Chapter 4.💜

(Maya pov)

"Maya, ipinapatawag ka ni Senyorita Hannah." Sabi ni Karen na isa ring katulad ko na kasambahay dito sa mansion, kasing edad ko din si Karen, ang kanyang ina ay matagal na din naninibilhan dito.

Lumapit sina Aling Berta at Ate Mae sa akin ng may pang-uusig na tingin. "May ginawa ka na naman bang mali, ha, Maya?"

Agad na umiling ako kay Aling Berta. "Wala po." Maski ako ay nagtataka rin kung bakit ako ipinatawag.

"Bakit ka pinapatawag ni Senyorita? Aba'y ayaw na ayaw nga no'n na nakikita ka kahit no'ng mga bata pa kayo." Kahit si Ate Mae ay nagtataka din sa biglaang pagtawag sa akin.

"Mabuti pa po ay aakyat na ako sa kwarto niya. Baka mapagalitan pa ako kapag di agad ako umakyat."

"Mabuti pa nga, Maya. Sige na, umakyat ka na sa itaas. Ayaw na ayaw ng bata na yon na pinaghihintay siya, na ugaling namana niya sa kanyang Lola."

Dahil sa sinabi ni Aling berta ay binilisan ko ang pag-akyat sa ikalawang palapag ng mansion. Napahinto ako dahil nakasalubong ko si Ma'am Lorna kasama ang kanyang asawa na si Sir Bryan.

Agad na nagyuko ako ng ulo biglang pagbigay galang sa kanila. Katulad ng dati ay hindi naman ako nito kinikibo o kinakausap man lang, nilagpasan lang nila ako na siyang ikinatuwa ko. Hindi nga naman maganda kung lahat ng tao rito sa mansion ay mainit ang dugo sa akin katulad ng mag-asawang sina Senyora at Senyor.

Alam ko kung ano ang kulay ng pinto ng kwarto ni Hannah dahil wala itong pagbabago kahit no'ng mga bata pa kami. Kulay pink ang pintuan ng kwarto nito at nag-iisa lamang dito sa mansion. Agaran akong kumatok sa pinto.

Pagbukas ng pinto ay isang bag ang tumama sa aking mukha.

"Dalhin mo yan." Utos nito sa akin habang may hawak itong cellphone at panay kuha ng pictures sa sarili na selfie ang tawag.

Tumama ang zipper ng bag sa aking pisngi kaya sumakit ito.

"Ano pa ang hinihintay mo? Pasko?" Nakataas ang kilay na tanong ni Hannah sa akin ng hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko.

"A-Aalis po tayo?" Magkahalong excitement at kaba ang nararamdaman ko ng marinig ang sinabi niya.

"Kailangan ko pa bang ulitin ang sinabi ko? Bingi ka ba? Di'ba kakasabi ko lang?" Iritang tanong niya pa.

"Sandali lang po———"

"Saan ka pupunta?" Pigil niya sa akin ng bababa sana ako.

"Magbibihis po sana ako, Senyorita———"

"Fvckshìt naman! Bakit ka pa magbibihis eh wala namang mababago d'yan sa hitsura mo, katulong, kasambahay, muchacha ka parin kahit anong ayos mo!" Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. "Pasalamat ka nalang dahil maganda ka para sa isang kasambahay kundi ay baka hindi ikaw ang napili ko!"

Nakayukong sumunod na lamang ako sa kanya ng nagpatiuna na itong maglakas. Pinili daw ko? Piniling isama ba?

Medyo amoy pawis pa ako dahil kagagaling ko lang sa pagdilig at pagplantsa kanina. Nahihiya pa akong pumasok sa kotse na pinasukan ni Hannah.

"Sinabi ko bang sumakay ka dito kasama ko? Doon ka sa isang van, didikit ka pa sa'kin eh amoy pawis ka!" Nandidiring wika ni Hannah. Hinablot nito ang bag na dala ko at nag-spray din dito ng alcohol.

