CHAPTER 5

CHAPTER 5

"Oo, na-miss nga kita, sa sobrang pagkamiss ko, hindi na 'ko hihiwalay sa'yo”

Parang may dumaan na anghel sa buong paligid. Natahimik ang lahat ng tao na nasa Cafeteria. Lahat ay halos walang masabi, pati si Ariana at Marco ay natulala sa sinabi ni Damon. Seyoso lamang akong naka-tingin kay Damon na ngayon ay naka-ngisi sa'kin. Pati ako ay walang masabi.

Iniwas ko ang tingin sa kaniya, at 'saka umubo. Pilit inaalis ang pagkapahiya. Damn you, Damon.

Napasimangot ako nang marinig ko ang malakas na pagtawa ni Damon. Tinignan ko siya ng masama at halos mangiyak-ngiyak siya sa kakatawa. Bwiset! Anong nakakatawa?

Bumalik sa kaniyang ginagawa ang mga estudyante nang marinig ang tawa ni Damon. Bumalik ulit ang pagikot ng orasan. Pati si Ariana at Marco ay sabay na napa-iling dahil sa inasal niya.

“You seriously believe on that?” he asked, still laughing. Hindi ko siya sinagot at tinuloy ang pagkain na natira sa tray.

Bwiset! Nakakahiya!

“If you just saw your face. Pati ikaw ay matatawa,” patuloy pa rin siyang tumatawa.

“Sige, tumawa ka ng tumawa! Mawalan ka sana  g hininga,” galit kong utas at inirapan siya.

“Kinilig ka?” tanong niya.

Ofcourse not, gago!

Tumayo ako at hinarap siya, “Ewan ko sa'yo! Don't talk to me ever again!” sigaw ko at iniwan silang lahat doon.

Bwisit, makakaganti din ako sa'yo. May oras ka din sa'kin. Lintik lang ang walang ganti.

Tahimik lang akong nakikinig sa Ipod ko habang hinihintay ang pagbalik ni Ariana

“Oh you're here!” maligayang saad ko sa kaniya. Taka naman siyang tumingin sa'kin.

Thank God, wala dito 'yung devil.

“What happened to you? Parang kanina lang ay galit na galit ka, ngayon naman ay tuwang tuwa ka. You're crazy,” ngumiti lamang ako ng matamis sa sinabi niya.

Ang totoo ay habang inaantay ko si Ariana ay nag-iisip ako ng pwedeng iganti kay Damon.

It's pay back time!

Nang maupo si Ariana sa tabi ko ay mabilis kong kinuha ang bag ni Damon sa upuan.

Ang totoo ay balak kong buhusan ng kumukulong tubig ang upuan ni Damon, para kapag umupo siya ay hindi lang mapaso ang butt niya, mukha din siyang umihi. Pigil ang tawa ko habang iniisip ang masamang balak na 'yon. Ibinaling ko ang tingin sa bag ni Damon at binuksan ito.

Pero napatigil ako nang makakita ako ng sketch Book.

“What's this?” mahinang bulong sa sarili ko.

“Anong ginagawa mo sa bag ni kuya?” pangungusisa ni Ariana sa'kin. Mabilis kong kinuha ang sketch Book at 'saka inilagay sa upuan ni Marco ang bag.

“Wala,” sagot ko, nakita ko siyang umirap.

Sa sobrang kuryosidad ay binuksan ko 'to, hindi ako makapaniwalang tumingin sa mga drawing, inisa isa ko ang bawat page at puro 'yon ang naka-drawing.

So, you like pikachu.

Napahagalpak ako ng tawa dahil sa nakita, mangiyak ngiyak ako sa sobrang tawa habang ini-imagine si Damon na ginagaya si Pikachu.

"Pikachu thunderbolt!"

Akalain mo nga naman yung jerk na yon mahilig kay pikachu.

Hindi ko na mapigilang tumawa.

"Hoy babae, anong tinatawa tawa mo diyan?"nagtatakang tanong ni ariana.

Umiling ako, natatawa pa din.

"Uso muna magsalita bago tumawa," sabi niya, “ang baliw mo talaga,” dagdag niya.

