Chapter 0006.1

Mabilis na bumangon si Lucas nang marinig niya ang sinabi nito at agad na kinuha mula sa kaniya ang cellphone. Umalis ito sa kama at pagkatapos ay lumapit sa bintana at hinawi ang kurtina. Nanatili siyang nakahiga sa kama at pinanuod lamang ito. Ilang minuto itong nakipag- usap kay Trisha at medyo malayo si Lucas sa kanya kaya hindi niya marinig ang pinag- uusapan ng mga ito.

Tanging ang ekspresyon lamang nito ang kanyang nakikita. Pagkatapos nitong tapusin ang tawag ay lumapit sa kaniya si Lucas. Tiningnan niya ito na nakataas ang kilay. 

“Hindi ko sinasadyang masagot ang tawag ni Trisha. Hindi ba siya nagalit?” tanong niya rito.

“Hindi naman. Ipinaliwanag ko sa kaniya kung bakit,” huminto ito at pagkatapos ay sumulyap sa kaniya. “At sinabi ko na mag- asawa tayo kaya normal lang na sa iisang kama tayo matulog.” sabi nito.

“Yeah.” sarkistong sagot niya at pagkatapos ay tumango na lamang. 

Nang akmang tatayo na sana siya mula sa kama ay bigla na lamang lumapit sa kaniya si Lucas at napatitig sa kanyang mukha. 

“Anong nangyari sa mukha mo?” nakakunot ang noong tanong nito kaya dali- dali siyang tumayo at nagtatakbong nagtungo sa harap ng salamin upang tingnan ang kanyang mukha.

Nakita niya ang mapupulang butlig sa kanyang mukha at hindi lang sa kanyang mukha kundi maging sa kanyang braso, binti at sa buong katawan niya. Nasisiguro niyang dahil iyon sa allergy niya sa mga itlog na nasa cake kahapon na kinain niya.

“May allergy kasi ako at uminom na ako ng gamot kahapon. Ilang araw lang ay gagaling din ito kaagad.” sabi niya rito.

“Okay ka lang ba talaga?” tanong nitong muli sa kaniya.

“Magbibihis na ako at kakapalan ko na lang ang make- up ko para hindi mapansin ang mga ito. Kailangan na nating pumunta kay Lolo para sabihin sa kaniya ang tungkol sa paghihiwalay natin.” sabi niya rito dahil alam niya namang hindi na ito makapaghintay na makapag- file sila ng divorce.

Dahil alam niya rin naman na wala ng pag- asa pa na magbago ang isip nito ay hindi niya isisiksik pa ang sarili niya rito dahil alam niya na magmumukha lang siyang kawawa. Kahit papano ay gusto niya naman na bigyan pa rin ng katiting na dignidad ang kanyang sarili kahit papano.

“Hindi na muna tayo pupunta doon at pumunta na muna tayo sa ospital para ma-check up ka.” sabi nito sa kaniya na bahagya niyang ikinagulat.

“Sinabi mo na kay Lolo?” tanong niya rito na ikinailing naman nito.

Tumitig ito sa kaniya. “Hindi maganda ang lagay ni Lolo ngayon at sa isang linggo ay gaganapin ang ika- walumpung kaarawan niya.” bumuntung- hininga ito. “Una pa lang ay alam mo ng gustong- gusto ka na ni Lolo at natitiyak ko na kapag sinabi mo ngayon ang tungkol sa paghihiwalay natin ay tiyak na hindi ito magiging masaya sa kaarawan nito. Hintayin na lang natin na matapos ang kanyang kaarawan pagkatapos ay tyaka natin ito banggitin sa kaniya.” mahabang sabi nito na ikinatango niya.

“Sige.” sagot niya dahil kung iisipin ay tama naman talaga ito.

“Sa lahat ng miyembro ng pamilya ninyo ay siya lang ang pinakamaganda ang pakikitungo sa akin. Gusto ko rin naman na maging masaya siya sa kanyang kaarawan.” sabi niya.

