Mag-log inShare
Chapter 22.💜
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56
SEENMORESalamat po sa mga GEMS!
Kaugnay na kabanata
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 23.💜 SPG
(Tyler pov)Hindi ko magawang alisin ang tingin ko kay Maya. Pinagsasawa ko ang mga mata ko sa ganda niya. Kung ito ay mabilis na nakatulog, ako naman ay hindi, naghahalo kasi ang pananabik ko at tuwa ngayon. Simula ng ikasal kami ay isang beses pa lang kaming nagsiping. At oo, inaamin ko na nasasabik akong maulit iyon. Pero sa ngayon ay magkakasya muna ako sa ganitong set-up namin. Ayaw ko siyang biglain, o pilitin sa bagay na ako lang ang may gusto. Pareho kaming nakatagilid ng higa at nakaharap sa isa't isa kaya nakikita ko ang kabuohan ng kanyang mukha. Kahit namumula ang pisngi at putok ang gilid ng labi ay hindi ito nakabawas sa ganda niya. Napatiim-bagang ako. Muling nabuhay ang galit ko para sa taong gumawa nito sa asawa ko. Sa oras na malaman ko kung sino ito ay magbabayad siya.Hindi ko na napigil ang sarili ko na haplusin ang kanyang mukha. Pangako ko sa sarili ko na gagawin ko ang lahat para protektahan siya. Mamahalin ko din siya hanggang sa huli at hindi na magmamahal pa
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 24.💜
[Tyler pov]Magkayakap kaming nahiga sa kama. Ang laki ng ngiti ko sa labi, habang ang asawa ko ay nakasubsob ang mukha sa aking dibdib. Alam kong nahihiya siya sa nangyari sa amin. Napailing na lamang ako habang napapangiti. 'Di bale, mamaya ay papasukin ko siyang muli ng sa gano'n ay masanay siya na ginagawa namin ito. Ito ang 'Honeymoon' namin na ngayon lamang natuloy kaya naman susulitin ko ang gabing ito."Maya..." Tawag ko sa kanya. Nang tumingala siya sa akin ay hinalikan ko agad siya sa labi. "Pa-isa pa ako." Wika ko na ikinapula ng kanyang mukha kaya malakas akong napahalakhak. Mas lalo siyang namula ng walang-hirap na ipinatong ko siya sa ibabaw ko. Napalunok siya ng madama ang alaga ko na buhay na buhay na ngayon at handa ng sumabak sa bakbakan."Honeymoon stage natin ngayong gabi, asawa ko, 'kaya naman susulitin ko ang gabing 'to." Hinaplos ko ang kanyang pisngi, partikular ang gilid ng kanyang labi na may sugat. "Remember this, Maya... Hindi lamang kita araw-araw na mamaha
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 25.💜
[Maya pov]Sobrang saya ko dahil pinayagan na ako ulit ni Tyler na pumasok sa University. Pero napansin ko na medyo iwas na ang mga estudyante sa akin simula ng malaman nila na asawa ko ni Tyler. Sa totoo lang ay sabik na sabik akong bumalik sa pag aaral. Hindi lang kasi ito para sa sarili ko, para din ito sa kanya. Gusto ko maging karapatdapat na babae sa kanya. Hindi man ako mayaman ay sisiguraduhin ko na makakapagtapos ako para mas marami pa akong matutunan at balang araw ay makatulong din ako sa kanya.Kinuha ko ang cellphone ko ng tumunog ito. Nagpadala ng message si Tyler. 'I miss you' iyon ang mensahe niya na agad kong nereplayan ng 'I miss you too. Palagi ko ng dala ang cellphone na binili sa akin ni Tyler. Mahigpit n'yang bilin sa akin ay tatawag agad ako sa kanya sa oras na may mangyari na hindi maganda sa akin katulad noong nakaraan.Naiilang na tinakpan ko ang kwintas sa leeg ko, maging ang kamay ko na may singsing ay nilagay ko sa aking likuran. Si Tyler kasi ay itinalaga
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 26.💜
