Mag-log inShare
🙂 Back to School ☺ 👉 Online Class 👈 Chapter 80
Huling Na-update:
2025-01-30 13:33:07
Kaugnay na kabanata
ANG PIYAYA NI PIPAY 🥴 "Si Rafael naman ang taga-manage ng finances—dahil siya ang nagbigay ng three-million idea. At ako, siyempre, CEO ng 'Ang Piyaya ni Pipay!'" 🥴 81
Napaisip ako sa sinabi ni Tristan. Tama nga naman, kung lalaki na talaga ang negosyo namin, hindi na sapat ang maliit naming kusina. Kailangan namin ng mas malaking production area at mga tao na tutulong sa paggawa ng Piyaya. "Maganda ‘yan, Tristan. Pero saan tayo kukuha ng factory? At paano tayo kukuha ng manggagawa?" seryoso kong tanong. Sumabat si Lucas, nakataas ang isang daliri na parang may naisip. "May alam akong lumang bakery sa kabilang bayan. Hindi na ginagamit, pero kumpleto pa ang mga gamit. Puwede nating paupahan ‘yun at gawing factory." Napanganga ako. "Talaga? Magkano kaya ang upa?" "Hindi pa ako sigurado, pero pwede kong kausapin ang may-ari." sagot niya. Tumango ako. "Sige, gawin mo ‘yan. Pero paano naman ang manggagawa? Hindi natin kaya ‘to nang tayo-tayo lang." Nagkatinginan kaming apat bago biglang napangisi si Rafael. "Bakit hindi tayo kumuha ng mga trabahador mula sa barangay? Alam kong maraming naghahanap ng trabaho, lalo na yung mga may nanay at tatay na
Huling Na-update : 2025-01-30ANG PIYAYA NI PIPAY 💔 Pagbalik sa Pinas 💔 Chapter 83
Chapter 83 Third POV Pagkalipas ng anim na taon, muling bumalik si Pipay sa Pilipinas, ngunit ngayon, hindi na siya mag-isa. Kasama niya ang kanyang limang taong gulang na anak na si Jhovel—ang bunga ng pagmamahalan nila ni Ethan, na hindi man niya inasahan, ay naging pinakamahalagang yaman sa kanyang buhay.Habang bumababa siya mula sa private jet, mahigpit niyang hawak ang kamay ng kanyang anak. Malaki na ang pinagbago ni Pipay—mula sa dating impulsive at makulit na babae, ngayon ay isang matatag at independent na negosyante. Suot niya ang isang eleganteng business attire, na bumagay sa kanyang bagong imahe bilang isang successful CEO."Mommy, dito ba tayo titira?" inosenteng tanong ni Jhovel habang pinagmamasdan ang paligid.Napangiti si Pipay at hinaplos ang buhok ng anak. "Oo, anak. Dito tayo magsisimula ulit."Matagal niyang inilihim ang pagbubuntis kay Ethan. Umalis siya matapos ipasa ang divorce papers, iniwan ang lahat ng sakit at alaala ng kanilang pagsasama. Hindi niya al
Huling Na-update : 2025-01-31ANG PIYAYA NI PIPAY 🥴 Ang mapait na karanasan ni Pipay 🥴 Chapter 1
Chapter 1 Pipay POV “Pipay!” galit na sigaw ng aking madrasta mula sa kanyang silid habang abala sa pag-aayos ng kanyang mukha. Halos magputok ang ugat sa kanyang leeg, na para bang ako ang dahilan ng lahat ng problema niya sa buhay. “Bakit po, Madam?” mahinahon kong sagot habang tuloy sa paglalampaso ng sahig. “Madam”—iyon ang itinawag niya sa akin mula pa noong una, at dahil sa takot, hindi ko na rin inusisa kung bakit. Ako nga pala si Piazza Fontana Vega, o mas kilala bilang Pipay. Dalawampu’t dalawang