Nakatulala ako sa kawalan, nag-iisip kung anong pweding iregalo sa boyfriend ko sa nalalapit naming dalawang taon na anibersaryo nang, “Ang lalim ng iniisip natin best,” biglang sumulpot ang matalik kong kaibigan sa harap ko, si Nica.
Tinignan ko siya, nag-babaksakaling may sagot sa mukha niya pero napabuntong hininga ako ng wala akong nakuhang sagot.
“Ano bang iniisip mo best at kanina ka pa nakatulala diyan?” tanong niya. “…baka makatulong ako,” dagdag pa niya at hinila ang upuan na bakante para doon maupo.
“Second anniversary kasi namin ni Troy next week best at hindi ko alam ang pweding iregalo sa kaniya,” malungkot kong turan at humalumbaba sa table ko para magsimula mag-isip ulit.
“Iyon lang ba? bakit hindi ka nagtanong sa akin alam mong expert ako sa mga ganiyan. Haynaku, kanina ka pa nag-iisip dyan,” taas noong sabi niya.
Napatingin naman ako sa gawi niya habang nakahalumbaba at naghihintay ng susunod niyang sasabihin.
“Ano nga bang magandang regalo kay TJ?” tanong niya sa sarili niya. TJ ang tawag niya kay Troy dahil bago pa maging kami ni TJ ay magkakaibigan kaming tatlo nina Nica.
Bumagsak naman ang balikat ko. Akala ko may matinong sagot na siya.
“Bakit hindi kayo sa ibang lugar magcelebrate, sa Hilton best maganda doon. Mahal nga lang pero kung para kay TJ naman, why not diba,” sabi niya habang nakaupo parin sa tabi ko at may malawak na ngiti.
Napaisip naman ako sa sinabi niya, minsan ko lang bigyan ng regalo si Troy why not nga naman dba. Umayos ako ng upo at hinarap ang kaibigan ko, “How much?” tanong ko.
At nang sabihin niya ang presyo, parang biglang sumakit ang ulo ko.
“Hey babe, here,” abot ko sa boyfriend ko ng magkita kami dito sa labas ng pinagtratrabahuan ko. Gabi-gabi niya kasi akong sinusundo galing sa trabaho.
“What’s this?” nag-tatakang tanong niya habang binubuksan ito.
Hindi ko siya sinagot. Ngumiti lang ako sa kaniya, hinihintay na ilabas niya ang laman ng envelope na inabot ko sa kaniya. Nakita kong nag-ningning ang mata niya ng makita ang laman nito. Sa tuwa niya’y niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan pa ako sa noo.
“Thank you, babe. How did you know that I want to go here especially with you?” masayang tanong Niya.
Ngumiti lang ako sa kaniya dahil hindi ko naman alam na gusto niyang puntahan ang Hilton. Sasabihin ko sanang sinuggest lang ni Nica ang lugar na iyon sa akin pero hindi ko nalang sinabi, ayukong mawala ang ngiti mula sa kaniyang labi.
“We're thinking the same things, babe,” masayang ani ko.
Muli ay niyakap niya ako at ginawaran niya ang aking labi ng mabilis na halik.
2nd day at Hilton
Nagising ako ng maramdaman kong may yumakap sa akin, nanatili akong nakapikit in-enjoy ang yakap ng kasintahan ko at isa pa ay napagod ako sa ginawa namin kagabi. Napakagat ako sa labi ng maalala ang nangyari kagabi. Para akong tanga sa ginagawa ko ngayon, nakakagat sa labi habang nakapikit.
Napakahirap ng gabing iyon, masakit pa rin ang buong katawan ko. Ngunit wala akong dapat pagsisihan na ibinigay ko ang aking sarili sa tamang tao at lalo na sa lalaking mahal ko.
Sa dalawang taon naming magkasintahan, hindi ko hinayaang hawakan niya ako, dahil gusto kong mapanatili ang aking virginity para sa makabuluhang kaganapang ito. At iyon ay kahapon, ang araw ng aming dalawang taong anibersaryo. I made the decision na siya na ang tamang tao para makasama ko habang buhay.