[Maya pov]Nilagay ako ni Tyler sa kanyang likuran at galit na bumaling kina Delvin at Hannah. "What is wrong with you, huh?! Wala kang karapatan saktan ang asawa ko!" Nagpumilit kumawala si Hannah sa pagkakahawak ni Delvin. Nanlilisik ang mata na tumingin siya sa akin. "Hindi ka dapat sa akin magalit kundi d'yan sa asawa mong malandi! Nilalandi niya si Delvin-""Tumahimik ka, Hannah!" Galit na singhal dito ni Delvin. "Hanggang ngayon ba ay hindi mo matanggap na hindi nga kita gusto! Si Maya ang mahal ko! Pùta naman, Hannah! Bakit ba ang kulit mo!" Ibang-iba ang Delvin na nakikita ko ngayon. Paulit-ulit niyang minura si Hannah sa aming harapan ni Tyler. Nakakatakot siya."Kaya pala hindi mo ako magustuhan dahil sa muchachang iyan." Nanlilisik ang mata na dinuro ako ni Hannah. "Aba, Maya, ang galing mo naman manglandi ng mga lalaki! Lahat nalang ay gusto mo na sa'yo! Hindi ka pa ba kuntento sa asawa mo!" Galit na galit si Tyler. Agad ko itong niyakap ng lalapitan niya sana si Delvin a
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 27.💜
(Maya pov)Lahat ng nakakasalubong ko dito sa unibersidad ay binabati ako sa nalalapit naming kasal ni Tyler. Nalaman ng lahat na ikakasal ulit kami dahil laman ng lahat ng balita sa telebisyon, mga magazine, at social media ang tungkol sa kasal namin.Agad akong hinalikan ni Tyler sa labi ng dumating siya para sunduin ako. Noong una ay nahihiya ako kapag nilalambing niya ako sa harap ng ibang tao o kung may nakakakita. Pero ngayon ay sanay na ako at balewala na lamang sa akin."I miss you and I love you." Nakangiting sambit niya matapos humalik. "Dumating na ang wedding dress na susuotin mo sa wedding natin. Sukatin mo agad pagkauwi para makita ko kung gaano ka kaganda habang suot ito.""Di'ba bawal 'yon?" Kumunot ang kanyang noo kaya nagpaliwanag ako. "Ang sabi nila kapag sinukat daw ang wedding gown bago ikasal ay hindi daw matutuloy ang kasal." Malakas na natawa si Tyler kaya napanguso ako."Kasabihan iyan para sa mga hindi pa mag- asawa." Marahan niyang pinisil ang pisngi ko. "Mag
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 28.💜 THE WEDDING
[Maya pov]Pinigilan ko na huwag matawa dahil nakikita ko na nahihiya siya. Nabi- believe ako kay Tyler sa totoo lang dahil hanggang ngayon ay ginagalang niya ang desisyon ko na hiwalay muna kami ng kwarto. Ni minsan ay hindi niya ako pinilit sa bagay na siya lamang ang may gusto.Tumikhim ako at itinulak siya papasok ng kanyang kwarto. Puro kulay pula at puti ang theme ng kwarto ni Tyler. Lalaking-lalaki ang dating ng disenyo ng kanyang kwarto. Napaawang ang aking labi ng matuon ang aking mata sa wall sa bandang headboard ng kanyang kama.Sa taas ng wall ay naroon ang wedding picture namin no'ng ikasal kami. Nakangiti si Tyler at halatang masaya, samantalang ako ay walang kangiti-ngiti at may luha pa sa mata dahil ng panahon na iyon ay sobra akong natatakot, nalulungkot, dahil ikinasal ako sa lalaking hindi ko naman mahal."Kapag tumitingin ako sa wedding photo natin ay sumasaya ako at nabubuhayan ng pag asa na baka isang araw ay mamahalin mo rin ako." Tumabi si Tyler sa akin at tumin
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 29.💜
[Tyler]KANINA pa ako hindi mapalagay. Nang mawalan siya ng malay ay agad na dinala ko siya rito sa hospital. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko ng nalakad ng pabalik-balik ang pasilyo ng hospital habang hinihintay ang doktor na sumusuri sa asawa ko. Sobra akong nag-aalala ngayon, gustong-gusto ko ng pasukin ang kwarto kung nasaan si Maya."Relax, Tyler. I'm sure your wife is safe." Pag-aalo ni Kier sa akin habang tinatapik ang balikat ko."Yeah. So, don't worry, matutuloy ang honeymoon niyo." Biro ni Grant, alam ko na pinapagaan lang nito ang loob ko.Nang makita ko ang doktor na lumabas ng silid kung nasaan si Maya ay halos takbuhin ko ito para lapitan. "Doc, how's my wife?" Agad kong tanong na puno ng pag aalala. Ilang beses akong napalunok ng hindi ito sumagot, kaya naman kung ano-ano na ang pumasok sa isip ko. "Please, tell me she's okay." Parang batang pakiusap ko pa, parang anumang sandali ay iiyak ako. Hindi naman ako ganito mag alala sa ibang tao bukod sa mommy at daddy
