ISA NAISIP NIYA rin na totoo rin naman ang sinabi nito sa kaniya na bakit naman nito pakikialaman ang kanyang cellphone, idagdag pa na may password naman iyon at alam niya na hindi nito alam iyon. Hindi niya nai-blocked niya ito kagabi dahil sa pagbabanta ni Lawrence sa kaniya at hindi lang niya maalala?Ilang sandali pa ay bigla niyang nilingon itong muli. “Nagugutom ka ba? Gusto mo bang mag-order ng pagkain?” tanong niya rito dahil baka mamaya ay hindi pa ito kumakain.Sinulyapan siya nito ng matalim. “Tumahimik ka nga, hindi mo ba nakikitang nagtatrabaho ako?” malamig na tanong nito sa kaniya.“Nag-aalala lang ako sayo…” mahinang sabi niya dahil sa likod nun ay sobra siyang nasaktan sa totoo lang. Iniisip niya lang naman ito pero parang siya pa ang naging masama. Pwede naman itong tumanggi sa maayos na paraan hindi katulad ng ganun.“Huwag mo na akong alalahanin pa dahil ayoko.” walang pusong sabi nito sa kaniya.Itinikom na lamang niya ang kanyang bibig dahil wala na siyang ibang
NAWALAN ng kulay ang mukha ni Asha nang ituloy pa rin ni Lawrence na hubarin ang polo nito sa kabila nang pagsasabi niya na mayroon siyang regla rito. Hindi niya akalain na hindi gagana ang palusot niyang iyon dito. Mas lalo pa tuloy siyang kinabahan ng wala sa oras. Tiyak na parurusahan talaga siya nito kapag nalaman nitong nagsisinungaling lang siya. Napalunok siya at tumitig dito. “Hindi ba mas maganda na hintayin mo na lang munang matapos ang regla ko?” tanong niya rito.Malamig siya nitong sinulyapan. “Hindi ba sinabi ko sayo na may condom naman ako?” tanong nito sa kaniya.Natigilan siya at nataranta. Seryoso ba talaga ito sa sinasabi nito? Gagawin talaga nito iyon? Pero… “paano kung tumulo yung dugo sa bedsheet?” tanong niya ulit dito, umaasa na baka sakaling magbago ang isip nito. Kaya lang ay iritado itong napatingin sa kaniya.“Napaka-simple ng problema mo.” may bahid nang inis na sabi nito. “E di kapag narumihan ay pwede namang palitan ang bedsheet.”Hindi na lang siya naka
IBINUKA NIYA ang kanyang bibig upang humanap ng tamang salita upang sabihin dito ang totoo. Kahit na anong sabihin niya rito ay tiyak na magagalit pa rin naman ito sa kaniya. “Ah, kasi… kasi…” hindi siya makahanap ng tamang salita para sabihin dito ang totoo.“Ganito ba talaga ang kulay ng regla mo?” galit na tanong nito sa kaniya habang inilapit sa kanyang mukha ang daliri nitong may madulas na likido ngunit walang kulay.Napalunok siya. “Hindi.” sagot niya rito.“Kung ganun ay ibig sabihin ay nagsinungaling ka sa akin? Ganun ba ha?!” bigla nitong sigaw sa kaniya na umalingawngaw sa loob ng silid nito. Hindi niya napigilang mapapikit ng mariin dahil sa matinding gulat. Idagdag pa na nabalot ng matinding takot ang kanyang katawan.“Pa-pasensya na. Nagkamali yata ako. Akala ko kasi ay meron na. Hindi ko sinasadya.” tuloy-tuloy na sabi niya. Hinihiling na sana ay paniwalaan siya nito kahit na alam niya na malabo iyon.“Hindi mo sinasadya? Talaga ba huh?! Ako pa ang lolokohin mo? Napaka-
