong nararamdaman na paparating.
There will be a big disaster.
CHAPTER 2We are currently on the Library. Wala ang prof namin ngayon araw, due to a personal problem daw, kaya imbis na dumiretso sa cafeteria ay dito na lang ako tumambay kasama si Ariana. Kung pupunta ako ng cafeteria ay may devil na naman akong makikita.Naibagsak ko ang mukha ko sa libro. May isang subject pa, at paniguradong maiinis na naman ako. Buong klase ay walang ginawa si Damon kung hindi bumulong sa tabi ko ng kung ano anong kabalbalan na words. Muntik na nga kaming mapalabas na dalawa nang pumatol ako."Matutulog ka?” tanong ni Ariana.Iniangat ko ang ulo ko at inayos ang buhok na nakaharang sa mukha ko bago sumagot sa tanong niya.“Hindi, may iniisip lang.”Kita ko sa gilid ng mata ko ang naniningkit na mata ni Ariana kaya tinaasan ko siya ng kilay.“Sino? Si kuya?” nang-aasar
CHAPTER 3“Selos ka?”Tinignan ko siya ng may pandidiri, “Excuse me.”Ako? Selos? Yuck. Bakit naman ako magseselos?“Bakit naman ako magseselos?” mataray kong tanong.“Because someone like me,” mayabang na aniya.“In your dreams! I don't care if millions of girls will like you. I don't like you, you're not that handsome for me, and you are not my type!”Nawala ang ngisi sa mukha niya at napalitan ng seryosong mukha. Pinanlakihan ko siya ng mata.Umalis siya sa tabi ko, “Okay. Hindi ka din naman maganda. You're also not my type,” pagkasabi niya non ay umalis siya, mabilis na sumunod sa kaniya si Marco.Nakahinga ako ng maluwag, itutuloy ko na sana ang pagkain ko nang marinig ko ang boses ni Booby. Nandito pa pala ng isang 'to?&
CHAPTER 4Napakabilis lang natapos ang klase namin, pero pakiramdam ko ay limang oras ang naging klase. Hindi ko rin naintindihan ang tinuro dahil nasa ibang dimensyon ang utak ko.Hindi nawala sa isip ko ang sinabi sa'kin ni Ariana. Kahit na wala sa tabi ko si Damon ay nasa kaniya pa din ang isip ko.“Hoy tulala ka diyan?”“Huh? Hindi ah,” awkward akong tumawa at sunod sunod na umiling.Palabas na sana kami ni Ariana ng room pero hinarang kami nila Booby kasama niya 'yung mga alipores niyang wala ring ibang malaki kung hindi 'yung boobs nila.Hindi ko alam kung kampon ng mga fake boobs 'to o ano.“Hello? Nakaharang ka sa daan, 'di mo halata?” mataray na tanong ko sa kaniya.“Alam ko hindi ako tanga,” mataray na sabi niya."Ano ba Booby? Padaanin niyo nga kami,&rdqu
CHAPTER 5"Oo, na-miss nga kita, sa sobrang pagkamiss ko, hindi na 'ko hihiwalay sa'yo”Parang may dumaan na anghel sa buong paligid. Natahimik ang lahat ng tao na nasa Cafeteria. Lahat ay halos walang masabi, pati si Ariana at Marco ay natulala sa sinabi ni Damon. Seyoso lamang akong naka-tingin kay Damon na ngayon ay naka-ngisi sa'kin. Pati ako ay walang masabi.Iniwas ko ang tingin sa kaniya, at 'saka umubo. Pilit inaalis ang pagkapahiya. Damn you, Damon.Napasimangot ako nang marinig ko ang malakas na pagtawa ni Damon. Tinignan ko siya ng masama at halos mangiyak-ngiyak siya sa kakatawa. Bwiset! Anong nakakatawa?Bumalik sa kaniyang ginagawa ang mga estudyante nang marinig ang tawa ni Damon. Bumalik ulit ang pagikot ng orasan. Pati si Ariana at Marco ay sabay na napa-iling dahil sa inasal niya.“You seriously believe on that?” he asked, still laug
“Hindi kita sinusundan, kinuha ko lang 'yung gusto kong kuhanin.”Napa-irap ako, “Ewan ko sa'yo,” ani ko at tinulak siya.Tinignan ko ang kabuuan niya, ang isang kamay niya ay nakahawak sa libro at ang isa naman ay nasa loob ng pantalon. Umayos siya ng tayo, at nakagising tumingin sa'kin.“Akin na 'yang libro,” sabi ko sa kaniya at inilahad ang kamay ko.“Ayoko,” nang-aasar na utas niyaI sighed, “Ano na namang pang-aasar ang naisip mo ngayon?” nauubos na ang pasensya na sabi ko.“Wala, gusto ko lang din magbasa,” simpleng sagot niyaInirapan ko siya, ayokong makipagtalo sa kaniya.“Okay whatever!” ani ko at tinalikuran siya.Nagsimula akong lumakad para maghanap ng ibang mababasa. Pasimple kong tinig