taong gulang na ako, ngunit hanggang Grade 5 lang ang naabot ko. Natigil ako sa pag-aaral noong mag-asawa muli ang aking ama. Simula noon, naging parang alipin na ako ng aking madrasta. Araw-araw, pareho lang ang eksena sa bahay. Ako ang gumagawa ng lahat ng gawain habang si Madam at ang kanyang anak na si Claire ay nag-e-enjoy sa luho ng buhay. Pero kahit ganoon, may lihim akong pangarap. Minsan, sa mga tahimik na gabi, iniisip ko kung darating ba ang araw na makakawala ak
Huling Na-update : 2024-12-14ANG PIYAYA NI PIPAY 😱 Go na Pipay para makawala kana d'yan 😱 Chapter 2
Chapter 2Kinabukasan, maaga akong nagising para tapusin ang mga trabaho bago magising si Madam. Sa gitna ng pag-aayos ko ng bakuran, napansin ko ang isang maliit na sobre na nakapatong sa may pintuan ng aking barung-barong."Kaninong sulat ‘to?" bulong ko sa sarili habang dahan-dahang binubuksan ito.Pagkabukas, bumungad ang isang sulat na may maikling mensahe:"Kung gusto mong magbago ang buhay mo, sumama ka sa akin. Maghintay ka mamayang gabi sa may simbahan. - P"Nalaglag ang sobre mula sa kamay ko, kasabay ng malakas na kabog ng dibdib ko. Sino ang nagsulat nito? At paano niya nalaman ang sitwasyon ko?Habang patuloy akong nagtatrabaho, hindi maalis sa isip ko ang sulat. Sino si "P"? At bakit niya ako gustong tulungan? May halong takot at pagdududa ang nararamdaman ko, pero sa kabilang banda, umaasa akong baka ito na ang pagkakataon kong makaalis sa impyerno kong buhay.Tinitigan ko ang sulat sa aking kamay. Para bang gustong-gusto kong malaman kung sino ang nag-iwan nito, ngunit
Huling Na-update : 2024-12-14ANG PIYAYA NI PIPAY 🤣 Damulag na pala Pipay ang alagaan mo 🤣 Chapter 3
Chapter 3 Excited akong pumasok sa mansyon kinabukasan. Bitbit ang bag ko at si Bruno, na tila mas excited pa sa akin. Habang pinapakita sa akin ng katiwala ang iba't ibang bahagi ng bahay, hindi ko mapigilang mamangha. Ang laki ng lugar! Para bang nasa ibang mundo ako. “Pipay, ito ang magiging silid mo,” sabi ng katiwala, sabay turo sa isang kwarto na halos kasing laki ng buong barung-barong namin. “Talaga po? Para sa akin lang ‘to?” tanong ko, nanlalaki ang mata. “Oo, syempre. Pero bago ka masyadong ma-excite, ipapakilala ko na sa’yo ang aalagaan mo,” sabi niya, sabay ngiti na parang may itinatago. “Oo nga po pala, Ma’am. Sino po ‘yung bata? Ilang taon na po siya? Mahilig po ba siya sa aso?” sunod-sunod kong tanong habang pinapaliguan ng kilig ang isip ko. Iniisip ko ang cute na batang aalagaan ko—malambing, mahilig maglaro, at madaling pakisamahan. Ngunit ang ngiti ng katiwala ay napalitan ng isang pilit na ekspresyon, na parang pigil ang tawa. “Ah… Pipay, ganito kasi ‘
Huling Na-update : 2024-12-14ANG PIYAYA NI PIPAY 🤣 Naku, Pipay mukhang pinagtripan ka ng alaga mong damulag 🤣 Chapter 4
