A/n: Sino sama sa akin sa birthday ni Rowan? Tara mag sharon! 😂 Stay tuned for more updates‼️
Dress Code I WAS preparing the twins to get dressed for Rochelle's son birthday party celebration. Ngayong araw kasi iyon gaganapin sa isang sikat na children's play part hotel.I, on the other hand, wala talagang balak na tumungo because I even don't know the celebrant's background. Isang beses ko lang nakaharap si Rochelle. But she personally phones me about it, she even send me an email invitation last week. She said she was expecting me and my children to come to her son's party.I am shy to refuse her kaya napapayag na rin ako na tumungo roon kahit wala naman talaga akong kakilala.Habang binibihisan ko si Axel ay hindi ko na naman mapigilan na haplusin ang balat nito sa kanyang likod. It's a two inches dark brown straight vertical line. Nasa mismong pinakagitna ng likod niya iyon. Hinaplos ko iyon ng masuyo. Ashton also has that kind of birthmark. Astrid also has her in her back pero manipis lang iyong kanya na halos malabo ang hugis at kulay, ngunit kung titigan mo ng maigi ay
Mole "Hello, Tita Rochelle..." my kids greet her with polite smiles on their lips. "Oh, wow. Hello, cutie twins." I feel touched when Rochelle immediately approaches my kids and kisses them on the cheeks, humalik rin dito ang mga bata. She also kissed me on my cheeks. "We're sorry if we are late, Rochelle." wika ko rito saka pinakilala sa kanya si Ate Nelia. "It's okay, Amber. No worries. So, come?" Sumunod naman kami rito. I hold my kids in both of my hands. "Rowan..." Axel and Astrid call the boy who is in the arms of a man. Iyon yung lalaking hinala ko na asawa ni Rochelle. "Oh... Axel, Astrid." nanlaki ang mga mata at sumigla ang bukas ng mukha ng bata ng mapatingin ito sa mga anak ko. Ibinaba ito ng lalaki saka ito lumapit kay, Axel. "You guys are really here on my birthday," he said beaming. "Of course, Tita Rochelle invited us," Astrid said with her baby tone. Humarap si Rowan sa ina. "Thank you, Mommy. I thought you are just kidding me." Rochelle smiled and tapped
Bump Into Nakaupo kaming apat sa isang set ng table. Ate Nelia and I are assisting my kids with their food. Also, Rowan is at our table together with his Yaya. Mas gusto kasi nitong makipaglaro at makisalo sa mga anak ko. Hinahayaan ko na rin makipag-bonding ang anak ko rito dahil minsan lang naman ang pangyayaring magkakasama-sama sila sa paglalaro."Ate Nelia hayaan mo na ho ang mga bata kumain sa sarili nila para makakain na rin ho kayo." sabi ko rito."Hindi Ma'am, okay lang sa akin. Hindi pa naman ako nagugutom. Isa pa baka madumihan ang mga damit nila kapag hahayaan silang kumain." tugon nito sa akin na patuloy pa rin sa ginagawa.I smile. "Do not worry about their clothes dahil may mga pamalit naman sila sa kotse. At isa pa andito naman ako para umalalay sa mga bata at hindi ho namam sila malikot kumain." I said while assisting Astrid."Sige ho, ma'am." tugon nito saka nagsimula ng kumain sa pagkain nito.My children are really different from other kids. They know how and when
Stop Chasing Amber...His deep voice keeps repeating in my ears with my name multiple times. I was very stunned. Very shocked. Napapakurap ang aking mga mata habang nakatingin sa kanya. Also, his eyes deeply glaring at me that very moment.Napalunok ako ng mariin. When I feel that my one hand carrying something, doon pa ako nagising sa aking pagkakagulat. Immediately, my knees feel trembled. Knowing that my children are here and so close to their father. Dahil doon mas nakaramdam ako ng pagkabalisa at pangamba sa tanang buhay ko. All I want at that time is to run and hide from his gaze.Huminga ako ng malalim at lumihis ang mata ko sa kinaroroonan ni Axel. I am glad that the table is a little far from where we are. My heart beat rapidly.Shit. We have to go in an instant. He shouldn't know my status. He shouldn't know about my kids.I slowly calm myself. Walang mangyayari kung matataranta ako. I look at him again through his eyes. I threw him my cold glares."Ashton," finally I speak.