“Ano? I didn't text him. Wala sa'kin ang cellphone ko kanina, na kay kuya Damon.”Nangunot lalo ang noo ko, she didn't text him? Eh ano 'yung ipinakita sa'kin ni Damon na text ni Ariana sa kaniya?“T-talaga? Hindi mo siya ni-text?”“Yup, nagmamadali akong umalis kanina, hindi ko na nakuha 'yung cellphone ko kay kuya. Bakit? Ano bang nangyare? Sabi mo ay pinasabay kita sa kaniya?”Napasampal ako sa noo ko, “Wala wala, may pagkakamali lang, kalimutan mo na lang 'yon,” awkward akong tumawa, “Sige na, maglilinis muna ako ng sarili,” I didn't wait for her answer, basta ko na lang ibinaba ang tawag at baka dagdagan pa niya ang tanon niya.That Damon. He fooled me! Bwiset!Naglinis ako ng katawan at nagpalit ng damit. Mabilis akong kumain at dumiretso na sa kwarto ko.Maaga akong matutulog dahil maag
“Sa tabi ko.”Napatitig ako sa kaniya. Seryoso lamang ako habang siya naman ay naka-ngisi. Hindi ko alam kung ilang minuto na kaming magkatitigan. Kung hindi ko pa narinig ang tikhim ni Ariana ay hindi pa namin aalisin ang titig sa isa't isa.Iniwas ko ang tingin sa kaniya at binalingan si Ariana. Kunyari akong umubo para mawala ang awkwardness sa pagitan namin.“A-ayokong tumabi sa'yo,” sagot ko at mas lumayo sa kaniya.“You have no choice,” aniya.“I have!” matapang na sabi ko.“Naka-upo na silang dalawa diyan, wala ka ng choice.”“P-pwede naman kaming magpalit ni Marco, kung iyan ang pinoproblema mo. Papayag naman siya,” sabi ko at tumingin kay Marco, tumango naman siya sa'kin.“Ang kulit,” mahahalata mo ang pagka-irit
Nang makalabas ako ng restaurant ay mabilis akong pumunta sa pinaka-malapit na Comfort Room. Ang galit ay hindi nawala sa aking sistema. Galit na galit pa din ako sa ginawa ni Damon.Naghilamos ako ng ilang ulit at bago tumingin sa salamin.Hindi ko talaga mapapatawad si Damon. He's really a jerk. I hate him so damn much. Damon, rot in hell!Dapat talaga ay hindi na ako sumama. Alam ko naman na hindi ako titigilan ng Damon na 'yon hanggang hindi niya ako napapagalit. Kung hindi ko lang inisip ang mararamdaman ni Ariana ay hindi na sana ako sumama, at sana nga ay hindi ko na lang muna inintindi ang mararamdaman ni Ariana, edi sana hindi nangyari 'to. Kasalanan ko din kung bakit naging ganito.Kinapa ko ang bag ko sa tabi ko, pero wala akong makapa, "Fuck," mahinang bulong ko, naiwanan ko pa yata doon, "Great," mangiyak-ngiyak kong sabi.Pinagpala ka sa lahat amber, napaka-swerte mo.Napailing ako, ayoko ng bumalik doon, ayoko ng
CHAPTER 73Mariin akong pumikit, yumuko ako at sunod-sunod na umiling. I can't believe what's happening.Damon is here. He's fucking here!"Amber," narinig ko ang tawag ni Nikki sa'kin. Dumilat ako at tinignan siya."Nikki. I-I...." I don't know what to say. Marami akong iniisip, marami akong tanong noon pero ngayon ay nablangko ang utak ko. Walang pumapasok sa isip ko. Hindi ko alam ang gagawin ko."Amber," napabaling ang tingin ko kay Damon. He's calling me. It feels so real. His voice, I can't forget that voice. I missed that voice.I am not dreaming. I know it's not a dream. Kung sakaling panaginip man ito, h'wag na sana akong magising. I want to be with him again. Kahit sa panaginip na lang.Tinitigan ko siya. He's looking at me with different emotion. He's smiling but it doesn't reach his eyes.He's Damon, I am sure of that now, but