Ayuko pang imulat ang mata ko, gusto ko pang matulog sa mga bisig niya dahil wala naman akong trabaho ngayong araw. Nag-leave ako sa trabaho ko ng isang lingo dahil sa sinunod ko ang payo ni Nica
Nag-book ako ng suit dito sa Hilton na nag-kakahalaga ng isang buwang suweldo ko, isa sa regalo ko kay Troy dahil gusto kong bumawi sa kaniya at sulit naman ito dahil sobrang nag-enjoy kami sa unang gabi namin.
Hindi nawawala ang ngiti sa labi ko. Dahan-dahan kong hinawakan ang abs niya. Ganito ba talaga ang hubog ng katawan niya? Dahil sa dalawang taon namin ay hindi pa namin nakikita o nahahawakan ang mga maseselang parte ng katawan ng isat isa, kagabi lang ang unang pagkakataon. Ganito ba talaga kaganda ang katawan niya?
Maingat kong inilakbay ang kamay ko sa kabuoan ng katawan niya habang nakapikit at dinadama ito. Napatigil ako ng magsalita siya. "Oh, you woke up, Pia," sabi niya habang hinahaplos ang aking buhok, "It must be a tiring night for you," dugtong pa niya.
“Not at all, Troy, I enjoy it very much… Wait who the heck is Pia?” biglang bawi ko sa sinabi ko.
Minulat ko ang aking mata at nakakita ako ng ibang mukha, hindi ang mukha ng lalaking mahal ko. Gwapo siya, pero hindi pamilyar sa akin ang mukha niya. Nagsimula akong sumigaw: "Who the hell are you?!"
Puno rin ng pagtataka ang mukha ng lalaki nang magmulat ito dahil nagulat sa pagsigaw ko.
Pilit kong kinakalkal sa isip ko kung anong nangyari kagabi, pero sumakit lang ang ulo ko kakaisip dahil wala akong maalala.
Kung ang lalaking ito ang nakasama ko buong magdamag nasaan si Troy? Bakit hindi siya ang kasama ko ngayon? Anong nangyari kagabi?
Sunod-sunod na tanong ko sa sarili ko, pero wala akong nakuhang sagot.
Ibig sabihin hindi si Troy ang nakasiping ko kagabi, hindi si Troy ang pinagbigyan ko ng pakaingat-ingatan ko. Mahigpit kong hinawakan ang kumot na nakabalot sa akin, gusto kong umiyak pero hindi ko magawa masyadong okupado ang isip ko sa mga nangyari.
Napatingin ako sa gawi ng lalaking nakasiping ko kagabi ng tumayo siya, inalis ko agad ang tingin sa kaniya nang makita kong wala siyang saplot. Pinikit ko na lang ang mata ko dahil nag-lakad-lakad siya sa harap kong hubot h***d at isa-isang pinulot ang mga damit niyang nagkalat sa sahig at sinuot ang mga ito.
Muli, pinilit kong inisip ang nangyari kagabi pero wala, hindi ko maalala.
“Here,” ani niyang nag-pamulat sa akin. Nakita ko naman ang tsekeng hawak niya at pilit na inaabot ito sa akin.
“I'll pay you $5 million to stay quiet about what happened last night; another cheap woman approached me for money last night, huh?”
Wala sa sariling inabot ko ang tsekeng hawak niya. Tumulo ang isang butil ng luha mula sa mata ko.
