Chapter 79 Pagkatapos kong humiga ulit, pilit kong pinakalma ang sarili. Ngunit hindi ko namalayang unti-unti na naman akong nadadala sa antok. Sa panaginip, nasa isang madilim na kalsada ako. Sa malayo, nakita ko ang pamilyar na mukha—ang taong nanghiram sa akin ng isang libo at nangakong magbabayad, pero hanggang ngayon ay wala pa rin. “Hoy!” sigaw ko, habang mabilis na nilalapitan siya. “Kailan mo babayaran ang utang mo?” Tila wala siyang narinig at naglakad pa rin palayo. Nag-init ang dugo ko, kaya hinabol ko siya. “Wag kang magpanggap na hindi mo ako nakikita! Nagkakilala tayo, diba? Nangako ka! Nangako ka na babayaran mo ako!” galit kong sabi habang tinuturo siya. Lumingon siya sa akin, ngunit imbes na sumagot, ngumiti lang siya. Isang nakakalokong ngiti na lalo pang nagpainit sa ulo ko. “Anong ngiti-ngiti diyan? Ibalik mo ang pera ko!” sigaw ko habang nilalapitan siya. Pero habang papalapit ako, parang lalo siyang lumalayo. “Ang dali lang naman, di ba? Tutal, sab
Chapter 80"Good morning, class!" bati ng professor namin sa screen."Good morning, Sir," sabay-sabay naming sagot.Napangiti ako habang nakikinig sa introduction ng subject namin. Hindi ko akalain na makakapag-aral ulit ako. Kahit online lang, excited pa rin ako.Habang nagle-lecture si Sir, biglang nag-pop up ang isang message sa phone ko mula kay Lucas.Lucas: "Pipay, may rush order tayo ng PIYAYA! 200 boxes. Kakayanin ba?"Nanlaki ang mata ko. 200 boxes?! Sinulyapan ko ang laptop ko at binalik ang tingin sa phone.Pipay: "Wait lang, Lucas! Nasa klase ako!"Lucas: "Eh urgent! mamayang hapon na ang pickup!"Napabuntong-hininga ako at pinatay saglit ang camera ng Zoom. Nag-reply ako nang mabilis.Pipay: "Sabihin mo kay Mamang, magpatulong kay Tristan at Rafael. Basta siguraduhin nilang perfect ang PIYAYA!"Lucas: "Copy! Good luck sa klase mo, scholar Pipay!"Napailing ako. Minsan ang kulit talaga ni Lucas.Bumalik ako sa class at nag-focus ulit. Hindi pwedeng mapabayaan ang negosyo,
Chapter 81 Napaisip ako sa sinabi ni Tristan. Tama nga naman, kung lalaki na talaga ang negosyo namin, hindi na sapat ang maliit naming kusina. Kailangan namin ng mas malaking production area at mga tao na tutulong sa paggawa ng Piyaya. "Maganda ‘yan, Tristan. Pero saan tayo kukuha ng factory? At paano tayo kukuha ng manggagawa?" seryoso kong tanong. Sumabat si Lucas, nakataas ang isang daliri na parang may naisip. "May alam akong lumang bakery sa kabilang bayan. Hindi na ginagamit, pero kumpleto pa ang mga gamit. Puwede nating paupahan ‘yun at gawing factory." Napanganga ako. "Talaga? Magkano kaya ang upa?" "Hindi pa ako sigurado, pero pwede kong kausapin ang may-ari." sagot niya. Tumango ako. "Sige, gawin mo ‘yan. Pero paano naman ang manggagawa? Hindi natin kaya ‘to nang tayo-tayo lang." Nagkatinginan kaming apat bago biglang napangisi si Rafael. "Bakit hindi tayo kumuha ng mga trabahador mula sa barangay? Alam kong maraming naghahanap ng trabaho, lalo na yung mga may n
Chapter 83 Third POV Pagkalipas ng anim na taon, muling bumalik si Pipay sa Pilipinas, ngunit ngayon, hindi na siya mag-isa. Kasama niya ang kanyang limang taong gulang na anak na si Jhovel—ang bunga ng pagmamahalan nila ni Ethan, na hindi man niya inasahan, ay naging pinakamahalagang yaman sa kanyang buhay. Habang bumababa siya mula sa private jet, mahigpit niyang hawak ang kamay ng kanyang anak. Malaki na ang pinagbago ni Pipay—mula sa dating impulsive at makulit na babae, ngayon ay isang matatag at independent na negosyante. Suot niya ang isang eleganteng business attire, na bumagay sa kanyang bagong imahe bilang isang successful CEO. "Mommy, dito ba tayo titira?" inosenteng tanong ni Jhovel habang pinagmamasdan ang paligid. Napangiti si Pipay at hinaplos ang buhok ng anak. "Oo, anak. Dito tayo magsisimula ulit." Matagal niyang inilihim ang pagbubuntis kay Ethan. Umalis siya matapos ipasa ang divorce papers, iniwan ang lahat ng sakit at alaala ng kanilang pagsasama. Hind
