Pagkalabas na pagkalabas lang nila ay bigla na lamang niyang nakita ang isang taong hindi niya gustong makita. Mabilis itong nakalapit sa kanila habang nakaupo sa wheelchair nito katulad ng dati. Bakas sa mukha nito ang pag-aaalala.Puno ng pawis ang mukha ni Lucas kaya malakas ang kutob ni Trisha na may hindi magandang nangyari sa lolo nito.“Lucas kamusta si lolo? Nang matanggap ko ang balita ay kaagad akong nagpunta rito.” sabi nito.Agad na nagsalubong ang mga kilay niya. “Paano mo nalaman na isinugod sa rito sa ospital si lolo?” tanong niya kaagad rito at pagkatapos ay sinulyapan din niya si Lucas.Mabilis na sumagot si Trisha sa kaniya dahil sa pagsulyap niya kay Lucas. “Annie mali ang iniisip mo. hindi si Lucas ang nagsabi sa akin kundi isang kakilala rito sa ospital.” mabilis nitong pagpapaliwanag sa kaniya.“Talaga?” matalim niyang tiningnan ito.Mabilis naman na sumagot si Lucas sa kaniya. “Sa tingin mo ba mahaharap ko pang sabihin sa kaniya?” inis na tanong nito sa kaniya k
Bahagyang natigilan si Lucas dahil sa tanong ng kanyang lolo ngunit sa huli ay tumango siya. “Opo lolo.” sagot niya rito at pagkatapos ay napahigpit ng hawak sa kamay nito. “Pinapangako po iyon sa inyo lolo.” dagdag pa niyang sabi rito.Agad na gumuhit ang ngiti sa labi nito pagkatapos. “Mabuti naman kung ganun.” sabi niti sa kaniya. “Mapapanatag na ang loob ko kung ganuon.” malalim na humugot ito ng hininga. “Gusto kong makausap ang apo ko.” sabi nito sa kaniya kaya mabilis siyang tumango rito at pagkatapos ay hinalikan niya muna ang noo nito bago tuluyang lumabas ng silid upang tawagin si Annie.…Nang lumabas si Lucas ay agad na napatayo siya at sinalubong ito. Tumingin ito sa kaniya. “Hinahanap ka ni lolo.” sabi nito sa kaniya.Sa kanilang lahat ay siya ang pinakahuling tinawag nito. Tinanguan niya ito at pagkatapos ay naglakad papasok ng silid ngunit nanduon pa lang siya sa tapat ng pinto ay nahulog na ang luha niya sa kanyang mga mata kaya mabilis siyang pinunasan iyon.Alam niy
“Oo.” sagot nito at pagkatapos ay tila lumipad ang isip nito. “Mahal na mahal na mahal na mahal.” sagot nito at pagkatapos ay tumitig sa kaniya. “Katulad mo rin si lolo na nagmamahal at namimiss ko na ang lola. Ngayon ay sobrang saya ko dahil malapit ko na siyang makasama ulit.” bulong nito. Pagkasabi nito ay bigla na lamang bumigat ang mga paghinga nito kaya mabilis siyang nagsalin ng tubig sa baso at ipinainom rito. Pagkatapos nitong inumin ang tubig ay pumikit ito. Napatitig si Annie sa nakapikit nitong mga mata at hindi niya maiwasang hindi makaramdaman ng takot ngunit hindi siya nagkaroon ng lakas ng loob na magsalita. Tumayo lamang siya sa tabi nito at tahimik na nakamasid. Ilang minuto pa ang nakalipas at dahan-dahan nitong iminulat ang mga mata ng matanda at nahihirapang bumulong sa kaniya. “Hija may iniwan akong susi para sayo at gamitin mo ang susing iyon para buksan ang pangalawang drawer sa aking silid. May iniwan akong sulat para sayo dahil hindi ko na kayang sabihin pa
Isang araw lamang ang ginawang burol ng kanilang lolo at nang araw na iyon ay libing na nito. Nang araw na iyon ay bumuhos ang napakalakas na ulan. Nakasuot siya ng kulay itim na damit na may nakalagay na kulay puting bulaklak sa side nito at pagkataposa y may hawak siyang kulay itim na payong habang nakatayo kasama ng iba.Sabi ng kanyang lolo ay huwag siyang umiyak at bilang isang masunurin na apo ay hindi nga talaga siya umiyak. Bumuhos ang napakalakas na ulan na tila ba maging ito ay nagluluksa sa pagkawala ng kanilang lolo. Habang pinapanuod niya ang pagpatak ng ulan sa lupa ay bigla niyang naisip ang kanyang lolo na nakangiti sa kaniya.At pagkatapos ay sinabi nito na, ‘hija huwag kag umiyak. Gusto kong makita ka lagi na nakangiti dahil ikaw ang pinakamaganda sa lahat’.Kaya naman pinigil niya ang sarili na hindi umiyak habang inililibing ito hanggang sa tuluyan na ngang umalis ang mga taong nakiramay sa kanilang pamilya at sila-sila na lamang ang natira doon. Mabilis siyang nag
Habang nakasakay sila sa kotse ay mas lalo pang naramdaman ni Annie ang pananakit ng kanyang tiyan. Bago pa man sila sumakay kanina sa kotse ay binilinan na ni Lucas si Kian na painitin na ang loob ng kotse upang kahit papano ay mabawasan man lang ang ginaw na nararamdaman nilang dalawa.Ngunit kahit na nga mainit na ay hindi pa rin magawang mapalagay ni Annie dahil patuloy pa rin ang pagsakit ng tiyan niya. Kaya niyang tiisin ang sakit ngunit hindi niya maiwasang hindi mag-alala sa sanggol dahil baka kung ano ang mangyari rito.Dahil sa naisip niyang iyon ay umahon ang takot sa dibdib niya at hindi lang basta takot kundi takot na takot siya.“Lucas gutso kong dalhin mo ako sa ospital ngayon na.” sabi niya rito.Agad naman itong tumingin sa kaniya at mabilis na tumango. “Sige. huwag ka ng mag-alala, dadalhin kita kaagad sa ospital.” sabi nito at pagkatapos ay inabot ang kamay niya at marahang pinisil. “Matulog kana muna at gigisingin na lang kita kapag nakarating na tayo sa ospital.”