Nang makabawi ako sa nangyari at makaramdam ng kahihiyan sa ginawa niya sa akin. Tinignan ko siya ng hindi makapaniwalang tingin, tumawa ako ng pilit at biglang sumeryuso ng mukha. Marahas kong ibinalik ang tsekeng inabot niya sa akin kanina. Malakas kong isinampal sa matipono niyang dibdib ang tsekeng nag-kakahalaga ng 5 million pesos. "I'm not like the other females you've slept with for one night and paid with your money! I'm not like them, and I don't give a damn what you've imagined in your filthy imagination!” madiin kong sabi at isa-isang pinulot ang mga damit ko na nag-kalat sa sahig. Pumasok ako sa banyo para doon magpalit ayuko namang magpalit sa harapan niya kahit na may nangyari sa amin kagabi at nakuha na niya ang pagkababae ko. Naiiyak ako sa isiping iyon. Nang makapagdamit ako ay agad akong lumabas, hindi ko na siya tinapunan ng tingin. Pero, paalis na sana ako nang bigla siyang magsalita. "So, you're saying you're not one of them, the woman I've always had in my
Simula ng sumakay ako dito sa jeep na lulan ko pauwi sa bahay ay hindi na maalis-alis ang tingin ng mga kapwa ko pasahero sa akin. Ang mga kalalakihang nakasakay dito sa jeep ay nakangisi habang nakatingin sa akin, samantalang ang mga kababaehan naman ay parang diring diri na nakatingin sa akin. Titignan nila ako mula ulo hanggang paa. Ano bang meron? Bakit gano'n sila makatingin sa akin? Lalo lang sumasakit ang ulo ko sa pag-iisip kaya hindi ko na lang sila pinansin. "Siya 'yon diba?" rinig kong sabi ng isang babae na nasa harapan ko. Nag-bingi-bingihan na lang ako. Tinakpan ko na lang ng panyo ang aking mukha at pumikit na. Napamulat ako ng biglang tumunog ang cellphone ko na nasa bag, kinuha ko naman ito at binasa. Si Blessy ang nag-text isa sa mga kasamahan ko sa trabaho. "Tasia alam mo na ba 'yong balita?" laman ng text message niya. Ubos na ang load ko kaya hindi ko siya mareplyan, ipapasok ko na sana sa bag ang cellphone ko dahil narito na ako sa babaan papunta sa amin n
Maaga akong nagising para maghanda sa pagpasok ko sa trabaho. Isang buwan na rin ang nakalipas simula ng maging sikat ako sa social media. Isang buwan na rin akong hindi lumalabas ng apartment ko. Ubos na ang pang-isang buwang stock ko. Wala na rin akong pera kaya kahit ayuko pang lumabas kailangan kong magtrabaho. Ayukong mamatay sa gutom. Wala naman akong ibang aasahan kundi ang sarili ko. Pagkatapos kong mag-ayos ay pumasok na ako sa aking trabaho. Tama na ang isang buwan na pagmumukmok. Akala ko sa isang buwan ko na hindi pagpasok sa trabaho’y makakalimutan nila ang nangyari pero hindi pala. Ang ibang kasamahan ko’y hindi nagbago ang pakikitungo sa akin ngunit ang iba naman ay parang bumaba ang tingin nila sa akin. Unang araw ko sa trabaho pero gabundok na ang trabahong ibinigay sa akin ng mga katrabaho ko. Binibigay nila sa akin lahat ng uri ng trabaho, akala kasi nila’y hindi ko kayang magreklamo sa kanila dahil wala daw akong karapatan magreklamo. Gabi na nang makauwi ako
