“Nasaan ka?” agad na tanong ni Lucas rito.Isang matagumpay na ngiti ang sumilay sa mga labi ni Trisha ng mga oras na iyon. Ngumiti siya at ibinaba ang tawag ng hindi sumasagaot. Agad na tumayo si Lucas mula sa kanyang kinauupuan at lalabas na sana ng silid anng maalala niya si Annie.Makalipas lamang ang ilang minuto ay lumabas ng banyo si Annie at nang makita siya ni Lucas ay agad na ibinigay nito sa kaniya ang mga damit na hawak nito sa kamay nito ng mga oras na iyon. “Magpalit ka ng damit.” utos nito sa kaniya.“Huh?” naguguluhang tanong niya rito at kaagad na nagsalubong pa ang kanyang mga kilay. “Bakit ako magpapalit ng damit?” tanong niya rito.“Basta magbihis ka na lang. Lalabas tayo at Emergency ang pupuntahan natin.” sabi nito sa kaniya.Hindi na lamang siya nagtanong pa at pagkatapos ay kinuha na lamang niya ang damit na ibinibigay nito sa kaniya. Pagkatapos niyang makapagbihis ay kaagad silang bumaba at sumakay sa kotse. pagkaupong -pagkaupo nila sa loob ay kaagad na tumi
Sa mga sandaling iyon, pakiramdam niya ay ang mga ito ang mag-asawa at siya ay isang estranghero lamang at isang taganuod. Ang mga mata ni Lucas ay bumagsak kay Trisha at hindi man lang siya nito tiningnan kahit na isang sulyap man lang.Sa mga mata nito ay si Trisha lamang ang mahalaga at tila ba nakalimutan na siya nito ng lubusan. Ngayon pa lamang sa paningin niya ay isa lang siyang tagatawag ng tulong at wala ng iba pa. Iyon lamang ang silbi niya. Tumingin si Annie sa mga ito at kung gaano ka-sweet ang mga ito, kung gaano kaantig ang itsura ng mga ito.Nakita niya pa na nakatitig sa kaniya si Trisha habang umuungol sa sakit at nakatingin sa kaniya ng mapanuksong tingin at tila ba nagmamayabang. Isang kasinungalingan ang sabihin na wala lang sa kaniya iyon. Isang kasinungalingan ang sabihin na hindi siya malungkot at hindi siya nasasaktan sa nakikita niya sa kanyang harapan ng mga oras na iyon.Ngunit napaisip siya kung maaari ba siyang lumapit rito at agawin si Lucas mula sa hawak
Habang pinapanuod niya si Annie ay bigla siyang nakaramdam ng awa rito at pagkatapos ay naghanda nang puntahan sana ito ngunit hindi pa man siya nakakahakbang ay bigla na lamang hinawakan ni Trisha ang kamay niya at pagkatapos ay malungkot na nagsalita. “Lucas please, huwag mo akong iwanan ngayon pwede ba?” sabi nito sa kaniya kung saan ay napatitig siya rito.Nagsalubong ang kanilang mga mata at bakas sa mukha nito ang lungkot. “Natatakot ako. Natatakot talaga ko, pwede bang samahan mo na muna ako?” dagdag pa nitong sabi sa kaniya at pagkatapos ay nag-umpisa nang umiyak.Nang makita niyang umiyak ito at nanginginig ang buong katawan nito dahil sa pag-iyak ay bigla siyang napahawak ng mahigpit sa kamay nito at pagkatapos ay marahan pang pinisil ito. Humarap siya ng tuluyan rito. “Huwag kang mag-alala, magiging maayos rin ang lahat.” sabi niya rito kaagad.Agad naman itong napatango sa kaniya. Inabot ni Trisha ang kanyang braso at mahigpit na niyakap at tila walang planong bumitaw. May