Chapter 84 "Mama, bakit mo alam na si Mr. Monteverde ang ama ni Jhovel?" seryosong tanong dito. Napatingin si Donya Grace sa kanya, hindi agad nagsalita. Saglit nitong tiningnan si Jhovel, na abala sa paglalaro ng laruan sa tabi. Kita sa mukha ng Donya ang pinaghalong emosyon—may bahagyang lungkot, pero mas nangingibabaw ang determinasyon. "Pipay, anak, sa tingin mo ba maililihim mo sa akin ang isang bagay na napakahalaga?" sagot nito sa mababang tono pero puno ng awtoridad. "Isa pa, hindi mo ba nakikita? Napakalinaw sa mukha ng bata kung sino ang ama niya. Hindi ako tanga, Pipay." Napalunok si Pipay. Alam niyang matalino ang kanyang ina, pero hindi niya inasahang malalaman nito nang ganito kabilis. "Bakit hindi mo sinabi sa akin?" tanong ni Donya Grace, ngayon ay mas seryoso na ang mukha. "Bakit mo itinago ang apo ko? At bakit ka umalis nang basta-basta?" Humugot ng malalim na buntong-hininga si Pipay. Hindi niya inaasahan ang ganitong eksena sa pagbabalik niya. Pero wala
Chapter 85 SAMANTALA. Sa hindi kalayuan, sa likod ng malaking haligi ng mansyon, tatlong lalaking matikas at pilyo ang mga ngiti ang tahimik na nakikinig sa pag-uusap nina Donya Grace at Pipay. "Mukhang hindi na tayo kailangan makialam, ano?" bulong ni Lucas, nakapamulsa at may natatawang ekspresyon sa mukha. "Pero ang drama, grabe," natatawang sabat ni Tristan. "Ang tigas ng ulo ni Pipay. Sa tingin niyo, hanggang kailan niya kayang ilihim ‘to kay Ethan?" Umiling si Rafael, nakahalukipkip habang may mapanuksong ngiti sa labi. "Kung gusto niyang itago habang buhay? Malabo. Lalo na kung katulad siya ng nanay niya. Si Auntie Grace, hindi papayag na walang alam ang Ethan na ‘yun." Sabay-sabay silang napatingin sa Donya, na bagama’t seryoso ay may tila makahulugang ngiti sa labi. Alam nilang hindi ito simpleng pagsuporta lang sa anak—sigurado silang may balak ito. "So… kailan natin ipapaalam kay Ethan na may anak siya?" malisyosong tanong ni Tristan, nakataas ang kilay. "O ba
Chapter 86 Pipay POV Kinabukasan. Maaga akong nagising para sa presentasyon ko. Pinuntahan ko muna si Jhovel sa kayang silid, kahit na 5 years old lang ito ay sinanay ko nang matulog mag-isa. "Good morning, my son!" sabay halik ko sa kanyang noo. "Good morning too, mommy!" sabay hikab nito. Masaya akong nakitang masaya at healthy ang anak ko. Pinipilit kong magmukhang normal sa harap ni Jhovel, kahit na sa loob ko, nag-aatubili ako. Matapos ang ilang segundo ng tahimik na pagmumuni, napag-isipan kong hindi ko kayang ipakita kay Jhovel ang mga pag-aalala ko—ayokong magulo ang kaisipan ng bata. "Alright, anak. Ingat ka ha, Ate Inday will take good care of you. Mamaya uuwi ako agad, I promise," malumanay kong sabi habang hinaplos ang buhok niya. "Okay, mommy! Magiging mabait ako!" sagot niya, sabay taas ng kanyang mga kamay, tila humihingi ng yakap. Inakay ko siya sa harap ng bahay at sumigaw kay Ate Inday na magbantay. Pagkatapos, umalis na ako, dala ang lahat ng preparations