Napahiya ako sa sinabi niya dahil hindi naman ako gano'n kabaho para mandiri siya sa akin. Pero ano pa nga ba ang aasahan ko sa isang tulad nito na anak mayaman. Kahit sinong mayaman ay tiyak na madidiri na dumikit sa isang dukha na katulad ko.

Hindi lang ako ang sakay ng van ngayon. May kasama akong babae. Siya si Vanjie, ang sabi niya sa akin ay alalay siya ni Hannah simula ngayong araw. Naiilang ako sa kanya dahil panay ang titig niya sa akin. Nang huminto ang van ay lumabas si Vanjie kaya sumunod ako sa kanya. Napa-wow ako sa mataas na gusaling nasa harapan ko, mataas ito at malaki.

Inikutan ako ng mata ni Hannah bago naunang naglakad sa amin na may kasamang dalawang lalaki sa magkabilaang gilid niya.

"Grabe, feeling sikat eh wala pa nga siyang palabas." Narinig kong bulong ni Vanjie sa tabi ko.

Maraming tao ang napapalingon kay Hannah habang naglalakad kami. Maganda kasi ito. Matangkad, makinis, at morena. Parang artista ang dating kaya hindi niya masisisi ang mga tao na tingnan ito. Napansin ko din na maraming napapatingin sa akin kaya niyuko ko ang ulo ko dahil nahihiya ako. Dahil siguro sa suot ko na lumang maid's uniform na binigay pa sa akin ni Ate Mae. May kaluwagan pa ito at medyo kupas na rin.

"Kahit basahan talaga ang ipasuot sa ginto ay lalabas ang kinang nito." Makahulugang sabi ni Vanjie habang nakatingin sa akin.

"Ano ba?! Bilisan niyo nga maglakad!" Bulyaw sa amin ni Hannah na halatang inis. Kaya halos lakad-takbo ang ginawa namin ni Vanjie maabutan lang ito.

"Isukat mo yan." Hinagisan ako sa dibdib ng iba't ibang klase ng damit ni Hannah. "Ito pa sukatin mo."

Namilog ang mata ko. "Susukatin ko po?"

Namewang siya sa harapan ko. "Kailangan ko pa bang ulitin lahat ng sasabihin ko sa'yo? P*****a naman, oh! Kasasabi ko lang na isukat mo, di'ba?" Padarag nitong hinampas sa dibdib ko ang bestida nitong hawak kaya napangiwi ako sa sakit. "Isukat mo yan at ng makauwi na tayo!" Napapailing pa habang umiirap nitong sabi bago lumibot pa sa boutique kung nasaan kami.

Hindi naman ako masisisi kung bakit ganito ang reaksyon ko ngayong araw. Una ay dahil nakalabas ako ng mansion kasama pa ang kaisa-isang apo ni Senyora Lina. Tapos ngayon ay binilhan pa ako ng mga damit. Nakakatuwa at nakakataba ng puso. Kaya habang nagsusukat ako ng mga damit ay halos maiyak pa ako sa sobrang saya. Ngayon lamang ako nakapagsuot ng ganito kagaganda at kamahal. Malayo pa naman ang pasko pero may regalo na agad si Hannah sa akin.

Bumabait pala ang tao kapag malapit ng ikasal. Kumalat na sa mansion ang narinig namin noong araw din na dumating ito isang linggo na ang nakakaraan. Naaawa ako para kay Hannah dahil ikakasal ito sa lalaking hindi nito mahal, pero wala naman itong magawa. Bukas ay pupunta ang lalaking papakasalan ni Hannah sa mansion kaya nga kanina ay naglinis na naman kami.

"A-Ang ganda ko..." Hindi makapaniwalang usal ko sa harap ng salamin. Kailanman ay hindi ko nakita na maganda ako kahit yon ang paulit-ulit sinasabi ng mga tao sa paligid ko. Pero ngayon na nakabihis ako ay tila gusto ko ng maniwala.

