A/n: Pasensya na. Ngayon lang ang update. Stay tuned 🥰
Ambulance MY hands are still shaking after I already confessed all my secrets to Mama Joan. But still, I reveal my secrets without dropping a name.Ayoko pa rin sabihin o malaman nila kung sino ang ama ng mga bata. For sure, she will definitely look for some information about him."Hija, kahit saang anggulo mo man tingnan ay kailangan mo pa rin sa kanya ito ipaalam. Like your dad, kahit ayaw nila Ate noon pero nalaman pa rin ng Tatay mo ang totoo na may ikaw sa pagitan nila noon ng Nanay mo."Umiling ako. "A-ayoko, Ma. Mas gusto ko na lang ito ilihim sa kanya." buo ang isip na wika ko."Why, may kinakatakutan ka ba, Anak?" seryosong tanong sa akin.I nodded. "O-oho." diretsyong sagot ko. "Kahit na pinawalangbisa na namin ang kasal bago pa ako umuwi noon ng Pilipinas ay n-natatakot ako na kapag nalaman n'ya ang tungkol sa mga bata ay baka kukuhanin niya sa aking ang mga anak ko. Ma, I do not want it to happen. Akin lang ang mga anak ko. Wala s'yang karapatan sa mga anak ko."Mama Joan
ICU TWENTY hours have already passed, nag response naman ang gamot sa sistema ni Mama Shirley ngunit ganoon pa rin hindi ito nagkakamalay."Excuse me, the doctor wants to talk to the family member of the patient," napaangat kami ng tingin sa sinabing iyon ng isang nurse.Tumayo kaming dalawa ni Mama Joan. Mama Flor is already home. Pinauwi ko muna ito upang makapagpahinga. Matapos naming bilinan ang nurse kay Mama Shirley ay tumungo na agad kami sa opisina ng doctor."Please sit down," wika ng doctor."Doc, kumusta ho ang kalagayan ng Ate ko?" panguna agad ni Mama Joan sa doctor.The doctor sighed, and automatically we got afraid. "The patient is in a serious illness. She has brain tumors that almost kill her in just a few hours. Her brain tumors are called Astrocytomas. This kind of tumor is the most common type in both adults and children. They are a type of brain tumor called glioma. Gliomas can be put into groups according to how quickly they are likely to grow. There are 4 groups
Guilty TWO DAYS have already passed, and our lives have changed a bit. Nasa loob ng ICU pa rin si Mama Shirley at patuloy na nakikipaglaban sa buhay. We are always praying and hoping that she will be going to survive. Ipu-push pa rin namin ang operasyon after the day tomorrow. Ang buong oras rin naming tatlo ay umikot na lang sa hospital bahay. As their daughter, ako na rin ang nagaasikaso sa mga negosyo nila na napabayaan ng ilang araw. I personally visit the farm, and also I visited my shop. Kaunti na lang din ang nailalaan kong oras sa mga anak ko. I am thankful dahil nandiyan si Ate Nelia at ang anak nitong si Ella na siyang tumatao pa rin sa bahay hangga't wala kami. "Hija, kumusta si Ate Shirley," tanong sa akin ni Ate Nelia. Kakauwi ko lang para maligo at ngayon ay paalis na naman ako pagkatapos kong mag almusal dahil kailangan kong bisitahin ang shop ko dahil may kakausapin akong mahalagang kliyente ngayon at Kliyente rin nila Mama sa Farm. "Ganoon pa rin ho ang lagay niy