CEO’S (DANNIE) POV *TOK! *TOK! *TOK! Nagising ako sa sunod-sunod na katok mula sa pintuan ko. Sinulyapan ko ang orasan ko, pumikit ako ulit nang makitang 6am pa lang. Hindi naman maaga ang meeting ko ngayon kaya gusto ko munang matulog ulit. *TOK! *TOK! *TOK! May kumatok ulit kaya nag-takip na ako ng unan sa tainga ko. *TOK! *TOK! *TOK! “URGH!” sabi ko bago tumayo at binuksan ang pintuan ko at bumalik ulit sa higaan ko. “Sleepyhead! Wake up, Dannie!” rinig kong ssabi niya. Hindi ko mabosesan kung sino siya dahil inaantok ako, nanatili pa rin akong nakapikit. “I SAID, WAKE UP DANNIE!” sigaw niya sa tainga ko. Napabangon ako bigla. Sumimangot ako ng makita kong nakangisi sa akin ang nanay ng nanay ko, si Grandma. “Why are you here at my house so early?” tanong ko bago humigop sa coffee ko. Nasa harap ko si Grandma nag-kakape rin, hindi umiimik. Tinuloy ko na lang ang pagbrebreakfast ko. Ano kayang ginagawa niya dito sa bahay ko ng ganito kaaga. “Dannie, I'd like to have a gr
ANASTASIA’S POV Unti-unti kong minulat ang mata ko ng makarinig ako ng boses. Nasaan ako? Linibot ko ang aking paningin at tanging puti lang ang nakikita ko. “You’re awake, how are you feeling?” nag-aalalang tanong niya at ipinasok niya sa bag ang kaniyang cellphone. Nagulat naman ako sa kaniya dahil bigla na lang siya sumulpot at nag-salita. Hindi ko siya kilala, hindi pamilyar ang mukha niya sa akin. Tinignan ko siya ng mabuti, ang gara ng kasuotan niya pati na rin ang amoy niya pang mayaman. Sino kaya ang babaeng nasa harap ko? “Hey, stop staring at me,” sabi niya. Natauhan naman ako kaya iniwas ko ang tingin ko sa kaniya. Ang tantya ko sa edad niya ay nasa 40 years old. “Sorry po,” hingi ko ng tawad at yumuko na. Napahawak ako sa ulo ko ng biglang sumakit ito. Nataranta naman ang babaeng kasama ko dito at nag-tawag ng nurse. Dumating naman ang nurse at cheneck ako. Matapos niya akong i-check ay ngumiti siya sa akin. Nakakapagtaka. “Misis ano pong nararamdaman niyo?” tanong
“Manong para po,” sabi ko sa driver nitong jeep na sinakyan ko. Tumigil naman ito at bumaba na ako. Tinanaw ko ang building na pinagtratrabahuan ko, medyo malayo ang pinagbabaan sa akin ngayon ni manong. Hindi kasi pwede magbaba sa tapat ng building namin baka daw magkaroon ng traffic. Ang daming alam, kahit saan ka naman pumunta ngayon ay traffic na. Nag-simula na akong maglakad dahil baka malate na naman ako, buti na lang at umayos ang pakiramdam ko habang nag-bibihis ako kanina. Habang nag-lalakad naman ako ay may nahagip ang mata ko kaya napatigil ako at unti-unting tumingin sa loob ng isang restaurant. Nag-init bigla ang aking ulo sa nakita. Kitang-kita ko ang saya at galak sa kanilang mga mukha, samantalang ako ilang buwan nang nag-dudusa. Marahas kong itinulak ang pintuan at pumasok sa loob. May mga napatingin sa akin pero hindi ko sila pinansin. Nag-diretso lang ako sa pwesto nilang dalawa habang ang sarap ng higop nila sa kanilang mga kape. Nasa harap na nila ako pero hi
Maghapon akong umiyak nang makauwi ako hanggang sa gumaan ang pakiramdam ko. Ito ako ngayon, nakaupo sa harap ng hapag-kainan pero wala akong gana kumain. Nakatulala lang ako sa labas ng aking bintana. Meron akong narealize sa lahat ng nangyayari sa akin ngayon. Narealize kong wala na akong ibang maasahan kundi ang sarili ko na lamang. Sa nangyari sa akin, mahirap ng magtiwala akong muli. Napabuntong hininga ako ng makita kong hindi ko pa nagagalaw ang pagkain ko at tumutunog na rin ang tyan ko. Nagugutom na ata ang baby ko kaya kumain na ako kahit wala akong masyadong gana ay kumain pa rin ako. Pagkatapos ko kumain ay linigpit ko na ang pinagkainan ko. Habang naghuhugas ay naduwal na naman ako pero wala namang lumabas sa bunganga ko. Napasandal ako sa pader ng bigla akong mahilo. Unti-unti kong kinapa ang mga bagay na pwede kong masasandal hanggang sa nakarating ako sa kwarto ko at nahiga na. Ipinikit ko ang mata ko at nakaramdam naman agad ako ng antok. Araw-araw, tuwing uma
