Chapter 42.2

Tumigin siya kay Lucas na namimilipit ng sakit sa kanyang paanan. “Katulad ka lang din pala ng iyong ama na mas gusto pa ang ibang babae kaysa sa sariling asawa.” galit na saad nito. “Alam mo Lucas kami ng lola mo ay nagmahalan kami sa buong pagsasama namin sa kabila ng hirap na naranasan namin noong una kaming nagsama. Nalampasan namin ang lahat ng pagsubok na dumating sa buhay namin ng magkasama.”

“Hindi rin kami nagkulang sa isat-isa ngunit hindi ko maintindihan kung bakit nagkaroon ako ng apo na katulad mo na nagmana sa kanyang ama. Talagang kung ano ang puno siya rin ang bunga. Pinalaki ko siya ng maayos at pinag-aral at maging ikaw, pinag-aral kita, pinakain at binihisan. Binigay ko rin sayo ang lahat ngunit wala ka pa ring utang na loob.” tuloy-tuloy na sabi nito.

Tahimik lang na pinakinggan ni Lucas ang mga sinabi nito at hindi siya nagkaroon ng lakas ng loob na sumagot. Wala siyang balak na ipaliwanag ang sarili niya o ni ipagtanggol man lang, dahil alam niya na tama ito. Ala