Pagkatapos makipagtalo sa lalaking iyon ay nagmadali siyang pumunta ng ospital. Hindi na niya hinabol pa ang lalaki dahil wala siyang oras na makipag-argumento sa lasing na kagaya nito. Isa pa ay nag-aalala siya sa kalagayan ni Trisha lalo pa at may nakita siyang dugo na tumutulo kanina sa ulo nito.Bigla siyang napalunok, buhay pa kaya ito? Napailing siya sa kanyang naisip. Ano bang iniisip niya. Kapag nangyari iyon ay tiyak na hindi siya mapapatawad ni Lucas kahit pa hanggang sa kamatayan, nasisiguro niya iyon.Mabilis siyang nag-apura na makarating sa loob ng ospital. Dumiretso siya kaagad sa emergency room. Habang nakatitig sa nakasarang pinto ay tila ba naramdaman niya na nawalan ng lakas ang kanyang mga binti.Binuksan niya ang kanyang bag upang maghanap ng pwede niyang pamunas sa cellphone ni Trisha na may bahid nang dugo ngunit bigla na lamang nanginig ang kanyang kamay. Pagkatapos ng tatlong minuto ay wala pa ring siyang nahanap na pwede niyang ipangpunas sa natutuyo ng dugo.
Pagkalipas ng dalawang oras ay biglang bumukas ang pinto. Lumabas ang dokto na nakasuot pa ng mask at nang makita sila ay kaagad na hinubad ito.“Kaano-ano niyo ang pasyente?” tanong nito kay Lucas.“Fiance niya ako.” mabilis na sagot nito.Fiance? Tanong niya sa kanyang isip. Gusto niyang matawa ng mga oras na iyon. Hindi pa sila naghihiwalay pero sinasabi na nitong fiance niya si Trisha. Isang malaking kalokohan talaga.“Mabuti na lamang at naisugod siya rito kaagad. Naagapan ang pagdurugo sa tamang oras. Pero kailangan pa siyang ma-obserbahan ng kahit tatlong oras. Sa ngayon ay kailangan na muna niyang magpahinga.” sabi nito at pagkatapos ay nagpaalam na sa kanila.Nakahinga ng maluwag si Annie nang marinig na nasa maayos ng kalagayan si Trisha. Maging si Lucas ay ganuon din ang naramadaman dahil sa sinabi ng doktor.Hindi nga nagtagal ay inilabas na mula sa emergency room si Trisha.“Lucas nasa akin ang plate number ng sasakyan…” hindi na niya naituloy pa ang kanyang susunod na mg
Medyo hapon na pagkalabas ni Annie ng ospital at kaagad niyang tinawagan ang kanilang driver upang magpasundo. Kahit naman siguro magmakaawa siya sa harap ni Lucas na ihatid siya ay hinding-hindi siya nito ihahatid.Pagkarating niya sa kanilang bahay ay agad niyang inutusan ang kanilang mga kasambahay na magluto ng ibat-ibang masasarap na ulam. Ang sabi kasi ng iba ay kapag malungkot ko ay kumain ka lang ng kumain para mawala ang lungkot na nararamdaman mo.Ngunit nang maihain na sa harapan niya ang lahat ng ulam na ipinaluto niya ay bigla na lang siyang nakaramdam ng pagkahilo at tila ba gustong bumaliktad ng sikmura niya. Sa huli ay nagkulong na lamang siya ulit sa banyo upang sumuka ng sumuka.Nang mahimasmasan siya ay agad din siyang lumabas. Dahil nga wala ng laman ang tiyan niya ay kailangan niyang kumain ng marami para may isusuka na naman siya mamaya.Pagbaba niya ay inutusan niya ang mga ito na tanggalin sa mesa ang mga mamantikang mga ulam at ang mga ulam na matatapang ang a
“Annie huwag kang matakot, ako to.” sabi ng pamilyar na tinig mula sa harap niya.Tama ba ang naririnig niya o pinglalaruan lang siya ng pandinig niya? Dahan-dahan ngang binuksan ni Annie ang kanyang mga mata at ang gwapong mukha nito ang kinamulatan niya. Halos ilang pulgada lamang ang layo nito sa kaniya, napakurap-kurap siya dahil hindi pa rin siya makapaniwala at baka pinaglalaruan lamang siya ng kanyang mga mata ngunit pagmulat niya ng ilang beses ay naroon pa rin ito nakatitig sa kaniya. Natigilan siya.“Bakit nandito ka?” iyon ang unang mga salitang lumabas sa kanyang bibig.Bahagya itong lumayo sa kaniya at nangunot noo. “Anong ibig mong sabihin? Wala na ba akong karapatang umuwi?” tanong nito sa kaniya.Nagulat siya sa naging sagot nito kaya napailing siya.“Akala ko ay hindi ka uuwi at doon ka sa ospital magpapalipas ng gabi.” linaw niya sa kanyang sinabi.Hindi niya inaasahang uuwi ito, isa pa ay hindi rin naging maganda ang pag-uusap nila kanina kaya nagulat talaga siya.