“Mama, mama wake up,” yugyog sa akin ng napakacute kong anak. Napangiti ako at unti-unti kong iminulat ang mata ko pero wala siya, anak ko nasaan ka? “Mama, mama please don't let me go,” umiiyak niyang Sabi. Umiiyak na rin ako. Gusto ko siyang hanapin para yakapin at patahanin pero hindi ko maigalaw ang aking katawan at nanatili akong nakahiga. “Anastasia,” may tumatawag sa pangalan ko. Napabangon ako bigla dahil pakiramdam ko ay parang nahuhulog ako sa walang kataposang bangin. Malalakas ang aking paghinga at napahawak pa ako sa aking dibdib sa bilis ng tibok nito. “Anastasia,” sambit niya sa pangalan ko at hinawakan niya ang kamay ko. Tinignan ko ang kamay na humawak sa kamay ko, sinundan ko ito pataas hanggang sa makita ko kung sino ang may-ari ng kamay na iyon. “Anong nararamdaman mo? May masakit ba sayo?” nag-aalalang tanong niya. Umiling lang ako habang nakatitig sa mukha niyang nag-aalala. Naramdaman kong may pinunasan siya sa pisnge ko, umiiyak pala ako. “Napaka iy
Masayang naglalaro sa parke si Adah, Atarah at Taniel habang pinagmamasdan sila sa ‘di kalayuan ng kanilang ina na si Anastasia nang biglang may batang tumakbo palapit sa kanila. Tumigil ang bata sa kanilang harap at hindi umiimik. Nagtitigan sila ni Taniel dahil magkamukang magkamuka sila. Ang dalawang batang babae naman ay nagpapalitan ng tingin kay Taniel at sa kararating lang na bata sa kanilang harapan. Napatayo naman si Anastasia sa kinakatayuan niya sa pagkabigla at agad na lumapit sa kanilang apat. Umupo siya upang magpantay sila ng batang nasa harap niya na kamukang kamuka ng anak niyang si Taniel, oo tinanggap niya ng buong puso ang anak ni Honey sa kabila ng ginawa nito sa kanila. Walang kasalanan ang bata, ‘yan ang laging sinasabi ni Anastasia sa kaniyang asawa. “Hi handsome,” maalumanay niyang bati sa kamukang bata ni Taniel. Ngumiti ang bata sa kaniya at mas lalong pumogi ang batang lalaki. “Hi po,” magalang niyang sagot kay Anastasia. “Where’s your mother, littl
Fixed marriage? Uso pa ba 'yon? Hello? Mag twenty-twenty three na? I can't still believe that I am on this situation right now. Eto ako, nakaupo, nakaharap sa salamin. I am wearing my red dress now na mas nakaka paaninag sa aking kulay. Naghahanda papunta sa isang sikat na restaurant dito sa Quiapo Manila. Naghahanda para makapagkita kami ng aking hindi pa nakikilalang mapapangasawa. Oo, ikakasal na ako sa taong di ko pa nakikilala. Ni litrato niya man lang ay hindi ko pa nakikita. May kumatok sa pintuan ko ng tatlong beses bago bumakas ito. Bumungad si Mommy. “Are you ready baby?” masayang tanong niya sa akin. “Yes po mom” masayang sagot ko rin. Pero ang totoo, masaya nga ba ako? Sabagay wala naman akong kasintahan na masasaktan pag kinasal ako wala na akong balita sa kaniya. “We will wait you outside baby.” paalam niya bago lumabas ng kwarto ko. --Sa loob ng Restaurant- "Hi, ija come here!" bati ng isang napakagandang ginang sa akin, Katabi niya din ang asawa nito. Kaibig