Chapter 87 Pagkatapos ng presentasyon, lumapit sa akin si Rafael na may pilyong ngiti sa labi. Alam ko na ang itsura niyang ‘yan—may sasabihin na naman itong nakakainis o kaya'y may hinala siyang gusto niyang patunayan. "Grabe ka, Pipay," natatawang sabi niya habang tinatapik ang balikat ko. "Imbes na magpasalamat ka sa mga papuri, parang wala lang sa’yo. Hindi ka na nasanay?" Napabuntong-hininga ako at tiningnan siya nang diretso. "Hindi naman sa gano'n, Rafael. Mas gusto kong i-focus ang sarili ko sa trabaho kaysa sa mga papuri. Hindi naman ‘yun ang magpapalago ng project ko, ‘di ba?" sagot ko, seryoso. Ngumisi siya at tumango-tango. "Tama ka naman doon, pero aminado akong impressive talaga ang ginawa mo kanina. Kita mo ‘yung mukha ng ibang investors? Para silang naglalaway sa galing mo." Napailing ako at bahagyang napangiti. "Ewan ko sa’yo, Rafael. Ang hilig mo talagang mag-exaggerate." "Uy, seryoso ako!" sagot niya agad. "At saka, may isa pang investor na mukhang sobra
Dear Readers, Maraming salamat sa pagsama sa amin sa kwento nina Tristan at Rachel. Mula sa mga hindi inaasahang pagkikita hanggang sa pag-usbong ng tunay na pagmamahalan, naging saksi kayo sa kanilang paglalakbay — isang kwentong nagsimula sa kasunduan ngunit nauwi sa wagas na pag-ibig. Sa bawat pagtawa, pagluha, at pagsubok na kanilang hinarap, ipinakita nina Tristan at Rachel na ang pagmamahal ay hindi kailanman perpekto. Ngunit sa pagtanggap, pag-unawa, at pagpapatawad, ito ay nagiging mas matibay at totoo. Sana ay nadama ninyo ang bawat emosyon at aral na nais naming iparating sa kwentong ito. At tulad ng natutunan nina Tristan at Rachel, nawa’y hanapin at pahalagahan ninyo rin ang pagmamahal na tunay at wagas. Maraming salamat sa inyong suporta, hanggang sa muli nating pagkikita sa susunod na kwento! With love and gratitude, Inday Stories
Special Chapter 27 Bigla na lang sumigaw si Jhovel, ang anim na taong gulang na anak nina Pipay at Ethan, na may labis na tuwa. "Yehey! We have cousin soon!" malakas niyang sabi, sabay talon-talon pa. Natahimik ang lahat ng saglit, pagkatapos ay halos sabay-sabay na nagtawanan. "Aba, Jhovel!" sabi ni Pipay, hinila siya papalapit. "Saan mo naman nakuha ‘yang idea na ‘yan?" "Eh kasi po," aniya, nakangiti at inosente. "Sabi ni Daddy, kapag ikinasal na si Tito Tristan at Tita Rachel, magkakaroon na ako ng kalaro! Sabi niya rin, maganda daw ‘yun para may kakampi ako pag kalaban si Mommy sa board games!" Halos mapahagalpak ako sa tawa, at pati si Rachel ay napapailing habang natatawa. "Ethan!" singhal ni Pipay, bagamat natatawa rin. "Ikaw pala may pakana nito!" "Wala akong kasalanan!" depensa ni Ethan, nagtataas ng kamay. "Totoo naman ah! Mas masaya kung may cousin si Jhovel!" "Hala, mukhang may pressure na tayo agad, Tristan," bulong ni Rachel sa akin, nakangiti ngunit ma
Special Chapter 26Pagkatapos magsalita ni Rachel, muling nagsalita ang pari."Sa harap ng Diyos at ng mga mahal ninyong kaibigan at pamilya, narinig natin ang inyong mga sumpa ng pagmamahalan at katapatan sa isa’t isa. Ngayon, sa pamamagitan ng kapangyarihang ipinagkaloob sa akin, idinedeklara ko kayo bilang mag-asawa."Ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko inakala na ganito pala ang pakiramdam ng ganap na maging isang asawa."Tristan, maaari mo nang halikan ang iyong asawa," dagdag ng pari na may malumanay na ngiti.Dahan-dahan akong lumapit kay Rachel. Kitang-kita ko ang tuwa at pag-ibig sa kanyang mga mata. Para bang sa mga sandaling ito, kami lang ang nasa mundo. Inabot ko ang kanyang mukha, hinaplos ang pisngi niya, at marahan siyang hinalikan.Narinig ko ang palakpakan at masasayang hiyawan ng mga bisita, ngunit para sa akin, tanging si Rachel lamang ang mahalaga."Congrats, Tristan!" sigaw ni Pipay habang tumatalon sa tuwa. "Officially Mrs. Rachel Dela Vega ka na!"