“Ang lalaking minamahal mo, alam niya ba lahat ng tungkol sa bagay na ito?” hindi sinasadyang tanong ni Lucas kay Annie.Sa madilim na silid ay hindi siya nakatanggap ng sagot mula rito. Nang ibaba niya ang kanyang ulo ay nakita niyang mariin na ang pagkakakapikit ng mga mata nito at mukhang mahimbing na ang tulog nito.Napatitig siya sa maputi nitong mukha na bahagyang naiilawan ng lampshade sa tabi ng kama, napakaamo. Ang mahahaba nitong pilikmata na perpekto ang pagkakakulot. Hanggang sa pagtulog ay napakaganda nito na tila ba isang diwataNatuon ang kanyang paningin sa mga labi nito at hindi na niya napigilan pa ang kanyang sarili na haplusin ito ngunit nang dumampi ang kanyang mga daliri rito ay mabilis niya itong binawi dahil tila ba siya nakuryente sa ginawa niyang paghaplos rito. Napabuntung-hininga siya at inis na napapikit. Lucas baka nakakalimutan mong malapit na kayong maghiwalay? Tanong ng isang bahagi ng isip niya.Hindi niya akalaing magtatanong siya rito tungkol sa lal
Mabilis na tumalikod si Annie at pagkatapos ay tumakbo palayo. Hindi niya kayang panuorin ang eksenang iyon dahil sa sobrang sakit ng dibdib niya.Labis niyang pinagsisisihan na binuksan niya ang pinto. Kung sana ay hindi na lang niya iyon basta itinulak at kumatok na lang, siguro ay hindi ganuon ang nabuksan niya. Marahil na matataranta ang mga ito kapag kumatok siya.Tumakbo siya ng tumakbo at pagkatapos ay nanghihinang napasandal sa pader ng hallway napapikit siya ng mariin at napahawak sa tapat ng kanyang dibdib at diniinan ito dahil sa sobrang sakit. Wala siyang pakialam sa mga taong dumadaan ng mga oras na iyon. Sobra siyang nasasaktan.Napakalupit mo talaga Lucas, napakagaling mo! Sabi niya sa kanyang isip.Sobrang sakit ng puso niya ng mga oras na iyon na tila ba may pumipiga. Pilit niyang diniinan ito at nagbabakasaling mamanhid na ito ng tuluyan at hindi na muling sumakit pa.Nasa ganuon siyang ayos nang bigla niyang maramdaman ang pag-asim ng sikmura niya at tila ba gusto n
Binasa niya ang kanyang labi at pagkatapos ay nagsalita. “Ang mga binata ay may magagandang pangangatawan, isa pa ang mga mas bata ay mga understanding kaya ang mga ito ang kalimitang nagugustuhan ng mga kakabihan.”Pero kahit na ligawan siya ng napakaraming binata ay nasisiguro niyang wala siyang magugustuhan kahit na isa man sa kanila. Pinili na lamang niyang sarilin ang bagay na iyon at hindi na sinabi pa kay Lucas.Lumambot ang ekspresyon ni Lucas pagkatapos niyang marinig ang isinagot niya. Marahil ay napansin nito na nagbibiro lamang siya at iniinis niya lamang ito.“Bakit ka nga pala nagpunta rito sa ospital?” pag-iiba ni Lucas ng usapan.Bigla niyang naalala ang dahilan ng kanyang pagpunta doon. “Tumawag sa akin si Lolo at guso niyang pumunta tayo sa mansiyon at manatili doon hanggang sa birthday niya. Nag-promise ako sa kaniya na sasabayan natin siya mag-lunch ngayon.” medyo nag-aalangang sabi niya rito. Baka kasi magalit ito sa kaniya dahil nangako na siya kaagad sa lolo nit