Speak Out ( ASHTON P.O.V. )MY brows immediately frowned when my eyes set on a woman sitting across me. Beside her, there is a man and woman the same age as my parents."Lad," napatingin ako sa aking abuwelo na siyang unang bumasag ng aming katahimikan. Nakaupo ito sa pinakaunahan mg upuan. "Let me introduce you to the family Villar." he continued.Nagbuga agad ako ng hininga. Of course, I know what was going on. Napapailing ako sa sitwasyon."Really, dito sa birthday ni Rowan?" I simply said, eyeing my mother, Father, and Pamela. It was all planned. They catch me in this birthday party celebration for their own matter.My mom smiles gently. She wants me to stay calm and let Granddad finish what he wants to tell.My father cleared his throat. Pinakilala niya sa akin ang magasawang Villar na isa sa may malaking oil company sa Pilipinas. "And this is Olivia, their only daughter," Dad added.I sighed. "Sorry to tell you this, but I am not interested in this conversation, Granddad. Mr. An
Ambulance MY hands are still shaking after I already confessed all my secrets to Mama Joan. But still, I reveal my secrets without dropping a name.Ayoko pa rin sabihin o malaman nila kung sino ang ama ng mga bata. For sure, she will definitely look for some information about him."Hija, kahit saang anggulo mo man tingnan ay kailangan mo pa rin sa kanya ito ipaalam. Like your dad, kahit ayaw nila Ate noon pero nalaman pa rin ng Tatay mo ang totoo na may ikaw sa pagitan nila noon ng Nanay mo."Umiling ako. "A-ayoko, Ma. Mas gusto ko na lang ito ilihim sa kanya." buo ang isip na wika ko."Why, may kinakatakutan ka ba, Anak?" seryosong tanong sa akin.I nodded. "O-oho." diretsyong sagot ko. "Kahit na pinawalangbisa na namin ang kasal bago pa ako umuwi noon ng Pilipinas ay n-natatakot ako na kapag nalaman n'ya ang tungkol sa mga bata ay baka kukuhanin niya sa aking ang mga anak ko. Ma, I do not want it to happen. Akin lang ang mga anak ko. Wala s'yang karapatan sa mga anak ko."Mama Joan
ICU TWENTY hours have already passed, nag response naman ang gamot sa sistema ni Mama Shirley ngunit ganoon pa rin hindi ito nagkakamalay."Excuse me, the doctor wants to talk to the family member of the patient," napaangat kami ng tingin sa sinabing iyon ng isang nurse.Tumayo kaming dalawa ni Mama Joan. Mama Flor is already home. Pinauwi ko muna ito upang makapagpahinga. Matapos naming bilinan ang nurse kay Mama Shirley ay tumungo na agad kami sa opisina ng doctor."Please sit down," wika ng doctor."Doc, kumusta ho ang kalagayan ng Ate ko?" panguna agad ni Mama Joan sa doctor.The doctor sighed, and automatically we got afraid. "The patient is in a serious illness. She has brain tumors that almost kill her in just a few hours. Her brain tumors are called Astrocytomas. This kind of tumor is the most common type in both adults and children. They are a type of brain tumor called glioma. Gliomas can be put into groups according to how quickly they are likely to grow. There are 4 groups
Guilty TWO DAYS have already passed, and our lives have changed a bit. Nasa loob ng ICU pa rin si Mama Shirley at patuloy na nakikipaglaban sa buhay. We are always praying and hoping that she will be going to survive. Ipu-push pa rin namin ang operasyon after the day tomorrow. Ang buong oras rin naming tatlo ay umikot na lang sa hospital bahay. As their daughter, ako na rin ang nagaasikaso sa mga negosyo nila na napabayaan ng ilang araw. I personally visit the farm, and also I visited my shop. Kaunti na lang din ang nailalaan kong oras sa mga anak ko. I am thankful dahil nandiyan si Ate Nelia at ang anak nitong si Ella na siyang tumatao pa rin sa bahay hangga't wala kami. "Hija, kumusta si Ate Shirley," tanong sa akin ni Ate Nelia. Kakauwi ko lang para maligo at ngayon ay paalis na naman ako pagkatapos kong mag almusal dahil kailangan kong bisitahin ang shop ko dahil may kakausapin akong mahalagang kliyente ngayon at Kliyente rin nila Mama sa Farm. "Ganoon pa rin ho ang lagay niy