Recommendation NAHAHATI ang puso't isipan ko sa parehong nanganganib na buhay nang parehong mahal ko sa buhay. Ganoon pa man ay mas nanaig pa rin ang pagiging ina ko. Alam ko naman na mauunawaan ako nila Mama dahil kailangang kailanga rin ako ng anak ko sa mga sandaling iyon. Agad kong tinungo ang kinaroroonan ng anak ko matapos kong itanong sa receiving area ang silid nito. Pagkapasok ko ay nakita ko kaagad ang kalagayan ng anak ko. My precious daughter is sleeping and lying on the hospital bed while the doctor and nurses settle the medical equipment which is the dextrose and also the respiratory oxygen. Napapikit ako kasabay ng pagtulo ng aking mga luha dahil sa sobrang nahahabag ako sa kalagayan nito. Pinahid ko kaagad ang mga luha ko at lumapit sa mga ito. "D-doc, k-kumusta ho ang lagay ng anak ko?" tanong ko kaagad pagkalapit ko sa mga ito. Napalingon sa akin ang doctor, lumapit rin sa akin ang nanginginig sa takot na si Ate Nelia. "Are you the mother?" tanong sa akin ng do
Matter of Life AS the doctor said, I need to prepare all the documents, requirements, and also cash for my daughter's operation abroad.Bago ko inisip ang pera ay inuna ko muna ang lahat ng pangangailangan ng anak ko. In one day ay halos natapos ko na ang mga papers ng anak ko. May mga iilan ring sa malalapit naming kaanak, kakilala at malapit na mga kaibigan ang nagabot ng tulong pinansyal para sa bata. Also, Iris did her best to help me. Nangalap rin siya ng mga tulong sa opisina niya at sa mga kakilala nitong government servant.I am beyond thankful because I didn't expect that there are still a lot of people who helped us in our situation. Hindi lang para sa anak ko ang tumulong pati na rin kay Mama Shirley na hanggang ngayon ay naka comatose pa rin. I am here caring for my daughter, habang sila Mama Flor at Mama Joan ay nakabantay kay Mama Shirley. It's hard but we need to be apart."Mama, is Astrid awake?" tanong sa akin ni Axel. He wanted to see her, and also Astrid wants to s
His Office TULALA ako habang nakatingin sa doctor at nurse sa mga oras na iyon. My daughter suffering from hard breathing that day.Gusto kong lumapit sa anak ko ngunit ayaw nila akong palapitin rito. Kitang kita ko na mas tumamlay ang anak ko. Hindi na rin ito tulad ng dati na masigla. Maputla na rin ang buong mukha nito. Ang mga mata nito na nanlalalim. Mas marami na ring nakatusok rito na aparato na mas nagpapahina sa anak ko. I am also suffering from pain for my daughter. Para bang lahat na nakatusok na karayom rito ay parang tumatagos din sa puso ko.My tears begin to fall as I watch her."M-mama..." she call me and held her arms in my direction.Papalapit ako ngunit pinigilan ako ng doctor. "D-doc, hahawakan ko lang ang kamay ng anak ko, please? Let me stay by her side. She needs me. My daughter needs me..." I beg while my tears keep falling.Wala na itong nagawa nang lumapit na ako sa anak ko. I hold her tiny finger. Hinahalikan ko iyon ng masuyo."Be brave, baby..." I said as
Business Card HE deeply continues staring at me in my eyes. I then also stared at him. Maya maya ay napapakurap ang aking mga mata at bahagya kong binitiwan ang aking buntonghininga."C-can I talk to you?" I asked him again.His eyebrows suddenly raise. "What brought you here?" he seriously asked me.Napalunok ako at naglakas loob na ako bago pa ako umatras sa totoong sadya ko sa kanya. "I-I want to ask you for help." diretsyahan kong sinabi rito.He frowned. The edge of his lips lifted. "What do you need?""Money," diretsyong naging sagot kong muli rito."Money..." napapatango ito habang nakangisi. "I wondered how did you know my identity? Are you tracing my track and background, kaya nandito ka ngayon upang humingi ng tulong sa akin?"I suddenly gulped because part of what he said was true. I also have a sense of a little harsh in his tone kaya naginit sa hiya ang aking magkabilang pisngi. But it's okay, wala na kasi akong choice kundi ang ilahad kung ano ang kailangan ko sa kanya.