“Sinabi ko sa kaniya.” pag-amin ni Lucas.Mapait na ngumiti si Annie, sa totoo lang ay alam na niya kaagad na ito ang nagsabi rito ng tungkol sa bagay na iyon dahil nahulaan na niya ngunit gusto niya pa ring marinig mula sa bibig nito ang mga salitang iyon.“Lucas, hindi ka ba talaga makapaghintay? Nangako na nga ako sayo na sasabihin ko kaagad kay lolo ang tungkol sa plano nating paghihiwalay pagkatapos ng birthday niya hindi ba? Isa pa alam kong kapag sinabi ko sa kaniya ang tungkol doon ay natural na kukunin ko ang marriage certificate natin. Hindi mo na dapat pang ipaalala sa akin.” mahabang sabi niya.Hindi ito sumagot. “Hinding-hindi ko iyon makakalimutan, huwag kang mag-alala.” sabi niya pa.Pagkatapos niyang sabihin iyon ay nagtubig ang kanyang mga mata ngunit tumingala na lamang siya para hindi mahulog ang mga iyon sa kanyang mga mata. Nalulungkot siya ng sobra, durog na durog pati ang pagkatao niya.Gusto niyang malaman lahat ng plano ng mga ito mula sa bibig nito, bakit ka
Isang taon ang mabilis na lumipas, nang araw na iyon ay unang kaarawan na nang triplets. Sina Kian at Liliane ay magkakaanak na rin.“Happy birthday!” bati ni Kenna sa kanyang mga anak at pagkatapos ay isa-isa nitong hinalikan ang mga ito. Napakabilis ng araw, parang kahapon lang ay kapapanganak niya lang pagkatapos ngayon ay isang taon na kaagad ang mga anak niya.May lungkot at saya siyang nararamdaman ng mga oras na iyon dahil sa bilis ng pagdaan ng mga araw, baka mamaya hindi niya namamalayan ay malalaki na ang mga baby niya kaagad samantalang hindi pa niya nasusulit ang pag-aalaga sa mga ito lalo na at bumalik na siya ulit sa ospital. Sa katunayan, napagplanuhan nila ni Lucas na magtayo na siyang sarili niyang ospital which is inuumpisahan na ngang itayo ngunit hanggang hindi pa ito natatapos ay doon na muna siya sa ospital na pinapasukan niya dati pa.Marami siyang bisita ng mga oras na iyon, ang mga kasamahan niya sa trabaho at ang ilang kakilala ni Lucas. Ilang sandali pa ay lu
Mabilis nga na lumipas ang isang buwan kung saan ay mas naging tahimik na ang buhay ni Annie at Lucas. Nang araw na iyon ay maagang nagsigising ang lahat at ang ilan ay halos hindi pa nakakatulog. Dumating na kasi ang pinakahihintay ng lahat, ang kasal nina Annie at Lucas. Sa labas ng simbahan ay tumutunog na ang napakalakas na tugtog. Nang mga oras na iyon ay nakasakay siya sa kanyang bridal car. Masaya siya dahil ikakasal na siya sa wakas sa taong mahal niya kung saan ay mahal na mahal din siya nito, kaya nga lamang ay hindi niya maiwasang hindi malungkot dahil ni wala man lang siyang isang magulang na naroon para saksihan ang isa sa pinakamahalagang araw sa buong buhay niya.Napangiti siya ng mapait habang nakatanaw sa labas ng bintana. Sayang Nay, wala ka rito ngayon… bulong niya sa kanyang isip. Agad siyang tumingala at pagkatapos ay agad na pinunasan ang kanyang luha upang hindi ito bumagsak mula sa kanyang mga mata dahil baka masira ang make up niya. Kailangan niyang maging mag
Kinabukasan, dumating ang box na ipinakuha ni Liliane mula sa kanyang mga tauhan at agad itong binuksan ni Beth. ang box ay naglalaman ng mga sulat, papeles at ilang mga titulo ng mga pag-aari nito. Hindi niya alam kung bakit nito ibinigay ang mga iyon sa kaniya. Habang naghahalungkat siya ay may isang sobre siyang nakita. Iyon lang ang sobre sa loob dahil ang iba ay puro ng mga papel.Nang buksan niya iyon ay tumambad sa kaniya ang isang sulat na naka-address talaga sa kaniya. “Beth, kung