“Sa kaniya ba ito?” tanong ni Annie kay Kian. sa buong byahe nila ay ngayon lang siya nagsalita.Agad namang tumango si Kian. “opo ma’am. Isa pa ay talagang ibinilin po ni Sir dahil alam niya raw na malamig ngayon sa labas at natatakot daw po siya dahil baka sipunin po kayo. Isa pa ay alam niya rin daw po na mahina kayo sa lamig.” sabi nito sa kaniya.Nagtaas siya ng kilay. “So, ibig sabihin ay siya ang humiling na sunduin mo ako at dalhin ako sa ospital?” tanong ni Annie rito.Agad namang tumango si Kian sa kaniya. “Opo, ma’am.”Hindi na siya sumagot pa at pagkatapos ay naglakad na papasok ng ospital at hanggang sa makarating siya sa opisina ng doktor. Agad naman siyang sinuri ng doktor at sinabi na medyo malalim nga daw ang sugat niya at mabuti na lamang daw at walang napinsalang buto.Ilang sandali pa nga ay natapos ng linisin ang sugat niya at pinahiran ng gamot at pagkatapos ay binigyan din siya ng gamot para sa kirot. Agad naman niyang sinabi na gusto niya ay ang ipinapahid lama
Biglang nanlaki ang mga mata ni Lucas na napalingon kay Annie at bakas rin ang pagkagulat sa mukha nito. “Annie, ba-bakit ka nandito?” halos nauutal pa na tanong nito sa kaniya.“Bakit bawal ba akong pumunta rito?” balik na tanong niya rito ng mga oras na iyon. Kung pagkukumparahin ang ekspresyon nilang dalawa ay mas mukha pang natataranta si Lucas ng mga oras na iyon samantalang siya ay kalamadong nakatingin lamang sa kanila.“Hindi, hindi iyon ang ibig kong sabihin.” mabilis na pagdepensa nito sa kaniya na may kasama pang pag-iling. Tumayo si Lucas at naglakad palapit sa kaniya at pagkatapos ay hinawakan ang mga kamay niya.“Kamusta ang sugat mo? Ano ang sinabi ng doktor?” tanong nito sa kaniya na ikinapag-salubong ng mga kilay niya.“Hindi naman delikado.” malamig na sagot niya rito at pagkatapos ay nilingon si Trisha na sa mga oras na iyon ay nakahiga sa kama at nakatingin din sa kanila. “Kamusta ang lagay niya?” tanong niya rito.“Maraming dugo ang nawala sa akniya at mabuti na l
Sa pag-iisip nito ay biglang nakaramdam ng kirot si Lucas sa kanyang puso. Bigla niya pang naalala ang mga nangyari kagabi kung saan ay hinalikan niya ito ng mapusok at sinubukang makipagniig ngunit sa una ay tinanggihan siya nito at siguro ng mga oras na iyon ay labag na labag talaga sa kalooban niya ang pagpayag sa gusto niya.At pagkatapos ay naalala niya na noong nagsabi siya rito na maghihiwalay na sila ay hindi man lang ito tumutol at basta na lamang pumayag ng hindi man lang nagdadalawang isip. Sa huli ang dahilan kung bakit hindi sila naghiwalay ay dahil pa rin sa hiling ng kanyang lolo sa kanilang dalawa. Iyon lamang ang dahilan kung bakit nananatili pa rin silang kasal na dalawa.Nang mga oras na iyon ay napatanong sa isip si Lucas kung hanggang sa mga oras na iyon ay iyong lalaking iyon pa rin ba ang iniisip nito at isinisigaw nito. Ang lalaking bumihag sa puso nito sa loob ng sampung taon. Nang maisip niya iyon ay para siyang isang baliw na nagselos.Nang hindi mahintay n
Agad naman na napatitig si Lucas sa mukha ni Trisha. “Sigurado ka bang kaya mong mag-isa rito?” tanong niya rito.Ngunit hindi pinansin ni TRisha ang tanong sa kaniya ni Lucas. “O siya sige na, sanay naman akong mag-isa. Isa pa ay maliit na bagay lang ito sa akin dahil magpapalipas lang naman ako ng gabi e.” sagot niya rito. “Isa pa ay alam ko ng may asawa ka na at may sarili ng pamilya at ako ay isang pilay na walang magawa.” dagdag pa niyang sabi rito.“Pasensiya ka na. Hindi na kita hahanapin pa at sa pamamagitan nito ay baka…” tumigil ito sa sinasabi mo nito at pagkatapos ay napakagat-labi at nilingon ang direksiyon ni Annie. “Sa mga susunod na raw ay baka hindi na niya ako hanapin ng mali o puntiryahin pa ako.” sabi niya kay Lucas.Samantala ang mga paghakbang na gagawin sana ni Annie ay natigil nang mainig niya ang sinabi ni TRisha. Sa totoo lang ay nagtataka siya kanina pa kung bakit nananatiling kalmado si Trisha a halos hindi man lang kinakabahan na iwan siya ni Lucas mag-isa