Niyakap ni Annie ng mahigpit ang beywang ni Lucas at pagkatapos ay isinandal niya ang kanyang ulo sa likod nito. Nang maramdaman naman ni Lucas ang pagkakadaiti ng kanilang mga katawan ay bigla itong nanigas sa kinatatayuan nito.Humugot ito ng malalim na buntung-hininga at pagkatapos ay sumagot sa kaniya. “Sige.” mahinang sagot nito sa kaniya.Bagamat napakaliit na bagay nito ay hindi maiwasang hindi maging masaya ni Annie. Pagkauwi nila ng bahay nila ay mabilis na pinuno nito ang bathtub ng tubig at pagkatapos ay pinaligo na siya nito doon kaya nagbabad din naman siya.Hanggang sa mga oras na iyon ay malakas pa rin ang buhos ng ulan sa labas at nang makauwi sila ay halos mag-aalas dos na ng hapon. Halos isang oras din yata siyang nagbabad bago tuluyang umahon at pagkatapos niyang maligo ay kaagad niyang naramdaman na uminit na rin sa wakas ang katawan niya at hindi na siya giniginaw pa.Nang tingnan niya rin ang sarili sa harap ng salamin ay umayos na rin ang itsura nito at hindi na
Naalala niya bigla ang huling hiling ng matanda sa kaniya at kung ipipilit pa rin nito sa kaniya ang pakikipaghiwalay ay papayag pa rin siya sa kabila ng lahat at hindi siya tututol sa gusto nito at makikipagkooperasyon siya sa pakikipaghiwalay rito, ngunit kailangan niya munang subukan.Nakakunot ang noong nakatitig sa kaniya si Lucas. “Ikaw na ang mauna.” sabi nito sa kaniya.“Sigurado ka ba?” nagdadalawang isip na tanong niya rito.Tumango ito. “Mauna ka na.” dagdag pa nito sa kaniya.Bigla siyang kinabahan ng mga oras na iyon at halos maglabasan ang pawis sa kanyang noo at maging ang kanyang mga palad ay pinagpawisan din. Kanina pa paulit-ulit sa isip niya ang gusto niyang sabihin ngunit hindi niya alam kung paano niya sisimulan ang pagsasabi nito rito.Sa huli ay ipinikit na lamang niya ang kanyang mga mata ay pagkatapos ay huminga ng malalim bago nagsalita. “Gusto ko lang sabihin sayo na kung pwede lang ay huwag na tayong maghiwalay. Ayoko na, ayoko ng maghiwalay pa tayong dalaw
Sa kabila ng kagustuhan ni Annie na protektahan at isalba ang pagsasama nila ni Lucas dahil lang sa hiling sa kanyang ng matanda ngunit ngayon na si Lucas na mismo ang nagdesisyon na ayusin ang pagsasama nila ay ayaw niyang maging isang sunud-sunuran na lamang rito.Kaya ngang magtiis na makasama pa si Lucas sa iisang bubong dahil nga sa hiling ng matanda sa kaniya at tanggap niya na sa kabila nito ay hindi pa rin siya nito mahal pero ang hindi niya matatanggap ay ang pakikipagkita pa ni Lucas kay Trisha ngayong napagkasunduan na nilang iurong ang paghihiwalay nilang dalawa.Kung magiging ganuon pa rin ang ugali nito ay ano na lang ang magiging papel niya rito?Pagkaalis ni Lucas ay bigla naman siyang nakatanggap ng tawag mula kay Olivia.“Hello Annie, labas tayo, nakauwi na ako! Masarap ngayon magkape.” agad saad nito sa kaniya.Agad na nagulat siya sa sinabi nito. “Nakauwi ka na ba talaga? Diba ang sabi mo ay next month ka pa makakauwi?” tanong niya rito sa kabila ng kasiyahan niya.