nababasa mo man ito ay tiyak na wala na ako. Pasensiya na kung nawala ako ng hindi man lang nakikipag-usap sa inyo o ni kumontak man lang sa inyo. Masyado akong maraming iniisip at maraming akong ginustong gawin sa buhay ko at naabot ko naman ang mga iyon kaya nga lang ay may isang bagay ang pinagsisihan, ang abanduhin ang babaeng minahal ko. Buntis siya noon at alam kong anak ko ang dinadala niya ngunit pinili ko pa rin ang talikuran siya at iyon ang labis kong pinagsisisihan sa buong buhay ko. Sin
“Anong ibig mong sabihin Liliane?” tanong ni Beth sa kanyang panganay na anak.Napabuntung-hininga ito at pagkatapos ay umupo sa tabi niya. Hinawakan nito ang kanyang kamay. “Si Tito Vic Ma, wala na siya.” sabi nito sa kaniya.Nang marinig niya naman ito ay bigla na lamang siyang nalungkot bigla. Sa mga taong nakalipas ay halos nawalan siya ng komunikasyon sa kanyang bayaw. Ito ang kapatid ng yumao niyang asawa. Sinubukan nila itong hanapin noon ngunit ni hindi man lang ito nagpakita sa kanila.“Kung kailan wala na siya ay tyaka siya nagpakita. Bakit hindi pa siya noon nagpakita? Ano raw ang ikinamatay niya?” sunod-sunod na tanong niya rito.“Dahil daw sa malalang sakit Ma.” sagot naman nito sa kaniya. Dahil doon ay napabuntung-hininga siya. Mabuti na lamang siya at kahit papano ay gumaling sa sakit niya dahil na rin sa tulong ni Annie. Ilang buwan na rin ang nakalipas noong huli niyang nakita ito at ang balita niya mula ay buntis na daw di umano ito at mukhang malapit na ring ikasal
Kinabukasan ay pormal nang nagpaalam si Reid sa ospital na aalis na nga ito at sa ibang bansa na maninirahan. Madaming mga tanong ang nabuo sa mga isip ng kanyang kasamahan ngunit pinili na lamang niya na huwag nang makisawsaw pa, isa pa ay ayaw niya nang madawit pa sa tsismis tungkol nga sa mga ito. Sa sumunod na araw ay tuluyan na ngang nakaalis ng bansa ang mga ito at doon ay tuluyan na siyang nakahinga ng maluwag dahil rito.~~~“Sir may report ako tungkol kay Trisha.” sabi ni Kian na humahangos papasok ng opisina ni Lucas. Dahil doon ay bigla niyang itinigil ang kanyang ginagawa. Sa mga oras na iyon ay ito pa ang bumabagabag sa kaniya. Kahit na wala na si Reid kung naroon pa rin ito ay tiyak na maaari pa rin silang magkaproblema, lalo na at hindi niya alam ang likaw ng bituka nito. Mamaya ay may maisip na naman ito at saktan na naman si Annie, lalo pa ngayon at buntis ito. Hindi niya ito papayagang madaplisan ng kamay nito si Annie.Nilingon niya si Kian. “anong tungkol sa kaniya
“Anong kailangan mo?” malamig na tanong ni Lucas kay Reid. tinawagan siya nito at pinakiusapan siya na kung pwede ay magkita sila dahil may importante daw itong sasabihin sa kaniya. Dahil doon ay umuoo na lamang siya at nagpunta sa sinabi nitong lugar kung saan sila magkikita.Tiningnan siya nito. “Hanggang ngayon ba naman ay napakalamig pa rin ng pakikitungo mo sa akin?” tanong nito sa kaniya.Agad naman na tumaas ang sulok ng labi niya dahil sa sinabi nito. E anong gusto nito? Maging close sila sa kabila ng lahat na ginawa nito kay Annie? Isa pa ay noon pa man ay mainit na talaga ang dugo niya rito dahil kung hindi sa kaniya at sa nanay nito ay hindi nasira ang pamilya nila, bagamat pinili pa rin sila ng kanyang ama ay nagkalamat na ang relasyon nito at ng kanyang ina na hindi na naibalik pa sa dati kahit na ilang taon na ang lumipas.“Talaga? May gana ka pang sabihin sa akin yan pagkatapos ng lahat ng ginawa mo? You know what? Wala akong oras para makipagtalo sayo dahil madami akon