Habang sakay ng kotse na minamaneho pa rin ni Kian ay tahimik na nakatanaw sa labas ng bintana si Annie. Hindi siya masaya at hindi rin siya malungkot ngunit parang walang nararamdaman ang puso niya ng mga oras na iyon. Pagkauwi niya ay nagkulong siya sa kwarto at natulog.Pagkatapos ng araw na iyon ay hindi umuwi si Lucas sa bahay nila ng isang buong linggo at sa loob ng isang linggong iyon ay hindi sila ni minsan man na nag-usap sa telepono. Hindi rin ito nag-text o nag-chat sa kaniya o ni nagkita ng personal.Naging mapayapa ang mga araw at sandali na wala si Lucas sa tabi niya at naisip pa nga niya na halos nakalimutan na niya ito dahil sa tagal ng hindi nila pagkikita. Bigla tuloy niyang naisip na pwede naman pala siyang mabuhay na patulog-tulog lang at nakikinig ng musika at pakikipag-usap sa kanyang mga baby sa kanyang tiyan.Ngunit akala lang pala niya.NANG araw na iyon ay nasa opisina niya si Lucas anng bigla na lamang pumasok sa loob si Kian at may inilapag ito sa akniyang
Isang taon ang mabilis na lumipas, nang araw na iyon ay unang kaarawan na nang triplets. Sina Kian at Liliane ay magkakaanak na rin.“Happy birthday!” bati ni Kenna sa kanyang mga anak at pagkatapos ay isa-isa nitong hinalikan ang mga ito. Napakabilis ng araw, parang kahapon lang ay kapapanganak niya lang pagkatapos ngayon ay isang taon na kaagad ang mga anak niya.May lungkot at saya siyang nararamdaman ng mga oras na iyon dahil sa bilis ng pagdaan ng mga araw, baka mamaya hindi niya namamalayan ay malalaki na ang mga baby niya kaagad samantalang hindi pa niya nasusulit ang pag-aalaga sa mga ito lalo na at bumalik na siya ulit sa ospital. Sa katunayan, napagplanuhan nila ni Lucas na magtayo na siyang sarili niyang ospital which is inuumpisahan na ngang itayo ngunit hanggang hindi pa ito natatapos ay doon na muna siya sa ospital na pinapasukan niya dati pa.Marami siyang bisita ng mga oras na iyon, ang mga kasamahan niya sa trabaho at ang ilang kakilala ni Lucas. Ilang sandali pa ay lu
Mabilis nga na lumipas ang isang buwan kung saan ay mas naging tahimik na ang buhay ni Annie at Lucas. Nang araw na iyon ay maagang nagsigising ang lahat at ang ilan ay halos hindi pa nakakatulog. Dumating na kasi ang pinakahihintay ng lahat, ang kasal nina Annie at Lucas. Sa labas ng simbahan ay tumutunog na ang napakalakas na tugtog. Nang mga oras na iyon ay nakasakay siya sa kanyang bridal car. Masaya siya dahil ikakasal na siya sa wakas sa taong mahal niya kung saan ay mahal na mahal din siya nito, kaya nga lamang ay hindi niya maiwasang hindi malungkot dahil ni wala man lang siyang isang magulang na naroon para saksihan ang isa sa pinakamahalagang araw sa buong buhay niya.Napangiti siya ng mapait habang nakatanaw sa labas ng bintana. Sayang Nay, wala ka rito ngayon… bulong niya sa kanyang isip. Agad siyang tumingala at pagkatapos ay agad na pinunasan ang kanyang luha upang hindi ito bumagsak mula sa kanyang mga mata dahil baka masira ang make up niya. Kailangan niyang maging mag
