Hello all, hindi muna ako mag-update ng isang linggo..... Nais ko munang pahingain si Pipay muna para may enerhiya ito sa magaganap na gapangan hehehe joke. 🥰 Mag family bonding muna kami ng pamilya ko po. Sana ay maunawaan ninyo po 😘. Maraming salamat sa inyong pag-basa, sana ay matulungan po ninyo akong makapasok sa ranking pamamagitan ng inyong vote tulad ng gem.... Merry Christmas and Happy New Year po sa inyong lahat. PS. Kung may nais kayong ipagawa ni Pipay.... Comment lang po kayo 🥴. Love : Inday Stories
Chapter 29 Habang pinapakinggan ko si Sir Ethan na tila lumalalim na naman ang drama sa buhay, nagdesisyon akong kumuha ng maiinom. May nakalagay na mga baso sa mesa, at sa gitna nito, may isang pitsel na may makulay na likido. “Uy, juice! Tamang-tama, ang init dito,” sabi ko sa sarili, sabay kuha ng isang baso at diritsong lagok. 'Pero teka... Ano ‘to?!' sambit ko sa aking isip. Bigla akong napatigil nang maramdaman ang kakaibang timpla sa dila ko. Sa una, tamis na parang katas ng ubas. Pero maya-maya, may sumundot na pait sa lalamunan ko. Tapos… may init na gumapang sa sikmura ko. "Ay, tipalong! Hindi ito juice! Ito pala yung alak na iniinom ni Sir Ethan!” bulong ko habang napapikit. Nais bko sanang isuka. Pero hindi ko rin maiwasang isipin, 'Ang sarap naman nito, ah!' wika ko sa aking isipan. Nang bumalik ako sa sarili, nakita ko si Sir Ethan na tulala pa rin sa baso niya. Napansin ko rin na medyo namumula na ang mukha niya, mukhang nalalasing na. 'Aba, ang tagal kong
Chapter 30 Kinabukasan Nagising ako sa kakaibang pakiramdam sa ulo ko—parang umiikot ang buong mundo. Sa bawat pagmulat ng mata ko, parang ang liwanag mula sa bintana ay sumisigaw ng "Hangover ka, Pipay!" Sinubukan kong igalaw ang katawan ko, pero nang makita ko ang paligid, napansin ko ang carpet na aking hinihigaan. "Bakit ako nandito?" tanong ko sa sarili habang unti-unting bumangon. Paglingon ko, nakita ko si Sir Ethan, nakadapa sa carpet, wala nang suot kundi boxer briefs. Sa sobrang pagkagulat, halos mapasigaw ako. "Sir Ethan! Bakit na naka boxer briefs lang?!" sabay hampas ko dito. Unti-unti siyang nagising at humarap sa akin, pero mukhang tulala pa rin. "Pipay— anong nangyari kagabi?" tanong niya habang hawak ang noo. "Sir, tanong ko rin ‘yan sa sarili ko! Bakit po kayo ganyan ang suot?" sagot ko, pilit kung binabalikan ang nangyari kagabi. Biglang bumalik ang ilang mga alaala mula kagabi—ang juice na hindi pala juice, ang drama ni Sir Ethan, at… Oh my gosh! Ang
Chapter 31 Lumipas ang mga araw, at habang ang lahat ay patuloy na nagbabago sa paligid ko, napansin ko na parang may mga bagay na hindi ko na kayang balikan. Sa kabila ng lahat ng mga nangyari, hindi ko pa rin nagagampanan ang task na ibinigay ni Ma'am Margaret—ang akitin at agawin si Sir Ethan mula kay Ma'am Casandra. Parang may malaking hadlang sa akin na hindi ko kayang lampasan, at hindi ko na alam kung paano pa ito gagawin. Ngunit hindi ko na kayang itago ang nararamdaman ko. Nasa harap ko ang isang mahalagang misyon, at sa kabila ng lahat ng mga kalokohang nangyari, tila ba hindi ko kayang tanggapin na maging bahagi ako ng ganitong uri ng plano. Gusto ko nang magtapos ito. Ngayong araw, magkasama kami ni Sir Ethan at Ma'am Casandra upang mag-asikaso ng kanilang darating na kasal. Para akong alaga sa isang bagong papel—wala akong magawa kundi sundin ang mga utos at makinig sa mga plano. Si Sir Ethan, na hindi ko na kayang balikan sa mga nangyaring gabing iyon, ay patuloy na