Chapter 4 Napatingin ako sa kanya na parang gusto kong suntukin ang mukha niya. “Alas-singko? Umaga?” “Bakit? May tanong pa ba? ‘Di ba trabaho mo ‘yon?” sagot niya, sabay ngiti ng nakakaloko bago sumara ang pinto. Humiga ako, nakatingala sa kisame, habang iniisip kung paano ako mabubuhay sa bagong trabahong ito. Pero sa isang banda, napangiti rin ako. Mukhang magiging nakakatuwa ang buhay ko rito kahit papaano. Alas-singko ng umaga, gising na ako, pero hindi dahil gusto kong gumising nang maaga. Gising ako kasi kailangan kong gisingin ang "alaga" kong damulag na si Ethan. Habang papunta ako sa kwarto niya, nagtataka pa rin ako. Bakit ba ako pumayag dito? Hindi naman ako human alarm clock, ah! Pagdating ko sa harap ng pintuan niya, huminga ako nang malalim. Kumatok ako nang tatlong beses. “Sir Ethan, alas-singko na po! May meeting po kayo!” sigaw ko. Walang sagot. Kumatok ulit ako, mas malakas. “Sir! Alas-singko na po! Gising na po!” Tahimik pa rin sa loob. Hindi
Huling Na-update : 2024-12-14ANG PIYAYA NI PIPAY 🥴 Oy, may Nanny si Ethan 🥴 Chapter 5
Chapter 5 Ethan POV Hindi ko maintindihan kung anong pumasok sa isip ni Mommy para kumuha pa ng nanny—NANNY! Para sa akin, isang 26-anyos na CEO ng Monteverde Group of Companies. Ang sabi niya, “Para may mag-alaga sa iyo. Mukha kang pagod at stressed, anak," sabi ng aking mom. 'Mukha daw akong stressed? Eh natural lang, sa dami ba naman ng trabaho ko? Pero seryoso ba siya? Magpapalagay siya ng taong mag-aalaga sa akin, parang bata? Paano na lang kung malaman ‘to ni Cassandra, ang fiancée ko? For sure, pagtatawanan niya ako!' usal ko sa akin sarili. Kaya naisip ko agad, Kailangan kong gawin ang lahat para mapalayas ang babaeng ‘to. Pero hindi ko akalain na ang inaakala kong mahina, tahimik, at madaling maaasar ay isang matibay na kalaban. Una kong plano: gawing impyerno ang buhay niya dito para mag-quit agad. Nung unang araw niya, tinambakan ko siya ng mga gawain sa bahay. “Pipay, siguraduhin mong malinis lahat ng kwarto, tapos lutuin mo lahat ng pagkain ko, at alagaan mo
Huling Na-update : 2024-12-14ANG PIYAYA NI PIPAY 🤣 Hahaha, mukhang pasado si Pipay para sayo Ethan 😅 Chapter 6
Chapter 6Tahimik akong nakaupo sa sofa habang si Mommy ay nakangiti pa rin, nakatingin kay Pipay na tumatawa kasama si Bruno. Tumikhim siya bago nagsalita."Alam mo, anak, tingin ko si Pipay na talaga ang tamang babae para sa’yo," sabi niya bigla.Halos mabulunan ako sa iniinom kong tubig. "Ano po?!" tanong ko, kasabay ng pag-ikot ng mata ko. "Mommy, seryoso ka ba? Siya? NANNY? Para sa akin?" nabulunan pa nga ako ng tubig sa pagsabi ko. Nakangiti lang si Mommy, parang hindi naririnig ang pag-protesta ko. "Oo naman, anak. Kita mo naman, kahit aso mo, mas masaya mula nung dumating si Pipay. Eh ikaw kaya? Lagi kang nakasimangot dati. Ngayon, kahit galit ka, parang may sparkle ka na sa mata," pang-aasar ni Mom sa akin. 'Sparkle? Ano ako, character sa Disney movie?' sambit sa aking isipan. "Mommy, nakakalimutan mo ata—engaged ako kay Cassandra," sagot ko nang may diin.Tumawa lang siya, halatang hindi impressed. "Engaged? E bakit parang wala naman akong nararamdamang chemistry sa inyo?
