Chapter 3.💜

(Hannah pov)

Hindi ako papayag na ipakasal nina Lolo at Lola at maging asawa ng lalaking hindi ko naman kilala at hindi ko mahal. Bukod sa ayaw ko pang mag asawa ay gusto ko pang tuparin ang lahat ng pangarap ko sa buhay, at hindi kasama doon ang pag aasawa. Hindi naman talaga ko umuwi ng Pilipinas dahil sa gusto nila. Umuwi ako dahil may offer sa akin ang GMC Network na isang soap opera na pagbibidahan ko. Hindi ako tumanggi dahil matagal ko ng pangarap na maging artista, napilitan lang naman akong umalis ng bansa no'ng ten years ako dahil sa nangyari noon.

Inalis ko sa isip ang gabing iyon. Hindi ko na dapat isipin iyon. Kinuha ko nalang ang cellphone para tawagan si Suzy, ang matalik kong kaibigan na kapatid ng isang sikat na Director ng GMC Network. Si Suzy ang daan kaya mabibigyan agad ako ng big break sa telebisyon. Hihinto muna ako sa pag-aaral para tuparin ang matagal ko ng pangarap. Ito na ang chance ko kaya bakit ko palalagpasin?

"Suzy, kailan ko ba makikilala ang Kuya Delvin mo?" Agarang kong tanong na may halong excitement. Matagal ko ng gusto si Delvin kahit hindi ko pa ito nakikilala ng personal, bukod kasi sa sikat itong director at kaya nitong ibigay ang pangarap ko ay nakita ko na ito sa mga magazine at mga television.

Siya ang tipo kong lalaki.

"Ikalma mo ang kepay mo, sis. Makikilala mo din si Kuya Delvin." Tumatawang wika ni Suzy sa kanilang linya. Alam nito ang nararamdaman ko para sa kapatid niya, at suportado naman ako nito.

"Bilisan mo naman, Suzy. Mag-set ka na kasi ng meeting. I really love to meet your brother. Saka gusto ko ng umalis dito sa amin." Tumayo ako para i-lock ang pinto ng kwarto ko para walang makapasok. Agaran kong nilabas ang pakete ng sigarilyo sa bag ko at nagsindi.

"Ano? Kailan ka magsi-set ng meeting namin?" Excited kong tanong habang bumubuga ng usok ng sigarilyo.

"Masyado ka naman atat, Hannah. Kauuwi lang natin, hindi ba pwede na magliwaliw muna tayo at maghanap ng hot guys sa mga club?" Malanding tanong ni Suzy. Ganito ang hobby namin sa America. Titikim ng pinagbabawal na gamot at saka makikipagsex sa kung sino ang matipuhan namin.

Kaya kami magkasundo. Pareho kasi kaming may tinatagong kati at landi sa katawan.

"I'm in a hurry, Suzy. Balak akong ipakasal nila Lola at Lolo sa kung sinong lalaki na hindi ko naman kilala. Nakakainis, nangingialam na naman sila sa buhay ko. Bwisìt talaga." May pagkairita kong sumbong.

Humithit muna ako ng yosi bago muling nagsalita. "Hindi ko gustong magpakasal sa iba dahil ang kuya mo ang gusto ko, at alam mo naman iyon." Dagdag ko pa habang patuloy sa paninigarilyo.

"Hahaha, pareho tayo ng sitwasyon, Hannah." Tumatawang sabi ni Suzy.

"Ikakasal ka rin?" Tanong ko ng nakakunot ang noo.

"Of course not!" Mariing tanggi nito. "Pero balak ni Kuya Tyler na magpakasal sa anak ng isa sa mga ka-business partners niya. Malaki daw ang investment niya sa kumpanya ng mga 'yon, eh! Pero alam ko na dahilan lang n'ya 'yon. Wala kasi siyang panahon humanap ng babae na mamahalin. Paano ay busy siya sa mga negosyo niya. Bakit kasi naghahanap pa siya ng iba, eh narito naman ako."