CHAPTER 72"What makes you think na papayag akong maging kaibigan kita?" Malamig na tanong ko.Even if we broke up, parang ang awkward naman kung magiging kaibigan ko siya sa kabila ng pinagdaanan naming dalawa.Nakita ko ang pag-iling niya. "I-I'm just hoping that we can be friends despite of the things that happened between us. I want to be your friend. Kahit ayun na lang. I-I will not force you again on things that you don't want, I promise" sambit niya, parang siguradong-sigurado siya na hindi niya talaga gagawin ang ipinangako niya.I sighed and slightly nod. "Pag-iisipin ko. Sa ngayon, let me rest, okay?" sambit ko. Nakita ko ang pag-tango niya kaya tumalikod na ako at lumakad paalis.Somewhat, may kung anong nabunot na tinik sa dibdib ko. Ramdam ko ang kaginhawaan sa pakiramdam ko. Buti na lang ay mabilis akong naka-alis doon. That house suffocates me. Kapag nandoon ako ay parang sumisikip ang dibdib ko. I can't stand that house and th
CHAPTER 71"What do you need?" galit kong tanong."You don't give me that kind of tone, Amber," aniya, may pagbabanta sa boses, napa-irap ako dahil doon."Kung tungkol sa engagement namin ni Aeron ang itinawag mo, h'wag ka na mag-abalang magsalita, hindi ako magpapakasal sa kaniya. Never," sambit ko, ibababa ko na sana ang tawag pero narinig ko ang halakhak niya. Nangunot ang noo ko dahil doon at napa-tingin ang sa nagtataka at naga-alalang mukha ni Jake at Nikki."Hindi mo ako tatanggihan, Amber. Now, go to my house, we will have a dinner with Aeron's fa
CHAPTER 70Naluluha akong tumitig kay Marco. Napanood ko kung paano nanlaki ang mata niya at bahagyang nataranta. Parang hindi niya alam ang sasabihin. Umiwas ako ng tingin at bahagyang natawa. He's lowkey funny."Why are you laughing?" he asked at umupo sa tabi koUmiling ako at mas lalong natawa. Nababaliw na yata ako. "Nothing," sagot ko at ngumisi."You look drunk," he said. Ramdam ko ang titig niya sa'kin."Really?" I asked and chuckled. "Hindi ako lasing," dagdag ko. Hindi ako lasing, nahihilo lang ako pero alam kong hindi ako lasing. "What are you doing here?" I asked him. Kinuha ko ang alak na nasa lamesa at ininom."Ako dap
CHAPTER 69It's been months since Damon left. Nothing new, it's still hurt, and I'm still waiting for him every single day.I sighed. I stopped crying everytime I remember him, but it still hurts. Kahit hindi lumuluha ang mata ko ay ramdam ko naman ang pagluha ng puso ko. It still hurt everytime I remember how he left me. Palagi ko ring naaalala ang pinagsamahan namin ni Damon.Yumuko ako. Walang araw na hindi ko naisip si Damon. Umaasa ako na isang araw ay babalik siya kaya patuloy ang paghihintay ko, umaasa ako na babalikan niya ako at magpapaliwanag siya sa'kin kung bakit niya nagawa ang bagay na 'yon. Na aayusin niya ang problema sa pagitan namin. I'm hoping that he will pursue me again so he can fulfill his promises.But I don't think it's possible. Ilang buwan na siyang wala at hindi man lang niya ako tinatawagan o text man lang. May mga oras na gusto ko ng sumuko pero natitigil lang iyon dahil sa pagmamahal ko sa kaniya.I didn't know
CHAPTER 68It's been a week since Damon left but it felt like years.Wala pa rin akong tigil sa pag-iyak. I can't believe it. I can't accept it. Damon left me. He left me for what reason?I tried calling him multiple times but he's not answering. Lahat ng kaibigan niyang kilala ko ay hindi rin alam kung nasaan siya. Marco is my only hope, but like Damon I can't also contact him.Napasabunot ako sa buhok ko dahil sa sobrang urat. Naghalo-halo ang emosyon at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman. I don't know what to do or what to think anymore. Parang mababaliw ako dahil sa dami ng iniisip."Amber you should eat," rinig kong sambit ni Nikki at tumabi sa'kin.Naiiyak akong umiling. Sa nangyayari ngayon ay kahit pagkain hindi ko na magawa. Wala rin naman akong gana kaya hindi na ako nag-abalang kumain pa."You need to eat, isang linggo ka ng hindi kumakain. Magkakasakit ka niyan," wika ni Nikki, mahihimigan ang paga-alala.