Huling Na-update : 2024-12-18
Pinakabagong kabanata
ANG PIYAYA NI PIPAY 💔 Pagbalik sa Pinas 💔 Chapter 83
Chapter 83 Third POV Pagkalipas ng anim na taon, muling bumalik si Pipay sa Pilipinas, ngunit ngayon, hindi na siya mag-isa. Kasama niya ang kanyang limang taong gulang na anak na si Jhovel—ang bunga ng pagmamahalan nila ni Ethan, na hindi man niya inasahan, ay naging pinakamahalagang yaman sa kanyang buhay.Habang bumababa siya mula sa private jet, mahigpit niyang hawak ang kamay ng kanyang anak. Malaki na ang pinagbago ni Pipay—mula sa dating impulsive at makulit na babae, ngayon ay isang matatag at independent na negosyante. Suot niya ang isang eleganteng business attire, na bumagay sa kanyang bagong imahe bilang isang successful CEO."Mommy, dito ba tayo titira?" inosenteng tanong ni Jhovel habang pinagmamasdan ang paligid.Napangiti si Pipay at hinaplos ang buhok ng anak. "Oo, anak. Dito tayo magsisimula ulit."Matagal niyang inilihim ang pagbubuntis kay Ethan. Umalis siya matapos ipasa ang divorce papers, iniwan ang lahat ng sakit at alaala ng kanilang pagsasama. Hindi niya al
ANG PIYAYA NI PIPAY 🥴 "Si Rafael naman ang taga-manage ng finances—dahil siya ang nagbigay ng three-million idea. At ako, siyempre, CEO ng 'Ang Piyaya ni Pipay!'" 🥴 81
Napaisip ako sa sinabi ni Tristan. Tama nga naman, kung lalaki na talaga ang negosyo namin, hindi na sapat ang maliit naming kusina. Kailangan namin ng mas malaking production area at mga tao na tutulong sa paggawa ng Piyaya. "Maganda ‘yan, Tristan. Pero saan tayo kukuha ng factory? At paano tayo kukuha ng manggagawa?" seryoso kong tanong. Sumabat si Lucas, nakataas ang isang daliri na parang may naisip. "May alam akong lumang bakery sa kabilang bayan. Hindi na ginagamit, pero kumpleto pa ang mga gamit. Puwede nating paupahan ‘yun at gawing factory." Napanganga ako. "Talaga? Magkano kaya ang upa?" "Hindi pa ako sigurado, pero pwede kong kausapin ang may-ari." sagot niya. Tumango ako. "Sige, gawin mo ‘yan. Pero paano naman ang manggagawa? Hindi natin kaya ‘to nang tayo-tayo lang." Nagkatinginan kaming apat bago biglang napangisi si Rafael. "Bakit hindi tayo kumuha ng mga trabahador mula sa barangay? Alam kong maraming naghahanap ng trabaho, lalo na yung mga may nanay at tatay na
ANG PIYAYA NI PIPAY 🙂 Back to School ☺ 👉 Online Class 👈 Chapter 80
Chapter 80"Good morning, class!" bati ng professor namin sa screen."Good morning, Sir," sabay-sabay naming sagot.Napangiti ako habang nakikinig sa introduction ng subject namin. Hindi ko akalain na makakapag-aral ulit ako. Kahit online lang, excited pa rin ako.Habang nagle-lecture si Sir, biglang nag-pop up ang isang message sa phone ko mula kay Lucas.Lucas: "Pipay, may rush order tayo ng PIYAYA! 200 boxes. Kakayanin ba?"Nanlaki ang mata ko. 200 boxes?! Sinulyapan ko ang laptop ko at binalik ang tingin sa phone.Pipay: "Wait lang, Lucas! Nasa klase ako!"Lucas: "Eh urgent! mamayang hapon na ang pickup!"Napabuntong-hininga ako at pinatay saglit ang camera ng Zoom. Nag-reply ako nang mabilis.Pipay: "Sabihin mo kay Mamang, magpatulong kay Tristan at Rafael. Basta siguraduhin nilang perfect ang PIYAYA!"Lucas: "Copy! Good luck sa klase mo, scholar Pipay!"Napailing ako. Minsan ang kulit talaga ni Lucas.Bumalik ako sa class at nag-focus ulit. Hindi pwedeng mapabayaan ang negosyo,