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 30.💜
[Tyler pov]Gusto kong sapakin ang sarili ko. Ako ang matanda sa aming dalawa pero nakalimutan ko na pwedeng magbunga ang ginawa namin. Inosente ito at walang alam kaya dapat ay naisip ko na ang mga posibleng mangyari. Pero wala na akong magagawa... Hindi ko naman maitatanggi na masayang-masaya ako dahil magkakaanak na kami... Oo, sobrang saya ko ngayon, at nasasaktan din ako dahil baka hindi matanggap ni Maya ang kalagayan niya. Natatakot ako na baka dahil dito ay magalit siya sa akin, baka isipin niya na sinira ko ang pangarap niya."Dahil hindi ako naging maingat ay maa-apektuhan ang pangarap mo—""Ano ba ang sinasabi mo, Tyler?" Pinahid ni Maya ang luha at tumingin sa akin. Natigilan ako dahil may ngiti siya sa labi. "Bakit ka humihingi ng pasensya?" Kinuha ni Maya ang kamay ko at dinala sa tiyan niya. Biglang nag init ang sulok ng mata ko ng marinig ang sunod niyang sinabi."Hindi ako umiiyak dahil malungkot ako, Tyler... Umiiyak ako dahil masaya ako na dinadala ko ang anak natin
Pinakabagong kabanata
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 154.💙
(Karla pov) Kitang-kita ko kung paano bugbugin ni Timothy at nang kakambal nitong si Marshall si Bane. Dumating din si Jelay, umiiyak itong nakayakap sa'kin. "Karla, thanks god you're safe. Sobra kaming nag alala sayo ni nanay." Nag aalalang sabi ni Jelay sa'kin. Maraming dumating na mga pulis, hinuli si Bane at ang mga tauhan nito. Nakahinga ako nang maluwag dahil naligtas din si Atty. bago pa ito tuluyang mapatay ng mga tauhan ni Bane. Naramdaman ko nalang ang pag angat nang katawan ko sa ere, si Timothy buhat niya ako. Sa bisig niya ay umiyak ako ng umiyak... halo-halo ang nararamdaman ko... Pasasalamat at pangungulila sa kanya. Hindi malubha ang lagay ko pero ang daming bumisita sa'kin. Hiyang-hiya ako sa magulang ni Timothy at hindi ko magawang tumingin sa kanila dahil sa labis na hiya sa nagawa ko sa anak nila. "Karla, iha... hindi mo kailangan na sisihin ang sarili mo. Biktima ka lang ng sarili mong ama." Wika nang mommy ni Timothy. "Sa katunayan ay natutuwa kami sa
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 153. 💙
(Karla pov) Tatlong araw na ang nakakalipas simula nang iwan ko si Timothy. Walang araw na hindi ako tahimik na umiiyak at alam ni nanay ang lahat... Pinagtapat ko sa kanya ang lahat. Wala akong narinig na masakit na salita sa kanya, ito pa ang humingi ng tawad sa akin dahil kasalanan daw niya kung bakit ako nagkaro'n nang masamang ama. Tumawag sa akin si Sheya, binalita niya ang lahat sa'kin. Tahimik daw na inasikaso ang kaso. Nahuli na rin si Richard at nakakulong na. Ang magulang ni Richard na nagpalabas na patay na si Richard ay haharap din sa kaso. Malungkot at nasasaktan man ako ay masaya parin ako sa balitang nalaman ko. Kampante na ako dahil hindi na sila mapapahamak sa kamay ng ama at kapatid ko. Natigilan ako nang makita ang isang babae na naghihintay sa akin sa labas ng bago naming tinutuluyan ni nanay. Teka, ito 'yong atty. na nakita kong kasama ni Timothy sa elevator. Ano kaya ang kailangan ng babaeng 'to sa'kin? Nang makita niya ako ay agad siyang lumapit sa'kin. Nag
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 152. 💙