Biglang napakunot ang noo ni Lucas sa sinabi niya. “Ibig sabihin masama ang pakikitungo ko sayo?” tanong nito.

Hindi siya sumagot. Pagkamatay ng kanyang ina ay ang Lolo ni Lucas ang nagdala sa kaniya sa pamilya Montenegro at buong puso siyang tinanggap at itinuring na isnag tunay na apo. Kung hindi siya dinala nito roon ay hindi niya alam kung ano ang buhay niya ngayon.

Nagbuga siya ng hangin. “Huwag kang mag- alala, pagkatapos na pagkatapos lang ng birthday ni Lolo ay sasabihin ko na sa kaniya ang paghihiwalay natin.” sabi niya dahil baka mamaya ay isipin nito na ginagamit niya ang kaarawan ng Lolo nito para hindi sila kaagad makapaghiwalay.

“Mukhang mas atat ka pang hiwalayan ako kaysa sa akin ah?” sabi nito na nakatawa. “Naiinip ka na ba na makitang muli ang taong pinakamamahal mo?” tanong nito na ikinairap niya lang at pinili na lamang na hindi sagutin ito at tumayo sa kama at umalis doon.

Samantala ay naiwan naman si Lucas doon na nakasunod lamang ng tingin sa kaniya habang hindi mawari kung ano ba ang nararamdaman niya dahil bahagya siyang nakaramdam ng tila ba pagkurot ng puso niya.

…

Pagkatapos lang nilang mag-almusal ay kaagad na siyang inaya ni Lucas na pumunta sa opsital at hindi niya nagawang tanggihan ito dahil sapilitan siya nitong pinagbihis. Pagkarating nila sa ospital ay kaagad siyang dinala nito sa opisina ng isnag doktor. Nakaupo siya sa harap ng doktor habang si Lucas naman ay nakatayo sa kanyang tabi.

Akala niya ay maghihintay na lamang ito sa labas ngunit sinamahan talaga siya nito hanggang sa loob at hindi niya maiwasan na hindi kabahan.

“Alam mo ba kung ano- ano ang dahilan ng allergy mo?” tanong ng doktor sa kaniya.

“Alam ko po.” sagot niya rito.

“Alam mo naman pala pero bakit kinain mo pa rin? Dapat hindi mo na lang kinain dahil ikaw rin naman ang mahihirapan.” napabuntung-hininga. “Uminom ka na ba ng gamot?” biglang tanong nito sa kaniya.

Medyo nag- alangan pa siya na sagutin ito ng mga oras na iyon dahil alam niya na nakikinig si Lucas ngunit wala siyang pagpipilian kundi ang magsabi rito ng totoo. Umiling siya at sabay sabing, “hindi pa po.”

Muli itong napabuntung- hininga. “Bibigyan na muna kita ng gamot pwede mong inumin ito sa bahay niyo at para makita kung epektibo ba ito sayo. Kung sakaling walang pagbabago sa mga butlig mo ay bumalik ka kaagad rito para ma-inject na lang.” sabi nito at pagkatapos ay tumayo na ito upang kumuha ng gamot samantalang siya naman ay palihim na napahawak sa kanyang tiyan.

Hindi niya maiwasan na hindi mag- alala sa gamot na ibibigay nito sa kaniya dahil kailangan niya itong inumin at hindi niya alam kung may magiging epekto ba ito sa kanyang dinadala. Ngunit dahil nga nakatayo lamang sa kanyang tabi si Lucas ay hindi siya pwedeng magtanong sa doktor dahil tiyak na maririnig siya nito.

Napakagat-labi na lang siya at mukhang hindi na siya makakapagtanong pa nang bigla na lamang nag-ring ang cellphone ni Lucas at hindi niya naiwasan na hindi makahinga ng maluwag. Dali- daling lumbas si Lucas mula sa opisina ng doktor para sagutin ang tawag. Mabilis siyang nagtanong sa doktor.