Kinabukasan, dumating ang box na ipinakuha ni Liliane mula sa kanyang mga tauhan at agad itong binuksan ni Beth. ang box ay naglalaman ng mga sulat, papeles at ilang mga titulo ng mga pag-aari nito. Hindi niya alam kung bakit nito ibinigay ang mga iyon sa kaniya. Habang naghahalungkat siya ay may isang sobre siyang nakita. Iyon lang ang sobre sa loob dahil ang iba ay puro ng mga papel.Nang buksan niya iyon ay tumambad sa kaniya ang isang sulat na naka-address talaga sa kaniya. “Beth, kung nababasa mo man ito ay tiyak na wala na ako. Pasensiya na kung nawala ako ng hindi man lang nakikipag-usap sa inyo o ni kumontak man lang sa inyo. Masyado akong maraming iniisip at maraming akong ginustong gawin sa buhay ko at naabot ko naman ang mga iyon kaya nga lang ay may isang bagay ang pinagsisihan, ang abanduhin ang babaeng minahal ko. Buntis siya noon at alam kong anak ko ang dinadala niya ngunit pinili ko pa rin ang talikuran siya at iyon ang labis kong pinagsisisihan sa buong buhay ko. Sin
“Anong ibig mong sabihin Liliane?” tanong ni Beth sa kanyang panganay na anak.Napabuntung-hininga ito at pagkatapos ay umupo sa tabi niya. Hinawakan nito ang kanyang kamay. “Si Tito Vic Ma, wala na siya.” sabi nito sa kaniya.Nang marinig niya naman ito ay bigla na lamang siyang nalungkot bigla. Sa mga taong nakalipas ay halos nawalan siya ng komunikasyon sa kanyang bayaw. Ito ang kapatid ng yumao niyang asawa. Sinubukan nila itong hanapin noon ngunit ni hindi man lang ito nagpakita sa kanila.“Kung kailan wala na siya ay tyaka siya nagpakita. Bakit hindi pa siya noon nagpakita? Ano raw ang ikinamatay niya?” sunod-sunod na tanong niya rito.“Dahil daw sa malalang sakit Ma.” sagot naman nito sa kaniya. Dahil doon ay napabuntung-hininga siya. Mabuti na lamang siya at kahit papano ay gumaling sa sakit niya dahil na rin sa tulong ni Annie. Ilang buwan na rin ang nakalipas noong huli niyang nakita ito at ang balita niya mula ay buntis na daw di umano ito at mukhang malapit na ring ikasal
Kinabukasan ay pormal nang nagpaalam si Reid sa ospital na aalis na nga ito at sa ibang bansa na maninirahan. Madaming mga tanong ang nabuo sa mga isip ng kanyang kasamahan ngunit pinili na lamang niya na huwag nang makisawsaw pa, isa pa ay ayaw niya nang madawit pa sa tsismis tungkol nga sa mga ito. Sa sumunod na araw ay tuluyan na ngang nakaalis ng bansa ang mga ito at doon ay tuluyan na siyang nakahinga ng maluwag dahil rito.~~~“Sir may report ako tungkol kay Trisha.” sabi ni Kian na humahangos papasok ng opisina ni Lucas. Dahil doon ay bigla niyang itinigil ang kanyang ginagawa. Sa mga oras na iyon ay ito pa ang bumabagabag sa kaniya. Kahit na wala na si Reid kung naroon pa rin ito ay tiyak na maaari pa rin silang magkaproblema, lalo na at hindi niya alam ang likaw ng bituka nito. Mamaya ay may maisip na naman ito at saktan na naman si Annie, lalo pa ngayon at buntis ito. Hindi niya ito papayagang madaplisan ng kamay nito si Annie.Nilingon niya si Kian. “anong tungkol sa kaniya
“Anong kailangan mo?” malamig na tanong ni Lucas kay Reid. tinawagan siya nito at pinakiusapan siya na kung pwede ay magkita sila dahil may importante daw itong sasabihin sa kaniya. Dahil doon ay umuoo na lamang siya at nagpunta sa sinabi nitong lugar kung saan sila magkikita.Tiningnan siya nito. “Hanggang ngayon ba naman ay napakalamig pa rin ng pakikitungo mo sa akin?” tanong nito sa kaniya.Agad naman na tumaas ang sulok ng labi niya dahil sa sinabi nito. E anong gusto nito? Maging close sila sa kabila ng lahat na ginawa nito kay Annie? Isa pa ay noon pa man ay mainit na talaga ang dugo niya rito dahil kung hindi sa kaniya at sa nanay nito ay hindi nasira ang pamilya nila, bagamat pinili pa rin sila ng kanyang ama ay nagkalamat na ang relasyon nito at ng kanyang ina na hindi na naibalik pa sa dati kahit na ilang taon na ang lumipas.“Talaga? May gana ka pang sabihin sa akin yan pagkatapos ng lahat ng ginawa mo? You know what? Wala akong oras para makipagtalo sayo dahil madami akon