Paglabas ko hinanap ko sila Hannah at Vanjie pero hindi ko sila nakita. Naiiyak na ako dahil wala akong pera pambayad sa suot ko ngayon. Hindi ko din alam kung paano magpasikot-sikot sa ganitong lugar. Nang lumapit sa akin ang babaeng nag-assist sa amin kanina ay agad ko itong kinausap.

"Ate, huhubarin ko nalang po ito. Wala po kasi akong pera pambayad, pasensya na po kayo." Mangiyak-ngiyak na sambit ko.

"Ma'am, hindi niyo na kailangan na bayaran ito dahil binayaran na ito ng babaeng kasama mo kanina." Inabot sa akin ng babae ang marami pang paper bag na hawak nito. "At ito din ay kasama sa binayaran niya kaya maaari mo na itong dalhin."

Nakahinga ako ng maluwag sa sinabi nito. Matapos magpasalamat ay lumabas na ako ng boutique kahit hindi ko alam kung saan ako magsisimula para hanapin sila. Pagpihit ko paharap ay natumba ako sa sahig ng mabangga ako sa isang lalaki.

Agad na nagyuko ako ng ulo para humingi ng pasensya. "Pasensya na po, di ko po sinasadya." Pag-angat ko ng tingin ay nakita ko siyang natigilan habang nakatingin sa akin. Paglingon sa kanyang likuran ay nakita ko si Vanjie.

"Maya!" Tawag niya sa akin at habang tumatakbo palapit sa akin. "Tara na, doon naman daw tayo sa bibilhan ng mga high heels shoes at alahas."

"Wait." Sabi ng lalaki at pinigilan ako sa braso.

"Bakit po?"

Simpatikong ngumiti ang lalaki sa akin. "Get I get your number?"

"Kuya Delvin!" Lumingon ang lalaki sa tumawag dito kaya nahila ko ang braso ko at hinila na si Vanjie palayo.

"Ang gwapo naman no'n, Maya. Mukhang tinamaan sa ganda mo, hehe." Sabi ni Vanjie habang sinusundot ang tagiliran ko.

Naiilang na ngumiti nalang ako habang napapahimas sa aking braso na hindi sanay na mahawakan ng ibang tao, lalo na't lalaki pa ito.

Ang dami naming dala ng bumalik kami ng mansion. Hindi ko alam kung tama pa ba ang hinala ko na sa akin lahat ito. Mamaya ay pinasukat lang pala sa akin.

"Maligo ka, Maya. Then after that pumunta ka sa dining hall dahil kakausapin ka nila Lola at Lolo." Nakahawak sa batok na sabi ni Hannah na halatang napagod dahil sa matagal naming pag-ikot sa gusali na Mall pala ang tawag ayon kay Vanjie.

Pagkatapos maligo ay nagpunta agad ako ng dining hall katulad ng sabi ni Hannah. Naroon na ang lahat at nakaupo na tila ba hinihintay ako. Nakapagtataka... Bakit kaya ako kakausapin ng dalawang matanda?

"Maupo ka, Maya."

Naupo ako kagaya ng utos ni Senyora Lina. Nagtataka ako dahil hindi mabigat ang awra ng Lola at Lolo ni Hannah kahit nasa harapan lang nila ako. Kapag ganito kasi na nasa harap nila ay ako bulyaw ang maririnig ko kay Senyora Lina o kaya naman masakit na pingot sa tenga. Kaya nga katulad ng gusto nila nanay at aling berta ay iniwasan ko sila para hindi ako masaktan.

"Bukas ay may darating kaming bisita at nais namin na ikaw ay ipapakilala namin bilang aming apo. Bukas ay ikaw si Maya Gustin, naiintindihan mo ba?" Wika ni Senyora Lina kaya labis akong nagtaka. "Wala kang ibang sasabihin kundi oo, naiintindihan mo ba, Maya?"