Chapter 32 Habang nag-uusap si Sir Ethan at Ma'am Casandra, nakaramdam ako ng isang kakaibang tensyon sa hangin. Nagpaalam si Ma'am Casandra kay Sir Ethan, nagsabing aalis na ito at magkikita na lamang sila sa araw ng kasal. Sa mga salitang iyon, alam kong may nangyaring hindi ko pa lubos na nauunawaan. "Magkikita na lang tayo sa kasal," sabi ni Ma'am Casandra, ang tinig niya may kasamang pag-aalinlangan, at bahagyang nagmamadali. Nakita ko ang isang mabilis na reaksyon kay Sir Ethan—isang mabilis na pag-angat ng kilay, tanda ng hindi pagkakasigurado sa mga sinabi ni Casandra. Ngunit agad din siyang tumango, na parang wala na siyang magagawa kundi sumang-ayon. "Okay, Casandra. Ingat," sagot ni Sir Ethan, ngunit ang mga mata niya ay tila nagtataglay ng mga tanong na hindi kayang sagutin sa mga simpleng salita. "Kita mo yun, Pipay? Kaya ayaw ko sa babae na yan, parang may tinatagong lihim," bulong ni Ma'am Margaret habang nakatingin sa nobya ng kanyang anak. Pagkaalis ni Ma
Chapter 33 "Halika Pipay, sundan natin sila," utos ni Ma'am Margaret, ang mga mata niyang kumikislap sa galit at siguridad. Walang anu-ano, agad akong sumunod sa kanya. Walang oras para mag-atubili—kailangan namin mapag-aralan ang mga susunod na hakbang. Kaya, nagpatuloy kami sa pagsunod sa kanilang mga galaw namin ay maingat at kailangan ay alisto ang aming mata at galaw na hindi kami mapapansin. Naglakad kami sa likod ng hotel, pinili ang mga madidilim na daan upang hindi kami mahalata. Habang sumusunod kami, nararamdaman ko ang galit ni Ma'am Margaret. Alam ko na hindi pwedeng magkamali. Kung madiskubre man kami, tiyak ay magkakaroon ng mas malalaking problema sa kanilang mag-iina. "Siguradong may plano silang dalawa, para sa aking anak!" sabi ni Ma'am Margaret, ang boses niya ay puno ng poot at galit. "Hindi ko papayagan na magpatuloy ang kasal na ito kung ang relasyon ni Ethan ay napapaligiran ng mga ganitong klase ng tao," dagdag niyang sabi. Nagmumuni-muni ako sa mga s
Chapter 34 "You fucking, shit? Ughhhh," sagot naman sa lalaking nakapatong sa ibabaw ni Ma'am Casandra. Mabilis na mabilis itong gumalaw na parang may hinahabol na kung ano. "Ganyan nga, ooohhh shit. Ang galing mo talagang kumadyot!" sabi ni Ma'am Casandra habang mag kasama pang ungol. "Halika na, Pipay! Wag mo nag panuurin yan baka gumaya kapa," bulong ni Ma'am Margaret kaya agad akong sumunod at maingat kaming lumabas sa silid kung nasaan ang dalawang nalaro ng jack-in-poi. Hindi kami sumakay sa elevator; naghagdan kami. Habang naglalakad, napansin ko ang isang pulang button sa gilid ng pader kaya agad akong nagtanong kay Ma'am Margaret. "Ma'am, para saan ito?" sabay turo ko doon. "Para 'yan sa pagbibigay babala sa mga naka-check-in dito sa hotel," sagot niya, kalmado. "Ahhh," tanging sagot ko habang nagpatuloy kami sa paglalakad. Pero hindi ko maiwasang ma-curious. Hindi ko rin alam kung anong pumasok sa isip ko, pero bigla akong bumalik sa itaas. Tinawag pa ako ni Ma