(Karla pov)Wala akong ginawa kundi ang umiyak. Gustuhin ko man isuplong at sabihin sa mga Montemayor ang tungkol kay Richard ay pinangunahan ako ng takot. Oo, naduduwag ako. Binantaan kasi ako ng ama ko na isiswalat din niya kasabwat ako, sisiguraduhin daw nito na malalaman ni Timothy na kasama ako sa mga planong ginawa nito. Hindi ko na kaya… kinakain na ako ng konsensya ko. Narinig ko ang usapan ni Timothy at Sheya, natatakot ako dahil mukhang may balak na naman na masama si Richard kay Sheya. Nakakatakot si Richard, imbis na magbago ito at magpasalamat sa ikalawang buhay na binigay ng diyos ay nagagawa pa rin nito na gumawa ng masama.Tumingala ako sa harapan ng mansion nang mag asawang Trevor at Sheya.Hindi na kasi kaya ng konsensya ko. Hindi na ako makakain at makatulog ng maayos. Bahala na…“Karla!” Nakangiting yumakap sa akin si Sheya ng makita ako. Niyaya niya akong umupo, pinaghandaan pa ako nito ng pagkain. Napansin ko na nanlalalim ang mata ni Sheya, mukhang hindi ito nak
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 151. 💙
(Timothy pov) "Oh, Timothy, napadalaw ka." Nakangiting bungad ng ina ni Karla sa akin, agad ako nitong pinapasok sa loob. Mas masigla na ito kumpara no'ng una ko itong makita, siguro dahil na rin sa regular check up nito at patuloy na pag inom ng gamot. "Naku, iho, nag abala ka pa." Tila nahihiyang turan nito ng makita ang marami kong dalang groceries at lutong pagkain. "Hindi ito isang abala, nay." Ako na nagsalansan ng mga pinamili ko dahil ayaw ko itong mapagod. Pagkatapos ay agad kong tinanong ang ina ni Karla. "May problema ka ba, nay? Kayo ni Karla?" Oo, isa ito sa dahilan kung bakit ako nagpunta rito. Gusto kong malaman kung ano ang problema nilang mag ina. I know it was wrong because it's a family matter, but for me, when it comes to Karla, it's matter. Mahalaga sa akin ang nobya ko. Kung sakaling malaman ng nobya ko ang ginawa at magalit ito ay maiintindihan ko. I'm really worried. Hindi na ako mapakali dahil pakiramdam ko ay naglalagay ng pader sa pagitan naming dalawa si
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 150. 💙
(Timothy pov) Hindi ko mapigilan ang mag alala dahil hindi sinasagot ni Karla ang mga tawag ko. I called may secretary to cancel all my appointments at nagmamadaling umuwi sa condo. Then I saw her, crying while holding her cellphone, mukhang hindi maganda ang pinag uusapan ng mga ito dahil mas lalong humaguhol ng iyak ang nobya ko. Rumehistro ang gulat sa mukha niya ng makita ako. "T-Timothy..." "What's wrong? May nangyari ba kay nanay?" Nag aalala akong yumakap sa kanya. Kilala ko si Karla hindi ito basta iiyak lang kaya alam kong may mabigat siyang dinadala. Pero imbis sagutin ako ay tumalikod ito sa akin at umiling. Bumuntong hininga ako. Kahit nanaig sa akin na alamin ang problema ay iginagalang ko kung ayaw man niyang sabihin sa akin ang problema niya. "N-Nagluto ako, hon. S-Sandali lang at maghahain ako ng pagkain." Nagpaalam si Karla na maghahain, tumango ako bago pumasok sa kwarto para magbihis. Ilang beses pa akong bumuntong hininga. Hindi ko talaga gustong makita na umii
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 149. 💙
(Karla pov)Masaya kaming nagkukwentuhan ni Jelay habang kumakain sa isang fast food chain. Nagkita kaming dalawa at syempre nagkamustahan. Sinabi ko sa kanya na uuwi na ako sa bahay namin sa susunod na buwan. “Teka, saan ka ba nagtatrabaho?” Tanong sa akin ni Jelay. “Para madalaw ka namin ni nanay. Boss mo ba si Timothy?” Muntik na akong masamid sa tanong niya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin kasi sinasabi sa kanila ang totoo. Alam ko kasi na magagalit si nanay kapag nalaman niya na nakatira ako sa isang bahay kasama ang isang lalaki. Sino bang ina ang matutuwa na ang anak niyang dalaga ay mayro’ng kasamang lalaki sa bahay. Hindi ko na nasagot ang tanong niya ng tumunog ang cellphone ko. Tumatawag ang ama ko. "Hindi mo ba sasagutin? Baka importante 'yan." Umiling ako kay Jelay. "Wrong number lang." Nang maghiwalay kaming dalawa ay saka ko binasa ang text messages na pinadala ng ama ko. Gusto nitong malaman kung may improvement na ba sa plano ko. Bumuga ako ng hangin. Mahal ko