Special Chapter 25Kanina pa ako hindi mapakali. Narito na ako sa harap ng altar, suot ang itim na tuxedo, pero parang mas nahihirapan pa akong huminga kaysa sa araw ng mga malalaking business deals ko."Relax lang, Tristan!" sabi ni Ethan, asawa ni Pipay, sabay tapik sa balikat ko. "Darating din 'yun.""Alam ko naman 'yun," sagot ko, pilit na ngumiti. "Pero hindi ‘yun ang dahilan ng kaba ko."Napakunot-noo si Ethan. "Eh, ano pa ba? Sigurado ka bang wala ka nang ibang tinatago? Baka may surprise guest ka diyan o may ex na biglang sumulpot—""Hoy!" inis kong putol sa kanya. "Wala akong ganun!"Tumawa lang si Ethan, pero ako? Hindi ko talaga mapigilan ang kaba. Lalo na’t kanina ko pa iniisip ang tatlo kong pinsan — sina Pipay, Rafael, at Lucas — na nasa bridal room kasama si Rachel."Paano kung tinuruan nila ng kung anu-anong kabalastugan ang asawa ko?" bulong ko kay Ethan, tila nanlalambot na ako sa pag-aalala. "Kilala mo naman ‘yung mga ‘yun! Wala akong laban sa trip ng tatlong ‘yun!"
Special Chapter 24Isang buwan ang mabilis na lumipas, at ngayon nga ay narito na ang araw na pinakahihintay namin ni Tristan — ang araw ng aming muling kasal. Hindi na ito isang kasunduan, kundi isang seremonya ng pagmamahalan.Sa mga nakalipas na linggo, mas lalo kong minahal si Tristan. At sa bawat araw na kasama ko siya, napagtanto kong siya ang lalaking gusto kong makasama habambuhay.Naging masaya rin akong makilala ang ilan sa mga pinsan niya — sina Pipay, Rafael, at Lucas. Sadyang nasa dugo ng mga Dela Vega ang pagiging mabait at masayahin. Si Pipay lalo na, palaging may kwentong nakakatawa at laging nagpapagaan ng paligid. Pareho kaming mahilig sa kape at madalas kaming magkwentuhan tungkol sa kung ano-ano lang."Rachel! Siguraduhin mong handa ka na mamaya, ha?" biro ni Pipay habang tinutulungan akong ayusin ang mga bridal essentials."Oo naman!" natatawang tugon ko. "Pero, kinakabahan pa rin ako.""Normal lang 'yan!" sabi ni Lucas, sabay kindat. "Si Tristan nga kanina pa nag
Special Chapter 23Rachel POVPagkatapos ng halik na iyon, ramdam ko pa rin ang mabilis na tibok ng aking puso. Hindi ko alam kung paano ko mapapakalma ang sarili ko, pero isa lang ang sigurado — totoo ang lahat ng nangyayari.Nasa mga mata ni Tristan ang sinseridad. Hindi ko inaasahan na aabot kami sa puntong ito, pero narito na kami, at hindi ko na gustong umatras."Rachel," bulong niya habang marahan niyang hinaplos ang pisngi ko. "Simula ngayon, hindi na tayo kailangang magtago. Hindi na natin kailangang magpanggap sa harap ng iba. Totoo na ‘to, ikaw at ako."Napangiti ako, pero ramdam ko pa rin ang kaba. "Paano kung… paano kung magbago ang isip mo, Tristan? Paano kung isang araw magising ka at maisip mong hindi ako sapat?"Hinawakan niya ng mas mahigpit ang mga kamay ko. "Rachel, hindi ako basta-basta nagbabago ng isip. At kung sakali mang may mga pagsubok na dumating, haharapin natin ‘yon. Magkasama."Hindi ko napigilan ang luha na pumatak mula sa mga mata ko. Hindi ito luha ng