"Hahahaha, now I understand!" Natatawang ani ko sabay apak ng sigarilyo gamit ang paa ko na nakasuot pa ng sapatos.

"Anong nakakatawa?" Bakas ang pagkairita sa boses ni Suzy. Halatang irita ito.

"Sa akin lang si Tyler, no! Hindi siya pwedeng mapunta sa iba! He's mine!" Naghihisterikal na si Suzy sa kabilang linya, nakakabingi na ang boses nito kaya nilayo ko ang cellphone sa tenga ko.

"Kumalma ka nga." Saway ko sa kanya. "Kung ayaw mo siyang maagaw, eh di gumawa ka ng paraan." Sulsol ko pa.

Stepbrother ni Susy si Tyler. Nang mag asawa ang mommy nina Delvin at Suzy ng isang mayamang lalaki ay mayro'n itong anak, at si Tyler nga iyon. Matagal ng mahal ni Suzy si Tyler, subalit kapatid lang ang tingin ni Tyler kay Suzy.

"Gagawa talaga ko ng way para mapasa-akin lang si Tyler, no! Ano nga pala ang plano mo? Don't tell me susuwayin mo ang Lolo at Lola mo?" Kapagkuwa'y tanong nito.

Gumuhit ang malademonyong ngisi sa aking labi. Ang totoo ay mayro'n na akong naisip na paraan. Mahal na mahal ako ni Lolo at Lola kaya malaki ang chance na mapapa-Oo ko sila sa sasabihin ko.

Hinaplos ko ang pisngi ko na medyo masakit pa rin dahil sa sampal ni Lolo. "I have an idea, Suzy. Sa tingin mo ba ay papayag nalang ako basta-basta na ipakasal nila ng gano'n-gano'n lang? No way! Kung may papakasalan man ako, si Delvin lang 'yon at wala ng iba pa! Hahahaha!" Ani ko pa sabay tawa ng malakas.

Pareho kaming tumawa ni Suzy ng sabay na parang baliw.

Napahinto lamang ako sa pagtawa ng makarinig ng katok sa kwarto ko. "Tatawagan kita mamaya, Suzy. Sige na, bye!" Paalam ko sa kanya.

Dinampot ko ang sigarilyo sa sahig at itinapon sa basurahan. Nag-spray ako ng mamahaling pabango sa sahig kung saan ko inapakan ang sigarilyo at kumuha ng damit sa closet ko para ipunas sa bakas ng abo roon. Kinalat ko din ang pabango sa loob ng kwarto ko para mawala ang bakas ng amoy ng sigarilyo.

Bahagya ko pang ginulo ang buhok ko at pinapula ang mata na kunwari ay galing sa pag-iyak.

Pangarap ko maging artista, di'ba. Kaya sisiw lang ang pagda-drama sa akin.

Pagbukas ko ng pinto ay si Lola ang nabungaran ko. Umiiyak agad ako na yumakap sa kanya.

"Lola!"

Hinaplos ni Lola ang likuran ko katulad ng palagi n'yang ginagawa sa akin noong bata pa ako. Nang humiwalay ako rito ay agad n'yang hinaplos ang pisngi ko kung saan ako sinampal ni Lolo.

"Hannah, apo, pasensyahan mo na ang Lolo mo, galit lang iyon kaya ka nagawang sampalin. Hayaan mo at lalamig din ang ulo noon." Pumasok si Lola sa kwarto ko at pareho kaming naupo sa gilid ng kama.

"Apo, sana maintindihan mo ang desisyon naming ito ng iyong Lolo. Hindi pwede na hindi matuloy ang inyong kasal dahil malaki ang investment ng taong 'iyon sa ating kumpanya. Natatakot kami ng Lolo mo na baka i-pull out niya ang lahat ng investment niya sa oras na hindi matuloy ang napag-usapan naming arranged marriage sa kanya." Mahabang paliwanag ni Lola na muntik ko ng ikutan ng mata.