Doorbell AFTER my shameful and unsuccessful visit to his office, I hurried home to check all the needs of my daughter's medical papers. Pinakiusapan ko na lang muna si Mama Flor na mag stay ng kahit sandali sa tabi ni Astrid. I also go home to count all the cash I have in the house.I let out my deepest sigh as I finish counting the cash and my personal savings. Napahilot agad ako sa aking noo matapos kong makita ang kabuoan.What should I do now? This is not enough for her entire operation. Diyos ko... Paano na ang anak ko? She badly needs to proceed with the operations."Mama,"I immediately open my eyes and I simply avoid eye contact. Pinahid ko muna ang munting luha na namuo sa gilid ng aking mga mata saka ako humarap kay Axel na ngayon ay nasa pinto nakadungaw."Yes, baby, come in." I smile and gesture to him to go inside.Lumapit naman ito sa akin. I let him sit on my lap. Humarap ang mukha nito sa akin."I miss my twin sister, Mama. When did she come home? Are she already okay
Ducati IslandASHTON three words I LOVE YOU skip my heartbeats. I smiled at him as we looked at each other intently."Do I need to respond to it?" tanong ko sa kanya ng hindi ko na natagalan ang pagtitig niya.The corner of his lips raised. "Yes," he said."What if I do not want to respond?" I teased him.He frowned while smirking. "Then, let me force you to say it.""Say what?" I continued."Hm... Say it or else, I will kiss you as hard as I can right here and right now," he says slowly lowering his lips to mine.I cleared my throat ng makita ko sa dulo ng aking mga mata ang ibang empleyado na nakangiting nakasulyap sa aming dalawa. Namumulang inilayo ko ang mukha ko rito at marahan kong itinulak ang dibdib nito."Stop teasing me. Look, your employee is glaring at us." namumula kong bulong rito.He chuckled and then kissed the edge of my lips. "My woman is shy. Okay, utang na muna ang kiss mo ngayon."Tumayo ako ng matuwid at lumayo ng bahagya rito. "Anong utang ang pinagsasabi mo d'y
Promise to Fulfill[ ASHTON P.O.V ]I LOOK Amber who is quietly sitting beside me. I was driving but I could not help but glance in her direction.My wife... My beautiful wife... I thought."Eyes on the road, not to me, Ashton." wika nito ng naramdaman nito ang madalas kong pagsulyap sa kanya.I couldn't help but smile. I gently grab her hand and hold it tightly. Napatingin naman ito sa kamay ko na nakahawak sa kamay niya. "You are too beautiful and I can't help but to stare at you all the time, Amber. Now, anong gagawin ko?" I said and kissed the back of her palm.Agad kong nakita ang pamumula ng magkabilang pisngi nito. Umirap ito pagkaraan ng pagkagulat sa ginawa ko. She then even freed her palm to my hand."Pwede ba umayos ka, Ashton. Nasa national highway tayo. Ayokong may mangyaring masama dahil diyan sa kapabayaan mong pagmamaneho. Bata pa ang mga anak ko para mawalan sila ng magulang. So, please, drive well." mahabang litanya nito na mas ikinangiti ko.I'm still smiling at her.
Dinner Date"I HOPE I didn't interrupt your conversation," Ashton said in his soft tone.I hope that very time the ground will swallow me whole."Who is he?" Iris asked with her widened eyes."U-um... Um, he's-""I am Amber's husband." diretso at walang prenong tugon nito.What the hell is he saying?! I thought to myself. Tinitigan ko ito ng masama, habang nakangiti naman itong tumingin sa akin."What? What? Shit! Ano 'yon? Pakiulit nga Mister-? Sino ka nga ulit? Hindi ko masyadong narinig, pakiulit?" nagtataka at sunod-sunod na tanong ni Iris kay Ashton."Babe, he said, he's Amber's husband," si Royce ang tumugon sa asawa nito. Napapailing pa ito at napapangisi sa naging reaksyon ni Iris."A-asawa? H-how? W-when? W-where? B-bakit... Shit! How could this be happening? Bakit wala akong alam? Bakit hindi ko alam na i-ikinasal ka na pala?" sunod sunod na namang tanong nito. That time sa akin na ito mariing nakatingin.Napalunok ako ng mariin. Napatayo ako at ganoon rin ang dalawa sa hara
VisitorsI WAS late for work that morning. Bukod sa overtime sa trabaho ay mas may iba pang dahilan ang nangyari kagabi kaya tinanghali na ako ng gising. Remembering the other reasons makes me blush and makes my heart beat suddenly.So what, Amber? Dahil may nangyari na naman ay iiwasan mo na naman siyang makaharap? No, I can't do that right now. Imposibleng maiiwasan ko pa siya. He knows where I work, what time I got home, and most of all he gets inside my room freely.Napapailing na lang ako sa mga iniisip ko sa mga sandaling iyon habang nasa loob ng opisina ko. Madalas nahuhuli ako ni Karyl at Kayecee na nakatulala at may malalim na iniisip. But worse, they also caught me smiling. Kaya alam ko na nagtataka sila sa nangyayari sa akin dahil hindi nila ako kilala na ganoon. Yes, I am a silent boss, but I am always serious when it comes to work.I yawned as I looked at the clock placed on my table. It is already 4:00 in the afternoon. Isang oras na lang at matatapos na ang oras ng aking