Nagising ako dahil bigla akong nakaramdam na hindi ako makahinga ng maayos. Sinulyapan ko ang mga kasama ko dito sa loob ng hospital room ni Adah at mahimbing silang natutulog lahat. Nakahiga sa sofa isang si Atarah samantalang nakaupo namang tulog si Yhael.Naalala kong last na ‘yong gamot ko kaninang tinake ko kaya nagmamadali akong lumabas at hinanap ang family doctor namin.Nakahawak ako sa pader habang naglalakad patungo sa office niya. Pero hindi ko na talaga makayanan kaya natumba na ako at bago ako pumikit ay may nakita akong isang pamikyar na muka. “John,” ani ko bago nawalan ng malay. Nagmulat ng mga mata si Yhasy at napagtanto niya na nangyari na ang hindi niya inaasahang pangyayari. Sa kanyang panaginip, nakita niya ang mukha ng kanyang kaibigang si John na siyang yumao dahil sa malubhang sakit. Nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi na nila mabubuo ang kanilang mga pangarap para sa kanilang mga kinabukasan.Ngunit nang pagsapit ng umaga, natuklasan ni Yhasy na
Mabilis naman akong nakarating sa pinaka malapit na Mall. Pumasok na ako agad. Naglakad lakad muna ako sa loob ng Mall. Nang biglang may tumawag. Unknown number. Tinitigan ko muna bago ko sinagot. "Sino naman kaya ito? Kabago-bago ng number ko ah!" Nagitla naman ako ng magsalita ang tumawag sakin "Hello it's me Yhael. I get your number to Atarah. I don't know where you is so I get it to her" ani niya. Umirap na naman ako sa hangin. Atarah. Magbabayad ka talaga! "Then?" tanong ko. "I'm here. Where are you?" tanong niya. Nag-isip naman ako kung ano ang gusto kong kainin. At nagliwanag ang mga mata ko ng maisip kong… "Kita na lang tayo sa Jollibee!" ani ko. Kahit pilit kong itago ang saya ko ng banggitin ko ang Jollibee hindi ko mapigilan eh.Kaya binaba ko na ang tawag niya. After how many years makakakain na rin ulit ako. Ganado akong naglakad papunta sa Jollibee. Nauna akong makarating doon sa kanya pero ilang minuto lang ay dumating na rin siya. "Let's go! Ikaw na
"Y-you!" Malakas na sigaw niya sakin. Inirapan ko lang siya. "Anong you! ka jan! You know her? You know each other?" Nagtatakang tumingin sakin at ibinalik sa lalaking nasa harap ko. "No!" sabay na sagot namin. "Huh? Why you act like that!?" Tanong niya sa lalaking nasa harap namin. "Siya ang bestfriend niyo ni Adah?" At tinuro pa ako "Ummm" tango-tangong sagot ni Atarah. Tulala siya habang nakatingin sakin. "What the!" ani niya. "Atarah! I want to eat dessert! If youre done talking to that man. Let's go!" ani ko. Nauna na akong naglakad pero ng makatapat ako sa lalaking iyon.Bumulong ako sa kanya. "Very Nice meeting you again Yhael" malambing pero sarcastic tone. Nakita ko naman ang pagkagitla niya tulad kahapon. "Hahaha" Siya yong Nambadtrip kahapon habang hinahanap ko ang ballpen ko. Napatakip ako sa bibig ko. "My ballpen!" lumingon ako kay Atarah at patungo na siya sakin pero kasama niya 'yong Yhael. Hinintay ko silang makalapit.Tumingin ako sa watch ko and its al
Bumangon akong masigla. Dahil sapat na sapat ang tulog ko. Kahit 'di ko nahanap iyong ballpen ko. Sabi naman kasi sakin nila Adah at Atarah na tutulungan nila akong hanapin iyon. Iniiwasan ko rin namang wag masyadong mag-isip at magdibdib para 'di umatake itong pesteng sakit ko. Baka tuluyan akong mag Homeschooling. Pagkatapos ko maligo at magpalit bumaba na ako. Isinama ko na mga gamit ko sa pagbaba. Nakapalit na rin naman ako eh. Pagkababa ko. "Good morning!" ani ko. "Good morning, too! Ang aga natin ah?" Nakangiting bati sakin ni Atarah. 'Di ko na lang siya pinansin. At umupo sa isa sa mga upuan dito sa kusina. Sakto namang pababa na si Adah. "Good morning! Wow! Ang aga natin Yhasy ah?" bungad ni Adah. "Tsk!" Bakit ba ang big deal sa kanila na maaga akong nagising at bumangon? Nakakabadtrip lang! "Easy Yhasy." Nakaharang pa ang kamay niya sa mukha ko. Inirapan ko lang si Adah. Pumunta siya sa sala at may inayos Tsaka bumalik dito sa kusina at nagpaalam naman itong mali