ANG PIYAYA NI PIPAY 🥴 Panaginip 🥴Chapter 80
Chapter 80Pagkatapos kong humiga ulit, pilit kong pinakalma ang sarili. Ngunit hindi ko namalayang unti-unti na naman akong nadadala sa antok.Sa panaginip, nasa isang madilim na kalsada ako. Sa malayo, nakita ko ang pamilyar na mukha—ang taong nanghiram sa akin ng isang libo at nangakong magbabayad, pero hanggang ngayon ay wala pa rin.“Hoy!” sigaw ko, habang mabilis na nilalapitan siya. “Kailan mo babayaran ang utang mo?”Tila wala siyang narinig at naglakad pa rin palayo. Nag-init ang dugo ko, kaya hinabol ko siya.“Wag kang magpanggap na hindi mo ako nakikita! Nagkakilala tayo, diba? Nangako ka! Nangako ka na babayaran mo ako!” galit kong sabi habang tinuturo siya.Lumingon siya sa akin, ngunit imbes na sumagot, ngumiti lang siya. Isang nakakalokong ngiti na lalo pang nagpainit sa ulo ko.“Anong ngiti-ngiti diyan? Ibalik mo ang pera ko!” sigaw ko habang nilalapitan siya. Pero habang papalapit ako, parang lalo siyang lumalayo.“Ang dali lang naman, di ba? Tutal, sabi mo pa nga na
ANG PIYAYA NI PIPAY 🥰 Isang desisyon 🥰 Chapter 78
Chapter 78Pagkatapos naming magligpit ng hapunan, tumayo ako at nag-inat. "Mauna na ako, ha. Ang bigat sa tiyan ng beefsteak, kailangan ko nang humiga," sabi ko sa kanila habang hawak ang tyan ko."Hoy, Pipay, baka di ka na gumising bukas sa sobrang kabusugan," biro ni Tristan."Hayaan mo na siya, Tristan. Baka sa panaginip niya eh gumagawa pa rin siya ng PIYAYA," dagdag ni Rafael, natatawa."Bahala kayo sa buhay niyo! Alam ko naman na dito rin kayo matutulog, kaya wag kayong mag-ingay, ha?" sagot ko habang paakyat sa hagdan."Bakit? Ayaw mo bang marinig ang tambalan namin ni Lucas mamaya?" sabat ni Tristan, sabay tawanan nila ni Lucas."Ay naku, Tristan, mananahimik ako sa kwarto ko. Wag mo na akong idamay sa ingay niyo," sagot ko habang naglalakad papunta sa silid ko.Pagpasok ko, hinubad ko ang tsinelas ko at humiga agad sa malambot na kama. Napatingin ako sa kisame, at naisip ko ang lahat ng nangyari sa araw na ito."Grabe naman ang araw na 'to," bulong ko sa sarili ko. "Kanina l
ANG PIYAYA NI PIPAY 🥰 Go, Pipay. Mag-aaral ka muli. 🥰 Chapter 77
Chapter 77Habang ini-steam ko ang gulay na kasama sa beefsteak, bigla akong nagsalita, medyo nag-aalinlangan. "Alam niyo, may gusto sana akong itanong sa inyo...""Ano na naman 'yan, Pipay? Kung paano gumawa ng sushi?" tanong ni Tristan, sabay tawa."Hindi ah," sagot ko, bahagyang ngumiti pero seryoso pa rin ang tono. "Alam niyo ba kung saan pwedeng mag-aral? Gusto ko kasi sanang makapag-aral ulit. Alam niyo naman hanggang Grade 5 lang ako dahil... sa madrasta ko dati."Biglang natahimik ang dalawa. Napatigil si Rafael sa pag-check ng phone niya, at si Tristan naman ay huminto sa pagsasalin ng tubig sa baso."Talaga? Gusto mong bumalik sa pag-aaral?" tanong ni Rafael, seryoso ang tono pero may halong pagkamangha."Oo," sagot ko, tumango nang marahan. "Alam ko naman na okay na ako sa buhay ko ngayon. May business na, nakakakain ng maayos... pero iba pa rin yung may diploma, di ba? At saka, gusto ko rin naman matutunan yung mga bagay na hindi ko naabot noon.""Grabe, Pipay, saludo ako