"Mahilig pala sa pikachu 'yung kapatid mo, pft!" sabi ko sa kaniya,pinigilan ko lang ang matawa dahil alam kong maiinis na 'tong si ariana.

“Hey give me that!” nagulat ako nang may biglang humablot sa Sketch book.

"Ay palaka,"gulat na sabi ko.

He's here, ngumisi ako sa kaniya.

"Bakit mo pinakialaman yung gamit ko?"inis na tanong nya.

"Wala kang pakielam, mahilig ka pala kay pikachu--" mabilis niyang tinakpan ang bibig ko dahilan para hindi ko matuloy ang sasabihin.

Masama siyang nakatingin sakin at pulang pula 'yung mukha. Pero agad din akong natigil sa pagtawa nang makita kong ngumisi sya.

Bigla siyang yumuko at biglang may tinapakan. Nagulat ako nang makita kong bigla nyang hinawakan yung patay na ipis at unti unting inilapit sakin.

"H-hoy Damon! Bitawan mo yan,"sabi ko habang umaatras.

"Eh pano kung sabihin kong ayoko?"tanong niya ng may ngisi sa labi. Unti unti siyang humakbang papunta sa'kin, nang-aasar na iwinagayway ang ipis na hawak.

"B-bitawan mo na kase 'yan, s-sorry na, promise hindi na kita a-aasarin,"nauutal na sabi ko.

Kahit na anong sabihin at pagmamakaawa ko ay hindi pa din niya binibitawan ang ipis.

"B-bitawan mo na kase yan,"pagmamakaawa ko pa

"Ayoko nga kase,"nakangising sabi niya, ginawa ang tono ng pananalita ko.

"B-bitawan mo na kase yan,"pagmamakaawa ko ulit pero hindi niya pa rin ako pinakikinggan.

Halos manlaki ang mata ko nang bigla niyang ihagis sakin yung ipis.

Napatili ako at mabilis na tumakbo sa likod ni Ariana.

“Ulupong ano ba!” sigaw ni Ariana sa kapatid.

Narinig ko ang nakaka-asar na tawa ni Damon. Nakita ko pa din na hawak niya ang ipis. Galit akong tumingin sa kaniya at dumiretso ng tayo.

Natigil siya sa pagtawa nang makita ang masama kong tingin.

Lumapit ako sa kaniya at tinulak siya, 'saka dire-diretsong lumabas ng room.

Dumiretso ako sa Library, hindi muna ako aattend ng klase. Magdadahilan na lang ako na sumakit ang ulo ko kaya hindi ako makaka-attend.

Bwisit na lalaking 'yon. Akala ko ay makakaganti na ko sa kaniya, pero sa huli ay ako pa rin ang napikon. Ako pa rin ang napahiya.

Pero hindi ko pa rin maiwasang matawa dahil kay Damon, akalain mo nga naman na 'yung bwisit na lalaki na yon ay mahilig kay pikachu.

Pinasadahan ko ang mga librong nahahawakan ko habang naglalakad at hinanap ang gusto kong basahin. Magbabasa na lang ako, dito ay may inner peace ako.

Dapat talaga ay lumayo ako kay Damon ng tuluyan, pero habang lumalayo ako ay palagi naman siyang lumalapit.

Nakangiti akong huminto nang makita ko ang librong hinahanap ko, ngunit nasa mataas na parte ng bookshelf iyon. Itinaas ko ang kamay ko at pilit 'yon inabot, pero hindi ko talaga abot. Luminga linga ako para maghanap ng upuan.

Napangiti ako nang makakita ako, pero bago pa man ako umalis ay may brasong humarang sa harap ng mata ko, nakita kong itinaas niya ang braso niya at kinuha ang libro sa lalagyanan.

Magpapasalamat na sana ako sa kung sino mang may mabuting loob ang kumuha non, pero mabilis din na nag init ang ulo ko.

“Ano na namang ginagawa mo dito? Talaga bang hindi mo 'ko titigilan? Sinundan mo pa talaga ako,” inis na sabi ko sa kaniyam

Ngumisi siya sa'kin at inilapit ang mukha niya, natigil ko ang paghinga ko dahil sa sobrang lapit niya sa mukha ko, “Hindi kita sinusundan, kinuha ko lang 'yung gusto kong kuhanin.”