"Asan na ba 'yon?" Nawawalan na ng gana kong sambit dito sa ilalim ng punong tinambayan ko kanina. Kanina pa ako rito. Pagkatapos namin mag-usap ni lolo kanina. Dumeretso ako sa klase ko. Pagkatapos naman ng klase ko dumeretso na ako dito. Four (4) pm kami pinalabas at mag si-six (6) pm na. Andito pa rin ako. Mag dadalawang oras na ako rito kakahawi sa mga dahon at sa mga malilit na sangang narito. Wala pa rin. Hindi ko makita. "What are you doing?" "Ay kabute!" napatalon ako sa gulat nang may biglang magsalita sa likod ko. Napahawak ako sa dibdib ko. bumibilis na naman 'yong tibok niya. Iba na naman nararamdaman ko. Pabigat ng pabigat. "Kabute?!" Nakataas isang kilay niyang tanong. Naitakip ko naman ang isang kamay ko sa bibig ng maalala 'yong sinabi ko. Inalis ko rin lang ito. Dahil hindi ako makahinga lalo. Iba na talaga nararamdaman ko. "Tss! K-Kung 'di mo kasi ako ginulat 'di ko mabubulalas 'yon sayo 'no! Umft!" Salabong ang kilay ko ng sabihin ko ito. Pinipilit maging mat
Nahulog ko 'yong ballpen kong nilalaro ko. Nang biglang tumunog 'yong cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag ko. At walang ganang pinindot ang 'answer'.Itinapat ko naman ito sa tainga ko. Hinintay kong mag salita ang sa kabilang linya. Unknown number eh. "Hello?" Hindi ko mabosesan ang nagsalita sa kabilang linya. Kaya hindi pa rin ako kumikibo. "Can I speak to Ms. Yhasy Lee?" 'John??' Pinatay ko ka-agad. In-off ko na rin para 'di na siya makatawag pang muli. Kinabahan ako doon ah. Kinalma ko muna ang sarili ko. At nang maramdaman kong ok na ako. Tsaka ako tumingin sa relo ko. 4 minutes na lang. Mag s-start na ang klase ko. Dali-dali akong bumaba at patakbong naglakad. Papunta sa building ko. Nasa labas pa lang ako ng building ko. Nang maramdaman kong nahihirapan akong huminga. Kaya tumigil ako at umupo sa mga bench doon. Habol ko na naman ang paghinga ko. 'Yhasy naman kasi. Bakit lagi mong nakakalimutan'g ang bilis mo mapagod?' Sabi ko sa sarili ko. Kinuha ko agad sa bag ko 'y
Pagkatapos ng pagpapakilala ko. Nagdiscuss na si Ma'am. Pero di ako masyadong naka-concentrate. At kung bakit? Ang kulit nitong katabi ko +_+.Kinukulit ako simula nung magdiscuss si Ma'am.Like: kamusta na raw ako? Magkwento raw ako ng mga karanasan ko simula nang nag-college ako, kung may Boyfriend daw ba ako?, at maramiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii pang iba. Pero ni isa sa mga sinabi niya wala akong sinagot. Iniirapan ko lang siya.'HayI wish. Matapos na magdiscuss si Ma'am para makaalis na ako rito.' After 11 years. "That's all for today. Goodbye class!" 'SA WAKAS!' ngiti-ngiti akong lumabas ng classroom. Napatigil ako sa paglalakad ng may tumabi sakin. At nawala ang ngiti saking labi nang.. "Sabay tayo maglunch? =)" 'Naman! "Sorry kasabay ko mga bestfriends ko" "Bestfriend mo rin naman ako ah?" 'Ang lakas ng loob mo sabihin yan John!' " Noon 'yon. Hindi na ngayon! Di mo natatandaan yang sinabi mong yan sakin noon John?" Biglang lumungkot mukha niya. At yumuko. "I have t