Napalunok ako at nagyuko ng aking ulo. Hindi ko magawang tumango. Naguguluhan ako. Bakit nila ako ipapakilalang apo?

"Naiintindihan mo ba ha, Maya?" Pang-uulit ni Senyora.

"Depende po, Senyora———" Napaigtad ako sa gulat ng malakas akong sampalin ni Senyora. Sa lakas ng sampal nito ay namanhid ang pisngi ko.

"Wala kang karapatan sumuway sa mga sinasabi ko! Isa itong utos galing sa taong pinagsisilbihan mo at nagpapalamon sa'yo! Ang kapal ng isang hampaslupang katulad mo na sagutin ako ng ganyan!" Nanggagalaiting singhal ni Senyora Lina sa akin habang nanliliit ang mata sa galit. Si Hannah naman ay ngingiti-ngiti habang nakatingin sa akin na parang natuwa pa sa ginawa ng Lola nito sa akin. Ang mag-asawang si Ma'am Lorna at Sir Bryan ay nag iwas lamang ng tingin, wala naman reaksyon ang Lolo habang humihigop ng kape.

"Suotin mo ang mga bagong bili ni Hannah sa'yo bukas. Siguraduhin mo na mag aayos ka ng yong sarili at aalisin mo ang bakas ng pagiging hampaslupa mo. Huwag kang magkakamaling suwayin ako, Maya! Malilintikan ka sa akin makikita mo!" Banta pa nito sa akin.

Tinaas ni Senyor Paulo ang kamay at parang nagbugaw ito ng langaw. "Paalisin mo na yan dito at nawawalan ako ng ganang makita ang mukha ng batang yan."

"Narinig mo ba ang sinabi ni Lolo? Ano pang hinihintay mo, tumayo ka na." Wika ni Hannah at tumayo pa ito para lang mag-spray ng alcohol sa bandang mukha ko kaya napapikit ako dahil nalagyan pa ang mata ko kaya humapdi.

Tumayo ako. Hindi ako makahinga sa sobrang paninikip ng aking dibdib. Ano ba ang kasalanan ko sa mga taong ito? Bakit sila ganito sa akin?

"Karen!" Tawag ni Senyora. "Ilabas niyo ang upuan na yan at itapon!" Turo nito sa upuan na inupuan ko.

"A-Alis na po ako." Paalam ko habang pinipigilan na wag umiyak sa harapan nilang lahat.

"Maya, ano ang sinabi sa'yo nila Senyora———"

Hindi ko na sinagot si Aling Berta. Tumakbo ako papasok ng aking kwarto saka naupo sa lumang upuan at dito binuhos ang luha na kanina ko pa pinipigilan.

Akala ko noon ay sanay na ako sa pang- aalipusta ng mga ito, pero hindi pa rin pala. Masakit at sobrang nakakababa ng pagkatao. Pakiramdam ko ay isa lamang akong dumi o putik na walang halaga at hindi na lilinis pa.

"Maya..." Narinig ko ang boses ni Aling Berta. Naramdaman ko ang pasandal nito ng ulo ko sa kanyang dibdib. Mas lalo lang akong naiyak sa ginawa nito.

"Iiyak mo lamang yan, Maya. Kung makakagaan ng pakiramdam mo ay sige lang at ilabas mo lahat." Pag alo pa sa akin nito.

Maging si Ate Mae ay nakiyakap na rin. Isa talaga sa palagi kong ipinagpapasalamat ay narito sila para sa akin. Dahil kung wala sila ay hindi ko na siguro magagawa pang ngumiti pa sa sobrang lungkot ng pagkawala ni nanay. Kahit paano ay nababawasan ang pangungulila ko ng dahil sa kanila. Nawala man si nanay ay mayro'n naman taong kagaya nila na minahal ako at hindi sa akin pinaramdam na nag- iisa lamang ako.