Sa kabilang banda, pag uwi ni Reid sa bahay nila ay naabutan niyang umiiyak ang kanyang ina. “Anak, ano nakagawa ka ba ng paraan? Sinabi ko na sa tatay mo pero wala lang siyang pakialam.” sabi nito sa kaniya. Malamig ang mukha ni Reid na sinulyapan niya ito at pagkatapos ay seryosong nagsalita. “Ma may tinatago ka ba sa akin? Sabihin mo sa akin ang totoo, ano ang sinasabi ni Annie na kinidnap mo siya at binantaan? Wala akong alam doon.” sabi ni Reid rito.Dahil sa wala na ngang choice si Veron ay sinabi na niya nag totoo rito. “Anak, ang totoo ay hindi sinasadya ni Mommy at hindi naman grabeng kidnapping iyon at isa pa ay inimbitahan ko lang siya na magkape at hiniling ko sa kaniya na huwag niyang pakasalan si Lucas at ikaw ang pakasalan niya.” sabi niya rito.Nang mga oras na iyon ay hindi naman makapagsalita si Reid. hindi siya makapaniwalang napatingin sa kanyang ina at hindi nagsalita ng ilang sandali. Pagkaraan ng mahabang pananahimik ay huminga siya ng malalim at walang magawa
“Mangarap ka hanggang gusto mo.” malamig na sabi ni Lian bago tuluyang umalis doon.Samantala, si Veron naman ay itinali ng mga tauhan ni Lian bago sila umalis at hinayaan lang sa sahig. Nasa palabas na sila nang bahay nang makasalubong ni Lian si Reid, ang bastardo ni Alejandro.Nang makita sila nito ay nanlalaki ang mga mata nito na tumingin sa kanila. “Anong ginawa mo sa Mommy ko?” tanong nito sa kaniya.Malamig naman siyang sinulyapan ni Lian. “kung ayaw mong mamatay ang nanay mo ay payo ko sayo na huwag na huwag mo na siyang hayaan pang gumawa ng ikasisira ng pamilya namin. Lubayan niyo kami at siguruhin mo na hinding-hindi ko na kayo makikita pa dahil kung hindi, baka kung ano pa ang magawa ko sa inyong dalawa lalo na sa ina mo.” malamig na sabi ni Lian at pagkatapos ay tuluyan nang umalis.Napasunod si Reid sa likod nito at habang nakakuyom ang kanyang mga kamao at kanyang mga ngipin ay nagkikiskisan. Nang maalala niya ang tungkol sa kanyang ina ay nagmamadali siyang pumasok sa
Nang dumating si Lian sa villa ay wala ni isa sa mga tauhan ni Lucas ang umalis at nanatili silang lahat doon at hinihintay siya. Pagdating niya sa loob ay agad niyang nakita si Veron. Ito ay nakatali sa makapal na lubid at nakahiga ito sa may sahig na punong-puno ng kahihiyan.Nang makita niya si Lian na pumasok ay aaminin niya na natakot siya bigla.Walang balak na makipag-usap si Lian rito kaya direkta niya itong tiningnan ata pagkatapos ay nilapitan. “Veron hindi mo alam kung paano ako magalit. Hindi ako mahilig makipag-usap, isa pa ay nasaan ang original na kopya ng video.” tanong niya rito.“Wala na, sinira ng anak mo ang laptop kung nasaan ang original na video.” sabi nito ngunit ang mukha nitong nakakaawa habang sinasabi iyon ay hindi pwedeng linlangin si Lian.Dahil sa sinabi nito ay tinapakan niya ang kamay nito na nasa sahig. “Ako na ang nagsasabi sayo na huwag kang magsinungaling sa akin kung ayaw mo na mas malala pa ang gawin ko sayo.” sabi ni Lian rito at diniinan ang ka