Special Chapter 22Tristan's POVPagkatapos ng mahabang araw, narito ako sa veranda ng mansion ng mga Rosales, katabi si Rachel. Isang basong wine ang hawak ko, pero ang mas matindi kong nararamdaman ay ang bigat ng mga salitang binitiwan niya kanina."Kahit na alam nating hindi ito totoo?"Paulit-ulit iyong tumatakbo sa isip ko. Oo, kasal nga kami sa papel, pero hanggang kailan namin itatago ang kasinungalingang ito? Hindi ko maipaliwanag, pero sa tuwing tinitingnan ko si Rachel, may kung anong pumipiga sa dibdib ko. Parang gusto kong patunayan na pwedeng maging totoo ang lahat."Tristan, okay ka lang ba?" tanong niya, halatang napansin ang malalim kong iniisip.Napangiti ako ng bahagya, pilit itinatago ang bumabagabag sa akin. "Oo naman. Medyo naisip ko lang kung paano ko nakuha agad ang loob ng Daddy mo."Natawa siya. "Kailangan ko yatang matuto ng mga business tactics mo.""Pwede kitang turuan," sabi ko, sabay sulyap sa kanya. "Pero sa tingin ko, hindi ka naman mahirap matuto. Mat
Special Chapter 21"Welcome, Rosales Family, Iho!" bungad ni Daddy, sabay abot ng kamay kay Tristan.Nagulat ako sa naging tono ni Daddy — malumanay at tila may sinseridad. Hindi ko inaasahan ang ganitong pagtanggap. Agad namang tinanggap ni Tristan ang kanyang kamay at magalang na ngumiti."Salamat po, Sir," sagot ni Tristan. "Malaking karangalan pong makilala kayo."Nakahinga ako nang maluwag at napangiti. Sa isang iglap, nawala ang kaba ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa maayos na pagtanggap ni Daddy o dahil sa paraan ng pakikipag-usap ni Tristan na laging may respeto."Halika na, iho. Huwag na tayong magpanggap na pormal. Sabihin mo na lang 'Dad'," nakangiting dagdag ni Daddy na ikinagulat ko.Napatingin ako kay Mommy, at nagkibit-balikat lang siya na parang nagsasabing 'I told you so.'"Thank you, Dad," tugon ni Tristan, bakas sa mukha niya ang kasiyahan."Rachel, anak," tawag ni Mommy habang hinawakan ang kamay ko. "Dapat sinabi mo agad sa amin na ganito kaguwapo at maayos ang n
Special Chapter 20 "Mom, huwag naman po ganyan," mahina kong sabi habang pinipigilan ang pag-ikot ng mga mata ko. "Kahapon lang halos maputol ang mga linya ng telepono ko kakatawag niyo para sermonan ako. Ngayon naman, bigla na lang kayo masaya?" "Aba syempre, anak!" sagot ni Mommy na tila tuwang-tuwa. "Hindi naman kasi namin inakala na isang Dela Vega pala ang napangasawa mo. Kilalang-kilala ang pamilya nila, Rachel! Napakayaman at makapangyarihan. Naku, siguradong secured na ang future mo!" Napabuntong-hininga ako. "Mom, hindi naman po tungkol sa pera o kapangyarihan ang buhay." "Alam ko, anak. Pero hindi mo rin maikakaila na malaking bagay 'yan. Isa pa, hindi na namin kailangang mag-alala kung magiging maayos ba ang buhay mo." "Mom, mahalaga po ba talaga kung gaano kayaman si Tristan? Hindi po ba mas mahalaga kung masaya ako?" Natigilan si Mommy. Narinig ko ang isang malalim na hininga mula sa kabilang linya bago siya muling nagsalita. "Anak, syempre gusto ko naman talaga an