LUMABAS SILA ng kotse at naglakad patungo sa may entrance ng gusali kung saan ay agad na lumapit si Lawrence sa isa sa mga nagbabantay. “Pakisabi mo sa boss na nandito ako.” sabi nito sa isa sa mga nagbabantay. Pagkasabi lang nito iyon ay dali-dali nitong inilabas ang cellphone nito marahil ay tinawagan nito ang tinutukoy na boss ni Lawrence.Tahimik lang naman siyang nakatayo sa likuran ni Lawrence habang iniikot-ikot ang mga mata sa mga nagbabantay na may nakasukbit na mga baril sa katawan. Dapat nga ay matakot siya lalo pa at iyon ang unang beses niyang pumunta doon ngunit hindi siya nakaramdam ng kahit anumang takot marahil dahil siguro kasama niya si Lawrence. Pakiramdam niya ay ligtas siya sa kahit anong lugar basta kasama niya lang ito.“Pwede na po kayong pumasok.” sabi nito nang matapos nitong ibaba ang cellphone nito. Umalis ang mga ito sa daan para may madaanan silang dalawa.Ilang sandali pa ay nagulat siya nang bigla na lang hawakan ni Lawrence ang kamay niya nang pumaso
MULI SIYA nitong sinulyapan. “May mga bagay akong alam tungkol sa kaniya, lalong-lalo na kung gaano kalaki ang galit mo sa kaniya.” makahulugang sabi nito at sinulyapan din ang katabi niya.Dahil sa sinabi nito ay hindi niya tuloy maiwasang hindi mapatanong sa kanyang isip kung sino ang lalaking ito? Bakit alam nito ang tungkol sa mga bagay na iyon. Kahit na ganun kagalit sa kaniya si Lawrence ay alam niya kung sino ang mga taong malalapit dito dahil palagi siya nitong isinasama sa mga lugar kung saan ito madalas magpunta at ang lalaking ito? Hindi niya pa ito nakikita ngayon pa lang kahit na pamilyar ang mukha nito kaya paano nito nalaman ang mga bagay na iyon? Hindi kaya may espiya ito na malapit sa kanila para malaman nito ang mga bagay na iyon?Tumaas ang sulok ng labi nito nang hindi sumagot si Lawrence sa tanong nito. “Sa totoo lang ay nagtataka talaga ako kung bakit mo sinama ang babaeng kinaiinisan mo sa buong buhay mo.” makahulugang sabi nito habang nakangiti at nakatingin ka
TUMITIG LANG ito sa kaniya. “Dahil ayaw ko.” simpleng sagot nito sa kaniya.“Yun lang ang dahilan mo?” tanong niya habang nakataas ang kanyang kilay.Agad na kumunot ang noo nito habang nakatingin sa kaniya. “Bakit? Sa tingin mo ba kaya ko pilit na kinukuha iyon sayo ay dahil sa nagseselos ako?” balik nitong tanong sa kaniya.Bigla namang napaawang kanyang mga labi dahil sa sinabi nito at agad na nag-iwas ng tingin. Sa totoo lang ay iyon din ang nasa isip niya. Paano ba naman na hindi niya iisipin iyon e ganun ang reaksyon nito. “Hindi mo pa rin ba ipinapasok sa isip mo na napaka-imposible kong maramdaman iyon dahil wala naman akong balak na magkaroon ng kahit na anumang pakiramdam pagdating sayo.” sabi nito sa kaniya at bawat pagbigkas nito ng mga salita ay maririin. Nilingon niya ito at napalunok. “Alam ko. Pwes kung ganun din naman pala ay mas maganda na itago na lang ang business card na ito.” seryosong sabi niya. Kung wala lang naman pala rito iyon ay papayagan siya nitong itag
NANG IBABA niya ang kanyang cellphone ay malalim siyang napabuntong-hininga. Bigla siyang napaisip bigla, ngayong kasi ay nagdadalawang isip siya sa sinabi niya kay Don Lucio. Kung kailan tapos na silang mag-usap ay tyaka pa pumapasok sa isip niya iyon. Napapikit na lang siya ng mariin.Ilang sandali pa ay muli siyang napamulat ng kanyang mga mata nang bigla na lang may tumunog sa kanyang cellphone. Tiningnan niya kung ano iyon at nakita nga niyang may text si LAwrence sa kaniya. Hindi niya na