Ano naman ang pake ko sa bagay na iyon? Wala naman akong pake sa kumpanya na sinasabi niya dahil pag-aartista lamang ang pangarap ko sa buhay. Gusto ko maging sikat na artista at pakasalan si Delvin. Iyon lamang at wala ng iba.

Mas lalo kong ginalingan ang pag iyak para lalo akong magmukhang kaawa-awa. "L-Lola, ayoko talagang ma-ikasal... natatakot po ako... Pa... Paano kung masamang lalaki pala ang taong iyon? Maatim ba ng iyong konsensya na ipakasal ang apo mo sa taong maaring sumira ng... ng buhay ko..." Muntik na akong mapangiti ng makita ang pagputla ng mukha ni Lola, tanda na labis nitong inalala ang sinabi ko.

Alam ko na kahit gawin ko ang mala-best-actress na acting ko ay si Lolo pa rin ang masusunod kaya nga ito nalang ang naisip kong plano.

Hinawakan ko ang kamay ni Lola habang puno ng luha ang aking mga mata. "May naisip akong paraan, Lola. Hindi ko kailangan na ma-ikasal sa investor na 'yon ng hindi mawawala ang investment nito."

"Ano ang paraan na naisip mo?" Nakaguhit ang pagtataka sa mukha na tanong ni Lola sa akin.

"Si... Si Maya ang sagot, Lola. Siya na lamang ang ipakasal niyo sa kanya... Gamit ang apelidong Gustin ay wala tayong magiging problema. Hindi na masisira ang buhay ng mahal mong apo, hindi pa mawawala ang investment na ayaw ninyong mawala... hindi ba't magandang plano iyon?" Muntik ng gumuhit ang ngiti sa labi ko ng natigilan si Lola sa sinabi ko, at pagkaraan lamang ng ilang sandali ay tumango-tango ito ng maunawaan ang sinabi ko.

Katulad ko ay nakaguhit na ang matagumpay na ngiti sa labi nito ngayon.

"Napakatalino mo talaga, apo. Manang-mana ka sa amin ng Lolo mo. Mabuti na lamang at hindi mo namana ang katangàhan ng iyong namayapang ina at ama!" Litanya ni Lola. Nawala ang aking ngiti ng marinig ang kanyang huling sinabi. Bakit kailangan pa na banggitin ang bagay na 'yon?

"Kakausapin ko ang Lolo mo tungkol sa sinabi mo. Tiyak na maging siya ay papayag. Magpahinga ka na muna, Hannah. Alisin mo na sa isip mo ang mga sinabi namin sa'yo dahil wala ka ng dapat isipin pa dahil mayro'n na tayong solusyon." Tumayo na si Lola at saka lumabas ng aking kwarto.

'Mabuti na lamang at hindi mo namana ang katangàhan ng iyong namayapang ina at ama'

Kumuyom ang aking kamao. Bakit kailangan pang banggitin ni Lola ang tungkol sa bagay na iyon?

Tumayo ako para i-lock ang pinto ng aking kwarto, pero nakatayo doon si Tita Lorna habang nakatingin sa akin ng masama.

"At nagawa mo pa talagang bumalik dito?" Nakatingin ito ng matalim sa akin na tila ba labis ang pagkasuklam niya sa pagbabalik ko. Hindi ko siya sinagot at inikutan lamang ng mata. Akmang isasara ko na ang pinto ng kwarto ko, pero hinarang niya ang kamay niya para pigilin ito.

"Ano ba ang problema mo, tita?" Iritang tanong ko. Gumanti ako ng masamang tingin sa kanya. Hindi kami dating ganito. Pero simula ng gabing iyon ay iba na ang trato nito sa akin.

