A/n: Sino 'yong nakabungguan n'ya? Sa tingin n'yo, sino? Stay tuned for more exciting scene‼️🥰 Ps. Lapag na kayo maraming gems oh. 🙏
Stop Chasing Amber...His deep voice keeps repeating in my ears with my name multiple times. I was very stunned. Very shocked. Napapakurap ang aking mga mata habang nakatingin sa kanya. Also, his eyes deeply glaring at me that very moment.Napalunok ako ng mariin. When I feel that my one hand carrying something, doon pa ako nagising sa aking pagkakagulat. Immediately, my knees feel trembled. Knowing that my children are here and so close to their father. Dahil doon mas nakaramdam ako ng pagkabalisa at pangamba sa tanang buhay ko. All I want at that time is to run and hide from his gaze.Huminga ako ng malalim at lumihis ang mata ko sa kinaroroonan ni Axel. I am glad that the table is a little far from where we are. My heart beat rapidly.Shit. We have to go in an instant. He shouldn't know my status. He shouldn't know about my kids.I slowly calm myself. Walang mangyayari kung matataranta ako. I look at him again through his eyes. I threw him my cold glares."Ashton," finally I speak.
Speak Out ( ASHTON P.O.V. )MY brows immediately frowned when my eyes set on a woman sitting across me. Beside her, there is a man and woman the same age as my parents."Lad," napatingin ako sa aking abuwelo na siyang unang bumasag ng aming katahimikan. Nakaupo ito sa pinakaunahan mg upuan. "Let me introduce you to the family Villar." he continued.Nagbuga agad ako ng hininga. Of course, I know what was going on. Napapailing ako sa sitwasyon."Really, dito sa birthday ni Rowan?" I simply said, eyeing my mother, Father, and Pamela. It was all planned. They catch me in this birthday party celebration for their own matter.My mom smiles gently. She wants me to stay calm and let Granddad finish what he wants to tell.My father cleared his throat. Pinakilala niya sa akin ang magasawang Villar na isa sa may malaking oil company sa Pilipinas. "And this is Olivia, their only daughter," Dad added.I sighed. "Sorry to tell you this, but I am not interested in this conversation, Granddad. Mr. An
Ambulance MY hands are still shaking after I already confessed all my secrets to Mama Joan. But still, I reveal my secrets without dropping a name.Ayoko pa rin sabihin o malaman nila kung sino ang ama ng mga bata. For sure, she will definitely look for some information about him."Hija, kahit saang anggulo mo man tingnan ay kailangan mo pa rin sa kanya ito ipaalam. Like your dad, kahit ayaw nila Ate noon pero nalaman pa rin ng Tatay mo ang totoo na may ikaw sa pagitan nila noon ng Nanay mo."Umiling ako. "A-ayoko, Ma. Mas gusto ko na lang ito ilihim sa kanya." buo ang isip na wika ko."Why, may kinakatakutan ka ba, Anak?" seryosong tanong sa akin.I nodded. "O-oho." diretsyong sagot ko. "Kahit na pinawalangbisa na namin ang kasal bago pa ako umuwi noon ng Pilipinas ay n-natatakot ako na kapag nalaman n'ya ang tungkol sa mga bata ay baka kukuhanin niya sa aking ang mga anak ko. Ma, I do not want it to happen. Akin lang ang mga anak ko. Wala s'yang karapatan sa mga anak ko."Mama Joan
ICU TWENTY hours have already passed, nag response naman ang gamot sa sistema ni Mama Shirley ngunit ganoon pa rin hindi ito nagkakamalay."Excuse me, the doctor wants to talk to the family member of the patient," napaangat kami ng tingin sa sinabing iyon ng isang nurse.Tumayo kaming dalawa ni Mama Joan. Mama Flor is already home. Pinauwi ko muna ito upang makapagpahinga. Matapos naming bilinan ang nurse kay Mama Shirley ay tumungo na agad kami sa opisina ng doctor."Please sit down," wika ng doctor."Doc, kumusta ho ang kalagayan ng Ate ko?" panguna agad ni Mama Joan sa doctor.The doctor sighed, and automatically we got afraid. "The patient is in a serious illness. She has brain tumors that almost kill her in just a few hours. Her brain tumors are called Astrocytomas. This kind of tumor is the most common type in both adults and children. They are a type of brain tumor called glioma. Gliomas can be put into groups according to how quickly they are likely to grow. There are 4 groups