lang maiwasang muling mapabuntong-hininga. “Dalhan mo ako ng pagkain dito sa kwarto.” sabi nito sa text nito.Binasa niya lang iyon at hindi na nag-reply pa. Isa pa ay alam niya namang wala siyang magagawa. Kailangan niyang sundin ang utos nito dahil isa naman talaga siyang utusan sa bahay na iyon. Wala siyang pagpipilian.Ilang sandali pa nga ay bumangon na siya mula sa kama at dumiretso sa kusina upang maghanda ng pagkaing dadalhin niya sa silid nito. Nang matapos niyang ihanda ang lahat ay n
NAPAATRAS si Asha nang makita niyang palapit na ng palapit si Lawrence sa kaniya kaya lang at sumagad na pala siya sa kama at wala na siyang maatrasan pa. Ilang sandali pa ay bigla siyang napalingon sa pinto para tumakbo sana kaya lang ay isang pigura ang mabilis na ini-lock iyon, marahil ay nabasa nito ang iniisip niya. Humarap ito sa kaniya. “Kung hindi mo gagawin ang sinasabi ko sayo ay hinding-hindi kita papayagang lumabas ng silid ko.” malupit na sabi nito sa kaniya. Muli siyang napalunok ng wala sa oras. Sinalubong niya ang mga mata nito. Kahit na malamig ang mga mata nitong nakatitig sa kaniya ay hindi siya ganun katakot dito. Noong panahong galit na galit pa ito sa kaniya at wala pang nangyayari sa kanilang dalawa ay natatakot siya kapag sumisigaw ito ngunit ngayon ay nag-iba na. Hindi na siya ganun katakot dito masyado.“Kung gusto mo talagang makalabas dito sa silid na ito ay umpisahan mo ng gawin ang iniuutos ko.” sabi nito sa kaniya at pagkatapos ay isang nakakatindig ba
ILANG SANDALI PA ay bigla nitong hinawakan ang kanyang braso at hinila siya paalis doon. Medyo madiin ang pagkakahawak nito sa kanyang kamay ngunit umarte siya na parang wala lang at hindi siya nasasaktan pero ang totoo ay nasasaktan na siya.“Bakit ka nakikipag yakapan sa kaniya huh?!” sigaw nito sa kaniya sa malalim na boses. Ang mga mata nito ay nag-aapoy habang nakatitig sa kaniya. Napapikit na lang siya at napabuntong-hininga.“Hindi ba pwedeng magyakapan ang magkaibigan?” walang emosyong tanong niya rito.“So ginawa mo iyon para lang galitin ako huh?!” galit na tanong nito sa kaniya.Napairap siya sa inis niya. Syempre mali ito at hindi iyon ang intensyon niya. “Ano bang sinasabi mo ah? Ganun na ba ako ka-desperada sa tingin mo?” muling tanong niya rito.“Talaga ba huh? Sinadya mong gawin iyon dahil gusto mo akong pagselosin!” sigaw nitong muli sa kaniya ngunit napapikit na lang siya ng mariin. Anong klaseng paliwanag pa ba ang gagawin niya para lang maniwala ito sa kaniya.Sa h
AWTOMATIKO NAMANG napalingon si Lester sa kaniya nang makita nito na si Lawrence ang nasa harap ng kotse. Sa ilang beses na nag-krus ang landas ng mga ito ay alam niya na kilala na nito ito. “Mukhang may problema, ayusin kaya muna ninyo?” mahinang tanong niya rito.Umiling naman siya. “Naayos na namin at wala na kaming dapat pang pag-usapan.” sabi niya rito.“Galit ba siya na sinundo kita?” muling tanong nito sa kaniya dahilan para mapatitig siya rito ng ilang segundo at hindi makapagsalita. Paano niya ba sasagutin ang tanong nito e siya naman mismo ang nagpasundo dahil gusto niyang ipakita kay Lawrence na nagbago na siya.Hindi pa man niya naibubuka ang kanyang bibig upang sumagot dito nang magulantang siya dahil bigla na lang kumalabog ang hood ng sasakyan na gawa ni Lawrence. Kahit na nasa loob na sila ng kotse ay malakas pa rin ang tunog kaya nagulat pa rin siya. Puno ng paghingi ng paumanhin ang kanyang mga mata nang tumingin siya rito. “Pasensya na kung ganito na naman ang nangy