Midnight SnackASHTON and I agreed to have some warm drinks in Starbucks on our way home. Magmamadaling araw na sa mga sandaling iyon at katulad niya ay gusto ko ring humigop ng mainit na maiinom sa mga oras na iyon.When we got inside the coffee shop, Ashton and I immediately ordered our drinks. Instead of coffee, choco laté na lang ang inorder ko at siya naman ay brewed coffee. He also ordered a cheesecake and carrot cake for both of us. Pagkatapos kuhanin ng waiter ang order namin ay umalis na agad ito sa aming harapan.The coffee shop was quiet and there were just a few customers who were enjoying sipping their coffee while chatting with the person they are with."The young man who gave you that plane toy is me," he said and I looked at him in surprise. "I am that kid, Amber," he added while smiling at me.I was suddenly awed. Kanina pa ako nagtataka sa kanya. Gusto kong magtanong pero hindi ko alam kung ano ang itatanong ko sa kanya. "Y-you? R-really?" hindi ako makapaniwala sa a
ReminisceASHTON and the kids were waiting for me at dinner time. Nasabihan ko na si Ashton na uuwi ako bago ang dinner, but the unexpected happened. May emergency na nangyari sa isa sa tauhan ko sa factory. I have no choice but to replace myself with her role.The factory operations will end at 11 PM, walang ibang tatao sa pwesto nito. I have decided to help my employees that night. Isang gabi lang naman at saka may dahilan na rin ako upang makaiwas pa ng ilang sandali na makaharap si Ashton.I made myself busy, but before that, I already sent him a message saying that I am not going to dine with him and the kids because of some emergencies and also about work. Bago pa ito makapag-reply ay ibinaba ko na ang cellphone ko at saka pumasok na sa loob ng factory.Second, minutes, and hours have already passed. Naaaliw ako sa ginagawa ko kahit pagod na rin ako sa buong araw na pagtatrabaho. Kailangan kasi ng Ambrosia's vase and pots na mag-produce ng maraming items dahil sa maraming naka li
Avoided AFTER our passionate but deep making out, we silently lie down side by side facing the ceiling. Our breathing slowly steadied after a long moment of pause. "Go to your room now, and get rest," I said, my eyes still fixed on the ceiling. "Can I stay here by your side?" naramdaman ko ang pagtagilid nito at pagtitig sa mukha ko. "I want to rest here beside you, pwede naman siguro 'yon, diba?" he desperately asks. Sumulyap ako rito ng bahagya saka umiling. "No, you can't stay here. Now, go because all I wanted is to rest, Ashton." I said. "Please, let me stay for a while, Amber," he said, looking tired. I frown. "Hindi pwede. M-mahuhuli, I mean, papasok dito sa silid ko si Astrid ng maaga. I don't want her to see you inside my room, Ashton." wika ko rito. "Lalabas ako bago siya papasok dito sa silid mo, I promise," paggigiit pa rin nito sa gusto niya. "I rolled my eyes. Still, NO!" mariing wika ko rito. "Come on, Ashton. Go to your room now. Ayokong makipagtalo sa 'yo dahi
Go On WHEN we arrive home I am immediately ready the kids to their bed with the help of their nanny. Agad namang nakatulog ang mga bata dahil sa pagod sa buong araw na pakikipaglaro kay Rowan. I was headed to my room when I saw Ashton on the hallway living sofa holding a glass of wine. Agad tumuon ang tingin nito sa akin at agad ring naglapat ang aming mga mata. She finished his wine, put the glass down, sat up, and then approached me in my direction. I immediately stood straight as he was coming near me. "Can we talk?" he said seriously. Tumingin ako sa orasan ko at saka tumingin muli rito. "It's already late, Ashton. Pareho pa tayong may pasok bukas. Also, I am tired," direktang wika ko rito. He sighed and then shook his head. "The night you saw me in Yvette's hotel room—" he says. Kumunot ang noo ko sa sinabi nito. I want to say something but my mouth remains silent. Tumuon ang mga mata ko rito. "I admit that I was wrong when I go to her place that night, and—" "Ano ang da
Drive Home EXACTLY at 07:30 pm, we arrived at the Grilled Park House and Restaurant. The staff immediately assisted us by escorting us to our VIP reservation seat. Dinala nito kami sa sang maluwang na cottage na kakasya ang sampo na tao. When the waiter asked for our orders, Rochelle and I let the men manage to do it.Maganda ang buong kapaligiran, presko ang hangin na nagmumula sa buong paligid. Makulay ang mga ilaw na nakapalibot sa buong kainan. The restaurant is not just like an ordinary restaurant. It was an expensive and classy restaurant. Ang restaurant na iyon ay ginaya nila outdoor restaurant sa ibang bansa. It has a touch of European outdoor cuisine. Ang style ng paligid, ang mga kagamitan, ang mga upuan, mga mesa at ipa pang gamit o palamuti ay makikitaan mo ng ganda. Bagay na bagay para sa isang casual family dinner ang vibes na hatid ng restaurants na iyon.Kahit bagong bukas lang iyon ay halatang dinudumog na agad sila ng may mga sinabi sa buhay na mga customer. In able