Chapter 35Habang nasa daan pauwi, hindi ko mapigilang alalahanin ang nangyari sa hotel. Ang gulo-gulo, pero sa tingin ko, worth it naman. Lahat ng ito ay para kay Baby Damulag.Oo, si Baby Damulag at si Sir Ethan ay iisa. Hindi ko alam kung paano ko siya tatawaging "Baby" kung CEO siya ng isang malaking kompanya at kasing edad ko lang. Pero alam mo na, sa pamilya ng mga Monteverde, sanay silang may tawag-tawag na ganyan. Kaya kahit nasa harap ng mga tao, Baby Damulag pa rin ang tawag sa kanya ng nanay niya."Ma'am," tanong ko kay Ma’am Margaret habang nakatuon ang mata niya sa kalsada, "ano na ang plano natin kay Sir Ethan? Kailangan ba talaga nating sabihin agad ang tungkol sa video?"Napatingin siya sa akin saglit bago bumalik ang mata niya sa kalsada. "Pipay, hindi pwedeng basta-basta na lang. Alam mo naman ang ugali ng anak ko, 'di ba? Mahilig siyang magbigay ng benepisyo ng pagdududa kahit sa mga taong hindi karapat-dapat. Kung biglaan nating ipakita sa kanya, baka hindi pa rin
Hello all, sana ay napasaya ko po kayo sa aking akda.... ako po ay lubos nagpapasalamat sa inyong suporta... Sana po ay subaybayan ninyo ang iba kong story naisulat... maraming salamat sa inyong lahat. Love Inday Stories......
Pipay POVHabang naglalakad ako palayo, ramdam ko ang bigat ng puso ko. Dalawang taon. Dalawang taon akong namuhay sa sakit at pangungulila, tinanggap na wala na si Ethan, at pilit na binuo ang buhay ko kasama si Jhovel.At ngayon, parang isang iglap lang, bumalik siya—buhay at humihingi ng puwang sa buhay namin.Napahinto ako at mariing pumikit. Hindi ko alam kung paano haharapin ang katotohanang ito. Kung paano pipigilan ang emosyon sa loob ko na parang gusto nang sumabog."Mommy?" tinig ni Jhovel ang pumukaw sa akin.Paglingon ko, nakatitig siya sa akin, hawak ang kamay ng lalaking akala ko’y hindi ko na muling makikita. May pag-aalinlangan sa kanyang mukha, halatang may gusto siyang itanong ngunit hindi alam kung paano.Napangiti ako nang pilit. "Anak, halika na sa loob. Magpapalit ka pa ng damit para sa birthday party mo.""Pero Mommy… si Daddy?" may halong pag-aalalang tanong niya.Napatingin ako kay Ethan, at doon ko siya muling nasilayan nang buo. Matangkad, gwapo pa rin tulad
Chapter 119Dalawang taon. Dalawang taon mula nang huli kong makita si Pipay at si Jhovel. Ngayon, narito ako sa harap ng Vega Mansion, hindi alam kung paano ko haharapin ang mag-inang matagal kong iniwan.Birthday ng anak ko. Ika-pitong taon niya, at ito ang unang pagkakataong makikita ko siya nang malapitan bilang ama niya—hindi bilang isang anino mula sa malayo.Huminga ako nang malalim, pinapakiramdaman ang kaba sa aking dibdib. Sa loob ng dalawang taon, wala akong nagawa kundi panoorin sila mula sa malayo. Ngayon, oras na para ipakita kong buhay ako—at bumalik ako hindi lang bilang Ethan Monteverde, kundi bilang isang ama kay Jhovel.Pinunasan ko ang pawis sa aking palad bago ako naglakas-loob na lumapit sa gate. Sa loob, maririnig ko ang masasayang tawanan ng mga bata, ang halakhak ng mga bisita, at ang malambing na tinig ng babaeng matagal kong iniwan.Si Pipay.Hindi ko alam kung paano niya ako tatanggapin, kung paano siya tutugon sa muli kong pagbabalik. Pero kahit anong mang