Sa kabilang banda, pag uwi ni Reid sa bahay nila ay naabutan niyang umiiyak ang kanyang ina. “Anak, ano nakagawa ka ba ng paraan? Sinabi ko na sa tatay mo pero wala lang siyang pakialam.” sabi nito sa kaniya. Malamig ang mukha ni Reid na sinulyapan niya ito at pagkatapos ay seryosong nagsalita. “Ma may tinatago ka ba sa akin? Sabihin mo sa akin ang totoo, ano ang sinasabi ni Annie na kinidnap mo siya at binantaan? Wala akong alam doon.” sabi ni Reid rito.Dahil sa wala na ngang choice si Veron ay sinabi na niya nag totoo rito. “Anak, ang totoo ay hindi sinasadya ni Mommy at hindi naman grabeng kidnapping iyon at isa pa ay inimbitahan ko lang siya na magkape at hiniling ko sa kaniya na huwag niyang pakasalan si Lucas at ikaw ang pakasalan niya.” sabi niya rito.Nang mga oras na iyon ay hindi naman makapagsalita si Reid. hindi siya makapaniwalang napatingin sa kanyang ina at hindi nagsalita ng ilang sandali. Pagkaraan ng mahabang pananahimik ay huminga siya ng malalim at walang magawa
“Mangarap ka hanggang gusto mo.” malamig na sabi ni Lian bago tuluyang umalis doon.Samantala, si Veron naman ay itinali ng mga tauhan ni Lian bago sila umalis at hinayaan lang sa sahig. Nasa palabas na sila nang bahay nang makasalubong ni Lian si Reid, ang bastardo ni Alejandro.Nang makita sila nito ay nanlalaki ang mga mata nito na tumingin sa kanila. “Anong ginawa mo sa Mommy ko?” tanong nito sa kaniya.Malamig naman siyang sinulyapan ni Lian. “kung ayaw mong mamatay ang nanay mo ay payo ko sayo na huwag na huwag mo na siyang hayaan pang gumawa ng ikasisira ng pamilya namin. Lubayan niyo kami at siguruhin mo na hinding-hindi ko na kayo makikita pa dahil kung hindi, baka kung ano pa ang magawa ko sa inyong dalawa lalo na sa ina mo.” malamig na sabi ni Lian at pagkatapos ay tuluyan nang umalis.Napasunod si Reid sa likod nito at habang nakakuyom ang kanyang mga kamao at kanyang mga ngipin ay nagkikiskisan. Nang maalala niya ang tungkol sa kanyang ina ay nagmamadali siyang pumasok sa
Nang dumating si Lian sa villa ay wala ni isa sa mga tauhan ni Lucas ang umalis at nanatili silang lahat doon at hinihintay siya. Pagdating niya sa loob ay agad niyang nakita si Veron. Ito ay nakatali sa makapal na lubid at nakahiga ito sa may sahig na punong-puno ng kahihiyan.Nang makita niya si Lian na pumasok ay aaminin niya na natakot siya bigla.Walang balak na makipag-usap si Lian rito kaya direkta niya itong tiningnan ata pagkatapos ay nilapitan. “Veron hindi mo alam kung paano ako magalit. Hindi ako mahilig makipag-usap, isa pa ay nasaan ang original na kopya ng video.” tanong niya rito.“Wala na, sinira ng anak mo ang laptop kung nasaan ang original na video.” sabi nito ngunit ang mukha nitong nakakaawa habang sinasabi iyon ay hindi pwedeng linlangin si Lian.Dahil sa sinabi nito ay tinapakan niya ang kamay nito na nasa sahig. “Ako na ang nagsasabi sayo na huwag kang magsinungaling sa akin kung ayaw mo na mas malala pa ang gawin ko sayo.” sabi ni Lian rito at diniinan ang ka