CHAPTER 67Natulala ako at hindi nakagalaw. Pinoproseso ko ang sinabi ng babae.Kakaalis lang niya? Saan siya pumunta? What's his reason?"Salamat," sambit ko at mabilis na lumabas.Mabilis akong pumara ng taxi para puntahan ang bahay nila Damon. I need to go and see him. I have a bad feeling about this.Hindi ako mapakali habang nasa taxi. Talagang kinakabahan ako. Sana ay walang kung anong mangyari. I'm really worried.Nang makarating ay patakbo akong pumunta sa gate nila at nag door bell. Ang tagal nila magbukas ng gate. Hindi na ako makapag-hintay na pumasok kaila Damon.Gulat ang mukha nang maid nang makita ako sa labas ng bahay nila. She looks uneasy."M-Ma'am Amber," kinakabahang tawag niya. "Ano pong ginagawa niyo dito?""Hello po. Nandiyan po ba si Ariana?" I asked."U-uhh."Nangunot ang noo ko nang alisin niya ang tingin sa'kin. Parang hindi niya alam sng gagawin at sasabihin."Ma'am
CHAPTER 66Umuwi ako sa bahay nang umiiyak. Hindi matigil ang pag-luha ko tuwing naaalala ko ang nangyari. It hurts.Damon keep calling me but I have no strength to answer his calls. Sobrang nanghina ako sa nangyari at ang simpleng pagka-usap sa kaniya ay baka ikasakit ko lalo.How can he do this to me? Paano niya nagawang lokohin ako? habang ako ay walang ibang ginawa kung hindi ang mahalin at intindihin siya? Isn't my love enough for him to be contented? Hindi ba sapat na ginawa ko ang bagay na makakaya ko para hindi niya ako gawan ng bagay na alam niyang ikadudurog ko?I did everything, but in the end, he still cheated.Buong gabi akong umiyak. Inilalabas lahat ng sama ng loob na nararamdaman ko, pero kahit ilang balde yata ng luha ang lumabas sa mata ko hindi pa rin mawawala lahat ng hindi magandang emosyon na nararamdaman ko ngayon. I'm mad, sad and disappointed. I can't believed he cheated on me.Hindi ako naka-tulog. Sa tuwing p
CHAPTER 65Marahas kong pinunasan ang luha na lumandas galing sa mata ko. Damon don't deserve my tears. He's a fucking cheater.I can't believe what I discovered. Kung hindi pa ako pumunta dito ay hindi ko pa malalaman na niloloko niya ako. Tama nga ang hinala ko sa kaniya, hindi ako niloloko ng kutob ko. He cheated on me.He's having a relationship with someone while having a relationship with me.Nang makalabas ako ng hotel ay tsaka pa lang ako napa-upo ako at doon tuluyang humagulgol. What did I do to deserve this kind of pain? I know I did everything for him. Wala akong matandaan na ginawan ko siya ng masamang bagay na magle-lead sa kanya para saktan ako.I did everything. I love him truthfully. Wala akong natatandaan na pangyayari para mauwi kami sa ganito."Amber."Nagulat ako nang marinig ang boses na iyon. Agad akong nakaramdam ng matinding galit. Sinundan pa talaga niya ko? Pinunasan ko ang luhang nasa pisngi ko at mara