Ethan POVSa malayo, nakamasid ako sa kanila nakasuot ng itim na hoodie at tahimik na nakamasid sa kanila. Nakatayo ako sa likod ng isang malaking puno, hindi magawang lumapit.Nakita niyang dahan-dahang sumakay si Pipay sa sasakyan, karga si Jhovel. Halata ang lungkot sa kanyang mukha. Mula rito, rinig niya ang mahina ngunit punong-punong sakit na tinig nito nang sabihing, "Daddy is in heaven now, baby…"Napapikit siya, pilit nilulunok ang kirot sa kanyang dibdib."Pipay…" Mahinang bulong niya sa hangin.Gusto niyang lumapit, gusto niyang yakapin ito, gusto niyang sabihing nandito lang siya, buhay siya. Pero hindi niya kaya. Hindi pa.Sa ngayon, kailangan niyang manatiling patay sa mata ng mundo.Huminga siya nang malalim at nilingon ang isang babaeng lumapit sa kanya. Si Cie Jill, ang tanging nakakaalam ng kanyang sikreto."Umalis na sila," mahina niyang sabi sa lalaki. "Huwag ka munang magpapakita sa kanila, lalo na kay Pipay."Mahigpit niyang isinara ang kanyang mga kamao. "Alam k
Chapter 117 Kinabukasan, isang madilim at makulimlim na umaga ang bumungad sa amin. Parang nakikisama ang panahon sa bigat ng nararamdaman ko. Tahimik akong nagbihis ng itim, hinanda si Jhovel, at pilit na pinatatag ang sarili ko. Habang nasa sasakyan papunta sa sementeryo, mahigpit kong hawak ang maliit na kamay ni Jhovel. Tahimik lang siya, pero ramdam ko ang lungkot sa kanyang mga mata. Kahit hindi pa niya lubusang nakilala ang kanyang ama, alam kong dama niya ang pagkawala nito. Pagdating namin sa huling hantungan ni Ethan, marami nang tao roon—mga kaibigan, pamilya, at kasamahan niya sa negosyo. Tahimik ang lahat, tanging ang mahinang iyakan at panaghoy lang ang maririnig. Dahan-dahang inihatid ang kabaong niya sa hukay. Habang bumababa ito, parang unti-unting nababasag ang puso ko. Napakapit ako nang mahigpit kay Jhovel, pinipigilan ang mga luhang pilit na gustong bumagsak. Si Ma’am Margaret ay tahimik na nakatayo sa harapan, ni hindi kumikilos. Kita ko ang sakit sa kanyang
Chapter 116Naramdaman kong lumapit si Rafael at marahang pinisil ang balikat ko. "Pipay... kailangan mong magpakatatag para kay Jhovel."Huminga ako nang malalim at pilit na pinunasan ang aking luha. "Alam ko, Rafael... pero ang sakit."Tahimik lang siya, halatang hindi rin alam kung ano ang sasabihin. Ilang sandali pa, bigla kong narinig ang mahina at tila nag-aalalang tinig ni Ma’am Margaret mula sa labas ng pinto."Pipay... handa ka na ba?"Hindi ko alam kung paano ako sasagot. Pero alam kong wala na akong magagawa—bukas, haharapin ko ang pinakamalaking sakit ng buhay ko.Biglang nagsalita si Jhovel nakaupo sa kama habang nakamasid sa paligid. "Mom, what happened? Bakit po tayo andito? Bakit pong daming tao sa labas?" inosente nitong tanong.Napalunok ako at pilit na pinigilan ang muling pag-agos ng luha ko. Paano ko ipapaliwanag sa kanya ang nangyari? Paano ko sasabihin na ang ama niyang hindi niya pa nakikilala ay… wala na?Lumapit ako sa kama at marahang hinaplos ang buhok ni J