NAKITA NIYA kung paano nagtagis ang mga bagang nito dahil sa sinabi niya. “Hindi ba at sinabi ko na sayo na ako ang maghahatid sayo hindi ba? Hindi mo ba naiintindihan iyon?” tanong nito sa kaniya na nanlalaki ang mga mata dahil sa galit ngunit wala siyang pakialam. Kahit na gaano ito kagalit ng mga oras na iyon ay hindi man lang siya nakaramdam ng takot.“Bingi ka ba? Hindi ba at ilang beses ko na ring sinabi sayo na kay Lester nga ako sasakay.” inis na rin niyang sabi rito.“Asha ano ba!” malakas na sigaw nito sa kaniya at kumulo na marahil ang dugo nito dahil sa matinding galit ngunit hindi siya natinag at nanatili lang sa kanyang kinatatayuan.“Umalis ka na diyan.” walang emosyong sabi niya rito.Ngunit hindi niya akalain na magmamatigas ito sa kaniya. “Hindi. Hindi ako aalis dito hanggat hindi sinasabi na sa akin ka magpapahatid at hindi sa lalaking iyon.” pagmamatigas pa rin nito.Sa puntong iyon ay halos sumabog na siya sa sobrang galit. “Ano ba Lawrence! Kailangan ko pa bang u
NATAHIMK SANDALI si Lawrence bago siya nito tuluyang pinakawalan. Nasa pinto na ito ng kanyang kwarto at pagkatapos ay lumabas na ito at dahil doon ay nakahinga siya ng maluwag dahil akala niya ay aalis na rin ito sa wakas dahil sa nagkausap naman na sila ng maayos kaya nga lang ay nang sundan niya ito ng tingin ay nakita niya kung paano ito naglakad papunta sa may sofa at umupo doon tanda na mukhang walang balak itong umuwi katulad ng iniisip niya.Agad na napakunot ang kanyang noo. “Anong ginagawa mo pa diyan? Hindi ka pa ba aalis?”“Gabi na. Delikado na ang magmaneho ngayon.” sabi nito ngunit alam niyang palusot lang nito iyon. Wala na lang siya nagawa kundi ang magpakawala ng isang mahabang buntong hininga.“E di sumakay ka na lang ng taxi o kaya e magpasundo ka.” suhestiyon niya naman dito.“Ayoko. Hindi ako mahilig magpa-drive.” walang emosyong sagot nito sa kaniya.“E anong ginagawa ng mga tauhan mo? Napakarami nila, siguro naman ay may pinagkakatiwalaan ka sa mga iyon.” sabi n
PAGPASOK NILA SA elevator ay nakadikit ito ng nakadikit sa kaniya na halos ang dibdib na nito ay nakadikit na mismo sa likod niya dahilan para hindi niya maiwasang hindi maging komportable. “Lumayo ka nga sa akin.” pasimpleng anas niya at bahagyang lumayo dito ngunit parang wala itong naririnig.Mabuti na lang at wala silang kasama sa loob ng elevator ng mga oras na iyon dahil kung hindi ay nakakahiya silang dalawa. Pagdating nila sa kanyang unit ay pumasok din naman ito kaagad at pagkatapos ay bigla na lang nitong pinuntahan ang bawat sulok ng kanyang unit. Hindi niya alam kung bakit nito ginawa iyon ngunit hindi siya nagtanong. Umupo na lang siya sa sofa at hinintay ito sa ginagawa nito na para bang bahay nito iyon.Nang makuntento na ito sa ginagawa nito ay pumunta na ito sa sofa at umupo tapat niya. Nagkatitigan ang kanilang mga mata bago nagsalita si Lawrence. “Alam kong kahit na anumang paghingi ko ng tawad sayo ay hindi ko na mababago pa ang nakaraan dahil huli na ang lahat.