Pagak na natawa si tita Lorna habang nakatingin sa akin ng puno ng pagkasuklam. "Ano ang problema ko? At nagawa mo pang itanong sa akin iyan?"

Napa-atras ako hanggang sa mapaupo sa aking kama ng paulit-ulit ako nitong itinulak. "Tita, ano ba—" Sinampal niya ako ng malakas. Ramdam ko na namanhid ang mukha mo.

"Ang kapal ng mukha mo para bumalik pa rito! Wala kang konsensya!" Galit na wika nito matapos akong sampalin. Hawak ko ang aking pisngi, hindi ko nagawang sumagot sa kanya.

"Narinig ko kayo ni Mommy. At talagang naisipan mo pa na idamay si Maya para lang mailigtas mo ang sarili mo———"

"At bakit hindi?" Putol ko sa kanya. Tumayo na rin ako at nakipagtagisan ng tingin kay Tita Lorna. "Damay siya dito dahil pamilya din naman siya, diba!" Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at naisatinig ang nasa utak ko. Wala akong balak sabihin iyon kung hindi ito pakialamera.

Tumingin si Tita Lorna sa akin ng puno ng pagkadismaya at galit. "Pamilya' na kailanman ay hindi ninyo pinaramdam sa kanya."

Natigilan ako ng makita ko si Tita na lumuha. Bakas ang sakit sa mata niya na para bang kaytagal nitong inipon at ngayon lamang sumambulat.

"Alam mo na nga na pamilya siya pero nagawa mo pang gawin ito sa kanya..." Puno ng pait na wika ni Tita Lorna bago ako iniwan.

Malakas na isinarado ko ang pinto ng aking kwarto at sumandal doon. Hindi ko akalain na labis na pala ang galit ni Tita Lorna sa akin. Wala ng bakas ng pagmamahal sa kanyang mata sa tuwing titingin sa akin, hindi katulad noon. Dati ay anak pa ang turing nito sa akin...

Nagbago na ito simula ng gabing iyon.

Nanlaki ang mata ko ng makita ang kwintas na nakapatong sa mini-drawer ko sa aking kwarto. "P*****a! Bakit narito ito?" Lumapit ako sa mini-drawer ko at kinuha sa ibabaw no'n ang isang kwintas.

Tinakpan ko ang tenga ko ng magsimula na naman akong makarinig ng mga boses na bumubulong sa akin.

"Tu...Tumahimik ka! Umalis ka sa isip ko!"

Nanginginig ang katawan ko sa sobrang takot. Paulit-ulit kong naririnig ito sa utak ko at hindi tumitigil, pakiramdam ko ay narito lamang siya sa aking kwarto at bumubulong sa akin.

"Huwag mo na akong guluhin pa! Manahimik ka na!" Malakas kong sigaw habang ang aking mukha ay puno na ng luha.

Gumapang ako para kunin ang pinagbabawal na gamot sa aking bag. Ito lang ang makakapag- pakalma sa akin sa mga oras na ito, ang makapag- aalis ng mga boses na naririnig ko.

Tumirik ang aking mata matapos singhutin ang usok ng pinagbabawal na gamot. Ngumiti ako ng nakakaloko at mahinang natawa na rin.

"Sinungaling..." Paulit-ulit kong sambit na tila wala sa sarili.

Mahina akong napaiyak pagkalipas ng ilang minuto at bigla din tatawa bigla na animo'y isang baliw. Nakikita ko siya sa aking harapan habang nakaluhod at umiiyak habang hinahaplos ang aking pisngi.

'Sasama ka sa amin di'ba?' Nakangiti at lumuluhang tanong nito sa akin.

Umiling ako habang umiiyak at tumatawa.

Dala ng tama ng dròga, para akong lumulutang sa alapaap, wala akong nararamdaman na takot o konsensya...

Sampong taon na pero hanggang ngayon ay binabangungot pa rin ako ng pangyayaring pilit kong kinakalimutan sa nakalipas na sampong taon...