Guilty TWO DAYS have already passed, and our lives have changed a bit. Nasa loob ng ICU pa rin si Mama Shirley at patuloy na nakikipaglaban sa buhay. We are always praying and hoping that she will be going to survive. Ipu-push pa rin namin ang operasyon after the day tomorrow. Ang buong oras rin naming tatlo ay umikot na lang sa hospital bahay. As their daughter, ako na rin ang nagaasikaso sa mga negosyo nila na napabayaan ng ilang araw. I personally visit the farm, and also I visited my shop. Kaunti na lang din ang nailalaan kong oras sa mga anak ko. I am thankful dahil nandiyan si Ate Nelia at ang anak nitong si Ella na siyang tumatao pa rin sa bahay hangga't wala kami. "Hija, kumusta si Ate Shirley," tanong sa akin ni Ate Nelia. Kakauwi ko lang para maligo at ngayon ay paalis na naman ako pagkatapos kong mag almusal dahil kailangan kong bisitahin ang shop ko dahil may kakausapin akong mahalagang kliyente ngayon at Kliyente rin nila Mama sa Farm. "Ganoon pa rin ho ang lagay niy
Recommendation NAHAHATI ang puso't isipan ko sa parehong nanganganib na buhay nang parehong mahal ko sa buhay. Ganoon pa man ay mas nanaig pa rin ang pagiging ina ko. Alam ko naman na mauunawaan ako nila Mama dahil kailangang kailanga rin ako ng anak ko sa mga sandaling iyon. Agad kong tinungo ang kinaroroonan ng anak ko matapos kong itanong sa receiving area ang silid nito. Pagkapasok ko ay nakita ko kaagad ang kalagayan ng anak ko. My precious daughter is sleeping and lying on the hospital bed while the doctor and nurses settle the medical equipment which is the dextrose and also the respiratory oxygen. Napapikit ako kasabay ng pagtulo ng aking mga luha dahil sa sobrang nahahabag ako sa kalagayan nito. Pinahid ko kaagad ang mga luha ko at lumapit sa mga ito. "D-doc, k-kumusta ho ang lagay ng anak ko?" tanong ko kaagad pagkalapit ko sa mga ito. Napalingon sa akin ang doctor, lumapit rin sa akin ang nanginginig sa takot na si Ate Nelia. "Are you the mother?" tanong sa akin ng do
Matter of Life AS the doctor said, I need to prepare all the documents, requirements, and also cash for my daughter's operation abroad.Bago ko inisip ang pera ay inuna ko muna ang lahat ng pangangailangan ng anak ko. In one day ay halos natapos ko na ang mga papers ng anak ko. May mga iilan ring sa malalapit naming kaanak, kakilala at malapit na mga kaibigan ang nagabot ng tulong pinansyal para sa bata. Also, Iris did her best to help me. Nangalap rin siya ng mga tulong sa opisina niya at sa mga kakilala nitong government servant.I am beyond thankful because I didn't expect that there are still a lot of people who helped us in our situation. Hindi lang para sa anak ko ang tumulong pati na rin kay Mama Shirley na hanggang ngayon ay naka comatose pa rin. I am here caring for my daughter, habang sila Mama Flor at Mama Joan ay nakabantay kay Mama Shirley. It's hard but we need to be apart."Mama, is Astrid awake?" tanong sa akin ni Axel. He wanted to see her, and also Astrid wants to s
His Office TULALA ako habang nakatingin sa doctor at nurse sa mga oras na iyon. My daughter suffering from hard breathing that day.Gusto kong lumapit sa anak ko ngunit ayaw nila akong palapitin rito. Kitang kita ko na mas tumamlay ang anak ko. Hindi na rin ito tulad ng dati na masigla. Maputla na rin ang buong mukha nito. Ang mga mata nito na nanlalalim. Mas marami na ring nakatusok rito na aparato na mas nagpapahina sa anak ko. I am also suffering from pain for my daughter. Para bang lahat na nakatusok na karayom rito ay parang tumatagos din sa puso ko.My tears begin to fall as I watch her."M-mama..." she call me and held her arms in my direction.Papalapit ako ngunit pinigilan ako ng doctor. "D-doc, hahawakan ko lang ang kamay ng anak ko, please? Let me stay by her side. She needs me. My daughter needs me..." I beg while my tears keep falling.Wala na itong nagawa nang lumapit na ako sa anak ko. I hold her tiny finger. Hinahalikan ko iyon ng masuyo."Be brave, baby..." I said as