NI ANG SUMAGI sa kanyang isip na maririnig niya ang mga salitang iyon mula sa bibig ng taong katulad ni Lawrence na hanggang sa kalalimlaliman ng pagkatao nito ay kinamumuhian siya. Hindi niya alam kung talagang humihingi ba ito ng tawad sa kaniya o isang pag-akto na naman iyon para mapaniwala siya na para bang sising-sisi ito sa lahat ng nagawa nito sa kaniya. Sa tingin ba nito ay mababago ng paghingi nito ng tawad ang lahat?Nang makita nito na hindi siya nakapagsalita dahil sa pagkagulat ay nagpatuloy ito sa pagsasalita. “Lahat ng sinabi ko sayo ay dahil iyon ang nararamdaman ko.” Tumaas ang isang kilay at sa wakas ay nagawa na niyang ibuka ang kanyang bibig para makapagsalita. “Sabihin mo nga, paano kita paniniwalaan na totoo ang mga sinasabi mo?” tanong niya rito.“Bakit naman sana ayaw mo akong paniwalaan e nagsasabi naman ako ng totoo?” balik nitong tanong sa kaniya.“Hindi ko alam. Baka mamaya ay may pinaplano ka pala at pakana mo lang ang lahat ng ito.” sabi niya rito.Nagsa
BUMALIK LANG ANG kanyang katinuan nang marinig nilang dalawa ang tinig ni Adam. “Lawrence anong ginagawa mo?” tanong nito kaya mabilis niyang itinaas ang kanyang kamay at itinulak ito palayo sa kaniya at pagkatapos ay nilingon si Adam na palapit na sa kanila ng mga oras na iyon.“Pwede mo bang yayain mo na itong kaibigan mo paalis dito Adam?” sabi niya na may himig ng pakiusap.“Huh bakit?” tanong nito kaagad at nagsalubong ang kilay pagkatapos ay tumingin kay Lawrence bago muling tumingin sa kaniya. “Anong ginawa niya sayo?” tanong pa nito ulit.“Paano kinuha niya ang susi ng kotse ko.” sumbong niya kaagad dito.“Kotse mo?” biglang baling naman sa kaniya ni Lawrence na nakataas ang kilay at alam niya na kaagad ang ibig nitong sabihin sa sinabi nito. Na hindi niya iyon kotse at kotse nila ito.Bumuntong-hininga na lang siya. “Okay fine. Hindi ko nga pala iyon kotse. Sige, kunin mo na yang susi at ikaw na rin ang mag-uwi niyang kotse. Magta-taxi na lang ako.” sabi niya rito at akmang t
ILANG METRO na lang ang layo niya sa sasakyan nang bigla na lang hawakan ni Lawrence ang kamay niya. Kasabay nang paghawak nito sa kanyang kamay ay wala siyang nagawa kundi ang mapabuntong-hininga na lang ng malalim. “Bitawan mo ako.” sabi niya nang lingunin niya ito. Walang ekspresyon ang kanyang mukha ng mga oras na iyon dahil naiinis na siya at napapagod na, gusto na niyang makaalis doon. Malayo dito.Napatitig siya sa mukha nito. Hindi niya alam kung anong klaseng espirito ang sumanib dito dahil pakiramdam niya ay ibang tao ang nasa harapan niya. “Pwede ba tayong mag-usap kahit na sandali lang?” tanong nito sa kaniya.Agad na nagsalubong ang kanyang mga kilay. “At ano naman sana ang pag-uusapan nating dalawa?”“Tungkol sa relasyon natin.” sabi nito dahilan para matigilan siya. Muli siyang humugot ng isang malalim na buntong hininga. Hindi ba at paulit-ulit na niyang sinasabi rito na wala silang relasyon? Bakit ba ipinagpipilitan pa rin nito? Tumitig ito sa kaniyag mga mata. “Sina
ILANG SANDALI siyang tinitigan ni Lawrence bago ito bumuntong hininga at sumagot sa kaniya. “Bakit? Dahil ba wala akong puso huh? Na matigas ang puso ko kaya ganyan ang sinasabi mo?” tanong nito sa kaniya.Isang mapaklang ngiti ang gumuhit sa kanyang mga labi. “Bakit hindi ba? Tandang-tanda ko pa ang mga eksaktong sinabi mo noon sa akin na kailanman ay hinding-hindi ka magkakaroon ng kahit na anumang damdamin sa akin.” titig na tiitig na sagot niya rito.Kailangan niyang alalahanin ang mga salitang sinabi nito sa kaniya noo para maalala nito kung ano ang trato nito sa kaniya noon. “Nagbago na lahat ngayon, hindi na ako ang Asha noon na baliw na baliw at ni hindi man lang marunong tanggihan ka.” diretsong sabi niya rito.“Alam kong nagkukunwari ka lang na wala ka ng nararamdaman sa akin.” sagot din naman nito sa kaniya.“Bakit ba mas magaling ka pa sa akin?” tanong niya rito dahilan para mapakuyom ang kamay nito at nagtagis din ang mga bagang nito bago ito humakbang palapit sa kaniya.