ANG PIYAYA NI PIPAY 🥴 Chef Pipay 🥴 Chapter 76
Chapter 76"Magluto muna ako ng hapunan natin, habang wala pa si Lucas!" sabi ko sa kanila habang inaayos ang buhok ko para maghanda sa kusina."Wow, Pipay, chef ka na rin pala ngayon?" biro ni Tristan habang nakaupo sa sofa, hawak ang phone niya at nagba-browse sa page namin."Aba, oo naman!" sagot ko, naglalakad papunta sa kusina. "Kung kaya kong magluto ng piyaya, kayang-kaya ko rin magluto ng hapunan. Teka lang at ipapakita ko sa inyo kung anong magic ang gagawin ko."Sumunod si Rafael sa akin at sumilip sa kusina. "Anong lulutuin mo? Baka naman puro dessert din 'yan!""Hindi, no! Gusto n'yo ba ng adobo o sinigang? Ako bahala, basta tiyak masarap 'to!" sagot ko habang naglalabas ng mga sangkap."Kung ako tatanungin, Pipay, kahit ano. Basta may kanin!" sabi ni Rafael na tumatawa. "Hindi kami pihikan basta libre!""Libre? Aba, hindi libre 'to, ha! I-charge ko 'to sa mga kinita ng piyaya natin," sagot ko, kunwaring seryoso pero halatang nang-aasar."Ang daya mo, Pipay!" reklamo ni Tr
ANG PIYAYA NI PIPAY 😱 New delivery boy 😱 Chapter 75
Chapter 75"Uwi na tayo, guys para ihanda ang ibang PIYAYA," sabi ko. Pagdating namin sa mansyon, agad kaming bumaba at dumiretso sa kusina para maghanda ng panibagong batch ng piyaya. Habang inaayos ko ang mga ingredients, si Lucas naman ay busy sa pag-check ng orders sa laptop. Si Rafael, on the other hand, nagtitimpla ng juice dahil mukhang pagod na."Okay, team! Kailangan nating magmadali. Ang daming orders!" sabi ko, punong-puno ng excitement habang sinisimulan nang magmasa."Grabe, Pipay," sabi ni Lucas, tumatawa habang nakatingin sa screen. "May nag-message pa dito, gusto raw bilhin lahat ng piyaya mo para exclusive sila lang ang may stock!""Hala! Ano sila, monopoly?" sagot ko, kunot-noo pero natatawa rin. "Sabihin mo, hindi for sale ang buong negosyo ko!""Hindi ka talaga magpapadaig, ano?" sabat ni Rafael habang nilalapag ang mga baso ng juice sa counter. "Sige, focus na tayo. Tristan lang ang may lakas mag-deliver. Kung puwede lang hatiin ang katawan nun, ginawa na natin."
ANG PIYAYA NI PIPAY 😍Finest products 😍 Chapter 74
Chapter 74"Okay, team, ito na ang last batch!" masaya kong sabi habang nilalagay ang mga neatly packed piyaya sa mesa. Si Lucas ang abala sa pag-label ng mga lalagyan, habang si Rafael naman ay maingat na tinatali ang mga boxes upang siguradong hindi magkalat sa biyahe."Rafael, huwag mong masyadong higpitan ang tali. Baka magmukha namang delivery ng cement bags ang mga piyaya natin," biro ni Lucas, na tinawanan naman ni Rafael."Ano ka ba, Lucas? Gusto mo ba na malaglag 'to sa daan? Isa pa, finest products ito ni Pipay, kaya dapat secured!" sagot ni Rafael habang tinitiklop ang tali."Aba, aba, ang gagaling ng mga tao ko," ngiti kong sabi habang abala rin sa pag-check kung kumpleto ang orders. "Tristan, 'yung sasakyan mo, naayos mo na ba? Siguraduhin mong malinis ang BMX mo. Baka may alikabok pa 'yan!""Relax ka lang, Pipay," sagot ni Tristan habang sinisilip ang loob ng BMX na naka-park sa driveway. "Pinunasan ko 'to kanina, pati gulong! Sobrang kinis nga, pwede na akong mag-mirror