Chapter 115Pipay POVPakiramdam ko ay biglang gumuho ang mundo ko nang marinig ko ang sinabi ni Ma’am Margaret. Bukas na ang libing ni Ethan.Para akong sinampal ng reyalidad. Hindi pa ako handa. Hindi pa ako handang magpaalam.Mabigat ang bawat pintig ng puso ko habang pinagmamasdan ang kabaong sa harapan ko. Pilit kong iniisip na baka isang masamang panaginip lang ang lahat. Baka kapag nagising ako bukas, nariyan pa rin si Ethan, nakangiti, tatawagin ang pangalan ko gaya ng dati.Pero hindi. Hindi ito panaginip."P-pero, Ma'am... baka puwede nating ipagpaliban kahit isang araw pa?" mahina kong pakiusap, halos hindi ko na makilala ang sarili kong boses.Napatingin siya sa akin, ngunit hindi ko mabasa ang ekspresyon niya. Para bang may iniisip siyang ibang dahilan na hindi niya kayang sabihin sa akin."Hindi na natin pwedeng patagalin pa," sagot niya nang matigas. "Mas mabuti na rin na matapos agad ang lahat."Tumulo ang luha ko. Hindi ko na alam kung paano ko pa mapipigilan ang saki
Chapter 114Tahimik akong tumayo sa harap ng kabaong, pinagmamasdan ang bawat detalye nito. Napakabigat sa loob ko ang pagpapanggap na ito, pero wala akong ibang pagpipilian.Biglang bumukas ang pinto ng mansyon, at pumasok sina Pipay kasama sina Rafael, Lucas, at Tristan. Agad kong napansin ang pamumugto ng kanyang mga mata—halatang kakaiyak lang niya.Napalunok ako. Paano ko matitiis ang sakit na pinapasan niya ngayon?Dahan-dahan siyang lumapit sa kabaong, nanginginig ang kamay habang hinahaplos ang ibabaw nito. "Ethan..." mahina niyang tawag, na parang umaasang sasagot ito.Hindi ko napigilan ang sarili ko. Gusto ko siyang yakapin. Gusto kong sabihin ang totoo. Pero hindi ko maaaring sirain ang plano namin."Ma'am Margaret," basag ni Pipay sa katahimikan. Lumingon siya sa akin, at doon ko nakita ang matinding hinanakit sa kanyang mga mata. "Paano po nangyari ito? Bakit po siya kinuha nang ganito kabilis?"Napapikit ako at pilit na pinakalma ang sarili. "Isang aksidente, anak..." m
Chapter 113 Margaret POVPinamasdan ko ang bulto sa likuran ni Pipay habang papaalis. "Patawad, Pipay anak. Kailangan kong gawin ito para sa ikabubuti ninyong dalawa," mahina kong sabi."Tita, sure ka na ba sa plano mong palihim kay Pipay na hindi pa patay si Ethan?" wika sa ex-fiance sa aking anak."Oo, buo na ang loob ko, Cie Jill. Kailangan kong gawin 'to!" tugon ko dito.Alam ko magagalit ito kapag nalaman niyang totoo na buhay si Ethan, pero kailangan itong maoperahan sa ibang bansa dahil matindi ang damage natamo nito sa disgrasya kanina."Pero, Tita, paano kung matuklasan ni Pipay ang totoo?" nag-aalalang tanong ni Cie Jill.Huminga ako nang malalim bago sumagot. "Hindi ko hahayaan na mangyari 'yon sa ngayon. Kailangan niyang lumayo sa sitwasyon, at higit sa lahat, kailangan nating bigyan si Ethan ng pagkakataong mabuhay."Napayuko si Cie Jill, halatang nag-aalinlangan. "Pero, Tita, may karapatan si Pipay na malaman ang totoo. Anak niya si Jhovel, at—"Pinutol ko siya. "At kay