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 148. 💙
(Karla pov)Iyak ako ng iyak dahil walang balita kay Jelay. Hindi ito matagpuan at kahit ang mga kapulisan ay hindi ito natagpuan. Maging si nanay ay sobra ng nag aalala rito.“Ma’am, sigurado ka ba na dito nakatira ang kaibigan mo?” Intriga sa akin ng pulis na may pagdududa. “Opo, mamang pulis. Tandang-tanda ko na iyan ang nakalagay sa ID ng kaibigan ko noong nagtatrabaho kami.” Dagdag ko pa.Kumunot ang noo ni Timothy, ang pulis ay kunot din ang noo, nagtataka tuloy ako kung bakit parang nagtataka silang dalawa.“Ma’am, ang lugar kasi na iyan ay isang exclusive subdivision, puro mayayaman ang nakatira sa lugar na ‘yan at iisang angkan lang… ang angkan ng mga Herendes. Kaya imposible na ri’yan nakatira ang kaibigan mo.” “Hon, hinawakan ni Timothy ang kamay ko. Alalahanin mong mabuti, sigurado ka ba na dito siya nakatira?” Agad na tumango ako. “Oo, hon, sigurado ako. Kung gusto ninyo ay alamin ninyo sa dati naming pinapasukang pabrika, sigurado ako na mayro’ng record si Jelay doon.
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 147. 💙
(Timothy pov) Kumunot ang noo ko pagdating sa tapat ng pintuan ng condo ko. May nakita akong bulaklak at ilang regalo na para kay Karla. Naka-indicate ang pangalan ng nobya ko rito kaya takang-taka ako. Hindi kasi ako bumili ng bulaklak ngayon kay Karla dahil dumaan ako ngayon sa isang jewelry store para bilhan ito ng kwintas na mayro’ng picture naming dalawa.Tiningnan ko ng masama ang katapat ng pad ko, ang condo unit ni Bane. Lumapit ako rito at malakas na kumatok. Pero imbis si Bane ay isang babae ang nagbukas rito.“Clare!?” Gulat na gulat na bulalas ko. “Hi, Timothy!” Agad na bati ng dalaga na nakangiti. “Pasa sa akin ba ang mga bulaklak na ‘yan?”“Bakit ikaw ang nasa unit ni Bane? Nasaan siya?” Iniinis ako ng gag0ng ‘yon ah. Alam ko siya nagpadala nito kay Karla.“Sinong Bane?” Tanong ni Clare. “Ah, siya ba ‘yong dating nakatira dito? Well, sa akin na ang unit na ‘to dahil ibinenta na ito sa akin.” Ngumiti ito ng pilya. “Si Bane ba talaga ang hinahanap mo, oh baka naman ako t
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 146. 💙
(Karla pov) Sobrang saya ko dahil hindi na peke ang relasyon namin ngayon ni Timothy. Araw-araw ay dama ko ang pagmamahal niya sa akin. Wala siyang ginawa kundi ang suyuin ako, sabi nga nito ay 'liligawan niya ako ng pormal kahit kami na. "Salamat, Timothy," Pasalamat ko sa kanya ng abutan niya ako ng bulaklak. "Sabi ko naman sayo ay tama na e. Tingnan mo ang condo mo, malapit ng mapuno ng mga bulaklak." Dalawang buwan na matulin ang lumipas, tapos na ang agreement namin dalawa pero heto at masaya kaming nagpatuloy sa relasyon namin. "Kasalanan mo 'yan, hon. Hindi mo kasi tinatapon ang luma kong binibigay." Iiling-iling na sabi nito sa akin na ikinairap ko sa kanya. "Bakit ko itatapon, eh binigay mo sa akin lahat ng 'to." Sa totoo lang ay sinubukan kong sundin ang sinabi niya sa akin pero hindi ko talaga kaya. Bukod sa nanghihinayang ako ay gustong-gusto ko ang mga bulaklak na nakikita sa umaga. Hindi ako magsasawang titigan ang mga ito dahil galing ang lahat ng ito sa kanya. Kumu
